RayDTutto

Η μόρφωση δεν εγγυάται την - ευρύτερα εννοούμενη - παιδεία και την καλλιέργεια. Αυτά τα εγγυώνται πρώτα από όλα η οικογένεια, και μετά η διάθεση για αυτοβελτίωση, το ανοιχτό μυαλό, οι ανοιχτές αισθήσεις, γενικά η ανοιχτωσιά. Το διάβασμα, τα ταξίδια, η συλλογή εμπειριών. Η μόρφωση σίγουρα βοηθάει αλλά δεν είναι απαραίτητη.

Πολύ ωραία φάση και μπράβο σε όλους και πρώτα στον Σπύρο. Την επόμενη φορά που θα βάλετε διαγώνισμα για το πιο αγαπημένο ριφ και όχι αυτό που μας σημάδεψε θα συμμετάσχω.

Δεν έχω ακούσει noiseless που να βγάζουν καλό ήχο (ΓΙΑ ΜΕΝΑ). Και του παππού του Bill Lawrence που πήρα, το συρτάρι τους έφαγε... Αλλά οκ τα γούστα είναι διαφορετικά στον καθένα.

Νομίζω ότι χάνετε το νόημα επειδή αποσυνδέετε τη μουσική από τους στίχους. Οι στίχοι οδηγούν πολλές φορές τα γούστα της μουσικής. Και όταν ο ακροατής γνωρίζει αγγλικά (και είναι κάποιου επιπέδου και ευαισθησίας) και ακούσει στίχους επιπέδου, δύσκολα γυρνάει στον εντεχνόστιχο, τον σκυλοστίχο ή τεσπαν στον απλοϊκό δημοτικό στίχο - ανάλογα βέβαια και αν τον εκφράζει η μουσική. (Edit: Πολύ ασπρόμαυρο άβαταρ έχει πέσει)

Θα το σπάσετε το ίντερνετ στο τέλος, να δω τι θα καταλάβετε...

Και διηγώντας τες να κλαις

Δεν απαντώ σε εσένα. Οπότε δεν έχεις την υποχρέωση να συνεχίσεις. Πιάνομαι όμως από αυτό που είπες, γιατί έθεσες δύο ενδιαφέρουσες διαφορετικές πτυχές του θέματος. Πρώτον, το βίντεο. Ναι είναι σκουπίδι. Γιατί; Επειδή δεν είναι βίντεο. Είναι ένα κακό πλέιμπακ πρωινάδικου που η εταιρεία του Σάκη δεν σκέφτηκε καν να φτιάξει μια μίξη με μικρότερη εισαγωγή (ούτε καν σκέψη για χορογραφία) για να μην χτυπιέται ο νεαρός κανά δίλεπτο πριν ξεκινήσει να κάνει πως τραγουδάει. Θα μου πείτε μα γιαυτό βλέπουμε Σάκη, για να μας κάνει πώς χτενίζεται η Βουγιουκλάκη. Οκ. Αλλά όλα με μέτρο. Αλλιώς γίνεσαι περίγελως. Επίσης να υπενθυμίσω το επίπεδο της λοιπής τηλεόρασης της εποχής. Ο ΑΝΤ1 έβγαζε μόδα κάθε πρωί εσώρουχα με τα "μοντέλα" με τα βυζιά έξω και τα στρινγκ όσο πιο μέσα γινόταν... Ο Σάκης ήταν το χριστιανικό διάλειμμα. Το βράδυ Παιδιά της Νύχτας και Ερωτοδικείο με τον Εθνικό Σταρ. Δεύτερον το τραγούδι. Μουσικοί είστε, ακούστε λίγο. Πριν μπει το ρεφρέν, η μελωδική γραμμή είναι κατευθείαν από Ατίκ και Κλειώ Δενάρδου με ορισμένα κλαπατσίμπαλα από πίσω για τον μονδερνισμό. Στο ρεφρέν, επιτέλους γίνεται τραγούδι φτιαγμένο για τη νεολαία (ναι, ειρωνεύομαι) εφάμιλλο των καλυτέρων του Δάκη και του Πασχάλη. Τώρα, ο νεαρός του βίντεο θέλει να γίνει αστέρας. Του έχουν φουσκώσει τα μυαλά, τον κυνηγάνε οι γκόμενες, ε δεν είναι και σε φάση να τα πετάξει όλα και να μείνει με το τιγρέ μπικίνι και να αρχίσει να τραγουδάει το Blood of my Enemies. Τι να κάνει; Το καλύτερο που μπορεί με αυτά που του δίνουνε. Και πάλι καλά...

Το να σου απαντάει κάποιος δεν είναι απαξίωση της γνώμης σου, ιδίως της δικής σου που είσαι γνωστός γνώστης στους παλιούς. Συζήτηση γίνεται. Δεν μπορούμε να συμφωνούμε πάντα. Και εμείς που δεν συμφωνούμε μαζί σου εδώ, οφείλουμε - πρώτα στον εαυτό μας - να αναπτύξουμε κι εμείς τα επιχειρήματά μας. Αλλά η ερώτηση ήταν πραγματική. Εντάξει. Θεωρείς τον Σάκη σκουπίδι. Γιατί; Δλδ που βάζεις τη στάθμη σκουπίδι / μη-σκουπίδι; Δώσε παραδείγματα, κατά προτίμηση με ελληνική βάση για να κρατάμε τις συνθήκες συγκρίσιμες στο πείραμα.

Σε πάει σερπαντίνα και ο Σάκης; Ή έχεις άλλα συμπτώματα; Επίσης, ποιος δεν σε αφήνει να εκφράσεις τη γνώμη σου; Πώς κατάφερες να δραπετεύσεις και να τη γράψεις;

Ο Λυπηρίδης δεν είναι κακό παράδειγμα... Αν πας στο σπίτι του, έχει περισσότερα κύπελλα και τίτλους από ολόκληρη την ομάδα του φιλοξενούμενου στην πόλη Τσμπάογκτσι. Μα έκανε airball σε βολές. Ε και; Ας έκανε. Αυτό το λίγο που είχε, το δούλεψε, το έβαλε σε χρήση εκεί που έπρεπε, και νάτος ο Βασίλης. Δεν πήγε στο ΝΒΑ. Αλλά στο σπίτι του αποθεώθηκε, έγινε ύμνος, έβγαλε λεφτάκια και σήκωσε ένα σωρό κούπες. Ο Σάκηηηης δεν πάτησε ποτέ εκεί που δεν τον έπαιρνε, δεν ήταν ψωνισμένος, έκανε αυτό που ήξερε όσο καλύτερα μπορούσε, και πέτυχε πολύ εκεί που ήθελε. Την ίδια εποχή, άλλοι γράφανε ροκ όπερες και το παίζανε διεθνείς σταρ. Και μετά, παπάρια.

ΤΟ κάτι άλλο. Κατά τα άλλα, κι εγώ στην ίδια φάση με τον Κώστα είμαι για Ρουβά. Με τα χρόνια έχει κερδίσει τον σεβασμό μου.

Όλοι οι άλλοι μεγάλοι και τιτανοτεράστιοι, αλλά αυτό που λες ισχύει και για μένα για τον Rory - και τον Blackmore. Εξ ων και οι strats...

@LKΜην ψάχνεις δικαιολογίες στα 13χρονα για να ποστάρεις Φουρέιρα. Αφού εσένα σου αρέσει, δεν πέφτει λόγος σε κανέναν άλλον.

Πόσο Θεός!

Καταθέτω επίσημη πρόταση για μετονομασία του υπότιτλου του φόρουμ σε Φόρουμ Παρωχημένης Μουσικής Τεχνολογίας

Συμφωνώ σε όλα όσα λες. Κι εμένα μου αρέσει να συζητάω παρόμοια θέματα. Αλλά IMHO δεν έχουν θέση σε ένα θρεντ για την θετική μετάλλαξη της μουσικής βιομηχανίας.

Δεν θα οδηγούσα αυτοκίνητο χωρίς τουλάχιστον πέντε αερόσακους. (<- τελεία) Αλλά πάλι δεν κατάλαβες. Δεν με ενδιαφέρει πώς θα με κοιτάει το 13χρονο. Δεν είναι αυτό το σημαντικό. Το 13χρονο είναι το σημαίνον. Το σημαινόμενο είναι ότι η τεχνολογία αναπτύσσεται και αφήνει κάποια πράγματα πίσω της. Καλώς, ή αν θες κακώς. Αλλά αυτό είναι ένα fact. Το να καθόμαστε να συζητάμε για τα εξώφυλλα της Hipgnosis ωραία κουβέντα είναι αλλά δεν στέκει τη σήμερον ημέρα. Η συζήτηση γίνεται επειδή είμαστε παππούδες και πεθυμήσαμε το "μαραμένα τα γιούλια κι οι βιόλες" και την καλή παλιά εποχή που η οικογένεια είχε πραγματικούς δεσμούς και δέναμε τα σκυλιά με τα λουκάνικα.

Δεν μιλάω για γούστα. Μιλάω για την πρόοδο του τεχνολογικού πολιτισμού. Ωχ σόρρυ Λάκη εσύ είσαι; Γράψε λάθος. Μιλάω για την πρόοδο του τεχνολογικού πολιτισμού. Πάντως σίγουρα δεν μιλάω για γούστα.

(Συγνώμη για το δεύτερο ποστ αλλά αλλάζω θέμα) Πάντως, νομίζω ότι ο μέσος όρος ηλικίας του φόρουμ φαίνεται σε αυτό το θρεντ. Μιλήστε σε κανα 13χρονο για βινύλια και εξώφυλλα και παρατηρήστε πώς θα σας κοιτάει. Όπως εγώ κοιτούσα τη θεία μου που έβγαζε τους δίσκους για το γραμμόφωνο.Πλάκα είχε να το δω. Δύο φορές. Την τρίτη βαρέθηκα το χράτσα χρούτσα - και τη μουσική που έπαιζε.

Νομίζω ότι σκοπίμως η κατά λάθος - όχι από εμάς, γενικά - υπάρχει μια σύγχυση στο τι σημαίνει τέχνη. Τέχνη είναι μια ατομική ή συνολική διαδικασία και αποτέλεσμα που δεν έχει να κάνει ούτε με τιμές, ούτε με εισόδημα, δεν σημαίνει κέρδη, δεν σημαίνει υπαλληλικές σχέσεις. Οι art business ναι, σημαίνουν όλα αυτά. Αλλά όταν μιλάμε για business, μόνο businessmen μπορούν να κάνουν τη δουλειά. Δυστυχώς οι εποχές των τραγικών και του Μικελάντζελο, και των χορηγών τους έχουν περάσει εδώ και καιρό.

Δεν έγραψα εγώ αυτά που μου κάνεις quote. O Βαγγέλης τα έγραψε.

Ναι, δίνει μια ευρύτερη γνώση για ηχογραφήσεις και DAWs αλλά, οκ, καποιος που δεν χρησιμοποιεί Reaper θα βαρεθεί γρήγορα.