Προς το περιεχόμενο

ez

Guru
  • Αναρτήσεις

    1.783
  • Μέλος από

  • Τελευταία επίσκεψη

  • Ημέρες που κέρδισε

    12

Video Comments από ez

  1. Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον και τα καλά σας λόγια.

    Απο τότε που κυκλοφόρησε το πρώτο του άλμπουμ "I'm here and I'm gone" (κατα την γνώμη μου ένας απο τους κορυφαίους ντεμπούτο δίσκους στο σύγχρονο μπλουζ) ο Kirk με μάγεψε. Άσχετα με το που κατευθύνθηκε παικτικά στη συνέχεια, αυτός ο δίσκος έχει σαφείς αναφορές στους Hollywood Fats & Junior Watson, είναι σαν ένα direct link αυτής της σχολής και ύφους/προσέγγισης του μπλουζ, γεγονός που με συνεπήρε - καθοτι το λατρεύω.

    Για "χάρη" του έγραψα και το δικό μου "Swag" και του το αφιέρωσα. 'Οπως γράφω στον δίσκο NOS:

    "I wrote this cos I wanted so bad to steal something from Kirk Fletcher, another big fav of mine … and I did! Basically a reversed riff by Eli and then some."

    Ήθελα πάντα να τον γνωρίσω. Περάσαμε μια μέρα παρέα, πίνοντας, τρώγοντας, κουβεντιάζοντας και παίζοντας.

    Η ηλικία ποτέ δεν καθόρισε τις σχέσεις μου, ειδικά στη μουσική, παρότι είμαι αρκετά μεγαλύτερος του ένοιωθα πως βρίσκομαι με κάποιον απο τους "ήρωες" μου. Το απόλαυσα, το ίδιο πιστεύω και κείνος.

    Υπάρχει ακόμα ένα κλιπ απο το συγκεκριμμένο σέσιον, ελπίζω σύντομα να δημοσιευθεί.

    Το βράδυ είμασταν μαζί στο αεροδρόμιο, για διαφορετικούς προορισμούς, αφού χαιρετηθήκαμε, στάθηκα και παρατηρούσα την θηριώδη σιλουέτα του με την κιθάρα στον ώμο να ξεμακραίνει. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ.

     

    • Like 7
  2. Επιτρέψτε μου να κάνω λίγο τον δικηγόρο του διαβόλου...

    Το κομμάτι, όπως και κάθε καλοπαιγμένο μπλουζ, είναι θαλπωρή για τ'αυτιά και την ψυχή του ακροατή. Όμως...

    Κατά την ταπεινή μου άποψη, γέρνει μονόπατα προς την τεχνική απόδοση, εις βάρος της εκφραστικής και τελικά της ουσιαστικής, βαθύτερης αίσθησης του μπλουζ.

    Φυσικά, το επίπεδο των παικτών είναι παραπάνω απο αρκετό για να "ομορφύνει" το τραγούδι, αλλά να χρειάζεται ΕΚΑΒ είναι υπερβολή. Αν είναι έτσι, τότε θα έπρεπε να είχαμε αυτοκτονήσει μαζικά όταν έπαιζαν ο Mike Bloomfield, Peter Green, SRV, Duane & Dickie, Sean Costello, Ronnie Earl και τόσοι ακόμη - για να αναφέρω μόνον μερικούς λευκούς κιθαρίστες.

    Σεβασμός και θαυμασμός το λοιπόν, όταν μιλάμε όμως για blues guitar, αυτοσυγκράτηση.

    Φιλικά.

    • Like 3
×
×
  • Δημοσιεύστε κάτι...

Τα cookies

Τοποθετήθηκαν cookies στην συσκευή σας για να είναι πιο εύκολη η περιήγηση στην σελίδα. Μπορείτε να τα ρυθμίσετε, διαφορετικά θεωρούμε πως είναι OK να συνεχίσετε. Πολιτική απορρήτου