Προς το περιεχόμενο

AndyC

Μέλος
  • Αναρτήσεις

    353
  • Μέλος από

  • Τελευταία επίσκεψη

Ότι δημοσιεύτηκε από AndyC

  1. Βασικα το "Γκαλλαγκερ" αν θυμαμαι καλα το ειχα ακουσει για πρωτη φορα στην προσφωνηση του εκφωνητη στο irish tour πριν το tattoo'd lady. Στην καθομιλουμενη, μεταξυ φιλων κ λογω συνηθειας "χερ" τον λεω... Πιο προσφατα σε ενα doc. στο utube που αν θυμαμαι επίσης καλα, ολοι τον αναφερουν με "γκ". Slash,Edge κλπ... Για τον Rea το ειχα δει απο τον ιδιο σε μια συνεντευξη του που ελεγε οτι παντα ειχε αυτο το πρόβλημα, λογω της γραφης/προφορας του ονοματος που ειναι Gaellic λογω καταγωγης. Για το βωγκαν, κλεινοντας, (και γιατι αρκετα εκτος θεματος ειμαστε) το εγραψα αστειευομενος, αναφορικα με αρκετους φιλους ελληνες, που επισης αστειευομενοι τον αναφερουν ετσι. Γι'αυτο κ ηταν το μονο όνομα που εγραψα στα ελληνικα. Εκτος αν πιστεψες πραγματικα οτι γινεται να ξερω ποιος ειναι ο Dowd, o Lanois και τις προτιμησεις του rig τους (ή τι προτεινουν σε παραγωγες στους κιθαρίστες) και να μην ξερω τον βάουγκαν... Sorry αν καποιες φορες ξεχνάω οτι δε μιλαω με φιλους. Αυτα περι της προφορας, γιατι ηδη ειμαι off topic αρκετα.
  2. Τζων Μαγιερ... Μου φαινεται μονο τον Γκραβενιτη λεμε ολοι σωστα...
  3. Οχι, Αγγλία πιτσιρικας που ειχα παει, τους πηρε γυρω στα τρια λεπτα να μαντεψουν οτι αυτο που ελεγα Γκαλαχερ, εκεινοι το λενε Γκαλαγκερ. Ο Ρια, ειναι Ραε κανονικα, αλλα ο ιδιος έλεγε οτι εχει συνηθισει να απαντα και στο Ρεϋ. Ομοιως για Σουγκυ Οτις κ αλλα τινα παραδείγματα...
  4. Μπααα, Εξω εχουν συνηθισει χρονια τωρα ακουγοντας για Γκαλλαχερ, Ρια (Κρις), Τζεφ Χαλευ, Σαγκυ Οτις κλπ...
  5. Εδω τον βγαλαμε παραμυθιασμενο, θυμα της μοδας του παλαιου (αρα κ κουφο, ως παραμυθιασμενο), το οτι τον εγραψα με ελληνικους χαρακτηρες σε πειραξε?
  6. Για να ξακαθαρισω το εξης απο πλευρας μου. Δεν ειμαι vintageολαγνος. Εχω και παλια και καινουρια. Το καθετι με εξυπηρετει καπου, που το αλλο δεν... Γι'αυτο εδωσα κ το παραδειγμα με καποιον που παιζει metal. Ο vintage εξοπλισμος σε τετοια περιπτωση, μαλλον θα ειναι αχρηστος. Ουτε πιστευω πως καθε παλιο=καλο και νεο=φολα. Εχω πετυχει φολες παντου, ανεξαρτητως ετους κατασκευης. Ομοιως, δεν μπορω να πω το ιδιο για το recording, επειδη το ερωτημα λεει γενικα για εξοπλισμο. Εκει ειναι σχεδον αποδεδειγμενο τι ειναι πιο κοντα στην πραγματικοτητα. Σε καμια περιπτωση ομως δε θεωρω τον εαυτο μου καταλληλοτερο απο αυτους που προανεφερα. Εαν εγω ζω καποιο παραμυθι, ο Neil Young (π. χ.) οχι. Οταν σου λεει οτι θελει το ταδε tweed για να βγαλει εναν Χ ηχο, ειναι γιατι θελει το ταδε tweed._ Επισης, ειναι κατανοητο φανταζομαι οτι η λιστα των ονοματων που εβαλα ειναι δειγματικη, σωστα? Κ οτι εκτεινεται και σε αλλους και οπως Tom Dowd, Lanois, Gilmour, Hammond (Sr.) κλπ, κλπ... Προσωπικα, δεν θεωρω οτι ειμαι σε καποιο επιπεδο, ή οτι εχω τις γνωσεις τους και την εμπειρια τους. Αν μη τι αλλο θα επρεπε να εχω παραπανω γνωση, ικανοτητα και εμπειρια απο τον Βωγκαν, ωστε να τον κρινω και να αποφανθω οτι ειναι και παραμυθιασμενος. Οποιος νομιζει, ελευθερα...
  7. Δεν θεωρω οτι υπαρχει παραμυθι οσον αφορα των ηχο καποιων παλιων οργανων. Υπαρχει ομως, οσον αφορα τον τροπο κατασκευης τους και αλλες παραμετρους που επηρεαζουν την τιμη. Αν υπαρχει παραμυθι σχετικα με τον ηχο (καποιων, οχι ολων) τοτε αυτοματως θα πρεπει να ειναι παραμυθιασμενοι παιχτες οπως Βωγκαν, Doyle Bramhall, Sayce, Malmsteen, Gibons, Bonamassa, Miller, Jemmott, Simo, Gill, και πολλοι αλλοι... Καποιοι απ'αυτους εχουν και καινουρια οργανα, αλλα σχεδον σε ολα τα σημαντικα gigs κ στο studio παιζουν με αλλα. Δε θεωρω τον εαυτο μου περισσοτερο γνωστη απο τον Gibons. Απ'την αλλη δε βλεπω τον μεταλο ή οπαδο του Vai (οπως κ τον ιδιο τον Vai) σαν ενα ανοητο κουφο, που δεν εχει βρει ακομα το φως και γι'αυτο παιζει με ibanez ή jackson. Ολα εχουν να κανουν με το τι θες να παιξεις, τι ηχο εχεις στο μυαλο σου και πως να το προσεγγισεις.
  8. Καποια πραγματα δεν ειναι προς αναζητηση τυχαια. Οι LP δεν εγιναν συλλεκτικες ξαφνικα το '80. Οπως επισης και οι pre war Martin. Ηταν ειδη και ηδη προς αναζητηση, απο αρχες/μεσα του 60. Ο λογος ειναι οτι βγηκαν οργανα με καποια specs που απο τοτε ηταν περιορισμενα σε κυκλοφορια και καποια δεν ξαναβγηκαν ποτε. Ειτε λογω ελλειψης υλικων, ειτε πορων οικονομικων απο τις "εταιρειες" που τοτε δεν ηταν τοσο μεγαλες οσο σημερα. Τα reissue δυστυχως, στο 80% των οργανων, δεν εχουν καμια σχεση με τα αυθεντικα. Και αυτο δεν ειναι μονο στα οργανα. Ειναι και στα αυτοκινητα και στις καφετιερες και στις λαμπες και σε ολα. Προφανως και υπαρχουν σκουπιδια σε ολες τις εποχες και προφανως υπαρχει υπερτιμολογηση στα περισσοτερα. Για μενα, ο σημαντικοτερος παραγοντας ειναι τι θες να παιξεις. Αν παιζεις ιαπωνικο grindcore, ειναι τουλαχιστον περιττο να ψαχνεις για 62 strat. Αν θες να παιξεις blues, classic rock κλπ, και διαθετεις ενα budget, μαλλον σε παλιο θα καταληξεις... Κατι που επισης παιζει ρολο, ειναι και η συντηρηση. Πριν χρονια ειχα αγορασει ενα SG 70s σε Χ κοστος. Το πουλησα το '10 σε κιθαριστα γνωστης εγχωριας stoner μπαντας. Το οργανο ηταν σε αψογη λειτουργικα, μετρια αισθητικα κατασταση. Εκτοτε, του εχει σπασει 3 φορες το μπρατσο. 2 στο headstock και 1 πιο χαμηλα στο λαιμο. Εχει επισκευαστει καλα. Ειναι η main του κιθαρα, δε σκεφτεται να τη δωσει απ'οσο ξερω και χαιρομαι πολυ που η πρωην κιθαρουλα μου εκτιμηθηκε. ΑΝ ομως ποτε χρειαστει, αμφιβαλλω αν μπορεσει να το ξαναπουλησει στα ιδια χρηματα. Για να τελειωνω, το θεμα ειναι τι θες να παιξεις και να κανεις. Απλα να εισαι vintageολαγνος, δεν εχει νοημα.
  9. Βασικά αν ρωτήσεις κανά παλιό παίχτη που πρόλαβε τα γεγονότα, θα σου πει πως ακριβώς επειδή τα λέει η Λίντα, είναι λόγος να μην τα πιστέψεις... ;D Αλλά εκτός αυτού, τα εν λόγω σενάρια, δεν κολλάνε λόγω ημερομηνιών. Sorry για το off topic.
  10. @Phase Shift Έλα ρε Tool, δε σε κατάλαβα... ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D @Stoner Jackass Μας και με, σκλαβώνεις καθώς δεν είμαι τραγουδιστής... Δλδ, πρώτη φορά, τώρα με τους Limpin έκανα το πείραμα, γιατί απλά κάποιος έπρεπε να τραγουδάει... @lgbesios Καλά μυαλά? Δλδ? Όσο για το άλλο, απλά σοβαρέψου... @zappateros Ευχαριστούμε πολύ. Το θέλουμε πολύ να σου πω την αλήθεια και θέλουμε να το "κυνηγήσουμε" λίγο περισσότερο ώστε να κανονίσουμε κάτι τώρα που έχουμε ξεμπλέξει με κάποιες "υποχρεώσεις"... Ευελπιστούμε να γίνει και σύντομα. Όσο για το άλλο, περί μηχανημάτων, οργάνων κλπ, αν και τα είπαμε με τον Ηλία κατ' ιδίαν, θα ήθελα να ανεβάσω τα σχετικά info για κάθε ενδιαφερόμενο, αλλά πρέπει να το κοντύνω γιατί βγαίνει λίγο μεγάλο ρε γμτ... Υ.Γ.: @Alex, τα θυμάσαι ακόμα πάντως... τσακάλι...
  11. Πλάκα κάνετε, έτσι...? Άλλο μπήκα να δω και άλλο βρήκα... Τον είχα δει τρεις φορές. Την πρώτη ήμουν τυχερός, ήταν στον Αέρα, Πετρούπολη, κάπου το '03-'04, σχεδόν άδειο το μέρος. Ευτυχώς για μένα δλδ, γιατί βρήκα και έκατσα στο καλύτερο σημείο. Είχε ξεκινήσει το live με το Down The Road, αλλά χωρίς resonator. Τέλος. Δεν είχα ξαναδεί τέτοια ενέργεια από ένα άτομο με μόνο ένα κιθαρόνι οκτάχορδο. Την επόμενη χρονιά, στο ίδιο μέρος πάλι, δεν μπορούσα ούτε αναπτήρα να βγάλω απ'την τσέπη μου. Ξανά μετά κάπου στο Μαρούσι, όπου και του μίλησα. Είχαμε έναν κοινό γνωστό, κατασκευαστή resonator, ονόματι Frantisek Javurek και έτσι βρήκα το θάρρος. Ευγενέστατος, με φώναξε στα καμαρίνια, με ρώτησε πως ήξερα τον Frantisek και πως θα τον έβλεπε εκείνο το καλοκαίρι γιατί ήταν guest στην έκθεση του. Όταν του είπα πως παίζω, μου χάρισε ένα διπλό dvd του και το υπέγραψε κιόλας, έδωσε συμβουλές για συντήρηση των reso και σχετικά με το παίξιμο... Δεν έχω γνωρίσει και πολλούς ξένους μεγάλους παίχτες, μετρημένοι στα δάχτυλα είναι. Αλλά ο Brozman, μου είχε κάνει (θετικά) άλλη εντύπωση. Ειλικρινά, κρίμα.
  12. Ηλία, με κάνεις και κοκκινίζω... Τιμή μας να ακούμε τέτοια λόγια από ανθρώπους που έχουν προσφέρει σε αυτή τη μουσική, όπως εσύ. Ευχαρίστως. Χαρά μου να το κάνω κάποια στιγμή. Το μόνο πρόβλημα είναι πως δυστυχώς ο main ηχολήπτης θα είναι για κάποιο διάστημα εκτός χώρας, οπότε θα υπάρχει περιορισμένη πληροφόρηση για μικρόφωνα κλπ... @jazzjoker Ευχαριστούμε για το support. Όντως, βλέποντας πως έχεις το ίδιο nick και στο soundcloud, μάλλον είσαι από τους πολύ πρώτους που άκουσαν τα κομμάτια. Πριν καν τα ανακοινώσουμε σε κάποιον άλλο ιστότοπο.
  13. Καταρχήν ευχαριστούμε ειλικρινά άπαντες για τα καλά σας λόγια. Πάντα ήταν σχετικά δύσκολο να ζεις από τη μουσική, πλέον ίσως και λίγο περισσότερο... Δισκογραφικά, κάθε μπάντα χωρίς (ή και με, κάποιες φορές...) εταιρεία/label για τη σχετική προώθηση και βοήθεια, στην καλύτερη περίπτωση να κάνει μια απόσβεση των χρημάτων που έχει δώσει για μια παραγωγή. Όταν όμως βλέπεις μια ανταπόκριση, ακόμα και μικρή, η ηθική ικανοποίηση που έρχεται με την αποδοχή του αποτελέσματος από άγνωστο κόσμο (καθώς πάντα είναι πιο αντικειμενικοί από φίλους) αντισταθμίζει και υπερκαλύπτει κάθε "θυσία", χρονική, υλική και γενικώς... Ευτυχώς τον τελευταίο καιρό, βλέπω (και βλέπουμε με τους υπόλοιπους συμπαίκτες) πως αρκετές μπάντες σκέφτονται έτσι και συνεχίζουν παρά τις όποιες δυσκολίες. πλέον δεν τρέχουμε ούτε ανησυχούμε για artwork, mastering, κοπές και τα σχετικά... είμαι σχετικά free όποτε θες κανονίζουμε να κάνουμε πράξη το σχετικό ποίημα του bukowski... ;D Αυτό μας χαροποιεί περισσότερο. Άνθρωποι που δεν είναι και τόσο fan του blues ή του classic rock, να τους αρέσει η δουλειά μας... Thanks Nikola Ευχαριστούμε αδερφέ. Στην ουσία κυκλοφορεί ήδη από σήμερα. εάν θέλεις και όποιος άλλος φυσικά, μπορεί να μας στείλει στο: [email protected] ώστε να συνεννοηθούμε καλύτερα και κανονίζουμε από εκεί, είτε πρόκειται για Αθήνα ή και για επαρχία. Αλλιώς σίγουρα διατίθεται στα live μας και όπου να'ναι, επιλεκτικά σε κάποια (λίγα) δισκοπωλεία. Εννοείται και ευτυχώς υπάρχουν και ως κοινό περισσότεροι ενδιαφερόμενοι σε σχέση με παλιότερα. Το βρέξιμο επιβάλλεται και πολύ έχουμε καθυστερήσει Μήτσο. Ο Βαγγέλης επίσης σε χαιρετά από τα Σέρρας... @gvour Thanks bro, είμαι φαν και του Trower και του Hendrix μα κυρίως του univibe... ;D @fusiongtr Ευχαριστούμε gtr, αυτό ίσως να οφείλεται στο ότι δεν ακούμε όλοι ακριβώς τα ίδια πράγματα οπότε κάθε αποτέλεσμα είναι μια μίξη και των τριών μας... Συχνά μπορεί να υπάρχει μια ιδέα, το πως καταλήγει όμως εξαρτάται από όλο το σχήμα. Όταν δε, πρόκειται για ηχογράφηση, εξαρτάται και από τους υπόλοιπους συντελεστές και το εννοώ. Τα πειράματα έτσι κι αλλιώς δεν τα φοβόμαστε. @mamakin Ευχαριστούμε και εμείς και η ομάδα του Unreal. Αλήθεια είναι πως είμαστε ιδιαιτέρως χαρούμενοι με τον ήχο συνολικά, αναλογιζόμενοι χρόνο/budget που είχαμε στη διάθεσή μας. Εκτός αυτού ήταν λίγο πρόκληση, καθώς έπρεπε να χωρέσουμε ακουστικό και ηλεκτρικό ήχο, (ψιλό)straight blues, λίγο βρώμικα φωνητικά σε κάποια-πολύ σε ένα, αλλά και σαν σύνολο να μην είναι παράτερο το ένα κομμάτι από το άλλο... Δεν θέλω να κάνω διαφήμιση, αλλά ειλικρινά πιστεύω πως δεν θα είχαμε παρόμοιο αποτέλεσμα με άλλο team γύρω μας.
  14. Ε, ναι λοιπόν, επιτέλους τα παραλάβαμε χθες... Free full size preview δείγματα στο http://limpinexpress.bandcamp.com/ και https://soundcloud.com/limpinexpress
  15. Επιτέλους μετά από πόνο, κλαυθμό, οδυρμό, δισκοκήλες, χειρουργεία (άσχετα δισκοκήλης...) παυσίπονα, μετακομίσεις εκτός Αθήνας, ασυμφωνίας με κάποιο label και άλλα τινά, "χαριτωμένα" απρόοπτα, ήρθε η ώρα της ανακουφιστικής εκπνοής, συνοδευόμενης απο λαγνεία και ηδονή. Τουλάχιστον για εμάς... Ύστερα λοιπόν από κάτι λιγότερο από δύο χρόνια ύπαρξης, οι Limpin Express, κυκλοφορούμε το πρώτο μας album με τίτλο "First Act…" το οποίο αν και ήταν έτοιμο από τον Δεκέμβρη και κάποιοι φίλοι είχαν ενημερωθεί για κυκλοφορία γύρω στα τέλη Γενάρη, καθυστέρησε λόγω των προαναφερόμενων συμβάντων. Το ακουστικό μέρος ηχογραφήθηκε στις 4 & 5 Ιουλίου, ενώ τα sessions για το ηλεκτρικό ξεκίνησαν στις 2 Νοέμβρη και όλο το project τελείωσε στις 15 του ίδιου μήνα όπου και προχώρησε για mastering. Η ηχογράφηση έγινε στα Unreal Studios στη Νέα Σμύρνη και το mastering στα Sweetspot Studios από τον Γιάννη Χριστοδουλάτο. Τελικώς, λόγω μη συμφωνίας με κάποιο label ή εταιρεία, προχωρήσαμε σε ανεξάρτητη κυκλοφορία. Η κοπή έγινε στην Αγγλία από την D-Wiz και το album θα είναι διαθέσιμο σε cd από τις 20 Απριλίου, ενώ μπορείτε ήδη να το βρείτε σε ψηφιακή μορφή (mp3/flac/wav) μέσω των: http://limpinexpress.bandcamp.com/ http://www.cdbaby.com/cd/limpinexpress Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τους: Alex Ketenjian – sound engineer Adam Slater – φωτογραφίες εξωφύλλων Michael Dotson για την συμμετοχή του και παραχώρηση του "Travelin’ Blues" Μανώλη Αγγελάκη για την ηθική υποστήριξη και υλική βοήθεια Δημήτρη Επικούρη για τη συνεργασία στους στίχους του Granpa Said και φυσικά τον "Tool"... ;D Εντός ολίγων ημερών θα ανακοινωθεί ημερομηνία και μέρος όπου θα γίνει και η επίσημη παρουσίαση του album. Για οποιαδήποτε επικοινωνία με την μπάντα μπορείτε να μας βρείτε στο e-mail: [email protected]
  16. Με οξύ το έχω κάνει. Ίσως ό,τι δυσκολότερο έχω κάνει μέχρι τώρα σα mod στις κιθάρες μου... Δυστυχώς η αλήθεια είναι πως το καλύτερο relicing στα μεταλικά μέρη γίνεται με υδροχλωρικό. Αλλά: Που θα το βρεις, καθώς ισχυρά οξέα δεν πουλιούνται εύκολα. Θα πρέπει να είναι συγκεκριμένο μαγαζί/προμηθευτής με βιομηχανικά υγρά κλπ... Εκτός αυτού, απαιτεί χειρισμό σε ανοιχτό χώρο, λόγω αναθυμιάσεων, αλλά, η διάβρωση που θες για να είναι αληθινό, πρέπει να γίνει από τις αναθυμιάσεις. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί κάποιος να κάνει relic βουτώντας μεταλικά μέρη στο οξυ. Ενδέχεται να μην έχει τρέμολο π.χ. μετά από λίγο... Θα πρέπει να έχεις ένα κάρο μέτρα ασφαλείας για σένα, όπως μάσκες (και δεν εννοούμε αυτές που έχουμε σπίτι για βάψιμο ή ρινίσματα...), ποδιά από pvc ή άλλο υλικό που να μη διαβρώνεται απο υδροχλωρικό, γυαλιά καθώς υδρατμοί ενδέχεται να επηρρεάσουν τα μάτια, κλπ, κλπ... Και τέλος, που θα το πετάξεις? Τουαλέτα, νιπτήρες, νεροχύτες, σε γυάλινα βαζάκια και στα σκουπίδια κλπ, τα ξεχνάς.- Έτυχε να έχω κάποτε, λόγω δουλειάς του πατέρα μου, τα περισσότερα από τα απαραίτητα για την ασφάλειά μου και το έκανα. Άποψή μου, είναι πως κάν' το με άλλο τρόπο, πιο ασφαλή για σένα. Αναλόγως με την υπομονή που θα έχεις μπορεί να βγει το ίδιο ρεαλιστικό. Αν μη τι άλλο, θα σε βοηθήσει να αναπτύξεις τη δεξιοτεχνία σου για μελλοντικές τροποποιήσεις...
  17. Που'σαι ρε αδέρφι Αλεξ? Να, εδώ τώρα για σένα έλεγα τα καλύτερα... ότι δηλαδής, ευτυχώς που είσαι εσύ εκεί μέσα και δουλεύει η αλυσίδα, γιατί αλλιώς ασ' τα να πάνε με τον άχρηστο μουσάτο... tool... trendy ψευδώνυμα και αηδίες... ;D ;D ;D november mode off serious mode on Τον Ιούλιο και το Νοέμβρη ηχογραφήσαμε με το σχήμα μου στο Unreal. Τα παιδιά έκαναν ό,τι πέρναγε από το χέρι τους για να βγει όσο το δυνατόν καλύτερο αποτέλεσμα σε σχέση με το ύφος που παίζουμε. Μακράν η καλύτερη εμπειρία, αλλά και αποτέλεσμα, που είχα/με από recording studio. Και αυτό αντικατοπτρίζεται και στις κριτικές-απόψεις που μας έχουν πει για τη συγκεκριμένη μας δουλειά. Μείναμε απολύτως ικανοποιημένοι, γι' αυτό το λόγο και η επόμενη δουλειά μας θα γίνει πάλι στο unreal. Σημειωτέον (αν θυμάμαι καλά) πως δεν είχαν ξαναγράψει σχήμα στο στυλ που παίζουμε. Κι όμως...
  18. Εγγύηση το Unreal.- Ε, τώρα βέβαια... ο ιδιοκτήτης είναι λίγο περίεργος... Αλλά ευτυχώς είναι ένα πολύ καλό παιδί με μούσι εκεί (που είναι και μουσικός), Κώστας λέγεται, σ' αυτόν απευθυνθείτε... Ο άλλος δεν το' χει και πολύ, είναι και αγοραφοβικός... δεν..
  19. Το είχα δει και τότε, το είδα και τώρα. Τα σπάει ως παρατήρηση, αλλά μέχρι εκεί πιστεύω. Δλδ, ένα μήνα να έχεις ζήσει στις ΗΠΑ (και όχι στο Williamsburgh της Virginia...) αλλά σε οποιοδήποτε αστικό κέντρο, θα δεις πως το Αμερικάνικο κοινό, μονο εκπαιδευμένο δεν είναι ως προς την κλασσική (και γενικότερα τη μουσική θα έλεγα)... Εδώ, αν δεις το "When The Music Dies" καταλαβαίνεις πως η πλειοψηφεία των, κάτω των 20 ετών ατόμων δεν έχουν καν ακουστά ανθρώπους σαν τον Dylan, θα ξέρουν τον βιολιστή?... Επιπροσθέτως, κάτι τέτοιο από μόνο του δεν λέει κάτι. Δλδ, όταν πας σε μία συναυλία, οποιουδήποτε είδους, πας με την προδιάθεση να δεις κάτι συγκεκριμένο. Εκ των προτέρων εννοώ, δεν θα το αγνοήσεις. Όταν όμως δεν είσαι σε αυτή τη διάθεση και ειδικά όταν είσαι καθ' οδόν, λογικό είναι να το προσπεράσεις. Σε πόσους έχει τύχει να είναι στο μετρό/αυτοκίνητο, καθήμενοι ακούγωντας mp3/ράδιο, να έχει αλλάξει το κομμάτι ή ο σταθμός λόγω παρασίτων και να μην έχουν πάρει χαμπάρι τπτ... Εκείνη την ώρα δεν εστιάζεις ακουστικά την προσοχή σου κάπου, γιατί απλά δεν είσαι σε αυτή την κατάσταση. Η προσοχή σου είναι στο να μπεις στην τάδε είσοδο, να αλλάξεις γραμμή εκεί, να πας γρήγορα από τις κυλλιόμενες για να μην αργήσεις στη δουλειά κλπ... Προσωπικά το ίδιο μπορεί να έκανα, μιας και δεν είμαι και φαν του είδους. Και μια απορία. Θα είχαμε την ίδια εικόνα αν στηνόταν στο ίδιο σημείο, αλλά σε άλλη ώρα και μέρα? Π.χ. πριν από αργία ή κάποια γενικώς μη εργάσιμη επόμενη μέρα και σε ώρα που βγαίνουν όλοι έξω για βόλτα... Ρεπερτοριακά κρίνοντας, δεν πιστεύω πως θα βλέπαμε ΤΗΝ διαφορά, αλλά δεν πιστεύω πως θα ήταν το ίδιο χάλι. Στην τελική κανένα "πείραμα" δεν μας οδηγεί σε αποτέλεσμα χωρίς επανάληψη/επαλήθευση και σε διαφορετικές (η τουλάχιστον παρεμφερής) συνθήκες.
  20. Μα ούτε εγώ σκυλόβρισα κάποιον. Το ότι δεν μου αρέσει όμως και το να το θεωρώ Β, είναι δικαίωμα μου. Αλλά και πάλι σου λέω, ρε μάστορα, μου συγκρίνεις τον Άκη Πάνου με τον χ/ψ σουξεδιάρη? Και δεν εννοώ σώνει και καλά ότι " α, τα κομμάτια του Πάνου έχουν πόνο, είναι βγαλμένα απ' τη ζωή.." κλπ... Απλά, μιλάμε για ένα "σύστημα" στο οποίο το γυναικείο ακροατήριο, ασχολούταν περισσότερο με το τι φόρεσε η τάδε τραγουδιάρα και πόσο ωραίος γκόμενος ήταν ο δείνα τραγουδιστής και το αρσενικό αντιστοίχως, με τα μπούτια της τραγουδιάρας και του μπαλέτου, παρά με την μουσικότητα του όλου πράγματος. Κάνω λάθος, ή έχω άδικο επ' αυτού? Μιλάμε επίσης για κοινό, το οποίο θεωρούσε παλιό, ένα κομμάτι που κυκλοφόρησε πρόπερσι, δεν το έγραψα τυχαία αυτό πριν περί πενταετίας. Επίσης όπως πολύ σωστά προανέφερε κάποιος, σπάνια ακούω ραδιόφωνο, αλλά έχει τύχει να ακούσω συγκεκριμένη ατάκα τύπου "θα ακούσουμε την νέα επιτυχία του τάδε από το δίσκο που θα βγει τότε" ... Θέμα αλληλοστήριξης είναι και δεν υπάρχει μόνο στο σκυλάδικο, παντού και σε όλα τα είδη παίζει αυτό. Το να έχεις επιτυχία, είναι καλό. Αλλά θα κάνω στο είδος που ενδιαφέρει εμένα. Το να μην πάω σώνει και καλά στο σκυλοποπ για να κάνω ακόμη μεγαλύτερη ίσως και εμπορικά πιο σίγουρη, με κάνει ατάλαντο?? Και σου ξαναλέω τέτοιες απόψεις προσβάλλουν μουσικούς από Σγούρο και Τουφεξή, μέχρι Ανδρεάτο, Κορακάκη, Planet of Zeus και Σπάθα... Υ.Γ.: Αν και (κατ' εμέ πάντα) με κάθε κιθαριστικό σεβασμό, κάποιες "έντεχνες" συνεργασίες του τελευταίου, ήταν εξίσου εμετοί...
  21. Με αυτό που λες, δεν προσβάλλεις εμένα, αλλά μια γενιά (ίσως και δύο και τρεις) από μουσικούς οι οποίοι δεν ασχολήθηκαν με την εκάστοτε "λαϊκή" μουσική της εποχής τους... Δηλαδή σα να λέμε, πως ο Σιδεράς π.χ., δεν ασχολήθηκε (προ A.C. και 666) με τα χιτ της εποχής του, μόνο επειδή δεν μπορούσε... Το ενδεχόμενο, απλά να μην τον ενδιέφερε (τον χ/ψ Σιδερά) δηλαδή, δεν υπάρχει?? Προφανώς το να πουλάει κάποιος δεν είναι αρνητικό, δεν αφορίζω σε καμία περίπτωση κάτι τέτοιο, αλλά οι Clash ακούγονται 30 χρόνια μετά... Η ερώτηση μου αυτή ακριβώς ήταν. Ποιός από τους αντίστοιχους λαϊκοποπ fan του ειδους θυμάται κομμάτια, εποχιακές επιτυχίες που είχαν γραφτεί πριν απο 10 χρόνια...? Και ακριβώς γι' αυτό ανέφερα αριθμο δισκογραφίας, γιατί να θυμάται κάποιος 2 κομμάτια που θα είναι πέραν της πενταετίας παλαιά, ενώ έχεις βγάλει 100 δίσκους, δεν είναι επιτυχία. Τουλάχιστον όχι καλλιτεχνική-μουσική... Συν ότι μην ξεχνάμε πόσο εύκολα γίνεσαι τώρα με χρυσό δίσκο στις 20.000-30.000 κόπιες όπου κάθε σπίτι είχε κι ένα cd player (και μιλώ για προ πειρατείας εποχές) και πόσο δύσκολα γινόταν κάποτε χρυσός ένας δίσκος όπου ήθελες 400.000-500.000(για Ελλάδα μιλάω πάντα) πωλήσεις και εποχή που ο κόσος μετά βίας αγόραζε ένα ραδιόφωνο... εδιτ: και αν θυμάμαι καλά, οι Clash χρειάστηκαν πολλάάάάά λιγότερα από 100 album για να γίνουν γνωστοί έστω και εγχώρια...
  22. Σαφώς κανείς δεν είναι τυχαίος. Αλλά, η οικονομική επιτυχία, σημαίνει και καλλιτεχνική..? Τι εννοώ, μπαίνοντας στη σελίδα του "κύβου" από περιέργεια λόγω του thread, μέτρησα 104 album και 2-3 ήταν συλλογές. 100 στρογγυλά ας πούμε... Βάζω στοίχημα, πως αν βγούμε στο δρόμο και ρωτήσουμε 20 σκυλο-ποπ-μπαρωκατζήδες, δεν θα θυμούνται να μας πουν 50 κομμάτια του, όχι 100, δλδ ένα από κάθε δίσκο... Προσωπικά, πιο σημαντικό θεωρώ αυτόν που ανακάλυψε τον στυλό bic ας πούμε. Όσον για το επιχείρημα "κάν' το κι εσύ αν μπορείς", είναι τουλάχιστον τραγικό...
  23. Μήπως έχει γίνει κάποιο τυπογραφικό λάθος? Το λέω γιατί η 6072, ήταν το JAN version της 12ΑΥ7. Έχω ένα BadCat Classic το οποίο έρχεται stock με 12ΑΥ7. Τα δύο τελευταία χρόνια στη θέση της είχα βάλει ΑΧ. Πρόσφατα επειδή παίζω με ένα τρίο, λίγο πιο cool απ' ό,τι κάποτε, είπα να ξαναβάλω την ΑΥ. Με την ΑΧ, υπήρξαν κάποιες φορές, σε μεγάλες εντάσεις (τέρμα, ή λίγο πριν), όπου ο ενισχυτής να έβγαζε κάτι σαν, "δεύτερες αρμονικές" να το πω...? σα να ακούς ένα ελαφρύ octaver να πω...? κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Από θέμα έντασης, δεν μπορώ να πω πως είδα τρελλή διαφορά... Αντί να βάζω τον ενισχυτή στο 4, τον βάζω στο 5... Από θέμα χροιάς, σα να έγινε λίγο πιο "open" ο ενισχυτής, σα να απέκτησε λίγα περισσότερα μπάσσα. Μεταξύ των δύο κατέληξα στην ΑΥ. Αλλα όπως σωστά ειπώθηκε, ο ήρθε stock με μία G.E. 6072 5 star version στην πρώτη θέση. Πρόκειται για κλώνο στην ουσία, του Brownface Deluxe, το οποίο επίσης χρησιμοποιούσε ΑΥ. Οπότε προφανώς, ο σχεδιαστής υπολόγιζε εξ' αρχής σε χρήση αυτού του τύπου.
  24. +1 για το Unreal. Μου ειχε συστησει ενας φιλος παραγωγος τα παιδια και μου ειχε κανει εντυπωση που δεν μου προτεινε το στουντιο στο οποιο εκανε δουλεια εκεινη την εποχη. Οντως οταν πηγαμε με την μπαντα και ειδαμε τι και πως δουλευουν, ασυζητητι απορριψαμε καθε αλλη επιλογη.
  25. Και τα δυο... Ο μυθος ειναι πως οι κατασκευαστες του παρελθοντος χρησιμοποιουσαν high υλικα. Κατα κορον χρησιμοποιουσαν ο,τι ηταν διαθεσιμο την εποχη τους. Απλα ετυχε, καποια μουσικα στυλ, να μορφοποιηθουν με αυτους τους ηχους και να υπαρχει με τα χρονια, ζητηση τους. Η διαφορα ειναι, πως για καποιες και σε καποιες εφαρμογες, υπηρχε διαχωρισμος στα υλικα. Η αληθεια ειναι οτι καποια υλικα της τοτε εποχης, ηταν πιο ανθεκτικα, οχι για αλλο λογο, αλλα καθαρα απο θεμα οικονομιας. Οταν μια μεση οικογενεια, επρεπε να μαζεψει ενα Α ποσο ωστε να αγορασει ενα ραδιοφωνο π.χ., δεν μπορουσε να το τρεχει καθε τρεις και λιγο για επισκευη, η να το πεταξει και να παρει ενα αλλο, οπως γινεται σημερα. Μην ξεχνας επισης πως πολλα απο αυτα, χρησιμοποιουταν και σε εφαρμογες πολυ πιο σοβαρες απο ενα live... Οπως π.χ. οι JAN λυχνιες. Επισης, μην ξεχναμε οτι εκεινη την εποχη, δεν υπηρχε αυτο που λεμε σημερα high end. Ηταν πραγματα που πηγαιναν εν μερει "πειραματικα", οσον αφορα τους ηχους και τι χρησιμοποιουσαν. Δεν εψαχναν απαραιτητα ποιοτητα, καινοτομια εψαχναν. Δεκαετιες αργοτερα, οταν εφτασαν καποιοι και αναζητουσαν την πιστοτητα του ταδε ενισχυτη, τα βρηκαν δυσκολα (κυριως λογω μη διαθεσιμοτητας υλικων) και ετσι φτασαμε στις τιμες που ζητανε σημερα... Επι του θεματος: Προσωπικα πιστευω πως υπαρχει ποσοστο μυθου, και ποσοστο πραγματικοτητας. Δλδ, εχω πεταλια και καινουρια και παλια. Καποια παλια, αν και σε αριστη κατασταση ειναι για πεταμα... και το αναποδο βεβαιως... Εχω (ειχα μαλλον...) παλια fuzz και μου ακουγονται φολα. Τα πουλησα. Ειχα original Uni-Vibe το οποιο επισης επωληθη μεσω αγγελιας, η οποια μπηκε μια ωρα αφοτου ειχα ακουσει το Tube-Vibe I της EffectRode. Απο την αλλη ομως, οποτε παιζω με ενα JEN Mr. CryBaby Super που μου χαρισε προσφατα ενας φιλος μπασιστας, μου ερχεται να πεταξω το RMC (αν και ειναι επισης καλο, αλλα οχι ισαξιο) και το Bud-Wah μου, απο το παραθυρο και απορω πως επαιζα τοσο καιρο με αυτα. Σε μικρες εφαρμογες, οπως πεταλια π.χ., ειναι πιο ευκολο να στηθει κατι και να υπαρχει ενας χαρακτηρας εντος εισαγωγικων... Σε ενισχυτες ομως, ή σε ενα tape echo, τα τελεια υλικα να εχεις, τα πιο NOS/vintage/J.A.N. και ο,τι αλλο θελεις και διαθετεις, αν δεν ξερει και ο μαστορας τι θα κανει και πως, ασ'τα να πανε. Γι'αυτο εδω εμπιπτει το ρητο που λεει πως "ο,τι σκ**α και να βαλεις, αν τα ανακατεψεις με νερο και ζαχαρη, δεν παει να πει οτι θα γινουν κομποστα"... Αντιθετως, εχει τυχει να ακουσω πραγματα με καινουρια υλικα που ακουγοντουσαν αρκετα πιστα στα vintage πρωτοτυπα τους.
×
×
  • Δημοσιεύστε κάτι...

Τα cookies

Τοποθετήθηκαν cookies στην συσκευή σας για να είναι πιο εύκολη η περιήγηση στην σελίδα. Μπορείτε να τα ρυθμίσετε, διαφορετικά θεωρούμε πως είναι OK να συνεχίσετε. Πολιτική απορρήτου