Ali Barout

Η εικόνα είναι αυτή που είναι, ανάλογα με τη μουσική που καταγράφεται. Για ποια συμμετρία, και ποια εικόνα μιλάμε; Αν θες να γράψεις μουσική που πηδά τόσο πολύ και συνεχώς (τουλάχιστον διαστήματα 13ης δηλαδή, από το ντο κάτω από το πεντάγραμμο στο κλειδί του σολ π.χ. μέχρι το λα πάνω από το πεντάγραμμο στο κλειδί του σολ), ίσως να χρησίμευε το 7γραμμο. Ίσως. Ίσως... να βόλευε, αν δεν μπερδευόταν το μάτι από τις δύο μόνιμες έξτρα γραμμές. Επειδή όμως δεν είναι μόνο η κιθάρα το όργανο γύρω από το οποίο περιστρέφεται ο κόσμος, κι επειδή συνήθως οι φωνές έχουν μία έκταση 2 οκτάβων και επειδή οι φωνές είναι φωνές και δεν είναι τόσο πηδηχτούλες, μέσα σε ένα πεντάγραμμο φιλοξενείται όλη η έκταση της κάθε φωνής, με χρήση μόνο 1 ή δύο βοηθητικών γραμμών για τους 2 ή 3 φθόγγους στα δύο άκρα της έκτασης. Πολύ πρόχειρη τρολλιά αυτή. Υπάρχει λόγος που οι φθόγγοι είναι 7, και με τις αλλοιώσεις τους 12. Το γιατί μπορεί να το μάθει κανείς σχετικά εύκολα με κάποια ενασχόληση. Φίλε guitarist, έχω την εντύπωση ότι αυτοί που έχουν μεγαλύτερη εμμονή με την παρτιτούρα είναι αυτοί που δεν ξέρουν να διαβάζουν. Εγώ έμαθα, διαβάζω, με χίλια βάσανα, κι ακόμα το μάτι μου δεν κόβει όσο θα έπρεπε. Ό,τι μπορώ να το παίξω με το αυτί το παίζω. Παρτιτούρα θέλω μόνο αν δεν μπορώ να αποστηθίσω κάτι γρήγορα, για να μου το υπενθυμίζει. Αλλά και να μην διαβάζει κάποιος παρτιτούρα δε με ενοχλεί καθόλου. Δε σημαίνει τίποτα. Αρκεί να ξέρει μουσική για να μπορούμε να συνεννοηθούμε. Τη στιγμή όμως που αυτός που δε διαβάζει έρχεται και μου λέει "τι θες μωρέ και διαβάζεις, μαλακίες είναι όλα", για μένα δε συμβαίνει τίποτα, πραγματικά δεν μου καίγεται καρφί. Απλά καταλαβαίνω ότι αυτός που το λέει είναι μουσικά ανώριμος, κι ότι τον τσούζει που δεν ξέρει να διαβάζει. Εμένα με νοιάζει; Καθόλου. Ξέρω να διαβάσω; Ξέρω. Ξέρω γιατί διαβάζω; ξέρω. Με ενδιαφέρει αν διαβάζεις εσύ; όχι. Εσένα, γιατί σε ενδιαφέρει που δεν ξέρεις να διαβάζεις τόσο πολύ ώστε να θες να καταστήσεις την παρτιτούρα κρεμαστάρι; Κι εδώ ακριβώς είναι η απόδειξη. Κάτσε να το γράψω και με κεφαλαία να κάνει ΑΙΣΘΗΣΗ. ΟΣΟ ΕΛΙΤΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΓΡΑΜΜΑΤΑ, ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΠΑΡΤΙΤΟΥΡΑ. Κι ας αναρωτηθούμε τώρα αν έχουμε γνωρίσει ποτέ κάποιον σοφό γέροντα που δεν ήξερε να γράψει το όνομά του. Ας αναρωτηθούμε αν έχουμε γνωρίσει κάποιον πολύ σπουδαγμένο, πολύ μορφωμένο, τραχύ μαλάκα. Προσωπικά τα έχω δει και τα δύο. Άρα; Αν θέλετε να μάθετε να διαβάζετε, καθίστε να μάθετε να διαβάζετε. Αν δε θέλετε, μην κάθεστε. Αλλά παρακαλώ μην επιτίθεστε σε θεωρία μουσικής που βρίσκει εφαρμογή σε πληθώρα μουσικών ειδών, αιώνες τώρα. Σας αδικεί. Είναι σαν να χτυπώ το μπέτη μου και να λέω γιατί δηλαδή Χι τετράγωνο να είναι χι επί χι. Τόσο χάλια φαίνεται.

Απάντησα ότι στο πρώτο λεπτό ξέρω, αλλά συμφωνώ και με @fusionakis και με @ez. (Και @vrasidas27 να πω από τώρα καλορίζικη;) Είναι δύσκολο το θέμα όπως το θέτει ο @gkourmoul1 για μένα, γιατί η λέξη "αρέσει" κρύβει μέσα δαίμονες. Δεν ξέρω για τους άλλους, αλλά όταν πιάνω κάποιο άγνωστο όργανο (όποιο όργανο) στα χέρια, είναι σαν να μπαίνει ο Γιώργος "σε παύση". Δηλαδή παίζω το όργανο, ακούγοντας πολύ προσεκτικά το όργανο, αφήνοντας στην άκρη τα καπρίτσια μου. Υπηρετώ εγώ το όργανο, κι όχι αυτό εμένα.Βρε τι μου θυμίζει αυτό... Α, σαν τα πρώτα ραντεβού. Που βγαίνει ένας ενθουσιώδης εαυτός. Δεν είναι ψεύτικος, αλλά δεν είναι κι αυτό που είμαστε 24 ώρες το 24ωρο. Αν το όργανο δεν μου κάνει ΑΜΕΣΩΣ αίσθηση, το καταλαβαίνω. Όμως, κι εδώ είναι το πιο επικίνδυνο για εμένα, είναι το όργανο να μου αρέσει πολύ, όμως στην πραγματικότητα, και κατα βάθος, να μην ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία μου την παιχτική. Δηλαδή και με κοστούμι-σακάκι-γραβάτα πρώτος είμαι, κούκλος, τα φοράω - δε με φοράνε, αλλά ρεαλιστικά τα φοράω μία φορά στα 3-4 χρόνια. Άρα το όργανο μπορεί σε βάθος χρόνου ναι μεν να έχει κάτι να μου προσφέρει, αλλά να μην είναι το όργανο "της παντρειάς" ας πούμε, το μοναδικό, ανεπανάληπτο, αναντικατάστατο, που θα κράταγα αυτό και θα πούλαγα όλα τα άλλα. Καλώς η κακώς, δεν μας εμποδίζει κανείς να έχουμε πολλά όργανα - κι αυτό κάνουμε, άρα το "μου αρέσει" νομίζω ότι πήγαινε στην πρώτη περίπτωση, ότι μας "κάνει κλικ" ένα όργανο, εξ' ού και το "Αμέσως" που ψήφισα. Αν ήταν για το 1 όργανο, το μοναδικό της παντρειάς, για κιθάρα δεν θα απαντούσα καν, αλλά για τρομπόνι θα έλεγα "δεν έχω βρει ακόμα 100%".

Φίλε @Vasilis Psarakis, ομολογώ ότι κι εγώ το ίδιο έπαθα. Δεν πιστεύω ότι έχει σχέση το Cubase αυτό καθεαυτό ειδικά, με το κούρδισμα φωνής γενικά. Θες δηλαδή να μιλήσουμε μόνο για το variaudio (το σύστημα διόρθωσης του Cubase); Για autotune? Για melodyne? Γενικά περί διόρθωσης φωνής; Και μόνο από skype? Αυτά δεν κατάλαβα.

Απο εμένα, απόλυτα σεβαστό και κατανοητό Πάνο. (Edit: Και νομίζω το έγραψα(;) ή δεν το έγραψα και το έλεγα στον Βασίλη(;), τεσπα. Το έβαλα όταν το φτιάχναμε και κόντευε, και μου έστελνε ο βασίλης, στη γυναίκα μου να το ακούσει. Και με το που μπηκε η φωνή, άκουσε λίγο, προσπάθησε, και εκεί καπου στο δεύτερο κουπλέ, μου λέει ψιλομουτρωμένη, "δεν καταλαβαίνω τι λέει αυτή". Ε οκ, της λέω, αναμενόμενο είναι, γι' αυτό βάλαμε τους στίχους. "Όχι μου λέει, ήθελα να καταλαβαίνω κι έτσι." Γι' αυτό είπα εξαρχής ότι δεν παρεξηγώ. Καταλαβαίνω τι λες.)

Επειδή έγραψε ότι "ρε γαμώτεν θα ήθελα να πω καλά λόγια... κτπ" σαν να απολογείται που ζητούσε κάτι παραπάνω απ' το κομμάτι (μάλλον πραγματική φωνή). Που το βρίσκω τελείως αχρείαστο, δηλαδή για όνομα του θεού. Ακόμα και στο funny stuff, άλλα αστεία μαζεύουν 2 χαχα, άλλα μαζεύουν 4 χαχα. Δε χρειάζεται να μας αρέσουν όλα, ή να απολογούμαστε αν δε μας αρέσει κάτι. Βασίλη, στο είπα ότι η Κίλα στο είπα ότι θα δημιουργούσε ΙΝΤΡΙΓΚΕΣ και ΠΑΘΗ! Είναι αντροχωρίστρα και κλεισοσπίτα.

Πραγματικά ιδιαίτερος ήχος, γάντι! Τέλεια μίξη όπως πάντα και όμορφο, ζεστό κομμάτι.

Όχι ρε, είσαι καλά; Το φαΐ μου είναι αυτό, η δρακουλιά. Η διασκέδασή μου. Πάλι άντερο δε μου έμεινε. Εγώ δεν παρεξηγώ ούτε το @Nestoras, ούτε τον @Πάνος Χελιδόνης, γιατί μερικές φορές "και η πλάκα είναι σοβαρή υπόθεση™", κι όλα πρέπει να έχουν μάξιμουμ ποιότητα, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση το κονσεπτ ήταν τέτοιο. Φουλ σαχλαμάρα. (όσο μας έκοβε φυσικά, στα μέτρα μας) Και η ρομποτική φωνή, αποστασιοποιημένη, ψυχρή, άψυχη, να περιγράφει μια αρκετά συναισθηματική ιστορία, ήταν τόσο κακή που τουλάχιστον εμας μας ενθουσίασε. Με κανονική φωνή δεν ξέρω, μπορεί κάποιος να το έπαιρνε μετά "στα σοβαρά" ότι είναι κομμάτι κομματένιο, για άλμπουν μέσα π.χ. "Ιστορίες βγαλμένες από τη ζωή" και τέτοια. Τώρα δεν μπορώ να μιλήσω για το Βασίλη, αλλά εγώ αυτό δε θα το ήθελα σε καμία περίπτωση. Το μόνο που απορώ είναι πώς την πάτησε ο Πάνος να κάνει τέτοιο σχόλιο στο κομμάτι του npap. Είναι σα να ακούσω το "Είμαι φάλτσος" του Σεφερλή και μετά να βάλω το "Όταν βλέπετε να κλαίω" του Καζαντζίδη και να πω "εεεεπιτέλους μια εκφραστική φωνή, μας πήρε τα αυτιά ο άλλος". Δηλαδή πώς δεν ταξινομεί ο εγκέφαλος σε άλλα κουτάκια αυτά τα δύο πολύ διαφορετικά πράγματα; Μου φαίνεται πραγματικά εκπληκτικό και αξιοσημείωτο!

Π.χ. Αριστερά το τι γράφεις, δεξιά το τι φαίνεται. Ο "μερακλής" μπορεί να πατήσει τα βελάκια, και να δει τα κρυφά. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ήδη φαίνεται άσχημα, γιατί οι "παρακάμψεις" είναι περισσότερες από το "κύριο" σώμα της απάντησης. Νομίζω είναι σαφές, άσχετα από το χάλια παράδειγμα που σκάρωσα. Edit: Αααα, να και κάτι ωραίο. Μόλις έκανα κοπλιμέντο στο προφίλ του Βασίλη. Αυτό το βλέπετε οι υπόλοιποι στη δραστηριότητα; Αν ναι, δεν είναι ανούσιο; Μήπως τα μηνύματα σε τοίχους να ΜΗΝ μετρούσαν στη δραστηριότητα; Όσοι ακολουθούν τα μέλη, ενημερώνονται. Οι υπόλοιποι, γιατί να το βλέπουν; Τι τους νοιάζει; Αλλά από την άλλη, αν δεν κάνω εγώ κοπλιμέντο στο βασίλη, στον Α, στον Β, πώς θα δημιουργηθούν σχέσεις μέσα στην κοινόητα; Άρα, καλό δε θα ήταν να μπορώ να κάνω μεν κοπλιμέντο, αλλά να μην "εκπέμπεται" σε όλο το δίκτυο; Κάτι τέτοιες μικρολεπτομέρεις αξίζει να τις δούμε, γιατί επηρρεάζουν κι αυτές την συνολική εικόνα της ροής. Ταπεινή μου γνώμη και υπόθεση.

Γι' αυτό ρωτάω για τα εργαλεία εγώ. Γιατί αν πω μία κουβέντα μέσα στο "σοβαρό" σώμα του κειμένου μου, ως διαβατική νότα, διαφυγή, ή προήγηση, το καταλαβαίνει ο άλλος ότι είναι χρωματισμός του λόγου. Αν αφιερώσω ολόκληρο ποστ στο χαχαχούχα, ειναι πρόβλημα. Γι' αυτό, κι επειδή υπάρχει αυτή η τάση (λέμε κάτι σοβαρό 1 παράγραφο, και στη 2η κάνουμε μια λογική επέκταση του συλλογισμού, και στην 3η χαχαχούχα), θα μπορούσε ένα εργαλείο να βοηθήσει, με το οποίο μαρκάρουμε ένα κείμενο ως "αχαχούχα" ή "συναφές" ή "κουραστικές λεπτομέρειες" ή "τα αισθηματικά μου", και αυτό θα παρουσιάζεται μόνο ως αυτός ο τίτλος, και επαφίεται στον αναγνώστη αν θέλει να πατήσει το τριγωνάκι και να αναπτύξει το κείμενο, για να το δει και να το διαβάσει. Επίσης, με αυτόν τον τρόπο, όταν εγώ γράψω κάτι και το εγκιβωτίσω σε τέτοια φάση μέσα, δείχνω εγώ ο ίδιος στους άλλους χρήστες ότι οκ μωρέ, δεν ειναι ουσιαστικό αυτό που έγραψα, αλλά ήθελα να το γράψω. Οπότε κι ο άλλος χρήστης μετά, δύσκολα πιστεύω θα μπει στη διαδικασία να απαντήσει με ποστ-κύριο κορμό κειμένου σε κάτι "κρυμμένο", δευτερεύον, επουσιώδες. Άρα θεωρώ ότι θα γινόταν πιο εύκολος ο διαχωρισμός μεταξύ σοβαρού, λιγότερο σοβαρου, προσωπικής εμπειρίας κτπ. Σίγουρα το έχετε δει αυτό σε άλλα φόρουμ; να βάλω σκριν;

Έχει εργαλείο summary το vbulletin?

@Nekkon, τι σκέφτεσαι;

Ή ή οποιοδήποτε ηλεκτρονικό κατάστημα.

Κι αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο. 3 τρομπέτες, μία μαθητική Bb, μία καλή Bb, μία καλή C. 5 τρομπόνια, ένα μαθητικό .500", ένα καλό .500", ένα καλό .525", ένα μαθητικό .547", ένα καλό .547", κανα 2 μπασοτρόμπονα. Αυτά που είπα μόνο κάνουν κανα 25άρι χιλιάρικα. Για να κάθονται. Θα μου πεις χέσε μας με τα όργανα που δεν παίζει κανείς. Οκ. Κανα ράιντ να μην έχει για δοκιμή, με 600 το κομμάτι; Να έχει 3 τεμάχια από κάθε μεγάλη μάρκα 20", 22", 24"; Άλλα 3,5k. Κανα πλήκτρο; Κανα πιάνο; Κανα μικροφωνάκι; Άρα το πρόβλημα στη συγκεκριμένη περίπτωση εγώ το έχω βαφτίσει χαριτολογώντας "μα γιατί δεν είσαι τόσο πλούσιος όσο θα ήθελα;" Με το υπόλοιπο μήνυμα του @Lord_Goumis συμφωνώ απολύτως, μην παρεξηγηθώ. (Από εδώ και κάτω δεν σχολιάζω με αφορμή την παράθεση.) Δεν κρίνω. Κι εγώ από ιντερνετ αγοράζω πολλές φορές. Γουρούνι στο σακί. Αφού έτσι είναι η φάση. Δε σου κάνει; Υπάρχει κοινοτική οδηγία. Σε 14 μέρες μέσα έχεις δικαίωμα να το γυρίσεις πίσω. Γιατί; Γιατί έτσι. Χωρίς μα-μου. Κουτάκια είναι πια. (Πάντως έχει ενδιαφέρον το τι τουρλουμπούκι αντιμετώπισα μια μέρα στον Τόμανν, όταν προσπάθησα να του συμπεριφερθώ σαν "φυσικό κατάστημα". Βαράω στο τσατ δηλαδή και λέω: Παιδιά με ενδιαφέρει το Silent Brass. Αλλά θέλω να ρωτήσω 2-3 πράγματα πρώτα, μην το παραγγείλω, δεν μου κάνει, κι αναγκαστώ να το επιστρέψω. Μου πέφτει άσχημο να γυρνάω πράγματα πίσω. 1. Ο προενισχυτής των ακουστικών σηκώνει ακουστικά 250Ω; 2. Όταν συνδέεται μέσω USB στο PC, τι sample rate / bit depth / latency έχει ο driver της Steinberg/Yamaha; 3. Το phones out μπορεί να λειτουργήσει ως line-out; Ε, με πετάγανε από τα χάλκινα... στα πλήκτρα... και πάλι πίσω στα χάλκινα... για να μου πουν στο τέλος στείλτε e-mail γιατί είναι συνδυαστική ερώτηση μεταξύ των παραρτημάτων. Κατάλαβα κι εγώ, λέω, άστο, τζάμπα ταλαιπωρώ τους ανθρώπους. Θα το παραγγείλω, κι αν δεν κάνει το γυρίζω. Αφού το έχουν δεδομένο. Γιατί να τα μπλέκω τα πράγματα; Ε, το παρήγγειλα, μου ήρθε, πάλι καλά που με βόλεψε, όλα τέλεια. Δεν είχε διαφορά από το να μου είχαν ανοίξει ένα silent brass 235 ευρώ, ένα DT 770 150 ευρώ, μια έστω behringer 40ευρώ, και να τους απασχολώ έναν υπάλληλο 1 ώρα να εγκαθιστούμε drivers σε κάποιον(;) υπολογιστή του καταστήματος και να παίζω εγώ για να δω αν μου κάνει, και στο τέλος να πάρω μόνο το Silent Brass, και τα άλλα να μείνουν ανοιγμένα, και B-Stock. Δηλαδή ένα κέρδος που θα βγάζαν από το Silent Brass, να τους το έβγαζα από τη μύτη.)

Ευχαριστούμε Απόστολε! Η φωνή είναι τόσο χάλια που άξιζε να μπει ως είχε.

Δεν αρέσουμε. Περί αυτού πρόκειται. Και συζητάμε τι πρέπει να κάνουμε, ώστε να αρέσουμε.

Να δώσω ένα παράδειγμα, γιατί μου φαίνεται δεν τα έχω πει τόσο καλά ώστε να γίνουν αντιληπτά. Ανοίγει κάποιος θέμα: "Κανα μικροφωνάκι μεγάλου διαφράγματος μέχρι κανα διακοσάρι;" Μόνο αυτό. Και μπαίνω εγώ και αρχίζω. Και πού πας χωρίς ηχομόνωση καλή. Και χωρίς mic screen. Και θα σε φάει η κουβαδίλα. Και τι να λέει το μικρόφωνο μέχρι 200 ευρώ σιγά τις διαφορές πάρε στην τύχη. Να έπαιρνες u-89 μιλάγαμε. Γιατί δεν κοιτάς το KSM44. Αν σώνει και καλά με αναγκάζανε να έπαιρνα μικρόφωνο μέχρι 200 ευρώ θα έπαιρνα το Lewitt 240 έτσι για τέμπερα, να μου χρωματίζει το σήμα, συμπαθητικούλι είναι. Είμαι, ή δεν είμαι φουλ οφφ τόπικ; Τι δουλειά έχουν τα μικρόφωνα πάνω από το χιλιάρικο ως πρόταση. Τι δουλειά έχω να κάνω υποθέσεις για τη χρήση και τον χώρο. Προσοχή! Πέραν του γεγονότος ότι μιλάω μόνο από προσωπική εμπειρία, και άρα από θέση άγνοιας! Πέραν αυτού! Μου δίνεται το δικαίωμα, η ελευθερία, να γράψω. Οκ. Έγραψα. Αλλά τι έγραψα; Θα μπορούσα να γράψω μόνο "Μου άρεσε αρκετά το Lewitt 240 για την τιμή του." και να μην ταλαιπωρήσω κανέναν. ΔΕΝ το έγραψα όμως, έγραψα αυτό που ήθελα να γράψω. Θα μπορούσα να μη γράψω τίποτα, και να περιμένουμε κάποιον επαγγελματία που τα έχει φάει στη μάπα να εξυπηρετήσει "τον πελάτη", και να μάθουμε κι εμείς, και μετά να παραπέμπουμε όποιον ρωτήσει την ίδια ερώτηση στο θρεντ αυτό. Οπότε η ερώτηση τώρα είναι η εξής. Έπρεπε, ή δεν έπρεπε ο mod να πετσοκόψει την απάντησή μου; Για μενα ως χρήστη, δεν έπρεπε, είναι η άποψή μου, και τη θέλω ολόκληρη. Για το καλό του θέματος όμως (κι αν τελικά έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας να έχουμε ας πούμε 3-4 καθαρά θέματα με προτάσεις για μικρόφωνα, ώστε να παραπέμπουμε κόσμο ή να τα κάνουμε στίκυ) έπρεπε να πετσοκοπεί η απάντηση, και να μείνει μόνο "Lewitt 240", γιατί το 90% όσων έγραψα είναι εκτός θέματος. Δε χρειάζεται σε κάθε θρεντ να εφευρίσκουμε τον τροχό εξαρχής για κάθε νέο μέλος. Νέο μέλος δε σημαίνει πάντα μπίτι αρχάριος. Μερικοί μπορεί να το θεωρούν και πατρονάρισμα και να απελπίζονται, να σου λέει ο άλλος, πού να γράφω τώρα και να εξηγώ την ιστορία της ζωής μου για να ρωτήσω για ένα pzm; Άστο καλύτερα.

Όχι. Εννοώ ότι ο χρήστης δεν έχει κάποιο πλαίσιο ρυθμιστικό μέσα στο οποίο πρέπει να κινηθεί, αντιθέτως αμολάει τη στοματάρα του αφιλτράριστη, και μετά επαφίεται στη διαχείριση να κάνει "ξεσκαρτάρισμα" σβήνοντας ποστ, λέξεις, παραγράφους, μπανάροντας, ώστε το περιεχόμενο που μένει τελικά να αντιπροσωπεύει τις αξίες της διοίκησης. (σαν κανάλι του youtube π.χ. με ελεγχόμενα σχόλια, αλλά αυτό να γίνεται σε δεύτερο χρόνο - αντί τα σχόλια πρώτα να αξιολογούνται, κι αν περνούν τη βάση του καναλάρχη τότε μόνο να δημοσιοποιούνται.) Δεν εννοώ αναρχία. Ο συλλογισμός μου και η διατύπωση αξιωματικά υπονοεί ότι η αισθητική, η επιθυμία, η θέληση της διοίκησης είναι πάνω από όλα, και στις δύο περιπτώσεις. Έχει τον τελικό λόγο για το τι δημοσιοποιείται, και τι όχι. Σύμφωνοι, αλλά αν το 90% των χρηστών δίνουν τόπο στην οργή, σκέφτονται δύο φορές πριν γράψουν, και τελικά γράφουν το 1-10% αυτών που θα έγραφαν προσπαθόντας να βρουν κοινό τόπο και να μην δημιουργούν τριβές, σημαίνει ότι δεν απασχολούν τη διαχείριση. Αυτοί που θα πουν και 10 κουβέντες παραπάνω, μπορούν να ελεγχθούν από τη διαχείριση, ακριβώς για να μη δημιουργηθεί χάος. Συνήθως, όσο νωρίτερα, τόσο καλύτερα. Χοντρικά τα λέω αυτά, δεν ψάχνω αλγόριθμο αποδεκτής συμπεριφοράς και "καλύτερου παιδιού". Όλοι έχουμε, και είμαστε με, τις μέρες μας. Το θέμα είναι να βγαίνει κάποιος να λέει "ώπα ρε συ, άραξε λίγο" και να πιάνει. Να αράζουμε λίγο, να το σκεφτόμαστε, να λέμε οκ, πάμε πάλι αλλά αλλιώς. Αλλά να γίνεται, να πιάνει.

Μα αυτό είναι το σίχαμα της όλης υπόθεσης. Ότι χάνεται η ουσία και μιλάμε για σώβρακα και φανέλες.

Ξέρεις ποιο ήταν το αγαπημένο μου σημείο; Αυτή η δρακουλιάρικη ανταπόκριση στο "Απο μάγκοους της μπάλλαζ σε taxi G", που έφερα τις κεφαλές από τον μαθητεύομενο μάγο του Dukas, και την εισαγωγή του ταξιτζή του διονυσίου. https://en.wikipedia.org/wiki/The_Sorcerer's_Apprentice_(Dukas) για τον ταξιτζή του διονυσίου δεν βάζω λιένκ, το ξέρουνούλοι.

Μερικές σκέψεις. Υπάρχουν δύο δρόμοι: α) Ο δρόμος της αδιαπραγμάτευτης ελευθερίας, όπου ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει, και οι διαχειριστές να δουλεύουν υπερωρίες για να λογοκρίνουν, και να κατευθύνουν, να πλάθουν, να φιλτράρουν τις συζητήσεις, κατα περίπτωση και κατα κρίση. Αυτή είναι μια δουλειά δύσκολη, επίπονη, που μάλλον θα έπρεπε να πληρώνεται αδρά. Απ' όσο έχω καταλάβει δεν είναι αυτή η επιθυμητή κατεύθυνση. β) Ο δρόμος της αυτοσυγκράτησης, της αυτολογοκρισίας. Το "αυτο-" μετριάζει το πρόβλημα κατα την κρίση του μέλους πλέον. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν πρόβλημα να κάθονται σιωπηλοί ακόμα κι όταν τους συκοφαντούν, ή όταν ακούνε κοτσάνες μεγατόνων, και ΔΕΝ έχουν ανάγκη να διορθώσουν ή να διαφωνήσουν. Υπάρχουν και άνθρωποι που θέλουν να έχουν τον τελευταίο λόγο, να εκμαιεύουν τη συμφωνία για κάθε τι ώστε να νιώθουν ότι ο κόσμος συμφωνεί με την κοσμοθεωρία τους. Οπότε, επειδή οι μεν "ήσυχοι" έχουν μεγαλύτερη ικανότητα αυτολογοκρισίας, ενώ οι "ζωηροί" μικρότερη ικανότητα αυτολογοκρισίας, ναι μεν γίνεται ευκολότερο το έργο των διαχειριστών, αλλά πολλές συζητήσεις μπορούν να μείνουν στα ρηχά, ακριβώς λόγω μιας υπέρμετρα συγκρατημένης στάσης των χρηστών. Περί αυθεντίας, πολιτικής, θρησκείας: Μερικές φορές, κάποια πράγματα για να συζητηθούν ΠΡΕΠΕΙ να γίνει πολιτική συζήτηση. Π.χ.. Ας υποθέσουμε ότι εγγράφεται ο "Χ" παίκτης στο φόρουμ. Εμπειροτέχνης, κομιστής τουμπέκας ψιλοκομμένης, και γενικώς τυχών μέγιστου σεβασμού από μεγάλη πλειοψηφία, εκτός κάποιας μερίδας φυσικά. Κι ας υποθέσουμε ότι έτερον μέλος του φόρουμ, κάτοχος πτυχίου από ωδείο της γειτονιάς διαφωνεί μαζί του γενικώς. Επώνυμα κι οι δύο. Ποια είναι τα τεκμήρια επίλυσης της διαφωνίας; Η δια βοής επιδοκιμασία και συμπόρευση; (Υπολογίζοντας το ανωτέρω σημείο β), μάλλον οι "ζωηροί" θα επιβάλουν την άποψή τους.) Η προτίμηση της διαχείρισης; (κανένα πρόβλημα, όμως δημιουργείται μια κάστα, κλίκα, παρέα, όπως θέλουμε να το πούμε - με καμία μομφή - άλλου τύπου.) Τα επίσημα πτυχία που αναγνωρίζει το ελληνικό κράτος; Πώς θα μπορέσει ο εμπειροτέχνης να υπερασπιστεί τη θέση του όταν δεν είναι "όσο μουσικός" όσο ο ωδειακός; Πώς να υπερασπιστεί τη θέση του ο ωδειακός έναντι του ΤΕΙτζή, κι αυτός έναντι του ΑΕΙτζή; Η σχέση όλων αυτών με την εφορία, με την ασφάλιση, με σειρά ζητημάτων, δεν είναι θέματα που τα διαπερνά ΚΑΘΕΤΑ η πολιτική; Αν γίνει συζήτηση γι' αυτά τα θέματα, είναι πρόβλημα; Και αν είναι πρόβλημα, είναι η ίδια η η ουσία της συζήτησης που ενοχλεί; Ή ο τρόπος που διεξάγεται; Ή είναι επιθυμία της διαχείρισης αυτά τα θέματα, που επεκτείνονται και στη ζωή των χρηστών του φόρουμ ως επαγγελματιών - αν είναι - να συζητιούνται σε άλλα φόρουμ, π.χ. συλλόγων αν υπάρχουν, και άλλων τέτοιων συλλογικοτήτων; Ή περι θρησκείας. Όταν κάποιος κάνει αναφορές στα ευαγγέλια, ποστάρει βίντεο μιας καντάτας ή ενός ύμνου, ένα δικό μας τροπάριο στα πλαίσια της βυζαντινής μουσικής, δεν είναι καθαρά θρησκευτικό περιεχόμενο; Άρα, το πρόβλημα είναι η ίδια η θεματολογία; Ή η αδυναμία μας να συζητήσουμε γι' αυτά τα θέματα χωρίς να βυθιστούμε στον συναισθηματισμό και τον οπαδισμό, παράγοντας συζητήσεις τραγικά χαμηλής ποιότητας;

Η οποία ήταν μηδενική. Μην τον ακούτε, είναι κουνάβι. Η μουσική είναι 100% Βρασίδας27. Προσυπογράφω 100%. Απόλυτα διασκεδαστική φάση, και χαωτική. Στην ουσία έτσι όπως το κάναμε δουλεύαμε δύο διαφορετικά μιξ, έστελνα στεμς στον Βασίλη κι αυτός τα συνάρμοζε όπως άρμοζε. Εκεί πάει το "πάντα τέτοια", κι όχι στην σβοαρότητα του εγχειρήματος.

Του το έριξα πολλές φορές απέξω απέξω του @vrasidas27 να το πει με τη φωνούλα του. Ήταν ΚΑΘΕΤΟΣ, δεν ήθελε. Εγώ δε θέλω να πιέζω τον καλλιτέγñ. Άρα... Βάλαμε το κορίτσι να το πει. Το κορίτσι έχει θέματα πολλά. Πολλές φορές είναι ασαφής ακόμα και σε αγγλικότατους στίχους. Άρα είναι αναμενόμενο να είναι... χάλια όταν προσπαθούμε να την κάνουμε να τραγουδήσει ελληνικά μέσω φοβερών πατεντών. (αν ποστάρω τι της γράφω για να ακουστούν "περίπου" οι λέξεις στα ελληνικά, θα καραφλιάσετε.) Και άρα ήταν αδήριτη ανάγκη να υπάρχουν οι στίχοι γραμμένοι, γιατί αλλιώς δεν καταλαβαίνεις γρι. (Ούτε το τεστ της γυναίκας δεν πέρασε. "Δεν καταλαβαίνω τη λέει αυτή καθόλου" μού είπε.) Το σημαντικό είναι ότι ολοκληρώθηκε ένα κομμάτι σε ένα γήπεδο που πολύ γουστάρω τον μπιλάρα να παίζει μπάλα. Και επίσης σημαντικό ότι είχε τριπλαρισμένα πιντς χαρμόνιξ. Μην τα περνάμε έτσι αυτά.

ΠΑΝΤΑ ΤΕΤΟΙΑ!

Εγώ έχω πρόβλημα να δεχτώ ότι 5 άτομα, εμού συμπεριλαμβανομένου, δε βγάζω την ουρά μου απ έξω, με κάποιο μαγικό τρόπο καταφέρνουμε να αποτρέπουμε τη συμμετοχή χιλιάδων. Μου φαίνεται τουλάχιστον αστείο. Γιατί το 1/10 να μπει από αυτούς και να συζητούν ανά πεντάδες για 20 θέματα, το σήμα τους θα πνίξει το δικό μας θόρυβο. (Άσε που θα διαβάζουμε και κάτι καινούργιο, δε θα χρειάζεται να γράφουμε καν, και να θέλαμε δηλαδή επιτούτου να χαλάμε τα θρεντ για να υπονομεύσουμε το φόρουμ, πόσα να προλαβαίναμε να χαλάσουμε;) Αργία μήτηρ πάσης κακίας μπρο. Τέλος πάντων. Καλές γιορτές, με υγεία για όλον τον κόσμο.