Pacfan

Νομίζω ότι τα τάστα είναι vintage. Μπέρδεψα μάλλον το μοντέλο και είπα ότι είναι classic series αντί για classic player 50's. Ωστόσο και να ήταν δεν καταλαβαίνω γιατί το να σηκωθεί το action θα βοηθήσει στο να είναι πιο μαλακά τα bends.

Ναι είχα διαβάσει ένα thread που ανέφερε αυτές τις χορδές και πήρα ένα σετ. Στην επόμενη αλλαγή θα τις δοκιμάζω. Απλώς έχω συνηθίσει να βάζω elixir γιατί κρατάνε αρκετό καιρό.

Βάζω Elixir nickel plated. Δεν θυμάμαι τ συγκεκριμένη κιθάρα να είχε πιο μαλακό παίξιμο. Ωστόσο σε μία squier που είχα πάλει βάλει Elixir, μπορεί και 10αρες δεν είμαι σίγουρος, έπαιζε πολύ ωραία και μαλακά.

Μέτρησα περίπου 1.8 mm σε σολ-σι-μι

Ευχαριστώ πολύ σε όλους για τις συμβουλές. Αγόρασα καινούριες χορδές χθες και αφού τις πέρασα μία-μία δοκίμασα να σφίξω το truss rod 1/4 της στροφής. Τώρα το relief είναι σχεδόν μηδενικό (πριν ήταν λίγο πάνω από 0.25 mm). Η διαφορά στις χορδές είναι αισθητή, ωστόσο ακόμα μου φαίνεται πως είναι κάπως σκληρές όταν πας να κάνεις bend. Υπάρχει κάτι άλλο που θα μπορούσα να κοιτάξω; Ακολούθησα το βιντεάκι για να τσεκάρω το nut και μου φάνηκε εντάξει. Υπάρχει πείπτωση να φταίνε τα ελατήρια του τρέμολο; Έχω 3 ελατήρια επάνω που πιάνουν στα 3 κεντρικά δόντια και απλώνουν σαν τρίγωνο.

Οκ μάλλον τότε θα περιμένω για την επόμενη αλλαγή χορδών

Θα το τσεκάρω κι αυτό. Μπορώ να κάνω τη ρύθμιση στο truss rod με τις τωρινές χορδές που έχω ή πρέπει να ξεκινήσω με καινούριες χορδές;

Οκ ευχαριστώ, το πρόβλημα είναι πως η ρύθμιση γίνεται από το κάτω μέρος, οπότε θα πάρει λίγη ώρα με το βίδωσε-ξεβίδωσε αλλά τι να κάνουμε, vitantage style σου λέει ήθελες μετά...

Οκ κατάλαβα, είχα δει στο επίσημο οδηγό της Fender ότι για 9.5" radius το προτεινόμενο relief είναι 0.25 mm. Αν πάει πιο κάτω υπάρχει περίπτωση να έχει θέμα με fret buzz;

Καλησπέρα σε όλους, έχω μια Fender Stratocaster Classic Series 50's η οποία αν και παίζει πολύ ωραία ηχητικά έχω την εντύπωση ότι έχει λίγο σκληρή αίσθηση με αποτέλεσμα να χρειάζεται να βάλεις μεγαλύτερη δύναμη για να κάνεις ένα bend. Έχω δοκιμάσει να τη ρυθμίσω μόνος μου και την έχω πάει και σε επαγγελματία αλλά δεν έχω δει κάποια μεγάλη διαφορά σε αυτό το κομμάτι. Υπάρχει κάτι που θα μπορούσα να κάνω για αυτό το ζήτημα; Χρειάζεται μήπως να μειωθεί το relief από το truss rod; Χρησιμοποιώ 9αρες χορδές οπότε δεν νομίζω να οφείλεται εκεί το πρόβλημα. Είχα ρυθμίσει παλιότερα μία πολύ φθηνή Squier η οποία ακόμα διατηρεί πολύ καλά το setup της και παίζει πολύ μαλακά. Οπότε αναρωτιέμαι τι πηγαίνει λάθος με τη δική μου κιθάρα;

Ευχαριστώ όλους για τα tips. Ήδη χρησιμοποιώ το κόλπο με το capo στο πρώτο τάστο και βολεύει πολύ. Πολύ ενθαρρυντικό και το γεγονός ότι μέχρι στιγμής δεν έχει υπάρξει πρόβλημα. Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ όσες φορές έχω δοκιμάσει να βγάλω και να ξαναβάλω το μπράτσο προσέχω πάντα να μην κάνω καμια απότομη κίνηση και όλα φαίνονται μια χαρά προς το παρόν. Χαχαχα συγγνώμη μου φαίνεται έχω μπερδέψει λίγο την ορολογία...

Καλησπέρα σε όλους, διαθέτω μια Fender Stratocaster Classic Player 50s την οποία έχω προσπαθήσει αρκετές φορές να setάρω μόνος μου χωρίς ωστόσο να έχω μείνει ικανοποιημένος από τα αποτελέσματα. Ο μεγαλύτερος προβληματισμός μου είναι η ρύθμιση του truss rod καθώς η βίδα βρίσκεται στο heel και όσως φορές έχω προσπαθήσει να ρυθμίσω το refief έπρεπε αναγκαστικά να ξεβιδώσω την ταστιέρα από το σώμα της κιθάρας. Έχω δοκιμάσει να setάρω και κιθάρα με το truss rod στο headstock και έμεινα πολύ πιο ευχαστιστημένος. Έχει κανείς κάποιο tip να προτείνει; Μέχρι στιγμής προσπαθώ να ακολουθώ όσο πιο πιστά τον οδηγό της Fender. Έχω ήδη δει αρκετά βιντεάκια αλλά θα εκτιμούσα και μερικές συμβουλές από κάποιο συμφορουμίτη. Θεωρείτε πώς είναι καλύτερα να απευθυνθώ σε κάποιον επαγγελματία; Κάθε συμβουλή ευσπρόσδεκτη!

Να σας ευχαριστήσω όλους για άλλη μία φορά για τα καλά σας σχόλια. Το layout που χρησιμοποιήθηκε για το κύκλωμα είναι από το Princeton Reverb kit του Tube Amp Doctor, με τη διαφορά ότι χρησιμοποιήθηκε η λυχνία GZ34 (5AR4) για rectifier αντί για την 5U4GB. Επιπλέον, να ευχαριστήσω τον ThanosZin χάρη στον οποίο μου δόθηκε η ιδέα για το project, όταν διάβασα ένα περσινό του post με μία αντίστοιχη κατασκευή. Τα σχέδια της καμπίνας μπορείτε να τα βρείτε στο PDF που ανέβασα. Princeton_Reverb_Cabinet.pdf

Καλημέρα, ο μετασχηματιστής ρεύματος και το σασί αγοράστηκαν από modulusamplification.com και τα υπόλοιπα από banzai.com. Το συνολικό κόστος μέχρι στιγμής είναι 750€, βέβαια μου λείπουν τα knobs και το grill cloth, οπότε λογικά θα θέλω γύρω στα 50€ ακόμα. (από το Tube Amp Doctor που έχω βρει αυτά που θέλω στοιχίζουν 20 € τα μεταφορικά :-\).

Γεια σου φίλε Thanoszin, ευχαριστώ πολύ για το θετικό σου σχόλιο. Το reverb tank είναι ένα 4AB3C1B της Tube Amp Doctor.

Καλησπέρα, ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου σχόλια, την πλακέτα καθώς και τα περισσότερα εξαρτήματα τα πήρα από το Banzai music. Τον μετασχηματιστή του ρεύματος και το σασί τα πήρα από το Modulus amplification.

Και άλλες φωτογραφίες...

Μερικές ακόμα φωτογραφίες...

Γειά σας φίλοι συμφορουμίτες! Με πολλή μεγάλη χαρά, σας παρουσιάζω την πρώτη μου εκ του μηδενός κατασκευή λαμπάτου ενισχυτή. Ας πάρω τα πράγματα από την αρχή... Εδώ και πολύ καιρό βρισκόμουν στην αναζήτηση ενός pedal friendly ενισχύτη, ο οποίος να συνδυάζει κρυστάλινα καθαρά και λαμπάτο bluesy distortion σε υψηλότερες εντάσεις. Ταυτόχρονα ήθελα να είναι σχετικά μικρός σε μέγεθος και σχετικά χαμηλός σε watt, για να μπορώ να τον ανοίγω και λίγο παραπάνω στο σπίτι ;) Αρχικά, κοίταζα για κάτι σε στυλ blues junior, ώστοσο διάβασα διάφορα πράγματα τα οποία δεν μου άρεσαν (καμπίνα φτιαγμένη από MDF, El84 λάμπες αντί για 6V6 που έχουν οι κλασικοί Fender κ.λπ.) Έτυχε να ακούσω και μία σύγκριση με έναν Princeton (στο ΥouΤube βέβαια, μιας και που τέτοια τύχη στην πραγματικότητα...), με αποτέλεσμα να στρέφομαι προς Blackface μεριά. Καθώς όμως το budget δεν επέτρεπε την αγορά ενός 1200+ ευρώ ενισχυτή, άρχισα να σκέφτομαι την DIY οδό. Σε αυτό το σημείο να ξεκαθαρίσω ότι οι DIY λύσεις δεν οδηγούν πάντα σε εξοικονόμηση χρημάτων μιας και αν υπολογίσει κανείς το χρόνο που απαιτείται, συν τα προβλήματα που μπορεί κάποιος να αντιμετωπίσει λόγω έλλειψης επαρκών γνώσεων και εμπειρίας, το τελικό κόστος μπορεί να αρχίσει να μεγαλώνει επικίνδυνα. Στο εμπόριο μπορεί να βρει κανείς αξιολογότατους ενισχύτες σε λογικές τιμές που κάνουν τη δουλειά τους άριστα. Ωστόσο, έχοντας κολλήσει το μικρόβιο του DIY και διαθέτοντας αρκετή εμπειρία με custom πετάλια, αποφάσισα να ανέβω ένα σκαλί πιο ψηλά και να χαθώ για λίγο στον κόσμο των mojo λαμπάτων. Ύστερα από πολλή έρευνα και έχοντας δει τα διάφορα kits που υπάρχουν στην αγορά, αποφάσια να αγοράσω όλα τα εξαρτήματα ξεχωριστά, μιας και συνειδητοποίησα ότι το κόστος των kits κατέληγε να είναι πιο υψηλό. Φυσικά, αυτό δικαιολογείται λόγω της ευκολίας που παρέχουν. Επιπλέον με την επιλογή κάθε εξαρτήματος ξεχωριστά προσπάθησα να εξασφαλίσω την καλύτερη δυνατή ποιότητα μέχρι και για την πιο ασήμαντη λεπτομέρεια του κυκλώματος. Τα εξαρτήματα αγοράστηκαν από modulusamplification.com και banzai.com. Αυτό που με ανησυχούσε πιο πολύ απ'όλα ήταν η κατασκεύη της καμπίνας. Ήθελα πάσει θυσία να δοκιμάσω την τεχνική με τα finger joints, η οποία χρησιμοποιούνταν στην κατασκευή των παλιών Fender ενισχυτών (νομίζω χρησιμοποιείται ακόμα στα ακριβά μοντέλα). Με αυτήν την τεχνική οι δεσμοί μεταξύ των ξύλων γίνονται αρκετά ισχυροί. Μετά από αρκετές ώρες στο YouTube κατέληξα στο συμπέρασμα πως με ένα απλό παγκοπρίονο και λίγη υπομονή, θα μπορούσα να κάνω ικανοποιητικά τη δουλειά μου. Για την καμπίνα χρησιμοποιήθηκε πεύκο 18mm (3/4 της ίντσας) και κόντρα πλακέ 12mm για το baffle. Tα δύο backplates κατασκευάστηκαν από κόντρα πλακέ 6mm. Παρά το γεγονός ότι τα finger joints είχαν αρκετές ατέλειες, με μερικό ξυλόστοκο και αρκετό τρίψιμο κατάφερα να φτάσω στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Για την εξωτερική επένδυση της καμπίνας, αρχικά σκεφτόμουν να αγοράσω tolex ή δερματίνη, ωστόσο μετά μου καρφώθηκε να δοκιμάσω την τεχνοτροπία decoupage προκειμένου να δώσω μια πιο custom αίσθηση. Η θεματολογιά βάσει της οποίας επιλέχθηκαν οι φωτογραφίες ήταν classic rock δεκαετίας του '60 κα του '70. Προκειμένου να αποφύγω το την κοπτοραπτική, ταίριαξα τις φωτογραφίες σε collage στον υπολογιστή και μετά τις τύπωσα σε απλό χαρτί Α4. Ήξερα ότι το Α4 δεν είναι το καλύτερο χαρτί για decoupage μιας και είναι αρκετά χοντρό και πορώδες. Είχα διαβάσει, επιπλέον, ότι τα inkjet μελάνια ξεβάφουν με την κόλλα του decoupage, ειδικά το κόκκινο χρώμα. Ωστόσο, μου άρεσε η ιδέα το τελικό αποτέλεσμα να έχει μια πιο "ανακατεμένη" όψη. Κατά την τοποθέτηση μερικών φύλλων το χαρτί κοβόταν, με αποτέλεσμα να χρειάζεται να αφαιρέσω ολόκληρο το φύλλο και να αρχίσω ξανά από την αρχή. Πριν τοποθετήσω το κάθε φύλλο, το ψέκαζα 2 στρώσεις clear coat, προκειμένου να μην ξεβάψει το μελάνι πολύ εύκολα. Περνώντας στην κατασκευή της πλακέτας, προσπάθησα να κάνω όσο το δυνατόν πιο "καθαρή" δουλειά, προκειμένου να είναι πιο εύκολο το debugging σε περίπτωση προβλήματος. Πρώτα τοποθετήθηκαν οι αντιστάσεις και μετά οι πυκνωτές. Το επόμενο βήμα, ήταν η συναρμολόγηση του σασί. Πρώτα απ' όλα, ανοίχτηκαν μερικές τρύπες προκειμένου να ταιριάξουν σωστά οι μετασχηματιστές και να μπουν οι βάσεις για την πλακέτα. Ύστερα τοποθετήθηκαν το frontplate και το backplate, τα προστατευτικά λαστιχάκια για τα καλώδια των μετασχηματιστών, τα jacks, οι διακόπτες, τα sockets, τα ποτενσιόμετρα, το jewel light, ο τετραπλός πυκνωτής και, στο τέλος, οι μετασχηματιστές. Στη συνέχεια, έκανα μερικές συνδέσεις μεταξύ των ποτενσιόμετρων. Αφού στερεώθηκε και η πλακέτα, ξεκίνησε η καλωδίωση. Όπως και με την πλακέτα, έτσι και εδώ προσπάθησα το τελικό αποτέλεσμα να είναι όσο το δυνατόν πιο τακτοποιημένο. Δυστυχώς, οι φωτογραφίες που διαθέτω φτάνουν μέχρι ένα στάδιο της καλωδίωσης, καθώς πριν ακόμα τελειώσω χάλασε το τηλέφωνο μου και δεν συνέχισα να τραβάω φωτογραφίες μέχρι το τέλος της κατασκευής. Ύστερα απο αρκετές ώρες προσεκτικής δουλειάς, η καλωδίωση ολοκληρώθηκε και ακολούθησαν αρκετοί επαναλαμβανόμενοι εξωνυχιστικοί έλεγχοι. Όντας πλέον 99.9% σίγουρος ότι όλα έχουν γίνει σωστά, γύρισα για πρώτη φορά το διακόπτη της τροφοδοσίας, χωρίς να έχω τοποθετήσει τις λάμπες. Το λαμπάκι άναψε και οι μετρήσεις ήταν σωστές :) Μην μπορώντας να περιμένω άλλο, έβαλα προσεκτικά τις λάμπες στις θέσεις τους, γύρισα για άλλη μια φορά το διακόπτη του ρεύματος, γυρνάω και το διακόπτη του standby και... ΜΑΓΕΙΑ!!! Ο ενισχυτής δούλεψε με την πρώτη και έβγαλε το γλυκό του ήχο από το δεκαράκι Jensen του. Το project αυτό ξεκίνησε τον Φεβρουάριο και τελείωσε τον Ιούλιο. Παρά τις δυσκολίες και τις ατελείωτες ώρες που χρειάστηκαν τόσο για τη μελέτη όσο και για την κατασκευή, θεώρω ότι άξιζε κάθε τελευταίο ευρώ και δευτερόλεπτο που ξοδεύτηκε για την ολοκλήρωση του. Μένουν 2 - 3 πράγματα να γίνουν, όπως για παράδειγμα να μπει το grill cloth και τα knobs για να ολοκληρωθεί αισθητικά. Δύστυχως, όπως ανέφερα και πριν, δεν έχω φωτογραφίες της τωρινής, σχεδόν ολοκληρωμένης κατάστασης του ενισχυτή. Με την πρώτη ευκαιρία, ωστόσο, θα τακτοποιήσω τις τελευταίες εκκρεμότητες και θα ανεβάσω ένα update και κανένα κλιπάκι... Anyway, αυτά από εμένα, ελπίζω να μην σας κούρασα και να βρήκατε αυτό το post ενδιαφέρον :) Θα χαρώ πολύ να ακούσω τα σχόλια σας!

Γεια χαρά σε όλους! Μιας και αυτό είναι το πρώτο μου μήνυμα στο forum, θα ήθελα να κάνω μερικές ερωτήσεις για τις οποίες δεν έχω βρει μέχρι στιγμής σχετικό thread (αν κάνω λάθος, παρακαλώ να με διορθώσει κάποιος): 1) Τι πρέπει να κοιτάζει κάποιος σε έναν ενισχυτή που θέλει να δουλέυει καλά με πετάλια; 2) Το fx loop είναι απαραίτητο εάν δεν θες να χρησιμοποιήσεις το overdrive του ενισχυτή; 3) Aν δεν σε ενδιαφέρουν οι υψηλές εντάσεις, τα watts του ενισχυτή παίζουν ρόλο; Σε αυτό το σημείο να πω πως αναζητώ έναν καλό ενισχυτή για να μπορώ να έχω ένα καλό σημείο αναφοράς για τα πεταλάκια που κατασκευάζω (δυστυχώς έχω κόλλησει το μικρόβιο ;D) . Ψάχνω για κάτι στο εύρος τιμής του Blues Junior, οπότε όλες οι προτάσεις ευπρόσδεκτες.