Πραγματικά έχω αρχίσει να πιστεύω ότι η αγορά μεταχειρισμένων στην Ελλάδα πάσχει από κατοχικό σύνδρομο.
Σαν gear junkie απολαμβάνω ιδιαίτερα ένα πρωινό καφέ σκέτο με τσιγάρο και έρευνα αγοράς (reverb, thomann κλπ). Είμαι σίγουρος ότι πολλοί ταυτίζονται. Μία ξεχωριστή σύνδεση που μοιράζονται οι μουσικοί είναι το πάθος για τον εξοπλισμό και τον ήχο τους. Κατα καιρούς παρακολουθώ και τις αγγελίες στο noiz αλλά σπάνια αγοράζω πράγματα. Δεν είμαι επιλεκτικός ή κάτι τέτοιο, ούτε ψαχνω για timmies. Πάντα μου άρεσε να δοκιμάζω διαφορετικό εξοπλισμό και σίγουρα μπορώ να εκτιμήσω ένα fair deal. Επίσης δεν μου αρέσει να κάνω παζάρια όταν αγοράζω ή πουλάω κάτι σαν να βρίσκομαι στη λαχαναγορά. Ή είμαι οκ με τιμή που βλέπω ή όχι
Όμως πολλές από τις αγγελίες νοιώθω ότι προσβάλουν την νοημοσύνη μου.
Δεν θέλω να σταθώ σε ακραίες περιπτώσεις αλλα περισσότερο στην γενικότερη εικόνα. Παρατηρώ λοιπόν ότι σε ένα μεγάλο ποσοστό των αγγελιών οι τιμές δεν συγκλίνουν με την πραγματική αξία των προιόντων. Με αποτέλεσμα οι περισσότερες να καταλήγουν στον κουβά και να μην υπάρχει κίνηση στην αγορά . Επίσης, όχι μόνο υπάρχουν πολλές αγγελίες με ελλιπή στοιχεία, κακές φωτογραφίες, φουσκωμένα reviews κλπ. αλλά και εκφράσεις του τύπου "σαν καινουργιο", "δεν έχει χρησιμοποιηθεί ποτέ", "ελάχιστες ώρες μόνο σε studio", "το αγόρασα πριν 10 λεπτά" κλπ έχουν γίνει καραμέλα.
Επειδή θέλω να πιστεύω ότι αυτή η κατάσταση οφείλεται σε άγνοια παραθέτω κάποιες πληροφορίες για την αγορά μεταχειρισμένων.
- Κάθε κομμάτι εξοπλισμού έχει αντικειμενική αξία (καινούργιο) που καθορίζεται συνήθως από leaders της βιομηχανίας (βλέπε thomann, musicstore κλπ). Αυτό σημαίνει ότι αν αγόρασες καινούργια κιθάρα από τον τοπικό dealer και την πλήρωσες 300e παραπάνω (μετά από "παζάρι") απ ότι την έχει το thomann, μάλλον σου πιάσανε τον ****. Μην περιμένεις ότι θα την πουλήσεις με βάση αυτήν την τιμή.
- Οτιδήποτε έχει αγοραστεί και ανοιχτεί θεωρείται αυτόματα μεταχειρισμένο και χάνει ένα μεγάλο ποσοστό της αρχικής του αντικειμενικής αξίας. Κάποια iconic προιόντα (gibsons, marshalls, american fenders, mesa boogies κλπ) μπορούν να διατηρήσουν μέχρι και ένα 70-80% της αντικειμενικής τους αξίας ενώ τα υπόλοιπα (behringer, squier, epiphone, made in china, korea κλπ) κινούνται στο 50-60% max. Οπότε μην περιμένεις ότι θα πουλήσεις την φτηνή ibanez που σου έκανε δώρο η μαμά σου στο λύκειο στο 80% της αρχικής της τιμής.
- Τα έξοδα συντήρησης ΔΕΝ προστίθενται στην αντικειμενική αξία. Μην περιμένεις ότι ο κάποιος θα πληρώσει extra για τις καινούγιες χορδές, λάμπες, service ή ότι άλλο έχεις ξοδέψει για τον εξοπλισμό όσο αυτός ήταν στην κατοχή σου.
- Οποιεσδήποτε τροποποιήσεις (mods) έχουν γίνει πέρα του εργοστασιακού ρίχνουν την αντικειμενική αξία του εξοπλισμού. Αν πλήρωσες κάποιον "ειδικό" για καινούργιο paintjob στην κιθάρα ή για το καινούργιο extreme gain mod στον ενισχυτή, η αντικειμενική τους αξία έχει πάει περίπατο βράδυ στο δάσος. Δεν θα την ξαναδεις ποτέ.
- Τυχόν "αναβαθμίσεις" δεν επηρεάζουν ιδιαίτερα την αντικειμενική αξία του εξοπλισμού. Επειδή έβαλες EMG στην ibanez των 250e που σου έκανε δώρο η μαμά σου στο λύκειο δεν σημαίνει ότι τώρα αξίζει 450e.
- Το χειροποίητο δεν σημαίνει καλύτερο ή πιο ακριβό, εκτός αν είσαι διάσημος luthier, κατασκευαστής ή εταιρία. Μην περιμένεις ότι θα πουλήσεις το κομμάτι ξύλου που πελεκάς στο garage τους τελευταίους 6 μήνες περισσότερο από μια κιθάρα που φτιάχτηκε σε εργοστάσιο από γνωστή εταιρία. Το ίδιο και για το booster πεταλάκι που εφτιαξες σε veroboard και μπορεί να φτιάξει και η γιαγια μου.
Σημείωση: Τα παραπάνω δεν γράφτηκαν με σκοπό να θήξουν κανέναν και τα ακραία παραδείγματα είναι για χιουμοριστικους λόγους.. but you get the point. Φυσικά και ο καθένας μπορεί να έχει την άποψή του το πως διαχειρίζεται τον εξοπλισμό και τα χρήματά του. Ήταν λίγο κιθαριστική η προσέγγιση αλλα πάνω κάτω τα ίδια ισχύουν και για τύμπανα, πλήκτρα, PA κλπ.
Σημείωση 2: Έχω μια Ibanez που μου έκανε δώρο η μαμά μου στο λύκειο
