Το είχα νιώσει μια φορά.Ήταν σούρουπο.Έβρεχε πολύ.
Ακουμπώντας το ες αεί προσκυνούμενο [glow=red,2,300]15ο τάστο[/glow] ένιωσα μια
παγερή ματιά να με καρφώνει.
Ήταν εκείνος,ο ένας,ο αφέντης του [glow=red,2,300]15ου τάστου[/glow] με σάρκα και οστά!
Σας λέω την αλήθεια! :o
"Ου προχωρήσεις πέρα απο εδώ,θνητέ" μου είπε, "γιατί η αλήθεια βρίσκεται στην διαδρομή,και όχι
στο τέλος του δρόμου"."Το [glow=red,2,300]15ο τάστο[/glow] εμπεριέχει την απώτατη αλήθεια
του νου,και κανείς δεν μπορεί να την δει παρα μόνο αν νηστεύει όλη του τη ζωή απο σόλο."
Απο τότε οργάνωσα μια ομάδα αναζήτησης της αλήθειας. "Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία".
Συμμετοχές μόνο απο σοβαρούς κυρίους/κυρίες με π.μ.
Κώστα79 εξαιρείσαι