Καλησπέρα, και εγώ από την πλευρά μου θέλω να μοιραστώ τη δικιά μου εμπειρία. Είμαι 52 και πριν 7 χρόνια αποφάσισα να ξεκινήσω τα τύμπανα. Ξεκίνησα με έναν δάσκαλο, ο οποίος δεν ήταν ντράμερ και δε με βοήθησε ιδιαίτερα. Έμεινα έναν χρόνο να παλεύω μόνος μου μέχρι που βρήκα τον σωστό δάσκαλο- ντράμερ ο οποίος με καθοδήγησε για τέσσερα χρόνια. Και έκτοτε είμαστε σε επαφή και με υποστηρίζει σε αυτό το υπέροχο ταξίδι, εκμάθησης τυμπάνων.
Σε μπάντα δεν παίζω, αλλά έχω βρει εδώ στο νησί κάτι κουρασμένα παλλικάρια σαν εμένα και μαζευόμαστε σε κανά στούντιο και ξεδίνουμε. Άλλωστε αυτός ήταν και ο αρχικός στόχος μου.
Μέσω των τυμπάνων διεύρυνα τους μουσικούς μου ορίζοντες, άρχισα να βρίσκω ομορφιά σε είδη μουσικής που είχα αποκλείσει και να πειραματίζομαι, μαζί με φίλους ή μόνος.
Όσον αφορά τώρα το θέμα μελέτης ο μετρονόμος και το stick-control είναι από τα απαραίτητα εργαλεία για την εξέλιξη (συν άλλα πολλά), η οποία βέβαια σε αυτήν την ηλικία έρχεται πολύ πιο αργά , αλλά έρχεται. Επίσης άμα συνδέσεις πάνω στην ηλεκτρονική ντραμς μια κονσολίτσα, έρχεται κανάς φίλος με καμιά κιθάρα-μπάσο κουμπώνει και αυτός πάνω στην κονσόλα και βγάζετε τα γούστα σας. Πάντα υπάρχει τρόπος να προχωρήσεις.
Προσοχή στις τενοντίτιδες, σε αυτήν την ηλικία είμαστε πιο επιρρεπής.
Καλή συνέχεια σου εύχομαι σε αυτό το ταξίδι και....μελέτη, μελέτη, μελέτη!!!