Alex Raptakis

Είχα δει κάποια φάση αυτό το βίντεο και είχα πάθει την πλακάρα μου

Κρίμα πράγματι. Θα μείνει στις αναμνήσεις πολλών γενεών με τα αριστουργήματά του.

Τι έγινε ρε παιδιά? Τόσο offensive ήταν η κουβέντα που ώθησε κάποιον στη διαγραφή? Μ' αρέσει που είπε μετά το δικό μου μήνυμα ότι δεν έχει προβλημα να αναθεωρήσει... Εγώ χρωστάω πολλά - ΠΑΡΑ πολλά στο YouTube και στο Internet γενικότερα. Χωρίς να ξέρω πού θα βρισκόμουν χωρίς αυτό, αντιλαμβάνομαι ότι με έχει βοηθήσει να εξελιχθώ με τρόπους που στο παρελθόν θα ήταν υπερβολικά δύσκολοι, και σίγουρα με μεγάλο χρηματικό κόστος. Σίγουρα έχει και πάρα πολλά αρνητικά, αλλά στην τελική είναι στο χέρι του καθένα να χρησιμοποιήσει οποιδήποτε εργαλείο με οποιοδήποτε τρόπο.

Μου άρεσε πολύ, ίσως το καλύτερό σου για μένα. Σαν σύνθεση μου θυμίζει λίγο τα παλιά καλά της Disney, τα οποία τα αγαπώ. Ωραίο το πώς διαχειρίζεσαι τη φωνή σου στα δυνατά, σου πάει πολύ. Αρκετά στοναρίσματα βέβαια, ιδιαίτερα στα χαμηλά μέρη. Ίσως να ήθελες λίγο παραπάνω ζέσταμα γιατί δε σ'έχω ακούσει να στονάρεις τόσο πολύ...

Ρε συ Nick λίγο δύσκολο τα Amps στο PC να μη δίνουν αρκετή ένταση! Ή τα ηχεία σου δεν υποστιρίζουν μεγαλύτερη ένταση, ή κάτι έχει πάει στραβά στις ρυθμίσεις! Στη χειρότερη μπορείς να δοκιμάσεις να βάλεις το Amp sim σε ένα DAW, ότι χρησιμοποιείς, Reaper, Cakewalk... και να του φορτώσεις ένα limiter, και απλά να ανεβάσεις το output gain.

Γνωρίζω ότι είμαι εξαίρεση, δεν αντιλέγω καθόλου. Ομολογώ ότι πιέστικα και πάρα πολύ. Όχι μόνο είχα πολύ ελεύθερο χρόνο, αλλά πίεσα τον εαυτό μου σε άθλια επίπεδα για να γίνει αυτό. Βέβαια, κανείς δεν χρειάζεται να πιεστεί τόσο. Εγώ το κανα σε 2 χρόνια, άλλος μπορεί να το κάνει σε 4-5 όπως πχ είναι μια σχολή. Και πάλι, γίνεται. Νομίζω το βασικότερο πρόβλημα είναι ότι (γενικά το internet) χρειάζεται μια τεχνολογική κατάρτηση για να μπορέσει κάποιος να το κατανοήσει, και να το αξιοποιήσει, για πραγματική εξέλιξη, και όχι απλά για ψυχαγωγία, που αφορά την πλειονότητα. Και λόγω αυτής της έλλειψης κατάρτησης, ο μέσος δημιουργός (youtuber) εκμεταλλέβεται είτε έμμεσα είτε άμεσα το σύστημα που έχει αναπτυχθεί πάνω σε αυτή την έλλειψη. Οι κακές διαφημήσεις είναι οκ. Τι να πουν και οι scammers...

Ήμουν 25 χρονών, είχα μόλις πάρει πτυχίο Οικονομικών, και αποφάσισα να το κορνιζάρω και να το ξεχάσω. Επειδή όμως ζούσα σε ένα πολύ φτωχό περιβάλλον, έπρεπε κάτι να κάνω. Είχα ένα φίλο από Ρουμανία που δούλευε στο gaming industry σαν animator. Ζήλευα και είπα, τι θα μπορούσα να κάνω στο gaming? Να ζωγραφίζω ίσως? Ε μου τη βίδωσε και είπα θα το πάω επαγγελματικά όσο πιο γρήγορα γίνεται. Ξεκίνησα από το απόλυτο μηδέν, δεν ήξερα πραγματικά ούτε ένα stick figure να κάνω. Τα γράμματά μου ήταν (και ακόμα είναι) χειρότερα από γιατρού, δε μπορούσα να τραβίξω μια ίσια γραμμή. Δεν είχα ποτέ το "χέρι" που λένε, ούτε ζωγράφιζα μανιωδώς μικρός. Το μόνο που είχα ήταν ο υπολογίστής μου, αλλά έπρεπε επιτέλους να ανεξαρτητοποιηθώ, όσο πιο γρήγορα γινόταν, οπότε ήταν μια διέξοδος στο να γίνω αυτόνομος. Πίεσα τον εαυτό μου να γίνει σχεδόν full-time μαθητής, μέσω YouTube, ναι. Μέσα από συγκεκριμένα κανάλια που ανέβαζαν 100% μαθητικό περιεχόμενο, καλύτερο από αυτά που μπορεί να συναντίσει κάποιος σε ιδιωτικές σχολές και πανεπιστήμια. Κάποιοι ήταν και καθηγητές. Θα έλεγα κατά 90% ήταν μέσω YouTube. Αφήνω ένα 10% για συμβουλές που πήρα αρκετά αργότερα από δω και από κει, συν κάποια φανταστικά ebooks που διάβασα, αλλά ακόμα και αυτό το 10% θα ήταν άχρηστο αν δεν υπήρχε κάποιος να μου μάθει πώς να αξιωποιώ όλες τις υπόλοιπες πηγές που συναντώ. Τo YouTube όμως ήταν αυτό που έκανε όλη την πραγματικη δουλειά. Και όλα αυτά τα έκανα δωρεάν. Δε πλήρωσα ποτέ ούτε ένα ευρώ. Δεν είχα καν χρήματα. Προγράμματα, και ebooks τα κατέβαζα πειρατικά, γιατί με το ζόρι είχαμε χρήματα για φαγητό. Γι αυτό και τα πρώτα χρήματα που έβγαλα σαν εικονογράφος τα έκανα donate σε αυτόν που εγώ αποκαλούσα "καθηγητή" μου, που ήταν ένας τύπος που ανέβαζε ταπεινά βιντεάκια στο YouTube. Θυμάμαι είχα ζητήσει από τον πελάτη μου 150 δολάρια, και μου έδωσε 170 γιατί του άρεσε πολύ, και τα έκανα όλα donate. Το εισόδημα τους πρώτους μήνες δεν ήταν τεράστιο φυσικά, αλλά δεν είχα το κοινό ακόμα. Το επίπεδό μου ήταν (και ίσως είναι ακόμα) πολύ πάνω από άλλους που εβγάζουν χιλιάδες ευρώ. Η εικονογράφηση είναι ακριβοπληρωμένο επάγγελμα, γιατί δεν εξαρτάσαι από το ελλαδιστάν. Ένας καλός εικονογράφος μπορεί να βγάζει άνετα 3-5 χιλιάρικα το μήνα. Εγώ χρέωνα μέχρι 300 ευρώ το κομμάτι, γιατί τα είχα ανάγκη και ήθελα να είμαι ανταγωνιστικός, αλλά θα μπορούσα να χρεώνω 600-1000, κάτι που το φτιάχνω μέσα σε μια βδομάδα το πολύ. Ξεκίνησα Απρίλη του 2015, και αποφάσισα να σταματήσω Οκτώβρη του 18, γιατί κατάλαβα ότι πίεσα τον εαυτό πολύ για κάτι που εν τέλει δεν μου άρεσε πραγματικά, δε το απολάμβανα. Γι αυτό και γύρισα πίσω στη μουσική. Παρ΄όλα αυτά, επειδή είχα πάλι ανάγκη χρήματα, το 2020 από σπόντα ξεκίνησα να δουλεύω σαν γραφίστας σε μεγάλη εταιρεία εδώ στην Αθήνα, και βγάζω πολύ καλά χρήματα. Θα μπορούσα άνετα να υποστηρίξω μια οικογένεια, και φαντάσου δουλεύω μόνο 2 χρόνια, που να δούλευα 10. Σε περίπτωση που είσαι περίεργος, εδώ είναι κάποια από τα κομμάτια που έκανα: https://www.artstation.com/nunbul Όσο δουλεύω στην εταιρεία, παλεύω να κυνηγήσω επαγγελματικά τη μουσική σύνθεση. Ακόμα και σε αυτό τον κλάδο έχω μάθε ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ πολλά πράγματα μέσω του YouTube, ειδικά αν μιλάμε για τεχνικά θέματα, όπως μείξη, παραγωγή και διαχείριση DAW, vst, κτλ. Ήξερα μουσική θεωρία επειδή πήγα σε μουσικό γυμνάσιο-λύκειο, αλλά για όλα τα υπόλοιπα δεν είχα ιδέα. Πού τα έμαθα? 100% YouTube. Μη κατηγορούμε τα εργαλεία. Δεν φταίνε ποτέ αυτά. Οι άνθρωποι φταίνε, για όλα. Τώρα για παραδείγματα για άλλους που ίσως να κατάφεραν περισσότερα, θυμάμαι υπήρχαν ολόκληρα groups που έβαζαν στόχους τα 2 χρόνια και μοιραζόντουσαν το progress τους σε facebook groups, reddit, discord servers και άλλες πλατφόρμες. Αν ακούσεις για κάποιον νεο-αυτοδίδακτο καλλιτέχνη, να είσαι σίγουρος ότι το YouTube έχει παίξει μεγάλο ρόλο.

Διαφωνώ ΚΑΘΕΤΑ. 1ον το Youtube δεν είναι τηλεόραση, μόνο και μόνο γιατί δεν είναι 100% ελεγχόμενο όπως αυτή. στην τηλεόραση υπάρχουν οι καναλάρχες, μάνατζερς, ΕΣΡ, και άλλοι τόσοι που ελέγχουν σε αηδιαστικό βαθμό τα πάντα πριν προβληθούν. Ναι οκ και στο YouTube, μπορεί να αναφερθεί ακραίο περιεχόμενο, ή να κρυφτεί λόγω αλγορίθμου, αλλά υπάρχει, είναι ανοιχτό, δωρεάν και προσβάσιμο, σε όλους και χωρίς να ελέγχουν το χρήστη. Και εκεί έρχομαι να διαφωνίσω στο επόμενο που λες, ότι δε θα μάθεις κάτι παραπάνω από την τηλεόραση. Αυτά τα κρυμμένα διαμάντια είναι φτιαγμένα από ανθρώπους που λατρεύουν την τέχνη τους, είτε αυτό είναι η μουσική, είτε επιστήμη, κτλ. Προφανώς υπάρχουν και σκουπίδια, αλλά υπάρχουν και διαμάντια. Μη τα βάζουμε ολα σε ένα σακί. Εγώ κατάφερα να γίνω επαγγελματίας εικονογράφος μέσα σε 2 χρόνια μόνο μέσω του YouTube, και δεν είχα ιδέα πώς να ζωγραφίζω μια απλή γραμμή. Άλλοι έχουν καταφέρει περισσότερα. Μη τα ισοπεδώνουμε όλα. Το YouTube, τα σόσιαλ, και οτιδήποτε υπάρχει εκεί έξω, είναι εργαλεία. Όπως λέει και ο Bill, σημασία έχει το πώς τα χρησιμοποιείς. Και το σφυρί, και το μαχαίρι εργαλεία είναι, για να κάνουν τη δουλειά μας πιο εύκολη. Το αν θα διαλέξεις να σφυροκοπίσεις μια πρόκα ή ένα κεφάλι, είναι στο χέρι του καθένα, κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Αν θες το κάτι παραπάνω, πας στο Superior Drummer και στα άπειρα extentions που έχει...

Υπάρχουν πάντα κάποιες στάνταρ διαδικασίες που πλέον τις κάνεις τυφλά (κουφά δηλαδή), όπως πχ προανέφερε ο Dim, να κόψεις κάποια μπάσα. Ειδικά πλέον με τα EQ που σου δείχνουν τα πάντα, δε χρειάζεται καν να ακούς. Πχ Βλέπεις ότι η μπότα σκάει στα 40-50Hz, τότε πρέπει να κόψεις όλο το μπάσο που σκάει εκεί, ή έστω να το κάνεις sidechain. Στην κιθάρα το ίδιο, πρέπει να βγάλεις όλα τα μπάσα, και στη φωνή, και στα βιολιά, για να κάθονται αρμονικά μεταξύ τους, και να μη παλεύει το ένα με τις συχνότητες του άλλου. Εγώ μια διαδικασία που κάνω τυφλά είναι να βάλω δυναμικό EQ στη συχνότητα που επαναλαμβάνεται πολύ στα μπάσα, όπως πχ όταν παίζεις palm mute. Σίγουρα κόβω όλα τα μπάσα από τα περισσότερα όργανα. Τώρα το πιο γλυκό που ανέφερε ο Dim είναι (για μένα) να κόψεις τις ψηλές (high cut/ low pass) για να ανέβουν από μόνες τους οι μεσαίες, γιατί αρκετές φορές οι ψηλές είναι αυτές που δίνουν το μοντέρνο, κοφτερό ύφος.

Αν έχεις κάρτα ήχου/audio interface τότε θα πρέπει να διαλέξεις το δικό της Asio στις ρυθμίσεις, αλλιώς είναι σα να μη τη χρησιμοποιείς. Πήγαινε στο Studio > Studio Setup... (Κάτω κάτω λογικά) και εκεί που λέει ASIO Driver θα πρέπει να διαλέξεις αυτό της κάρτας ήχου σου. Για να σε χαλάει κάτι, πρέπει να το ακούσεις αφού μιλάμε για ήχο. Εκεί βέβαια παίζει το πόσο καλό είναι το ηχείο, το δωμάτιο, και φυσικά ο ίδιος ο ήχος. Αν νομίζεις ότι σε χαλάει κάτι, αν δεν είσαι σίγουρος, ή απλά ψάχνεσαι, τότε μπορείς να ανοίξεις ένα EQ, να πάρεις ένα point με τερματισμένο Q και ρύθμιση Notch αν υπάρχει, αλλιώς Peak ή Bell. Παίρνεις το σημείο αυτό, ανεβάζεις Gain και "γυρνάς" γύρω από όλες τις συχνότητες να δεις αν "χτυπάει" κάποια παραπάνω από τις υπόλοιπες - τότε κατεβάζεις το gain όσο χρειάζεται και το αφήνεις εκεί. Αυτό το λέμε EQ Sweeping. Προσοχή όμως. Υπάρχει μεγάλη περίπτωση να σου φαίνονται όλα χάλια λόγω του αυξημένου gain, γι αυτό πρέπει να παίζεις με το gain και το bypass για να είσαι σίγουρος ότι όντως είναι κακή/τσιμπιμένη συχνότητα. Ο πιο σωστός τρόπος Sweeping όμως είναι με το gain κάτω, όχι πάνω. Πρέπει να έχεις πολύ καλό δωμάτιο όμως και εκπαιδευμένο αυτί.

Όταν κάποιος ξεκινάει να δημιουργεί περιεχόμενο στο YouTube, συνήθως έχει την ιδέα ότι θα κάνει αυτό που του αρέσει και θα βγάζει χρήματα. Όσο περισσότερο χρόνο αφιερώνει, τόσο καταλαβαίνει ότι το YouTube σαν πλατφόρμα προωθεί διαφημίσεις, εξ άλλου, από αυτό ζει όλη η πλατφόρμα. Λογικό είναι λοιπόν η πλειονότητα των δημιουργών να στρέφεται ως προς τη διαφήμιση σαν "εύκολο" χρήμα. Τo clickbait απλά κάνει τα πράγματα πιο εύκολα. Το ίδιο ΑΚΡΙΒΩΣ ισχύει με τους σημερινούς "influencers", που δεν είναι πραγματικά τίποτα άλλο από διαφημιστές, αμεσότατα, χωρίς αμφιβολία. Το ίδιο λοιπόν συμβαίνει και με τους δημιουργούς κάθε πλατφόρμας που το εισόδημα έρχεται από τη διαφήμιση.

Η φωνή είναι ΠΟΛΥ ψηλά, και τα τύμπανα σε αρκετές φάσεις δεν ακούγονται. Και όταν ακούγονται είναι αρκετά επιθετικά, με κάτι αφύσικα γυρίσματα, ειδικά στο ταμπούρο που ακούγεται σαν κάποιος να ρίχνει με καλάσνικοβ...

@Nikolas σου λέω επίσης και το εξής, just in case. Στον κόσμο των commissions, το παραδοτέο συνήθως χρεώνεται με την τελική διάρκεια ανά λεπτό, και με το πόσο περίπλοκο είναι. Πχ, ένα απλό κομμάτι για 1 όργανο, πχ πιάνο είναι $100/λεπτό, ενώ ένα φουλ ορχηστρικό είναι $500/λεπτό, με commercial use. Αν θέλουν personal τους λες ότι μπορεί να μειωθεί. Αν σου πουν personal και το κάνουν commercial, τότε δε χρειάζεται να πας δικαστικά. Απλά κάνεις publish το κομμάτι σε spotify, youtube κτλ, μέσω ενός σωστού publisher, και όποιος ξανανεβάσει το κομμάτι τρώει demonetize ή DMCA. Αν τώρα σκοπεύεις να πουλάς μόνο παρτιτούρες, τότε σίγουρα θα πρέπει να πας σε ένα ειδικό Permissive License με δικούς σου όρους. Aν το σκεφτείς, το commercial license δε βρίσκει ιδιαίτερο λόγο ύπαρξης σε μια παρτιτούρα, καθώς από μόνη της δεν έχει τρόπο χρήσης. Συνήθως, για να κάνει κάποιος commission ένα κομμάτι μόνο για παρτιτούρα, είτε θέλει να μάθει να παίζει για πάρτη του ένα ήδη υπάρχον κομμάτι που δε το βρίσκει (personal use), είτε θέλει να βάλει την παρτιτούρα σε κάποιο βιβλίο, site κτλ. Εκεί σίγουρα μιλάμε για redistribution και ξεφεύγει από το commercial. Φτιάξε λοιπόν ένα συμβόλαιο που να λέει ότι για παρτιτούρες ισχύει ότι πρέπει να μπει το όνομά σου αλλά επιτρέπετε το redistribution, κτλ. Αν τώρα ο άλλος δε το βάλει, δυστυχώς δεν υπάρχουν μέσα να το ελέγξεις. Εκτός αν τον παρακολουθείς σαν detective...

Καλόπαιχτο Bill! Αν ψάξεις εύκολες παρτιτούρες για πιάνο, δες αυτό το site: https://gmajormusictheory.org/Freebies/freebiesFP.html Έχει πολλά μουσικά κομμάτια ανά επίπεδο μέχρι και το 4ο που είναι αρκετά ικανοποιητικό. Ξεκινάει από παιδικά τραγουδάκια και συνεχίζει με κλασσικά κομμάτια.

Αυτό το σόλο το αγαπώ! Φοβερό και το δικό σου εννοείται! Κρίμα που σε βλέπουμε στο πλάι και όχι από μπροστά βέβαια :P

Νομικά, εφόσον παρέχεις υπηρεσίες επί πληρωμή, πρέπει να κάνεις έναρξη επαγγέλματος και να δηλωθείς ως ελεύθερος επαγγελματίας. Πρακτικά, κόβεις αποδείξεις/τιμολόγια για κάθε συναλλαγή, ανεξάρτητα το πώς έχεις πληρωθεί, και να τις καταθέτεις, όπως κάνουν όλοι οι ελεύθεροι επαγγελματίες. Τώρα το πώς και αν ελέγχονται οι online πληρωμές, είναι συζήτηση που δε μπορεί κανείς να σου εγγυηθεί τίποτα.

Να σημειώσω ότι αρκετοί επαγγελματίες προτιμούν 61άρια γιατί είναι και πιο εύκολα στη μετακίνηση (βλέπε πληκτράδες που βγαίνουν για σεζόν), οπότε υπάρχουν αρκετές επιλογές σε αυτό το range, και αρκετές ναυαρχίδες. Απλά εκεί δε βρίσκεις με βαρυκεντρισμένα.

Εγώ έχω 88άρι και δε το αλλάζω με τίποτα. To θεμα είναι ότι τα περισσότερα (καλά) 88άρια έρχονται με μεγάλα hammer-action πλήκτρα, τα οποία είναι μεγαλύτερα και από αυτά ενός πιάνο. Αρκετοί που δε θέλουν hammer-action ή μικρότερα, πιο ευκολόπαικτα πλήκτρα, πάνε σε 61 χωρίς δεύτερη σκέψη. Αλλά ακόμα και το 49 είναι μικρό για έναν πιο "σοβαρό" παίκτη ή παραγωγό. Τα μικρότερα με 2-3 οκτάβες πιστεύω ότι είναι προτιμότερα στις 3 παρακάτω περιπτώσεις: - θέλεις απλά να τεστάρεις ήχους όσο ψάχνεις τον κατάληλλο στις άπειρες βιβλιοθήκες - γράφεις απλές μελωδίες με το ένα χέρι, πχ trap beats (γελάω) - πολλές μετακινήσεις - περιορισμός χώρου

Είναι πιο απλό απ'όσο νομίζεις. Εκτός από το κομμάτι, μπορείς να πουλήσεις και την άδεια (για το οτιδήποτε). Φυσικά ανάλογα την άδεια και το πόσα δικαιώματα δίνεις, τόσο μεγαλύτερη η τιμή που πρέπει να ζητήσεις. Όπως και να χει, ότι και να κάνεις το κάνεις πάντα με συμβόλαιο. Ίσως μου διαφεύγει κάποιο, αλλά γράφω εδώ όσα γνωρίζω: - All rights reserved: Όλα απαγορεύονται - Personal Use: Δε μπορεί να το βγει δημόσια, ούτε να βγει κέρδος - Creative Commons: Μπορεί να βγει ημόσια αλλά δε μπορεί να έχει κέρδος, ούτε έμμεσα (πχ διαφημίσεις Youtube) - Commercial Use: Μπορεί να βγάλει κέρδος έμμεσα, πχ σαν backing track, από διαφημίσεις, κτλ) αλλά δε μπορεί να υπάρξει άμεσο κέρδος μέσω derrivative work ή redistribution. - Permissive License: Μπορεί να γίνει αναδιανομή ή κέρδος από παράγωγο προϊόν, αλλά και re-license. Συναντάται συνήθως στον κόσμο του software. - Public Domain: Όλα ανοιχτά, για όλους, χωρίς συμβόλαιο - Ghost Writer: Δημιουργία απευθείας κάτι για όνομα κάποιου άλλου, είτε με συμβόλαιο είτε χωρίς. Στον καλλιτεχνικό κόσμο δεν είναι κάτι σύνηθες να δίνεις όλα τα δικαιώματα, ειδικά σε τέτοιες περιπτώσεις όπως τα commissions. Εκεί δίνεις είτε personal, είτε commercial, που πάει μαζί με το συμβόλαιο φυσικά, πριν γίνει οποιαδήποτε πληρωμή. Πριν δώσεις την τελική τιμή, θα ρωτάς, personal ή commercial use? (Και αν δε ξέρουν, οφείλεις να τους εξηγείς προφανώς). Αν θες τώρα να δώσεις όλα τα δικαιώματα σε κάποιον (συγκεκριμένα), τότε γίνεται με το Permissive License. Ένα σχετικό άρθρο που μπορείς να διαβάσεις περισσότερα για αυτό είναι ένα στη Wikipedia. Είναι γραμμένο με γνώμονα το software αλλά πάνω κάτω τα ίδια είναι, εφόσον είσαι ξεκάθαρος στο συμβόλαιό σου. https://en.wikipedia.org/wiki/Permissive_software_license Ένα παράδειγμα Στο χώρο της τέχνης υπάρχουν διάφορα παραδείγματα που μπορείς να βρεις πρακτικά. Πχ: Stock photo websites, font sites κτλ. - Σαν Free εκδοση θα σου έχει μόνο personal use, πχ βάλε ένα γραφικό στην εργασία για τη σχολή σου. - Σαν Paid έκδοση σου έχει commercial license. Εκεί βρίσκεις ίσως και το Editorial license που έχει να κάνει με διάσημα πρόσωπα. - Δε σου έχει ποτέ να αγοράσεις Permissive License, και για την ακρίβεια πάντα αναγράφεται κάπου στο EULA/Terms of Use. Πχ δε μπορείς να αγοράσεις μια sample βιβλιοθήκη Spitfire Audio και να την πουλήσεις. Ακόμα και στο Pianobook που είναι όλα community-driven και τέρμα ελεύθερα, εκεί φτάνει μέχρι το Commercial use, και αναγράφεται "It is forbidden to sell or redistribute the sample libraries that you do not own the copyright to (e.g. you are not the uploader)." Αν κάποιος αρχίσει να αναδιανέμει το προϊόν σου (ή παράγωγό του) ενώ φυσικά δε το γράφει το συμβόλαιο και δεν έχει πληρώσει για τα δικαιώματα στο δημιουργό του, τότε προφανώς μπορείς να κινηθείς νομικά. Το αν σε συμφαίρει η όχι, αυτό είναι άλλο (μεγάλο) ζήτημα.

Απλό λιτό, μπασάτο και ωραίο. Δε ξέρω αν είναι ιδέα μου, αλλά τα ρυθμικά synth μου φαίνεται ότι χρειάζονται ένα μικρό offset, γιατί μου ακούγονται να χτυπάνε λίγο πιο νωρίς από τα κρουστά.

Μια φορά να τα σετάρεις και μετά δε χρειάζεται να το ξανακάνεις! Το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να έχεις ένα template και να ξεκινάς κάθε πρότζεκτ με το να έχεις εξ'αρχής κάποια προ-σεταρισμένα πραγματάκια που κατά πάσα πιθανότητα θα τα κάνεις κάθε φορά σε κάθε πρότζεκτ. Το Master Bus είναι το κανάλι που πάνε ΟΛΑ στο τέλος. Θα υπάρχει σε 2 μεριές: - Τέρμα δεξιά στο μείκτη σου, με όνομα "Stereo Out" λογικά, εκτός αν το χεις αλλάξει. - Θα υπάρχει πάντα και σαν ξεχωριστό track με το ίδιο όνομα, και συνήθως το Cubase το βάζει σε γκρι φάκελο με όνομα "Input/Output Channels". Μπορείς να καρφιτσώσεις το Master Bus (ή οποιοδήποτε άλλο track ή bus) στα τέρμα δεξιά ή αριστερά του μείκτη. Πάνω αριστερά έχει το tab με όνομα "Visibility". To πατάς και κάτω κάτω βγάζει άλλα δυο, και πας στο Zones. Εκεί "κολλάς" σε όποια μεριά θες, όποιο track fader θες. Αυτό βολεύει πάρα πολύ όταν έχεις πολλά κανάλια και πρέπει συνέχεια να πας πέρα δώθε για να βρεις αυτό που θες. Εγω κολλάω πάντα δεξιά όλα τα mix bus, και τέρμα τέρμα δεξιά το Master.

@Χάρης Ο 1) Sample rate και 44100, 48000 κτλ: Αρχικά πρέπει να ξέρεις ότι πριν καν ανοίξεις οποιοδήποτε project, υπάρχει ρύθμιση sample rate στην κάρτα ήχου. Εμένα φαίνεται έτσι: Όταν ξεκινάς ένα project στο DAW σου, πχ Cubase, λογικά θα σου έχει αυτόματα ρυθμιστεί σε αυτό το sample rate. Αυτό το βλέπεις στο Project > Project Setup, κάτω κάτω. Αυτό σημαίνει ότι όταν κάνεις κάποια ηχογράφηση, θα γίνει σε αυτό το sample rate. Αν σε ένα project με 48000 βάλεις ένα αρχείο 44100, τότε το Cubase θα σε ρωτήσει: Θες να γίνει μετατροπή? Κανονικά καλό θα είναι όλα το ίδιο. Αν δεν είναι, υπάρχει η πιθανότητα τα αρχεία να αποκτήσουν διαφορετική τονικότητα και διάρκεια. Για να δεις αν είναι όλα το ίδιο, πας στο Media > Open Pool Window Aν κάποιο ΔΕΝ είναι ίδιο με το Sample rate του project, τότε κάνεις δεξί click > Convert Files. (ή αλλάζεις το project setting). Τώρα το 44100 vs 48000 είναι άλλη συζήτηση. Το 44100 έχει μείνει από την εποχή των CD αν δε κάνω λάθος, ενώ το 48000 θεωρείται πιο μοντέρνο. Ποτέ περισσότερο από 48000, εκτός αν μιλάμε για sound design, που εκεί χρειάζεται η περισσότερη πληροφορία. 2) Το bit depth όταν κάνεις "τελικό" export, καλό θα ήταν να είναι 16bit, ή σε πολύ ειδικές περιπτώσεις 24bit. Φαντάσου ότι κάποιες πλατφόρμες δεν υποστιρίζουν καν 24bit. 3) Τέλος, dithering. Το Dithering είναι μια μορφή θορύβου που κάπως εξισορροπεί κάποια προβληματάκια ας πούμε. Αυτό πρέπει να γίνεται πάντα στα τελικά αρχεία. Το Cubase από μόνο του δεν κάνει dithering στο export, οπότε θα πρέπει να το κάνεις χειροκίνητα. Για να το κάνεις αυτό στο Cubase πας στο τέλος του master bus σου, και βάζεις σαν Insert το plugin με όνομα UV22HR. Πάνω βάζεις το bit rate που εν τέλει θα κάνεις export, και κάτω βάζεις το poso dithering πρέπει να γίνει, ανάλογα τις δυναμικές του κομματιού. Συνήθως το High είναι οκ για τις περισσότερες περιπτώσεις. Αν τα έχεις κάνει όλα αυτά, τότε το κομμάτι θα πρέπει να ακούγεται "κανονικά", όπως το ακούς και μέσα στο Cubase.

Και το δέντρο χρειάζεται, και το δάσος. Δε χρειάζεται να διαλέξεις ή το ένα ή το άλλο. Χρειάζεται μια ισορροπία. Εξ άλλου, η μείξη γίνεται αφού τελειώσει η σύνθεση, κατά κύριο λόγο, εκτός αν μιλάμε για sound design. Eίναι ένα εργαλείο για να γίνει αναδειχθεί η σύνθεση, και όχι το αντίθετο. Απλά μιλάμε για ένα κυρίως τεχνικό κομμάτι που ένας συνθέτης μπορεί να πει κάλλιστα ότι, παιδιά εγώ θέλω να γράφω και να παίζω μουσική, όχι να παίζω με μπλιμπλίκια κουμπάκια κτλ... Απόλυτα κατανοητό. Στον επαγγελματικό τομέα, άλλος κάνει τη σύνθεση, άλλος το programming, άλλος την ενορχήστρωση, άλλος μείξη και άλλος mastering. Λογικό είναι κάπου να χαθεί η μπάλα όταν όλα πέφτουν όλα σε έναν. Παρ'όλα αυτά, εγώ σαν άτομο είμαι αυθόρμητα ειλικρινής όσο δε πάει, οπότε αν ακούσω κάτι να μη μου αρέσει, οφείλω να το πω, είτε έχει να κάνει με σύνθεση, είτε με προφορά, είτε με μείξη. Ταυτόχρονα θα προσπαθήσω να βοηθήσω και όσο μπορώ.

Αν και έχει πολλά σκαμπανευάσματα η μείξη, είναι ωραίο, πάλι δημιούργησες Απόστολε!