fusiongtr

Καλά φτάνει... πάω να φάω τώρα το κλέφτικο (χοιρινό με πιπεριες, ντομάτα, τυρί, κρεμμύδι, λίγο σκορδάκι..) τυλιγμένο σε αλουμινόχαρτο στο φούρνο. Και φυσικά μπρούσκο και τυροκαυτερή, σπιτικό τζατζίκι και 2 σαλάτες....

Να γράψω ένα ποίημα και εγώ.

 "Ήρθε ο νέος χρόνος και τώρα που τρώω το κλέφτικο το σκέφτομαι...

 πως περνάει ο χρόνος που ακόμα δεν ήρθε ο καινούριος

  και  πέρασε συνάμα τόσος χρόνος, πόσος χρόνος

   νιαμ νιαμ νιαμ, τρώω λαίμαργα και έτσι βουλιμικά

   με τρώει και εμένα ο αχόρταγος ο χρόνος"

 χαχαααχαχαχαχαχαχχαχα

Άντε κι ένα τελευταίο, πιο σύγχρονο αυτή την φορά (Φώτη αν ο Καρυωτάκης είναι "βαρύς", αυτός είναι ασήκωτος)

ΠΩΣ ΝΑ 'ΝΑΙ

Πώς να 'ναι τώρα να 'σαι μόνος
σ' ένα μικρό κομμάτι γης?
Κάποτε περπατούσες τρέχοντας
σοκκάκια και λεωφόρους,
Κόσμος πολύς, και φώτα, και πλατείες

Οργή και δίψα η κάθε ανάσα
το δηλητήριο απ' τα λουλούδια
ήταν εκεί να ξεδιψάσεις
στους ξένους κήπους που ήσουν θεατής

Μα το χειρότερο εκείνες οι γιορτές
τα γλέντια τα μεγάλα, τα ξενύχτια
τίποτα δεν μπορούσε να σ' αγγίξει τότε
σκέψου πως ήσουν
να 'χεις να τα θυμάσαι σαν γεράσεις

Μα κούραση μεγάλη ήταν αυτά
πως γίνεται η χαρά να σε κουράζει?
Εβάρυναν τα πόδια κι η καρδιά
στους δρόμους πια το βήμα δύσκολο
στο σπίτι πιο καλά να είσαι
κι απ' το παράθυρο να βλέπεις την ντροπή σου
ανέμελη στους δρόμους να γυρίζει

Έξω δεν βγαίνεις πια, κάθεσαι μέσα,
τα ψίχουλα μιας νιότης σκορπισμένης
μπορείς ακόμα να θυμάσαι, αντέχεις?
που πήγε η δύναμη, η δίψα, η οργή σου?
Πώς είναι τώρα πια να είσαι μόνος
σ' ένα μικρό κομμάτι γης κάτω από το χώμα?