TsulfasGuitars

Οι απόψεις όλων πρέπει να είναι σεβαστές και ΔΕΝ χρειάζεται να κατακρίνουμε κανέναν. Το γεγονός ότι κάποιος αφιερώνει χρόνο, για να καταθέτει τις απόψεις του, είναι για καλό μόνο. Επειδή έχει γίνει αναφορά στον κιθαρίστα Carl Verheyen παρακάτω σας επισυνάπτω μια φωτογραφία του ΠΙΣΩ ΜΕΡΟΥΣ μιας από τις πολλές stratocaster που έχει. Παρατηρούμε σε αυτή τη φωτογραφία, ότι το SPRING CLAW ΕΙΝΑΙ ΥΠΟ ΓΩΝΙΑ !!!! Μπορείτε να το δείτε και εσείς στο βίντεό του. Από αυτά που γράφτηκαν παραπάνω προκύπτουν ΔΥΟ συμπεράσματα. Αυτοί που υποστηρίζουν το spring claw να είναι ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ και οι άλλοι υποστηρικτές που το spring claw να είναι ΥΠΟ ΓΩΝΙΑ. Σεβαστές και οι δύο απόψεις! Ο Eric Clapton το έχει παράλληλα, ο Carl Verheyen το έχει υπό γωνία!! Αυτό που μένει να κάνετε είναι να βγάλετε τα ΔΙΚΑ σας συμπεράσματα, αφού δεν υπάρχει κοινή συμφωνία. Πώς; την επόμενη φορά ρυθμίστε το spring claw υπό γωνία και θα έχει ενδιαφέρον να γράψετε την εμπειρία σας εδώ.

Δηλ. το tension μιας .010 e καντίνι σε pitch είναι 7μιση κιλά και θα είναι πάντα 7μιση κιλά, ό,τι ελατήριο και να βάλουμε, ό,τι κλίση και να δώσουμε στο claw, όσο μέσα ή έξω είναι η βίδα του claw. Kαι αντιστοίχως η κάθε χορδή θα έχει το tension που απαιτείται για να βρίσκεται σε pitch. ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ, μόνο που η θεωρία που αναπτύσσω έχει να κάνει με το τρέμολο την στιγμή που το ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ και ΟΧΙ όταν είναι σε κατάσταση ακινησίας. Aυτό που αλλάζει μόνο, είναι η ευκολία περιστροφικής κίνησης στον άξονα που αποτελούν τα 2 posts (ή 6 σε vintage), όπως πολύ σωστά ανέφερες με το πόσο smooth feel έχει η χρήση του trem, αλλά και αυτό πάλι δεν έχει να κάνει με την κλίση του claw. Εδώ η άποψή μας είναι ότι όταν τοποθετούμε το spring claw υπό γωνία μειώνεται η τάση στις μπάσες χορδές κάνοντας τη χρήση του τρέμολο πιο "απαλή" και θα λέγαμε και πολύ αισθητή η διαφορά. Για να τα κάνουμε πιο απλά τα πράματα έχει να κάνει με το ΜΗΚΟΣ των ελατηρίων. Όσο αφορά την εικόνα της κιθάρας (Tao Guitars) που ανάρτησε ο αγαπητός gmoukou, παρατηρούμε ότι τα ελατήρια έχουν ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΜΗΚΟΣ. Πιο ειδικά: -το ελατήριο των μπάσο χορδών έχει «κοντύτερο» μήκος, ενώ το -το ελατήριο των πρίμων χορδών έχει «μακρύτερο» μήκος. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι, όταν κάνουμε ΧΡΗΣΗ του τρέμολο, η ΤΑΣΗ που είχαν οι χορδές από την κατάσταση ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ μεταβάλλεται ΔΕΝ είναι ίδια. Δεν είναι ίδια, γιατί το ελατήριο που έχει το «μακρύτερο» μήκος ΜΑΖΕΥΕΙ και ΤΕΝΤΩΝΕΤΑΙ σε μεγαλύτερο βαθμό από ότι το «κοντύτερο» ελατήριο. Άρα καταλαβαίνουμε ότι το «μακρύτερο» ελατήριο «δουλεύει/εργάζεται» περισσότερο, έναντι του άλλου. Επομένως έχοντας υπόψη ότι οι μπάσες χορδές έχουν μεγαλύτερη ΤΑΣΗ σε σύγκριση με τις πρίμες χορδές, τοποθετώντας το spring claw υπό γωνία, έχουμε ένα ελατήριο που δουλεύει- τεντώνεται και μαζεύει-λιγότερο σε σύγκριση με το άλλο πάντα, ΕΞΙΣΟΡΟΠΟΝΤΑΣ έτσι τις δυνάμεις/τάσεις/φορτία που ασκούνται στα μαχαίρια του τρέμολο. Αν το spring claw ήταν παράλληλο τα ελατήρια θα τεντώνονταν και θα μαζεύανε άνισα αφού οι μπάσες χορδές ασκούν μεγαλύτερη δύναμη από ότι οι πρίμες χορδές. Μιλάμε πάντα στη χρήση του τρέμολο. Κλείνοντας δεν υπάρχει επίσημη βιβλιογραφία που να δίνει αναλυτικές οδηγίες όσο αφορά την κλίση που πρέπει ή όχι να έχει το spring claw. Κλείνοντας, καταθέτουμε τις απόψεις μας, με σκοπό την ΑΡΙΣΤΗ ρύθμιση και λειτουργία της κιθάρας αφού και αυτό είναι ένα τμήμα της αρκετά σημαντικό, που δέχεται ρύθμιση.

Έχουμε και λέμε, τοποθετούμε ένα spring claw ΥΠΟ ΓΩΝΙΑ 8-10 μοίρες: -για να υπάρχει ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ στην ΤΑΣΗ μεταξύ των χορδών και των ελατηρίων. Δηλ θα πάρεις σχεδόν ΙΣΗ ΤΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΧΟΡΔΗ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ ΟΤΑΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΣ ΤΟ ΤΡΕΜΟΛΟ. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, γιατί, το να πάρεις ίση ΤΑΣΗ σημαίνει ελαχιστοποίηση των σημείων τριβής (friction) του τρέμολο. Αυτό συνεπάγεται: - σε λιγότερα τριξίματα κατά την χρήση του τρέμολο, - πιο απαλή (smooth) αίσθηση του τρέμολο, -αύξηση ζωής των μαχαιριών του τρέμολο (το σημείο που ακουμπούν τα μαχαίρια στις βίδες, βλέπε εικόνα 2), πολύ σημαντικό αυτό, -καλύτερο κράτημα στο κούρδισμα, γιατί ελαχιστοποιούνται όπως είπαμε τα σημεία τριβής και ασκείτε ΙΣΗ τάση, -ΔΕΝ χρειάζεται να βιδώνουμε ή να ξεβιδώνουμε κάθε φορά τις δύο βίδες του spring claw και έτσι ΔΕΝ θα φθαρούν τα εσωτερικά σπειρώματα του ξύλου! Φανταστείτε μια κιθάρα 10 χρονών που κάθε φορά βιδώνουμε και ξεβιδώνουμε τις βίδες τουλάχιστον μια φορά τον μήνα! Πολλές κιθάρες χάνουν το κούρδισμά τους από αυτήν την περίπτωση. Τέλος υπάρχει ένας τύπος εν ονόματι Carl Verheyen που έφτιαξε το spring claw υπο γωνία 10 μοίρες (βλέπε εικόνα 1) και λίγο πολύ υποστηρίζει τα παραπάνω. Αναζητήστε τον για περισσότερες πληροφορίες με τις λέξεις κλειδιά Carl Verheyen spring claw. Αυτό που έχει την ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΣΗΜΑΣΙΑ είναι να πετύχουμε ΙΣΗ τάση ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΧΟΡΔΗ ξεχωριστά όταν χρησιμοποιούμε το τρέμολο, όποιος μπορεί και το καταφέρει αυτό θα έχει πλέον και την ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ στο σύστημα ΤΑΣΗ, ΕΛΛΑΤΗΡΙΑ χωρίς η μία πλευρά του τρέμολο να υπερτερεί έναντι της άλλης. Παράδειγμα, φανταστείτε αν σε μια κιθάρα η τάση όλων των χορδών είναι 50 κιλά, τι επιπτώσεις θα είχε στο τρέμολο και σε όλα τα παρεπλεκόμενά του αν ασκείτε ΤΑΣΗ στο ένα μαχαίρι του τρέμολο 30 κιλά και στο άλλο μαχαίρι 20 κιλά... ΤΟ ΠΑΡΑΔΟΞΟ είναι ότι, ΔΕΝ βλέπουμε σχεδόν πουθενά το spring claw να είναι τοποθετημένο υπό γωνία και γενικά δεν δημιούργησε πρόβλημα τόσα χρόνια. Η γνώμη μας: τοποθετούμε το spring claw υπό γωνία 8-10 μοίρες, ΔΕΝ θα κάνει κακό κάπου απεναντίας θα ΒΟΗΘΗΣΕΙ στην σχεδόν ίση «κατανομή» των κιλών που ασκούν οι χορδές στα σημεία επαφής των μαχαιριών του τρέμολο, αποσκοπώντας στην ομαλή λειτουργία του όλου συστήματος.

Αγαπητέ Yngwiedis σε ενημερώνω ότι πολλές φορές μας έχουν στείλει με ταχυδρομείο όργανα από διάφορα μέρη της Ελλάδας για ανακατασκευή. Συνήθως ζητάμε: -το όργανο να συνοδεύεται από σκληρή θήκη για ασφαλή παραλαβή- παράδοση. -φωτογραφίες του οργάνου για να έχουμε μια εικόνα, -παρεμβάσεις που θα ήθελε ο ιδιοκτήτης να γίνουν. Για παράδειγμα -αλλαγή radius από 7, 10, 12 σε 14, 16, 17, 20 και το αντίθετο ακόμα και flat ταστιέρα -αλλαγή ταστιέρας (διάφορα ξύλα) πχ από τριανταφυλλιά (rosewood) σε έβενο (ebony), -ταστιέρα με inlays χωρίς inlays, με custom inlays οτιδήποτε σχήματα -με αλλαγή τάστων σε ατσαλένια, -αλλαγές στο σχήμα του σώματος και στο headstock, (έχουμε μετατρέψει stratocaster σε flying v, ταυράκι κτλ) -στη μείωση του βάρους (έχουμε μειώσει σώμα κιθάρας 50 χιλιοστών σε 35 χιλιοστά), -scalloping, σε όλα τα τάστα, μόνο στα τελευταία ή επιλεκτικά -μετατροπή κιθάρας bolt on σε set neck, -τοποθέτηση ανθρακονημάτων στα μανίκι, για σταθερότητα, -αλλαγή πάχους ταστιέρας απο 21 χιλιοστά σε 19 χιλιοστά και το αντίθετο! - κλείσιμο των θέσεων 3 single coil και άνοιγμα καινούριων θέσεων για 2 humbucker μαγνητών, -κατάργηση του nut και μετατροπή σε zero nut, -μας έχουν στείλει φωτογραφία κιθάρας και μας είπαν έτσι να γίνει η κιθάρα όπως η φωτογραφία! -αλλαγή χρώματος κιθάρας μαύρο, φυσικό κτλ -Αλλαγή βερνικιού απο πολυεστέρα σε νίτρο, tru oil κτλ -και γενικά ότι μπορείς να φανταστής, η λίστα δύσκολα τελειώνει. -τέλος τι ποσό είναι διευθετημένοι να δώσουν για την ανακατασκευή -και έτσι λοιπόν έχοντας ένα γενικό πλάνο παίρνουμε τελικές αποφάσεις. Με εκτίμηση TsulfasGuitars

Αγαπητέ Φάνη σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου, καταρχήν να σου δώσω τα συγχαρητήριά μου για το επίπεδο της δουλειάς σου, που με τόσο τέχνη, μεράκι, ταλέντο και φυσικά αγάπη, κάνεις τα αδύνατα δυνατά. Πάνω στο αντικείμενό σου είσαι από τους κορυφαίους. Επίσης, οτιδήποτε μοιράζεσαι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τα διαβάζω όλα, με μεγάλη ευχαρίστηση και σου αξίζουν πολλά συγχαρητήρια πραγματικά. Η αλήθεια είναι ότι ποτέ μα ποτέ ΔΕΝ έχω αφήσει δουλειά για τα χρήματα. Τα χρήματα ναι όντως είναι λίγα για τα υλικά και για αυτά που έγιναν, το παραδέχομαι! Από την άλλη όμως έχουμε κάνει τόσες πολλές φορές παρόμοιες ανακατασκευές που πλέον όλα γίνονται χωρίς ιδιαίτερο κόπο και χρόνο. Δεν έχω νιώσει ποτέ <αίσθημα αδικίας>, ΓΙΑΤΙ όπως ανέφερα στα σχόλιά μου, όλα συμφωνούνται από την αρχή, πριν ξεκινήσω τη δουλειά. Με εκτίμηση TsulfasGuitars

Σας ευχαριστώ όλους για τα καλά σας λόγια, φίλε satanas ευχαριστώ για την ερώτησή σου, για τα καλά σου λόγια και συγνώμη για την καθυστέρηση της απάντησής μου. Το κόστος ΟΛΟΚΛΗΡΗΣ της κατασκευής (δουλειά-περιφερειακά-όλα) ήταν λίγο λιγότερο από 300 ευρώ τελική τιμή, τιμή που ανέφερα και στην απάντηση που έδωσα στον fusiongrt (…oπότε φάνηκε από την ΑΡΧΗ ότι το ΚΟΣΤΟΣ επισκευής της θα ήταν λίγο μεγαλύτερο από το να την ξαναπαίρναμε την ίδια, και στο ίδιο μήνυμα ανέφερα ότι …αν μια τέτοια κιθάρα χαμηλού κόστους 200-250 δολάρια μεταχειρισμένη)… Μάλλον έτσι πως το έγραψα δεν έγινε κατανοητό για κάποιους και συγνώμη για αυτό. Το κόστος σίγουρα είναι το πρώτο πράμα που πρέπει να συζητιέται για να δούμε που θα καταλήξει το όλο εγχείρημα, βέβαια δεν συνηθίζεται να το γράφουμε στα forums, αλλά καλός ή κακός πρέπει να λέγεται σε κάθε ενδιαφερόμενο. Τα χρήματα που ανέφερες τα θεωρώ υπερβολικά πολλά και δεν νομίζω κάποιος να δεχτεί να επισκευαστεί ένα όργανο δίνοντας τόσα χρήματα, είναι παράλογο θεωρώ. Εμείς εδώ, ποτέ δεν έχουμε επισκευάσει όργανο με τόσο υψηλό κόστος! Η λογική μας είναι να προσπαθήσουμε να πετύχουμε μια ΤΙΜΗ συμφέρουσα που να είμαστε ευχαριστημένοι και οι δύο. Γι’ αυτό σε κάθε κατασκευή/επισκευή προηγείται συζήτηση ώστε να παρθούν σωστές αποφάσεις και να γίνει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Έτσι βγαίνουν όλοι κερδισμένοι…

Το ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ είναι αν μια τέτοια κιθάρα χαμηλού κόστους (200-250 δολάρια μεταχειρισμένη) ΑΞΙΖΕΙ να επισκευαστεί μιας και υπάρχει η πιθανότητα το κόστος επισκευής της να είναι ΥΨΗΛΟΤΕΡΟ από την αρχική της τιμή. Οι λόγοι που συνήθως θέλει κάποιος να επισκευαστεί μια τέτοια κιθάρα είναι κυρίως ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟΙ δηλ ήταν η πρώτη μου κιθάρα, με αυτή την κιθάρα έμαθα να παίζω και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε. Και από την άλλη πλευρά είναι και κάποιοι που έχουν από την αρχή ένα όργανο και μένουν σε αυτό και απλά κάνουν μετατροπές και βελτιώσεις όταν χρειάζεται. Το επόμενο βήμα που πρέπει να ΣΥΖΗΤΗΘΕΙ είναι η ΕΠΙΛΟΓΗ των περιφερειακών που θα μπούνε στην κιθάρα και το ΚΟΣΤΟΣ αυτών. Για παράδειγμα υπάρχουν κλειδιά κουρδίσματος τον 20 ευρώ και κλειδιά των 120 ευρώ. Υπάρχουν ατσάλινα τάστα υπάρχουν και silver nickel. Εσύ ποια θέλεις να βάλεις? κοκ Η ΠΡΩΤΗ περίπτωση είναι να βάλουμε ΠΕΡΙΦΕΡΙΑΚΑ (κλειδιά, γέφυρα, ηλεκτρικά…) που να αντιπροσωπεύουν την αρχική ποιότητα της κιθάρας. Η ΔΕΥΤΕΡΗ περίπτωση είναι να βάλουμε περιφερειακά που να αντιπροσωπεύουν από τα ΚΟΡΥΦΑΙΑ περιφερειακά που μπορεί κάποιος να βάλει στην κιθάρα του. Η ΤΡΙΤΗ περίπτωση είναι να βάλουμε περιφερειακά που να είναι συνδυασμός των δυο παραπάνω. Σε αυτή την κιθάρα κατόπιν συνεννόησης επιλέχτηκε αυτή η τρίτη περίπτωση. Επομένως αφού αποφασίστηκε να γίνει ανακατασκευή σε αυτό το όργανο, ο ιδιοκτήτης θα έπαιρνε ένα ΝΕΟ-θα λέγαμε άλλο όργανο-που θα ήταν φτιαγμένο με περιφερειακά μιας σύγχρονης κιθάρας όπως είναι το ανθρακόνημα, τα ατσαλένια τάστα, το 16 radius της ταστιέρας, πολύ χαμηλό action, καινούριο nut, λεπτότερο μπράτσο και πάει λέγοντας. Με άλλα λόγια θα έπαιρνε μια πολύ πολύ καλύτερη κιθάρα. Οπότε φάνηκε από την ΑΡΧΗ ότι το ΚΟΣΤΟΣ επισκευής της θα ήταν λίγο μεγαλύτερο από το να την ξαναπαίρναμε την ίδια. Επίσης, όταν γίνονται ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ πολλές αλλαγές και μετατροπές στην ίδια κιθάρα, υπάρχει σίγουρά και έκπτωση. Παρακάτω θα αναλύσουμε τα περιφερικά που μπήκαν στην κιθάρα. Αν κάποιος από εσάς ΔΕΝ γνωρίζει τι είναι το κάθε τι μπορεί να γκουγκλάρει και να δει περί τίνος πρόκειται πχ δεν ξέρετε τι είναι τα roller string trees. Μπαίνετε στο google > πληκτρολογείτε > roller string trees guitar > εικόνες > και βλέπετε τι είναι. Κλειδιά κουρδίσματος. Κατόπιν συνεννόησης μπήκαν Wilkinson Locking Tuners Γέφυρα: κατόπιν συνεννόησης κρατήθηκε η βάση της γέφυρας και τοποθετήθηκαν ατσαλένια βαγονάκια (stainless steel saddles) Τάστα: ατσαλένια τάστα (jumbo Stainless steel frets Jescar made in USA). Δύο Carbon fiber rods για ενίσχυση του μάνικου Βέργα ρύθμισης μπράτσου διπλής δράσης: Wheel Truss rod double action Ταστιέρα: σφενδάμι ακατέργαστο (Fretboard rock maple) Fretboard Side dots Roller String trees Guitar Nut buffalo ακατέργαστο Ποτενσιόμετρα: 2 potensiometers Burns (made in Germany) Διακόπτες: 3 switches Έξοδος: switchcraft ouput jack (made in USA) Βίδες 11 pickguard srews, Back plate 4 screws Θωράκιση: χαλκός (Shielding) Strap locks Δύο Knobs για την ένταση και τον τόνο, Fretboard Side dots, Χορδές Full Setup (fret leveling, fret crowing, fret dress, polishing, string action, nut action, intonation……..) Κόλλες (εποξική 2 συσττικών και titebond ultimate III), σιλικόνη, Βαφή διαλύτου, γομαλάκα, οινόπνευμα 95, υαλόχαρτα και ίσως και κάτι άλλο που μου διαφεύγει αυτή τη στιγμή.

Κ Και αυτή που επισκεύασα ήταν απο τον Αρμάο (αδερφάκια!), είχε ένα αυτοκόλλητο πίσω στο headstock που έγραφε Αρμάος. Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια

Ανακατασκευή κιθάρας Sanox Sound Creator (made in Japan 1980) Αρχικά να πούμε ότι η κιθάρα είναι η Sanox Sound Creator (made in Japan 1980) αντιγραφή της Fender Red Lead II (1979). ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΚΙΘΑΡΑΣ Παίζουμε την κιθάρα να δούμε σε τι κατάσταση είναι. Από ότι φάνηκε η κιθάρα κατά ένα μεγάλο ποσοστό έπρεπε στην ουσία να φτιαχτεί από την αρχή γιατί διαπιστώθηκε ότι είχε: 1. Στρεβλωμένο μανίκι (neck warped) από το 5ο τάστο και μετά. Στην κάτω εικόνα παρατηρούμε ότι το μπράτσο είναι στραβό και παρεκκλίνει προς μια μεριά: 2. Βέργα ρύθμισης μπράτσου (truss rod): κατεστραμμένο σπείρωμα/πάσα! Αδυναμία ρύθμισης ισιάδας-καμπύλης μπράτσου για ρύθμιση του action: 3. Τάστα: φθαρμένα, χαμηλά, αυλακώσεις… 4. Nut: πλαστικό, σπασμένο nut με όλα τα περιπλεκόμενα προβλήματα (βαθιά αυλάκια ,η χορδή «πατούσε» σε όλο το αυλάκι κατά μήκος και όχι στην μπροστά άκρη του nut, ψηλό nut actionκτλ 5. String Action: πολύ ψηλό action των χορδών που έκανε την κιθάρα σχεδόν αδύνατη στο παίξιμο: 6. Γέφυρα (fixed fridge): παραμορφωμένα βαγονάκια, το σημείο επαφής της χορδής ανάμεσα στις δυο μικρές εξάγωνες βίδες, δεν ήταν στο κέντρο, έλειπαν ελατήρια και βίδες, οι αποστάσεις μεταξύ των χορδών ΔΕΝ ήταν σωστές, κατεστραμμένες βίδες στα σπειρώματα και στην κεφαλή και γενικά μια πολύ χαμηλής ποιότητας γέφυρα: 7. Ηλεκτρικά: χαλασμένα ποτενσιόμετρα (volume, tone),χαλασμένοι διακόπτες, κομμένα καλώδια, μόνο ο ένας μαγνήτες ήταν άθικτος και σε καλή λειτουργική κατάσταση. 8. Neck plate: κατεστραμμένες βίδες στην κεφαλή τους: 9. Κλειδιά κουρδίσματος και string trees: τα κλειδιά είχαν πρόβλημα στα γρανάζια τους και αδυνατούσαν να κρατήσουν σταθερό κούρδισμα. Τα strings trees ήταν παλιού τύπου όπου τα συγκεκριμένα «μαγκώνουν τις χορδές» και ΔΕΝ τις αφήνουν να τεντωθούν ομαλά στο κούρδισμα, στο intonation και στα bendings: Παρακάτω θα αναλύσουμε ένα προς ένα τα βήματα ανακατασκευής της: --Το πιο ΣΟΒΑΡΟ πρόβλημα της κιθάρας ήταν στο μανίκι. Πιο ειδικά διαπιστώθηκε ότι ήταν στρεβλωμένο (neck warped). Βλέπουμε στην παρακάτω εικόνα ότι το μπράτσο έχει μια κλίση της τάξης περίπου 3 χιλιοστών από την υπόλοιπη ταστιέρα: Οι αιτίες τις στρέβλωσης του μπράτσου πολλές, μια από αυτές είναι το ξύλο να ήταν προβληματικό από την ΑΡΧΗ. Πιο ειδικά το ξύλο να μην μπορεί να παραμένει σταθερό μετά την κοπή του και τον εγκλιματισμό του και να έχει την ΤΑΣΗ να παρεκκλίνει προς διάφορες κατευθύνσεις, όσες φορές και να πλανηθεί. Συνήθως τέτοια ξύλα ΔΕΝ τα χρησιμοποιούμε σε μουσικά όργανα και τα συναντάμε σε κιθάρας του εμπορίου μαζικής παραγωγής και χαμηλού κόστους. Επιδιόρθωση στρέβλωσης μπράτσου: Οι παρεμβάσεις που θα γίνουν είναι: - Αφαίρεση ταστιέρας - Ισοπέδωση μπράτσου - Αλλαγή του trussrod -Τοποθέτηση με δυο μπάρες ανθρακονήματος - Καινούρια ταστιέρα σφενδάμι (rock maple) - Βάψιμο 1. Αφαιρούμε τα τάστα και την ταστιέρα με θερμότητα: Αξιολόγηση: στην πάνω εικόνα παρατηρούμε την αφαίρεση της ταστιέρας και το truss rod μονής δράσης παρόμοιο με το truss rod που χρησιμοποιεί η Martin. Διαπιστώθηκε ότι το αυλάκι του truss rod είχε πολύ μεγάλα κενά με αποτέλεσμα η βέργα να ΜΗΝ είναι τοποθετημένη ΣΦΙΧΤΑ και ΣΤΑΘΕΡΑ μέσα του (βλέπε κάτω εικόνα). Το γεγονός ότι η βέργα ΔΕΝ ήταν «σφιχτή» στο αυλάκι του truss rod μπορεί να ήταν και αυτός ένας λόγος στρέβλωσης του μάνικου (βλέπε κάτω εικόνα). Επίσης, η βέργα δεν λειτουργούσε γιατί ήταν χαλασμένα τα σπειρώματά της, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ρυθμιστεί η καμπυλότητα-ισιάδα του μπράτσου και κατ επέκταση να μην μπορούμε να ρυθμίσουμε και το action της κιθάρας: 2. Αντικατάσταση του παλιού truss rod με καινούριο διπλή δράσης. Για να τοποθετηθεί το καινούριο truss rod ΣΦΙΧΤΑ και ΣΤΑΘΕΡΑ στο μανίκι επιβάλλεται να γεμιστεί το κανάλι του truss rod με ξύλο σφενδάμι (rock maple) και στη συνέχεια άνοιγμα ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΥ καναλιού, για να τοποθετηθεί η καινούρια βέργα. Στην παρακάτω εικόνα βλέπουμε το κανάλι του truss rod έχει καθαριστεί και είναι έτοιμο να κολληθεί σε αυτό ένα ΝΕΟ κομμάτι ξύλο από σφενδάμι: 3. Μετά το κόλλημα του ξύλου, ΠΛΑΝΙΣΜΑ της πάνω επιφάνειας του μπράτσου. Σε αυτό το σημείο πλανίζετε και η στρέβλωση του μάνικου που είδαμε πιο πάνω και πλέον το ξύλο είναι ολόισιο: 4. Το καινούριο truss rodείναι τύπου wheel, το οποίο θα ρυθμίζεται από την πίσω άκρη του μάνικου, χωρίς να είναι απαραίτητο να βγαίνει το μπράτσο κάθε φορά που θα χρειάζεται ρύθμιση, όπως γινόταν σε παλιές fender. 5. Άνοιγμα καναλιού truss rod: 6. Ενίσχυση του μάνικου: ανοίγουμε δυο κανάλια δεξιά και αριστερά του trussrod για να τοποθετήσουμε σε αυτά δυο βέργες ανθρακονήματος (carbon fiber). Να πούμε ότι, οι βέργες ανθρακονήματος σε συνδυασμό με καινούρια ταστιέρα από σφενδάμι (rockmaple) και καινούρια τάστα από ατσάλι ΘΑ προσδώσουν την απόλυτη σταθερότητα στο μάνικο χωρίς να υπάρχουν πλέον προβλήματα στρέβλωσης. TIP: να πούμε εδώ ότι με μια γρήγορη έρευνα στο διαδίκτυο θα δούμε ότι σε περιπτώσεις στρέβλωσης του μάνικου, κάποιοι εφαρμόζουν την μέθοδο του ατμού. Με αυτήν την μέθοδο μαλακώνουν το ξύλο με ατμό, το ευθυγραμμίζουν (διόρθωση στρέβλωσης), το αφήνουν να στεγνώσει και μετά το ξύλο έχει αποκτήσει την ισιάδα του. Παρόλα αυτά αυτή η μέθοδος ΔΕΝ είναι αξιόπιστη γιατί μετά από λίγο καιρό το ξύλο θα επανέλθει πάλι στην αρχική του κατάσταση, γιατί πολύ απλά τέτοια ξύλα είναι προβληματικά από την αρχή. Η λύση του ατμού, είναι γρήγορη λύση, οικονομική, δεν απαιτεί εξειδικευμένα εργαλεία και το σημαντικότερο ΔΕΝ είναι αποτελεσματική σε βάθος χρόνου. 7. Τοποθέτηση truss rod και ανθρακονημάτων. Η κόλληση των ανθρακονημάτων γίνετε με εποξική 2 συστατικών: TIP: όταν τοποθετούμε το truss rod, βάζουμε σε διάφορα σημεία λίγο σιλικόνη κυρίως στις ΑΚΡΕΣ και μεταξύ 7ου και 9ου τάστου. Αυτό το κάνουμε για να μην ακούγονται «τριξίματα» κατά το παίξιμο της κιθάρας βλέπε κάτω εικόνα: ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑΣ ΤΑΣΤΙΕΡΑΣ 1. Σφενδάμι (rock maple), ακατέργαστο (rough), πλατύβενο (plain sawn 2. Πλάνισμα πάνω και κάτω επιφάνειας και τρίψιμο με 120 γυαλόχαρτο. Μαρκάρουμε το ξύλο για να φανούν τα χαμηλά σημεία κατά το τρίψιμο. Έλεγχος πάχους ταστιέρας. 3. Διαμορφώνουμε στην ταστιέρα, καμπύλη ακτίνας 16’’ ιντσών με το παρακάτω εργαλείο: 4. Το επόμενο βήμα αφορά το κόψιμο των εγκοπών στην ταστιέρα για να μπουν στη συνέχεια τα τάστα. Αυτό το βήμα είναι πάρα πολύ σημαντικό και πρέπει να είναι να έχει 100% ακρίβεια, γιατί η κιθάρα θα ακούγεται εκτός τόνου (flat-sharp). Επιβάλλετε οι εγκοπές να ανοίγονται με εξειδικευμένα εργαλεία που είναι φτιαγμένα για αυτή τη δουλειά, όπως είναι τα παρακάτω εργαλεία: 5. Ανοίγουμε τα σημάδια (fretboard dots) στην ταστιέρα με το παρακάτω μίνι ρούτερ, αφού πρώτα τοποθετήσουμε στην επιφάνεια της ταστιέρας χαρτοταινία για να την προστατέψουμε από γδαρσίματα: 6. Αποφασίστηκε η ταστιέρα να φαίνεται κατά κάποιο τρόπο παλαιωμένη (relic). Ρίχνουμε διάσπαρτα και σε σημεία που τα δάχτυλα έχουν την μεγαλύτερη συχνότητα επαφής με την ταστιέρα, μια σταγόνα μαύρη βαφή διαλύτου και τρίβουμε με δέρμα εμποτισμένο σε διαλυτικό: -Μετά γεμίζουμε τα σημάδια (fretboard dots) με κόλλα (ανάμιξη εποξική 2 συστατικών και μαύρης βαφής διαλύτου: 7 .Έτσι θα δείξει η ταστιέρα παλαιωμένη (relic) στο τέλος της (προκαταβολική φωτογραφία!) : 8. Για δεύτερη φορά ΠΡΙΝ την εισαγωγή τάστων, διαμορφώνουμε την καμπύλη της ταστιέρας με το εργαλείο 16” radius block: 9. Κόλλημα της ταστιέρας στο μπράτσο. TIP: Τοποθετούμε το 16” radius block πάνω στην ταστιέρα ΓΙΑ να πετύχουμε όσο το δυνατόν ΙΣΗ πίεση σε όλο το μήκος της, βλέπε κάτω εικόνα: TIP: ΠΡΙΝ κολλήσουμε την ταστιέρα, την ευθυγραμμίζουμε πάνω στο μανίκι και ανοίγουμε 2 τρύπες του 1χιλιοστού στο 18ο και στο 1ο τάστο όπου σε αυτές τις τρύπες θα τοποθετηθούν μικρά καρφάκια για να κρατήσουν σταθερή την ταστιέρα (από γλιστρήματα) κατά την κόλλησή της (βλέπε κάτω εικόνα): 10. Παρακάτω βλέπουμε την ταστιέρα κολλημένη στο μανίκι: 11. Αφού κολληθεί η ταστιέρα, την αφήνουμε να στεγνώσει τουλάχιστον 24 ώρες. Στο επόμενο βήμα μαρκάρουμε με μολύβι την ταστιέρα και ισοπεδώνουμε με 16΄΄radius block έως εξαφανιστούν οι γραμμές από το μολύβι: 12. Ανοίγουμε τρύπες στα πλαϊνά της ταστιέρας και βάζουμε τα πλαϊνά σημάδια (side dots), κόλλημα με κυανοακρυλική κόλλα. ΠΡΟΣΟΧΗ όταν δουλεύουμε με κυανοακρυλικη κόλλα φοράμε προστατευτικά γυαλιά και γάντια!! 13. Στρογγυλοποίηση άκρης ταστιέρας: ΑΛΛΑΓΗ ΛΟΓΟΤΥΠΟΥ ΣΤΟ HEADSTOCK 14. Ευθυγραμμίζουμε το λογότυπο και μετά με cnc δίνουμε το όνομα του ιδιοκτήτη της κιθάρας κατόπιν συνεννόησης!: 15. Αναμιγνύουμε: κόλλα εποξική 2 συστατικών + κόκκινη βαφή διαλύτου και γεμίζουμε, μετά απαλό τρίψιμο με 120 γυαλόχαρτο: 16. Τοποθετούμε το μπράτσο στο σώμα και ελέγχουμε την κλίμακα της κιθάρας να είναι σύμφωνη με την γέφυρα για την σωστή ρύθμιση του intonationαργότερα: 18. Το neck pocket πρέπει να είναι 16χιλιοστά βαθύ. Στην κιθάρα αυτή ήταν 19χιλιοστά. Το γέμισμα με ξύλο 3χιλιοστών ήταν απαραίτητο, βλέπε παρακάτω εικόνες: 19. Καθάρισμα, ισοπέδωση και κόλλημα ξύλου σφενδάμι 3χιλιοστών: - 20. Πειραματισμός για να πετύχουμε την απόχρωση χρώματος, αναμιγνύοντας εποξική 2 συστατικών και κόκκινη βαφή διαλύτου: - ΒΑΨΙΜΟ ΜΑΝΙΚΟΥ 21. Αφαιρούμε το παλιό βερνίκι με υαλόχαρτο 120/240/320/400/600/ατσαλόμαλο τύπου 00: 22. Βάψιμο με γομαλάκα. Η γομαλάκα είναι φυσικό βερνίκι που χρησιμοποιούν στα καπάκια των κλασσικών κιθάρων. Αραίωση με καθαρό οινόπνευμα 95 βαθμών και εφαρμόζουμε με την «μέθοδο της μπάλας» όπως γίνετε στις κλασσικές κιθάρες και σε άλλα όργανα: 23. Βαφή μάνικου με γομαλάκα. Πιο πάνω είδαμε ότι θέλαμε να προσδώσουμε στην ταστιέρα την εικόνα του παλιού (relic), όπου είχαμε βάλει διάσπαρτα μαύρη βαφή διαλύτου. Παρακάτω είναι το τελικό αποτέλεσμα: - 24. Πριν την εισαγωγή των τάστων ελέγχουμε πρώτα με το παρακάτω εργαλείο το βάθος που πρέπει να έχει το κάθε αυλάκι ξεχωριστά, ώστε να τοποθετηθεί ακριβώς το τάστο χωρίς να προεξέχει πάνω στην ταστιέρα: 25. Στη συνέχεια με μια τριγωνική λίμα, λιμάρουμε πολύ ελαφριά το πάνω μέρος της εγκοπής ώστε να μπορεί να γίνει εισαγωγή-εξαγωγή των τάστων χωρίς να τραυματίσουμε το ξύλο τα λεγόμενα fretchips: 26. Εισαγωγή ατσάλινων τάστων (stainless steel Jumbo Jescar frets) με πρέσα για τάστα: - TIP: θα πρέπει ΠΡΙΝ την τοποθέτηση των τάστων, να διαμορφώσουμε την καμπύλη το radius των τάστων να είναι ίδιο με αυτό της ταστιέρας. Με αυτόν τον τρόπο θα πετύχουμε την ΤΕΛΕΙΑ επαφή ταστιέρας και τάστου. Η διαδικασία αυτή γίνετε με το παρακάτω εργαλείο: 27. Κόψιμο των τάστων με μικρό τροχό: TIP: κατά το κόψιμο με τροχό, στις άκρες το τάστο αναπτύσσει μεγάλες θερμοκρασίες με αποτέλεσμα να ΚΑΙΓΕΤΑΙ η άκρη του ξύλου της ταστιέρας και ειδικά στο σφενδάμι που είναι ανοιχτόχρωμο ξύλο. Για περισσότερη ασφάλεια χρησιμοποιείστε κοπτικό για ατσάλι: 28. Οι άκρες των καινούριων τάστων έχουν γωνία 90ο. Με ειδικό εργαλείο τα λιμάρουμε για να προσδώσουμε γωνία 35ο για να μην ενοχλούν κατά το παίξιμο (fretbevel Tip: το συγκεκριμένο εργαλείο είναι φτιαγμένο από τεφλόν, το οποίο ΔΕΝ γδέρνει την πάνω επιφάνεια των τάστων κατά το λιμάρισμα. 29. Ισοπέδωση τάστων (fret leveling). Κατά την ισοπέδωση των τάστων πρέπει να αφαιρεθεί όσο το δυνατόν λιγότερο υλικό, για να μην μειωθεί πολύ το ύψος τους και για να πετύχουμε όσο το δυνατόν περισσότερη υψομετρική ομοιομορφία των τάστων μεταξύ τους. Για να το πετύχουμε αυτό πρέπει να γίνουν όλες οι απαραίτητες ενέργειες που είδαμε ΠΙΟ πάνω ΠΡΙΝ την εισαγωγή τάστων. Σε αυτό το βήμα, ρυθμίζουμε την ταστιέρα να είναι ολόισια κατά μήκος με το παρακάτω μεταλλικό χάρακα: Συνέχεια, ισοπέδωση τάστων: Στο ΠΡΩΤΟ βήμα μαρκάρουμε την κορυφή όλων των τάστων με έναν σκουρόχρωμο μαρκαδόρο, για να ελέγξουμε τα χαμηλά σημεία των τάστων κατά το λιμάρισμά τους. Μετά με μια λίμα ειδική για τάστα (fretleveler) μήκους 15 εκατοστών, περνάμε όλα τα τάστα κατά μήκος. Η φορά ισοπέδωσης των τάστων πρέπει να ακολουθεί την πορεία των κόκκινων βέλων, που αυτό σημαίνει ότι κάποια περάσματα θα πρέπει να γίνουν έξω από την ταστιέρα, βλέπε κάτω εικόνα: Στη συνέχεια, ξανά μαρκάρουμε την κορυφή τον τάστων και με το radius block, ξανά περνάμε κατά μήκος αλλά κυρίως κατά πλάτος όλα τα τάστα, ώσπου να σβηστούν όλα τα σημεία του μαρκαδόρου από την κορυφή των τάστων: TIP1: κατά την ισοπέδωση των τάστων, με το 16 radius block θα πρέπει να είναι σε ΣΥΝΕΧΗ επαφή με όλα τα τάστα χωρίς να μένει κανένα εκτός τόσο κατά την κίνηση μπρος-πίσω (κατά μήκος), τόσο και κατά πλάτος. Αυτό για να το πετύχουμε θα πρέπει το radius block να έχει μεγαλύτερο μήκος από την ταστιέρα. TIP2: σε αυτό το βήμα επειδή κατά το λιμάρισμα των τάστων ασκείτε κάθετη πίεση πάνω τους, και υπάρχει περίπτωση να καμπυλώσει το μανίκι ελάχιστα, θα πρέπει να ακυρώσουμε αυτήν την κάθετη πίεση για να διατηρήσουμε την ισιάδα του μπράτσου και αυτό θα το πετύχουμε πολύ απλά, υποστηρίζοντας με το χέρι την κάτω μεριά του μάνικου. 30. Fret Crowing: μόλις τοποθετηθούν τα τάστα έχουν την μορφή στην Α τάστο. Μετά την ισοπέδωση των τάστων, η πάνω επιφάνειά τους έγινε επίπεδη Β τάστο, επαναφέρουμε την κορώνα (στρογγυλοποίηση) του κάθε τάστου ξεχωριστά με ειδικές λίμες Fret crowing. Τελικό αποτέλεσμα Γ τάστο: 31. Στρογγυλοποίηση της άκρης του κάθε τάστου ξεχωριστά, με ειδική λίμα: 32. Γυάλισμα τάστων: τοποθετούμε χαρτοταινία ανάμεσα στα τάστα για να προστατέψουμε την ταστιέρα και γυάλισμα των τάστων με γυαλόχαρτα 120/240/260/400/600/ και τέλος polishing με dremer: TIP: μερικά περάσματα πρέπει να γίνουν με τον παρακάτω τρόπο. Τυλίγουμε σε ένα τύπου σφουγγάρι το γυαλόχαρτο και το περνάμε με γρήγορες κινήσεις κατά μήκος της ταστιέρας (θα λέγαμε στρογγυλοποίηση τάστων): 33. Με ένα αιχμηρό αντικείμενο κάνουμε επίτηδες «σημάδια» σε διάφορα σημεία στην ταστιέρα για να προσδώσουμε την εικόνα του παλιού: ΗΛΕΚΤΡΙΚΑ 34. Για την μείωση του θορύβου (feedback) βάζουμε θωράκιση από χαλκό, στα cavities του σώματος και πίσω στο pickguard και γειώνουμε: 35. Αντικατάσταση των παλιών εξαρτημάτων με καινούρια ποτενσιόμετρα 250Kohms Bourns (Made in Germany), Jack και διακόπτες (switchcraft Made in USA): ΜΑΓΝΗΤΕΣ 36. Servise μαγνήτη: άνοιγμα μαγνήτη και καθάρισμα από σκουριά κυρίως: 37. Καθάρισμα των polepiecesμε dremer: 38. Παλιά λόγο έλλειψης τεχνογνωσίας, τους μαγνήτες ΔΕΝ του βύθιζαν σε υγρό (παραφίνη + κερί) για την μείωση του θορύβου-μια διαδικασία που ονομάζεται potting. Έτσι ήταν και αυτοί οι μαγνήτες. Οπότε potting: 39. Καινούρια: κλειδιά κουρδίσματος, roller string trees, neckβίδες, pickguard βίδες και καινούρια γέφυρα: ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΥ NUT 40. Αντικαταστάθηκε το παλιό πλαστικό nut με κοκάλινο. Υπάρχουν πολλοί τύποι nut (κόκκαλο, γραφίτης, μπρούτζος, τιτάνιο, ανθρακόνημα μέχρι και μαργαριτάρι). Σε αυτή την κιθάρα χρησιμοποιήθηκε nut από νεροβούβαλο (buffalo). Τοποθέτηση και ρύθμιση με τις παρακάτω λίμες: TIP: οι εγκοπές/αυλάκια του nut, στις οποίες κάθονται οι χορδές πρέπει να έχουν βάθος το ΜΙΣΟ της διαμέτρου της χορδής (βλέπε κάτω εικόνα). Για να μπορεί η χορδή να κινείτε ελεύθερα κατά το bending, κούρδισμα, ρύθμιση του intonation... SETUPκιθάρας και Τελικό Αποτέλεσμα