D'Ailleurs

PRS MT 15 - https://www.prsguitars.com/index.php/amplifiers/model/mt_15_2019 Laney IRT15H-2 - https://www.laney.co.uk/products/ironheart-irt15h-2-tube-head EVH 5150III - https://www.evhgear.com/gear/amplifiers/head/5150iii-15w-lbxii-head/2256010000 Marshall DSL1H - https://marshall.com/marshall-amps/products/amps/dsl/dsl1h Joyo Mjolnir - https://www.joyoaudio.co.uk/joyo-amplifiers-1401217571/JOYO-Mjolnir-15W-Tube-Amp-Head?sort=p.price&order=DESC H&K Tubemeister 18 head - http://hughes-and-kettner.com/products/tubemeister/tubemeister-18/tubemeister-18-head/ συνεχίζω δυναμικά αύριο...

Εγώ θεωρώ ότι στο price-range από 300 - 1000 (περίπου) τα όργανα δεν πολυδιαφέρουν και η τιμολογιακή διαφορά έγκειται στο κόστος συγκεκριμένων parts (καβαλάρης, μαγνήτες, κλειδιά). Δλδ όταν προέρχονται από παρόμοια εργοστάσια πιθανολογώ (πάντα με την πιθανότητα λάθους) ότι η κατασκευαστική δουλειά είναι παρόμοια, οπότε ένα μικρό upgrade στα parts θα βελτιώσει το όργανο. Τώρα όσον αφορά την ερώτηση, αν κάποιος (εγώ που δεν έχω όργανα πάνω από 300-400 ευρώ) θεωρεί ότι θα βγάλει τον ήχο που θέλει με το playability που θέλει τότε κοπμπλέ. Από την άλλη 200 ευρώ μαγνήτες, δλδ από τι είναι απο χρυσάφι;

Επίσης δεν ξέρω αν έχει ποσταριστεί, η ανακοίνωση της Zildjian στο facebook αναφέρει για "3 white police officers". Για τον ασιάτη φυσικά κουβέντα, είναι μεγάλη αγορά η Κίνα. Αυτό λοιπόν είναι "βάζω προτεραιότητες στου stakeholders".

το παράδειγμα είναι ενδεικτικό αλλά νομίζω ότι πιάνεις το point μου: Εταιρίες σαν την Fender, την Yamaha, την Line 6 κ.α. με μαζική παραγωγή παρουσιάζουν ευαισθησία στα επίπεδα: 1. Που είναι υποχρεωμένες μέσω της νομοθεσίας (εργασιακά δικαιώματα κ.α.). 2. Που ενδιαφέρονται οι stakeholders. Για να αναλύσω το δεύτερο, όπως προαναφέρθηκε και από άλλους συνφορουμίτες όσον αφορά το κοινωνικό προφίλ της κάθε εταιρίας γίνεται το materiality analyssis/report: https://youmatter.world/en/definition/materiality-assessment-definition/ καθορίζονται τα ζητήματα που έχουν προτεραιότητα, θέματα που αφορούν τις ενδιαφερόμενες ομάδες (δεν θα είναι έκπληξη αν τους προσεχείς μήνες οι εταιρίες προσανατολιστούν στον τομέα της υγείας), το πλέον φλέγον ζήτημα είναι ο θάνατος του Φλόυντ, ο ρατσισμός κ.α. οπότε είναι σημαντικό για την Fender να δώσει το παρόν. Άλλωστε θα το κάνουν όλοι οι ανταγωνιστές. --- ΄Οσον αφορά τους Ινδονήσιους και τους Κινέζους, αναμφίβολα το κίνητρο μιας εταιρίας να μεταφέρει την παραγωγή εκεί ΔΕΝ είναι η βελτίωση του τρόπου ζωής των κατοίκων, αλλά τα φτηνά εργατικά χέρια και η ομιχλώδης εργασιακή νομοθεσίας. Σίγουρα αν φύγει η παραγωγή θα υπάρχει κάποιο πρόβλημα αλλά αυτό αφορά τις κυβερνήσεις αυτών των χωρών και όχι την Fender.

έγραψα κάτι που δεν έπρεπε;;;;;;

Δεν θέλω να αναφερθώ στο καθαυτό περιστατικό και στην κατάσταση της Αμερικής, αφενώς μεν δεν έχω ζήσει στην Αμερική οπότε δεν θέλω να το παίξω ξερόλας, αφετέρου δε νομίζω ότι κάποια πράγματα είναι ξεκάθαρα: η σκληρή δολοφονία του Φλόυντ, η αστυνομική ασυδοσία παρακινούμενη είτε από ρατσιστικά κατάλοιπα είτε από ελλειπή εκπαίδευση/έλεγχο, είτε από μια ψευδαίσθηση ατιμωρισίας/κατάχρησης εξουσίας. Θα ήθελα να κάνω όμως κάποιες προσωπικές παρατηρήσεις: 1. Αυτή την στιγμή υπάρχουν δύο μέτωπα: το πρώτο είναι το ουσιαστικό πρόβλημα, το δεύτερο είναι ο πόλεμος των "social media" που ουσιαστικά φτάνει έως εδώ: Τα media έριξαν το βάρος τις ευθύνης στον Ντόναλντ, παρόλα αυτά πιστεύω ότι δεν είναι τελείως υπεύθυνος. Αυτά τα περιστατικά συνέβαιναν πάντα: επί Ομπάμα που γεννήθηκε το "Black lives matter" παρόλου που ο Αντρέας της Αμερικής έπαιζε καλή μπαλίτσα στο επικοινωνιακό παιχνίδι (όλα τα θετικά τα έπαιρνε πάνω του πχ Obamacare, για τις μαλακίες φταίνε άλλοι) οπότε η επίκριση στον Ντόναλντ είναι αποτέλεσμα της συνολικής διακυβέρνησης του (οι νεκροί από τον Κορωνοϊό κ.α.) και του πολέμου που (δίκαια/άδικά) δέχεται από τα media. Ειδικότερα δε για την στάση του απέναντι στην Κίνα (την Κίνα που δεν αναγνωρίζει εμπορικές παντέντες, που καταπατά συστηματικά τα ανθρώπινα δικαιώματα, που δεν μπόρεσε να περιορίσει τον Κορωνοϊό δίνοντας μάλιστα ψευδή στοιχεία κ.α.) την στιγμή που μεγάλο μέρος των εταιριών είναι κινέζικων συμφερόντων ενώ η βιομηχανία του θεάματος (πχ NBA) έχει κάνει άνοιγμα στην Κινέζικη αγορά. 2. Η στάση της Fender και της κάθε Fender εντάσσεται στα πλαίσα της λεγόμενης Εταιρικής Υπευθυνότητας, ή με τον σύγχρονο όρο Στρατηγικής Κοινωνικής Ευθύνης: τακτικές μάρκετινγκ όπου η δραστηριότητα της επιχείρησης είναι προϊόν του materiality report: εταιρίες τέτοιου βελινεκούς βγάζουν ανακοινώσεις για να δώσουν το παρών σε ένα ζήτημα που αφορά μεγάλο μέρος των λεγόμενων ομάδων ενδιαφέροντος (stakeholders), παρόλα αυτά σε καθαρά λειτουργικό επίπεδο τα πάντα είναι business as usual και πάντα αμφιλεγόμενα: αν η πχ Fender ενδιαφέρεται για black lives, ας μεταφέρει την παραγωγή της Squier στην Αμερική να δώσει δουλειά σε κανένα φουκαρά. Τα ίδια έκανε πχ η Apple που την ίδια στιγμή στα εργοστάσια της Foxconn αυτοκτονούσε κόσμος. Το point μου είναι ότι τέτοιες δηλώσεις πολλές φορές γίνονται για τα μάτια του κόσμου, να δώσουμε το παρόν όπως κάνει πχ η Μαντόνα που είναι επαναστάτρια από την βίλλα της. 3. Επανερχόμενος στο πρώτο point, πιστεύω ότι μέχρι ενός βαθμού τα social media ευθύνονται για την πόλωση: ζητήματα που μπορούν να έχουν πολιτικές προεκτάσεις αναδεικνύονται ενώ άλλα στα οποία δεν μπορεί να γίνει σπέκουλα στα καμπανέλια μας (αν πχ ο αστυνομικός ήταν αφρο-αμερικάνος το θέμα ενδεχομένως να μην έπαιρνε τέτοια διάσταση). Παρόμοια περιστατικά και εδώ: οτιδήποτε μπορεί να έχει επικοινωνιακή χρησιμότητα, έχει και βάρος, για τα άλλα απλά λέμε ειρωνικά "ναι αλλά για την .................. δεν λέτε τίποτα". Επιπλέον τα media με το συνονθύλευμα των σταυροφόρων του πληκτρολογίου στοχοποιούν άτομα, στήνουν δικαστήρια για μια ανάρτηση στο τουιτερ για να ξεχαστούν μερικά χρόνια μετά που αυτοί θα έχουν βολευτεί και την θέση τους θα πάρουν άλλοι. Γενικά νομίζω ότι είναι μια άρρωστη κατάσταση που δεν ευνοεί ούτε τον διάλογο, υποσκάπτει το μπούλινγκ (suprise -surprise και οι sgw κάνουν μπούλινγκ) δημιουργεί κλίμα τρόμου κ.α. Παρατηρώ δε ότι ολοένα και περισσότεροι βιάζονται να αποκτήσουν "ιντερνετική ταυτότητα" δηλαδή εύσημα ανάλογα με ότι θέλουν να το παίξουν (αντιφά, δεξιοί κ.α.) με δέκα αναρτήσεις και αρκετές επιθέσεις. Προτιμώ να απέχω από αυτά. Τέλος πιστεύω ότι με φασαρίες και φωνές δεν αλλάζει κάτι, αντίθετα χειροτερεύουν τα πράγματα. Όσο και να φωνάζεις αν δεν αλλάξεις πράγματα στην καθημερινότητα σου (ξεκινώντας από απλά καθημερινά) τότε δεν γίνεται δουλειά. Απλά οι φωνές είναι εύκολες (και φέρουν και λαίκ).

octane 8, είναι μια χαρά για μέταλ.

φίλε μου από την στιγμή που δεν υπάρχει ασυμμετρία πληροφόρησης δεν τίθεται ηθικό ζήτημα: Αν δεις ένα όργανο δεκαετίας σε Χ τιμή μπορείς πανεύκολα πλέον να ψάξεις στο δίκτυο για ενδεικτικές τιμές και γενικά σχόλια από Ελλάδα ή εξωτερικό. Μαζί σου σε αυτό που λες, αλλά πλέον η πληροφορία υπάρχει και ο καθένας μπορεί να μελετάει την αγορά του όπως επιθυμεί. Πιο ανήθικος είναι αυτός που σου πουλάει χαλασμένο πετάλι για σένιο και μετά σου αρχίζει τα "δεν ξέρω", "σε μένα μια χαρά έπαιζε" κ.α.

Υπάρχει τόπικ "πανόραμα μαγνητών" με προτάσεις για όλα τα γούστα και όλες τις τσέπες!

Ωραίος ήχος! Οι εναλλακτικές ονομασίες μου θυμίζουν το death metal της DOD που πχ αντί για tremple πχ είχε Guts, Pain κ.α.

Αυτά τα pawn shop βίντεο μου φαίνονται ψιλομουφέξ. Δεν γίνεται να έχει τόση κίνηση, σε κάθε επεισόδιο να εμφανίζεται το Χ υπερ-σπάνιο αντικείμενο και ο τυπας εντελώς τυχαία να έχει ένα γνωστό εκτιμητή με πλήρη εξειδίκευση σε αυτά.

Δεν είναι πάντα έτσι, ευτυχώς η πληροφόρηση υπάρχει σε πολύ μεγαλύτερο επίπεδο πρόσβασης από ότι στο παρελθόν. Πιστεύω ότι αν κάποιος βάλει μια τελείως αυθαίρετη τιμή στο προιόν του (το οποίο εύκολα μπορεί να εντοπιστεί και αλλού στο ίντερνετ πχ στο reverb), μπορεί να εκτεθεί αν η τιμή είναι υπερβολική.

Παρεμβαίνω δυναμικά στο τόπικ!! Παιδιά η αξία του κάθε αντικειμένου στην δευτερογενή αγορά είναι κάτι ανάλογο της "εύλογης αξίας", δηλαδή το ποσό που και οι δύο μεριές θα συμφωνήσουν ότι είναι λογικό, κατανοώντας τους όρους και τις συνθήκες της αγοράς. Δεν μου φαίνεται παράλογο αυτό το μοντέλο συνδιαλλαγής: ζητάς ένα Χ ποσό σε ρευστό αλλά για ανταλλαγή με άλλο αντικείμενο θα ζητήσεις κάτι ίσης αξίας, όπως ορίζεται από την αγορά αλλά και από τις ανάγκες του καθενώς. Μην ξεχνάτε ότι μιλάμε για δευτερογενή αγορά που μπορεί να είναι πιο ευέλικτη: πχ μια κιθάρα μπορεί κάποιος να την ανταλλάξει με τρία πετάλια τα οποία να τα "διώξει" μέσω πχ reverb πιο εύκολα.

τσούπ! https://geppettoguitars.com/ https://www.fletcherpickups.co.uk/ https://darkmoon.nyc/ http://www.ilowzer.com/l79griic/handmade-guitar-pickups.html https://www.curtisnovak.com/ https://www.lambertonespickups.com/

μισό λεπτό, δεν λέω ότι είναι πανάκεια του πτυχίο, ούτε φυσικά αμφισβητώ της ικανότητες κάποιου που δεν έχει πατήσει σε ωδείο, λέω όμως ότι εφόσον συζητάμε για νομοθετικο πλαίσιο και πλαίσιο κρατικής φροντίδας για τους μουσικούς και γενικότερα για τους καλλιτέχνες θα πρέπει λίγο να δούμε ποιοι βιοπορίζονται από αυτό αλλά την αξία που μπορεί να έχει ένα πτυχίο στην αγορά εργασίας. Τελικά θέλουμε σοσιαλισμό ή όχι; φίλε μου εσύ μιλάς για τον μουσικό ως καλλιτέχνη - δημιουργό, εγώ μιλάω για τον μουσικό ως επαγγελματία. Αν ο Dee Dee ή ο Sid Vic ψάχνανε δουλειά σε επαγγελματική ορχήστρα μαγαζιού σίγουρα δεν θα ήταν η πρώτη επιλογή για τον μαγαζάτορα.

Αναφέρεις αναγνωρισμένους και καταξιωμένους μουσικούς/δημιουργούς, για τους οποίους ισχύουν άλλοι κανόνες (προσλαμβάνεις το όνομα) δεν ισχύει όμως το ίδιο με κάποιον ανώνυμο που προσπαθεί να βρει δουλειά. Δεν διαφωνώ καθόλου.

Συγνώμη αλλά έχει σημασία αν παίζει μπουζούκι ή αν παίζει Μπετόβεν; Ένας εργοδότης για να προσλάβει κάποιον και να του πληρώνει τις πρόβες κ.α. δεν θα πρέπει να έχει διαπιστευτήριο της τεχνικής ικανότητας του; Ή απλά του λέει ό άλλος "εγώ βγάζω malmsteen στην κιθάρα οπότε μια χαρά τον έχω τον Ζαμπέτα;". Να το θέσω αλλιώς: εγώ είμαι απόφοιτος οικονομικής σχολής, ο εργοδότης μου για να με προσλάβει είχε ως προαπαιτούμενο πτυχίο παρόμοιας σχολής + κάποιες δυνατότητες που μπορούν να αποδειχθούν μέσω τέστ. Προφανώς και υπάρχουν εκεί έξω δεκάδες άλλοι που έχουν καλύτερη αντίληψη και γνώση των οικονομικών αλλά χωρίς καμία πιστοποίηση δεν πάνε μακριά επαγγελματικά. Προφανώς και μιλάμε για σωστό εργασιακό πλαίσιο για τους επαγγελματίες μουσικούς αλλά μαζί με τα δικαιώματα απορρέουν και υποχρεώσεις, εγώ απλά αναφέρω μερικές από αυτές. Ο ορισμός είναι πολύπλοκος, όπως το βλέπω εγώ προφανός και όποιος βγάζει λεφτά από εκεί είναι επαγγελματίας με την μια ή την άλλη μορφή, δεν τίθεται θέμα. Υπάρχει όμως διαφορά δημιουργού και all around μουσικού που μπορεί να προσαρμόσει το ρεπερτόριο του.

Αλλάζεις θέμα φίλε, μιλάς για γενικευμένη διαφθρά και δεν έχει να κάνει με το εν λόγω ζήτημα. Η ερώτηση μου είναι συγκεκριμένη: στα πλαίσιο της συζήτησης για τα δικαιώματα των εργαζόμενων στον καλλιτεχνικό κλάδο, πως μπορεί να πιστοποιηθεί η ικανότητα του κάθε υποψηφίου εργαζόμενου που αποσκοπεί καριέρα στον χώρο. Με την ίδια λογική, για κάθε μούφικο πτυχίο υπάρχουν δεκάδες αυθεντικά αλλά και κριτήρια επιλογής υποψηφίων υπαλλήλων όπως είναι γραπτές εξετάσεις, προφορική συνέντευξη κ.α. Μα συγνώμη αν θέλουμε κρατική παρέμβαση στον κλάδο, αυτή θα γίνεται a la carte κομμένη και ραμμένη όπως την έχει σχηματίσει ο καθένας στο μυαλό του; Όταν μιλάμε για σοσιαλισμό και φιλελευθερισμό αναγνωρίζουμε τις έννοιες; Σχετικά με πχ το airbnb το νομοθετικό πλάισιο είναι όντως αόριστο αλλά παρεμφερής κλάδος όπως είναι οι ξεναγοί μια χαρά κλειστός κλάδος είναι, όχι μόνο πόσοι θα έχουν άδεια αλλά και πόσοι θα σπουδάσουν το επάγγελμα (ή έτσι το θυμάμαι). Άσχετα όμως με την ικανότητα του καθενός στο όργανο, αν πχ θέλουμε ένα ξενοδοχείο να έχει υποχρεωτικά μουσικό ή για να δουλέψεις σε κρατική ορχήστρα δεν θα πρέπει να είναι απαραίτητη η πιστοποίηση ικανοτήτων από κάποια σχολή; Δεν λέω τι είναι σωστό ή τι είναι όχι, ερώτημα θέτω.

μισό λεπτό όμως, εδώ δεν πρέπει να διαχωριστεί η έννοια του καλλιτέχνη μουσικού με του επαγγελματία μουσικού; Διότι οκ μέσα ο μουσικός (ή ο γλύπτης, ο ζωγράφος κ.α.) να αναγνωριστεί ως εξειδικευμένος συνεργάτης/υπάλληλος αλλά σε αυτή την περίπτωση δεν θα πρέπει να ζητηθεί πτυχίο αναγνωρισμένης σχολής; Και εδώ για να μην παρεξηγηθώ δεν συγκρίνω τις ικανότητες ή το καλλιτεχνικό πνεύμα του καθένα, αλλά τα αποδεδειγμένα προσόντα που χρειάζονται για να αναγνωριστεί κάποιος ως επαγγελματίας.

Δεν πρόλαβα να διαβάσω όλες τις σελίδες παρόλα αυτά έχω μερικές μικρές παρατηρήσεις - απορίες που ελπίζω να μην έχουν εκφραστεί από άλλο: 1. Ουδέποτε εφαρμόστηκε φιλελευθερισμός στην Ελλάδα. Αντίθετα εφαρμόζεται ένα μείγμα σοσιαλσιμού και φιλελευθερισμού, ανάλογα με όποιον μπορεί να το εφαρμόσει και ο καθένας το αξιολογεί με βάση την τσέπη του: Αν είσαι μουσικός του δρόμου και τα τσεπώνεις όλα χωρίς να χρειαστεί να νοικιάζεις την θέση ή να δηλώνεις κάποιο εισόδημα, μια χαρά είναι ο φιλελευθερισμός, αν γίνεται lockdown τότε χρειαζόμαστε σοσιαλιστική φροντίδα. Δεν κρίνω ποιό είναι το σωστό ή πιο όχι, τα πάντα είναι θέμα προοπτικής αλλά μην έχετε αυταπάτες ότι ο σοσιαλισμός θα μας σώσει. 2. Τα καλλιτεχνικά επαγγέλματα είναι κάπως αόριστα ως εκ τούτου δεν ξέρω πως μπορούν να ενταχθούν σε νομοθετικό πλάισιο. Ακόμα όμως και έτσι αρκετός κόσμος δηλώνει "artist" σε facebook και instagram και πουλάει από εκεί το προϊόν του, φυσικά όλα μάύρα.Θυμάμαι αρκετούς γνωστούς εικαστικούς, ζωγράφους κ.α. που στήνουν πάγκο, αν τους πεις να δηλώσουν εισόδημα τότε βγάζουν σπυριά. Νομίζετε ότι δεν θα γίνει και αυτό με μουσικούς; Και για να φέρω ένα παράδειγμα, αν πχ εγώ έχω μια μπάντα με άλλα δύο άτομα και δίνουμε κανένα live το μήνα για την φάση μας + μερικά μπλουζάκια και CD τι ακριβώς πρέπει να δηλώνω και πού; Και νομίζετε ότι δεν θα τσινήσουν μερικοί; Το ίδιο και για ηθοποιούς, ζωγράφους κ.α. 3. Το ότι δεν υπάρχει νομοθετικό πλαίσιο ή αν είναι ανεπαρκές φταίει σε μεγάλο ποσοστό το κράτος αλλά εξίσου φταίνε και οι απανταχού καλλιτέχνες που δεν θέλουν "νταβατζή πάνω από το κεφάλι τους", αρκετοί εκ των οποίων θα αντιδράσουν αν γίνει προσπάθεια χειραγώγησης της αγοράς!\ 4. Μέσα σε όλα αυτά μπαίνουν και οι καμπάνιες του face όπου βλέπεις άτομα που δεν έχουν πληρώσει μισό cent για να αγοράσουν το προΙόν κάποιου καλλιτέχνη (είτε είναι δίσκος, είτε βιβλίο, είτε ταινία, είται πίνακας) ξαφνικά είναι υπέρμαχοι των δικαιωμάτων τους, ξεχνώντας βέβαια ότι τα likes δεν φέρνουν φαγητό στο τραπέζι. Αυτά από εμένα σε αυτή την άκρως ενδιαφέρουσα συζήτηση. Υ.Γ. αν φένεται το ύφος του post επιθετικό είναι επειδή δεν μπορούν να περάσουν στο γραπτό λόγο τα νιαουρίασματα!!

δεν καταλαβαίνω τίποτα από όλα αυτά! Το memtest μπορώ όμως να το κάνω!

το διάβασα αλλά δεν συμβαίνει αποκλειστικά όταν βλέπω κάποιο βίντεο. Μπορεί να συμβεί όταν είμαι στο word ή λίγα λεπτά αφού κάνω login.

αυτό είναι γνωστό πρόβλημα με μπλέ οθόνη, μου έχει τύχει το γνωρίζω. Εγώ μιλάω για πάγωμα χωρίς να κάνει restart, περίεργους θορύβους απλά παγώνει σαν να βγάζεις φωτογραφία!

Την θερμοκρασία την τσεκάρω γενικά και δεν έχει πρόβλημα. Επίσης το πρόβλημα εμφανίζεται κάποιες φορές μερικά λεπτά μετά το άνοιγμα του υπολογιστή, άλλες φορές αρκετές ώρες μετά. Έχει τύχει να αφήσω ανοιχτό τον υπολογιστή χωρίς να κάνει κάτι και να το βρίσκω να έχει παγώσει. Τα windows είναι αυθεντικά όπως και το office. Το hardware υποτίθεται ότι έχει αλλαχθεί δλδ τις πρώτες φορές που το πήγα στο service μου είπανε ότι "αλλάξανε τα πάντα και μόνο το κουτί έχει μείνει". Επίσης ο σκληρός αλλάχτηκε πριν ενάμισι μήνα. Παγώνει ακριβώς όπως το λέω δλδ παγώνουν τα πάντα ήχος, ποντίκι κ.α. και θέλει επανεκκίνηση.

Δεν ξέρω αν έχει κανείς μια ιδέα αλλά αντιμετωπίζω το εξής πρόβλημα με τον υπολογιστή μου: Εδώ και δύο χρόνια από το καλοκαίρι που τον αγόρασα παγώνει σε άτακτα χρονικά διαστήματα συνήθως αρκετές φορές μέσα στην ημέρα, χωρίς απαραίτητα να κάνω κάτι συγκεκριμένα. Για παράδειγμα προχτές που έβλεπα ταινία στο cinobo πάγωσε τρεις φορές μέσα σε μιαμισι ώρα ενώ όλη μέρα λειτουργούσε κανονικά. Άλλες μέρες τον αφήνω ανοιχτό το μεσημέρι και το βρίσκω παγωμένο. Το πρόβλημα πάει και έρχεται, δηλαδή μπορεί για μέρες να λειτουργεί κανονικά και μετά να ξανα-ξεκινάει, παρόλα αυτά τον τελευταίο καιρό γίνεται κάθε μέρα τρεις με τέσσερις φορές. τα στοιχεία του υπολογιστή είναι: AMD Ryzen 5 2400G Radeon Vega Graphics 3.6GHZ 8GB Ram x64bit Όσες φορές το πήγα στο service του πλαισίου από όπου τον αγόρασα μου είπαν ότι λειτουργεί σφαίρα και δεν έχει πρόβλημα. Σε επικοινωνία με το service των windows, όπου τους κοινοποίησα τα logs από το αρχείο συμβάντων, μου λένε μόνο να κάνω "καθαρή" επανεκκίνηση, το οποίο έκανα αλλά δεν βρέθηκε κάτι και γενικά ο ένας με πετάει μπαλάκι στον άλλο. Επίσης έχω αλλάξει σκληρό δίσκο από τότε και έχω κάνει κανένα δύο format. Να σημειώσω ότι η πρώτη φορά που εμφανίστηκε ήταν την πρώτη μέρα λειτουργίας του, δηλαδή λίγες ώρες αφού τον αγόρασα. Έχω δοκιμάσει διάφορες λύσεις που προτείνονται στο ίντερνετ (ρυθμίσεις ενέργειες) αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Αν έχει κάποιος κάποια ιδέα καλοδεχούμενη, απλά παρακαλώ απόψεις τύπου "πέταξε τον πάρε άλλο", "πήγαινε από εκεί που τον αγόρασες και τρίψε τον στην μούρη τους" κ.α. δεν θα προσφέρουν κάτι. Ευχαριστώ για την όποια βοήθεια.