Ali Barout

Εσείς μπορεί να μην το χρησιμοποιάτε, αλλά να χρησιμοποιάται αυτό μόνο του, αυτό είναι η μάστιγα. Να παίζεις πιάνο και να σου ρίχνει μόνο του βρωμερό μόριο ραστ. 2 εμ αούδιο έχουν πάει για βρούβες έτσι, το ένα το εγχείρησα κιόλας να του δώσω μια παράτα. ΝΙΣΑΦΙ. Θα γυρίσω στην παρτιτούρα και τα μανιτάρια.

Αμα δουλεύει το πιτσμπέντ ακόμα, κόλλα του κι ένα αυτοκολλητάκι αρκουδάκι μαζί με τα άλλα, και η ζωή συνεχίζεται απροβλημάτιστα. Ούτε ποτ, ούτε φέιντερ, ούτε τίποτα.

Ναι. Λέω ότι αν κάποια παράμετρος ενός πλαγκιν (π.χ. σε ένα βάθος το predelay), πέφτει σε "λάθος θέση" (π.χ. στο ποτενσιόμετρο 3, ενώ εγώ το θέλω στο 2) γίνεται να το αλλάξουμε. Κι αυτό μπορούμε να το κάνουμε σε κάθε πλαγκιν, να κάτσουμε μια φορά και να δούμε πού βολεύει να είναι τι, να το ρυθμίσουμε και να το έχουμε για πάντα. (Οκ, για ποτενσιόμετρα μόνο δεν είναι τραγικό, αλλά όταν μπλέκονται και κουμπιά, ειναι ωραίο να υπάρχει αντιστοιχία. Π.χ. να πειράζεις ένα ποτ να είναι release, κι από κάτω το κουμπί να ελέγχει το auto-release. Ένα ποτ το makeup gain, από κάτω automakeup κτπ κτπ)

Στο Cubase, πάμε στο πλαγκιν απάνω δεξιά που έχει ένα μικρό βελάκι/τριγωνάκι, πάμε Remote Control Editor, και αρχίζουμε να κάνουμε τράμπες τα κελιά (ή τα σβήνουμε όλα και τα ξαναφτιάχνουμε από την αρχή) εως ότου να μας φαίνονται οι παράμετροι "σε λογικές θέσεις" για τον κοντρόλλερ μας. Αυτό γίνεται άπαξ για κάθε πλαγκιν, και μετά το θυμάται. Εξαίρεση... αυτά για τα οποία μιλάμε. Κοντακτ, χάλιον, κτπ. που φορτώνεις "πλαγκιν μέσα στο πλαγκιν". Εκεί πρέπει να γίνει για κάθε όργανο μέσα από το χάλιον η δουλειά.

Κι εγώ θα ηθελα να ξέρω ρε γαμώτεν. Έφτασα σε τόση απελπισία με αυτά τα κοντρόλλερ (κατηγορία έξυπνο/κουτό του 200ρικου) που σκεφτόμουν να δώσω 600 κάτι να πάρω MX49, ή κόμπαλτ, ή κάτι εκεί γύρω στα 600. Αλλά λέω, κι αν δεν; άααστο καλύτερα. Μετά σκεφτόμουν το s61, και λέω, αφού δε δουλεύω κόντακτ σοβαρά, τι να το κάνω; ιντεγκρέισον με τι; τον αέρα τον κοπανιστό; Και πήρα με 2 κατοστάρικα κουτό μεν, αλλά μπίτι κουτό, 4 ποτενσιόμετρα όλα κι όλα, όχι σαν τα έξυπνα/κουτά με 8 φέιντερ και 8 ποτ και 16 κουμπιά που σκορπάνε όλα στο χρόνο απάνω. Αλουμίνιο σασί, κλαβιέ πολύ ανώτερο από τα oxygen και keystation. Και πήρα δίπλα και xtouch compact, και δουλεύω από εκεί automation πλαγκινίων. Να ήταν καλύτερο εξαρχής να έπαιρνα κάποιο συνθ από θέματος κλαβιέ και ήχων και αμεσότητας; από την άλλη πληκτράς δεν είμαι. Απελπισία. Κοντρολλεραλγία. Edit: Όσο καλό κλαβιέ και να έχουν τα νέιτιβ και τα αρτούρια, η σκέψη δηλαδή ότι με βάζουν στο μαντρί τους με απωθεί. Νιώθω δηλαδή οτι μιλάμε στενά για κοντρόλλερ του δικού τους σόφτγουερ, κι όχι μια απλή MIDI πλατφόρμα σε φιλοσοφία σχεδιασμού, ανεξαρτήτως συνεργαζόμενου λογισμικού.

Να σου πω την αλήθεια έχω τρομάξει λίγο, και δίνω έναυση μπιφ με τον @PAL, επειδή το ξέρω ότι θα μου τη φάει τη δουllιτσα, γιατί έλα μωρέ τι κάνεις στο τρομπόνι; φυσάς και κουνάς το χέρι. Μεγαλώνει εκεί μικραίνει, ζαλίζεται ο άλλος, δε δίνει βάση τι ακούει, βγαίνει η δουllιτσα πέρα. Στις ηχογραφήσεις που δε σε βλέπουν είναι πιο δύσκολο, αλλά γι αυτό υπάρχουν τα σαμπλ. Βρασίλη, μακάρι να τα ξερα όλα αυτά που λες πραγματικά...

Εε, δεν ξέρεις να ζήσεις καημένε μου.

Ναι, αλλά μπιφόγκανι δεν έχουν βγάλει ακόμα, μη βάζουμε ιδέες.

Διαφορετική κοσμογονία. Εγώ πιστεύω ότι όλα ξεκίνησαν με το Hum Buck, όπως είναι καταγεγραμμένο σε σωσμένες μεταφράσεις αποκρύφων. Εν αρχή ην το hum, και το χάος των μικροταλαντώσεών του ήτο χασμωδία αμετρήτων άναρθρων ψιθύρων λεγεώνας δαιμόνων, χλεύη και λοιδωρία του Λόγου της αληθείας, πλάσις κίβδηλη κι ανίερη. Αίφνης, το hum εbucked, κι όλη η Δημιουργία εσιγάθη, ο χρόνος εστάθη, κι η νουσφαίρα συγκεντρώθηκε πυκνή εις εν σημείον, μια συνείδηση, μορφή έχουσα και κάλλος, προσμένουσα την ακρόαση του πρώτου φθέγματους του αληθινού Λόγου. Και ο Λόγος: "Ου ζαλίσεις σεαυτόν τα ώτα με ταλαντώσεις ακαθάρτων ρευμάτων και βραχέων κυμάτων αλλοθρήσκων ραδιοσταθμών. Έργον ύψιστον μάχεσθαι κατα hum." Φωνές δε μαρτύρων πιστών αντέκραξαν: "Αγόνο ποιήσαι μάχαν μεδίχως γκάνια" Κι επέστησε αυτοίς έκαστον εν μαχο-γκανι, ανίκατους μάχαν ποιήσας. Μαχόγκανι τε και χαμπάκερ κάλλιστα μετάλλω. البارود - نهاية الفحم Αλμπαρούντ - Το τέλος του Κάρβουνου

Δηλαδή σε βολεύει περισσότερο να bankάρεις από το hardware? Εμένα δε με βολεύει, γιατί πολλές φορές δεν πάω σε γειτονικά banks. Πιο εύκολο να πατάω με το mouse στο κανάλι, και να αναλαμβάνει το autobank να στείλει τον κοντρόλλερ εκεί που πρέπει.

Δεν έχει autobank? Περίεργο μου φαίνεται.

Μην ψάχνεις άλλο, βλάσΤημε! Εσύ πρεπει να ενταχθείς στους δυοειστηνδεκατιστές. 1000στής μεν, αλλά και με 24 τάστα

Χρειαζόμαστε εικονίδιο αντίδρασης "Λιποθυμώ"

Όπως έγραφε κι ο Πράτσεττ, η προφητεία είναι προφητεία άσχετα από το χρόνο που μεσολαβεί μεταξύ αυτής και της πραγμάτωσής της. (Πόσες φορές δεν έχεις δει κάποιον να προσπαθεί να παρκάρει και λες "ωπα, μαλακία θα παιχτεί", κι αμέσως παίζεται; είναι μια τέτοια περίπτωση ασφαλούς προφητείας)

Και με τι κονδύλια, ε; Όλα τα πακέτα Δηλο(ρ) πήγανε αμάσητα. Σκάνδαλο! Τι σκάνδαλο; Σκάνταλο!

Δεν υπάρχουν ζαβά χρώματα, υπάρχουνε μεράκια.

Θα ενθυμούμαι λάθος, διόλου απίθανον.

Για το 3 αν θες σε βολεύω, αλλά σε χρώμα όχι. Δε βλέπω σιφόουμ γκριν σε στρατ που αν θυμάμαι καλά σου άρεσε κάποτε, σου πέρασε; Όλες οι κιθάρες σένιες είναι, για δεν παίρνεις μία και μας σκας "βρε πουλάκι μου γλυκό"; (sic, ρήση δημοτικού άρχοντα)

Εγώ για να γελάσουμε το είπα, αλλά βλέπω ότι απαντάς... Σημειώνω κι εγώ assούμε. "11/9/2023, Βρασίδας καρφώθηκε. Φούλ κάργα μανάρα λάβ, στριμώχτ του γιου γουιθ σόρτσκειλ σετ νεκ + χαμπουργκερ + εξτρα πικλες"

Βασίλη, τι γνώμη έχεις για τις EXPLORER

Θα σου στέλνω εγώ ένα καλό παιδί, φιλαράκι, αγρότη, αεκτζή, που ακούει και πατμεθήνυ, που δεν είναι των επιθετικών πωλήσεων. Θα στα φερνει να τα παίρνεις μόστρα, να τα πιάνεις και να τα παίρνεις. Περί κούρσα, μπορείς να δώσεις μισό εκατομμύριο αμαλάχει να αγοράσεις μια θέση στάθμεψης. Κάπου εκεί έχω δει ότι κάμουνε στα μαρούσια.

Ακούσατε! Ακούσατε! Ο τρελός (; δε νομίζω!) προφήτης μίλησε! (Πάμε για χειμώνα, δώσε φόρτσα @cos_dr, περιμένουμε κι άλλες δημιουργίες!)

Αααα δηλαδή είχε ο πατ άλογο που ήθελε να γίνει ποδοσφαιριστής και πήγαινε να πιάσει ακκόρντο, κλώτσαγε το άλογο και έφευγε αλλού το χέρι. Νομίζω κατάλαβα, δύσκολο θέμα, μόνο ο πρόεδρος θα μπορούσε να το φωτίσει σφαιρικά.

Αυτό το "Εκδότες και δημοσιογράφοι - Οι μεγάλες πληγές της ελληνικής κοινωνίας" ξέρουμε τι πραγματεύεται; Γιατί ο τίτλος είναι λίγο ασαφής.

Ωπ τι έχουμε εδώ; Μπιφφέτα;