marathon

είσαι προάγγελος κακών...για τη τσέπη μας, καλοκαιριάτικα!!!

...καταραμένε Χναράκη!!!!

Pevey T60 παρακαλώ...όχι Tele!!!

Όντως, θα ψάξω τώρα τον Paul Faris που δημιούργησε το artwork...Υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες του 60-70, κορυφές στο εξωτερικό που αγνοούμε παντελώς. Το ίδιο και στη μουσική. Από τους αγαπημένους μου ο Roger Dean. Πολλές φορές αναρωτιέμαι εάν οι Yes θα ήταν οι ίδιοι χωρίς αυτόν. Τότε που ήμην στα εξωτερικά, είχα παρακολουθήσει πολλές εκθέσεις του, είχα και υπογεγραμμένο κατάλογο έκθεσης (που δυστυχώς έχασα σε μία πλημμύρα υπογείου!), πάντα ήθελα ένα blueprint του αλλά τα τότε οικονομικά μου δεν το επέτρεπαν. Ένας από τους λόγους που στην αρχή της επαγγελματικής μου καριέρας ασχολήθηκα με τους αερογράφους, ήταν ο Roger Dean.

Συμβάδιζαν με τις τεχνολογίες της εποχής. Τώρα που είχα πάει στο μάστορα να τσεκάρω το δικό μου, είδα ένα με ενσωματωμένη ρουλέτα. Εάν η μπίλια καθόταν σε ένα συγκεκριμένο σημείο, έπαιρνε μπρος η ρουλέτα και είχες 4 έξτρα κουμπιά να πατήσεις στο χρώμα. Το συγκεκριμένο (μου είπε ο μάστορας) είχε απαγορευτεί στην εποχή του γιατί οι καφενόβειοι δεν παίζαν φλίπερ αλλά ρουλέτα!

Απλά μαθήματα ιστορίας…

Σε εσένα…λογικά σου ρίχνω και 15 χρόνια στην τσεφαλήν!

Απλά μαθήματα ιστορίας….

Το παρόν και το μέλλον μας, το καθορίζει το παρελθόν μας…εγώ ακόμα και το 2023, βλέπω μαγεία στο φλίπερ και όχι στο PlayStation….

Η δύναμη και γοητεία τους -μάλλον- είναι αδιάφορη στη πλειοψηφία (και λογικό το βρίσκω) γιατί μεγάλωσαν με το το Assassin's Creed!!! Εμένα πάλι μου θυμίζει τα φοιτητικά μου χρόνια στο Παρίσι του 80 που τα φλιπεράκια ήταν στα ντουζένια τους, γι αυτό το αγόρασα κιόλας. Το είχα παρατημένο γιατί το να βγεί από το σπίτι και να πάει για φτιάξιμο ήταν μια περιπέτεια. Το πήρα απόφαση γιατί πλέον ο μάστορας είναι υπέργηρος και είπα φτιάξτο να μη τρέχεις!!!!..... και εγώ νομίζω ότι τώρα, θα ακούω τη μουσική του...με άλλο "μάτι"!!!!!

Noμίζω ότι ήταν...τα φλιπεράκια (τότε) ήταν στην ίδια κατηγορία με τους κουλοχέρηδες!!! Και δεν μιλάμε μόνο για Λας Βέγκας. Πάντως τα φλιπεράκια έχασαν τη δύναμή τους μετά το 1980 που βγήκαν τα Space Invaders, Asteroids, 1980's Pac-Man....

Η βιομηχανία των games ανεκαθεν ήταν μεγαλύτερη από τις άλλες...απλά δεν το είχαμε πάρει μυρωδιά!

Μετά από πολύ καιρό αποφάσισα να φτιάξω ένα φλιπεράκι που είχα αγοράσει το 93-94 (?)...και καθότανε χαλασμένο. Η επισκευή με έκανε να το ψάξω λίγο παραπάνω και βρήκα κάποιες πληροφορίες που λέω να μοιραστώ μαζί σας. Το φλιπεράκι είναι το μοντέλλο XENON της εταιρίας BALLY και λανσαρίστηκε το 1980. Κατασκευάστηκαν 11.000 κομμάτια αλλά η -μουσική- του ιδιαιτερότητα είναι ότι είναι το πρώτο παιχνίδι Bally που μιλάει, χρησιμοποιώντας τον AS-2518-56 sound board και τον "Vokalizer" AS-2518-57 board αντί για το σύστημα "Squawk and Talk". Τη μουσική για το παιχνίδι έγραψε η Suzanne Ciani που ήταν η πρώτη γυναίκα keyboardist που εμφανίστηκε στο εξώφυλλο του Keyboard Magazine, όπως και έγινε εξώφυλλο στο OMNI (κορυφαίο περιοδικό τεχνολογίας για όποιον το θυμάται εκείνη την εποχή). Η Bally Entertainment προσέλαβε τη Suzanne για να παράγει ηχητικά εφέ και μουσική για το «νέο παιχνίδι φλίπερ», Xenon. Η Suzanne πέρασε λίγο χρόνο έρευνας σε arcades για να καταλήξει σε μια προσέγγιση που θα έκανε το νέο παιχνίδι της Bally μοναδικό. Παρουσίασε στην Bally την ιδέα να κάνει το νέο παιχνίδι φλίπερ να αντιδράσει στον παίκτη. Η φωνή και η μουσική της (που συνέθεσε ειδικά για το παιχνίδι) ηχογραφήθηκαν για πρώτη φορά στο στούντιο Ciani/Musica. Στη συνέχεια, τα δεδομένα μουσικής και ήχου της κωδικοποιήθηκαν σε ένα ειδικό τσιπ φωνής υπολογιστή και ένα μουσικό τσιπ. Μου φαίνεται πραγματικά απίστευτη όλη αυτή η βιομηχανία που πέρναγε απαρατήρητη.... Ο Greg Kmiec σχεδίασε το παιχνίδι και ο Paul Faris δημιούργησε το artwork. Κατά τη διάρκεια των σταδίων παραγωγής του Xenon, ένα κινηματογραφικό συνεργείο γύρισε ένα ντοκιμαντέρ για το σχέδιο ήχου της Suzanne. Προβλήθηκε για πρώτη φορά στις Ηνωμένες Πολιτείες σε μια τηλεοπτική εκπομπή με το όνομα Omni Magazine και στη συνέχεια διανεμήθηκε σε όλο τον κόσμο. Το XENON δεν ήταν μόνο το πρώτο speaking φλιπεράκι της Bally, αλλά ήταν και το πρώτο παιχνίδι με γυναικεία φωνή, αυτή της Suzanne Ciani. Η φωνή και η μουσική της τεχνολογία βοήθησαν να ξεκινήσει ένα νέο κεφάλαιο της βιομηχανίας παιχνιδιών arcade.

Φυσικά και τα τελείωσα μόνος μου....όποιος δεν συλλαμβάνεται, δεν είναι κλέφτης. Τώρα έχουν παραγραφεί όλα!!!

Δεν έκανα.....τα είχα τελειώσει από τότε, αλλά δεν με πιστεύανε!!!!

Αυτό είναι το λιγότερο. Η αίσθησή μου είναι ότι η Αdobe μετατρέπει το Photoshop σε ένα (ακόμα) πιο μαζικό εργαλείο που πραγματικά δεν θα ξεχωρίζει ο ερασιτέχνης με τον επαγγελματία. Αυτό -μάλλον- μεταφράζεται σε πιο πολλούς χρήστες, -προφανώς- μηνιαίες συνδρομές προσιτές σε όλους, δέσμευση -ίσως- σε ένα εργασιακό περιβάλλον. Αυτό είναι το επάνω μέρος. Το κάτω είναι η database, που εκεί είναι και τα πνευματικά δικαιώματα χρήσης. Ήδη διαβάζω ότι ομάδες εργάζονται πάνω σε αυτά τα δεδομένα (νομικά κυρίως), οπότε περιμένουμε να δούμε τις εξαγορές και τις νέες συμμαχίες...πόλεμος γιγάντων πλέον.

Το 1990, σε μία συνέντευξη που είχα δώσει (τότε περνάγαμε στην Ελλάδα από την αναλογική στη ψηφιακή εποχή), είχα πει για το τέλος των πνευματικών δικαιωμάτων. Έχουμε επιζήσει όλα αυτά τα χρόνια...θα επιζήσουμε και τα υπόλοιπα...εσείς γιατί εγώ θα πάρω σύνταξη!!! Παρακολουθώ ένα συγκεκριμένο κλάδο (των γραφικών, της επεξεργασίας εικόνας και τη δημιουργία περιεχόμενου), δεν έχω σαφή άποψη ακόμα...αλλά όποιος θέλει να δει λίγο παρακάτω, ας κατεβάσει το νέο Photoshop Beta

έτσι...από περιέργεια...τους διαφημιστές (τους ανθρώπους που ασχολούνται με τη διαφήμιση)....τους κάνεις παρέα?

Τι κρίμα…θα έχουμε πάντα την εικόνα της στο γήπεδο της ΑΕΚ…

Θυμάμαι γύρω στο 76-77 έχω πάει στη Λουζιτάνια να δώ το Λογαρίδη να παίζει blues. Αρχίζει να παρουσιάζει το γκρουπ...ο Μπάμπης στο μπάσο, η Αριάδνη στα πλήκτα και ο Γιώργος στις γεννήτριες!!!! Το όνομα synth θα ήρθε αρκετά μετά! Έτσι όπως τα λες ήταν. Ο Γιώργος είχε κάτι κουτιά (χωρίς πληκτρολόγιο) και γύριζε κουμπάκια...

τα σαχλόφωνα κύριος, δεν είναι για όλους....οι περισσότεροι κιθαρίστες δεν τα καταλαβαίνουν!!!

Θα πώ τη γνώμη μου (αν και ο Έντρης δε θα τη παραδεχθεί...). Έχω ένα φλιπεράκι προφανώς και είναι χειρότερο και μονολιθικό από το οποιοδήποτε Playstation. Αλλά εγώ αγόρασα και λίγη ιστορία. Δικιά μου από τα φοιτητικά μου χρόνια και από την ιστορία των παιχνιδιών. Προφανώς και ένας που δεν έζησε την εποχή που τα Moog ήταν απατηλό όνειρο για τους περισσότερους (αλλά προσιτά σήμερα -ασχέτως τιμής-) δεν μπορεί να το καταλάβει.

Ένας άνθρωπος....που έχει λυμένα τα υπόλοιπα προβλήματα του ...τη πάτησα!!!. Τέτοια έχω και τα πήρα το 85-86!!!!

To Public (νομίζω) μπαίνει δυναμικά σε αυτό το χώρο. Αγόρασε και κάποιους (ή συνεργάζεται τουλάχιστον) https://bookvoice.gr Ρίξε μια ματιά.

Εννοώ ο ένας μαγνήτης πολύ κοντά στον άλλο. Η Ηohner μου έχει 3 μονούς.