Holystone

Καλως ηρθες Νικο. Πολύ ενδιαφερουσα η τεχνοτροπια... Μακαρι να ειχαμε και φωτο για το αποτελεσμα

Καλημερα, και με το καλό, Καλή Χρονιά σε όλους, με πολλή Μουσική! Δεν άντεξα! Έπρεπε να την τερματίσω... Έτσι, μπήκα στην διαδικασια την μετατρεψω σε replica Fender Custom Shop HSS Heavy Relic OW. Ως γνωστόν, να κάνεις να φαινεται το poly ως nitro, ειναι περιεργη φαση... Όμως, σιγα σιγα, ξυσιμο, τριψιμο με διαφορα μεγεθη μεχρι ψιλο γυαλοχαρτο, ανεδειξε το alder που βρισκεται πισω απο το φινιρισμα σε αυτη την squier που μου εχει κανει εντυπωση, καθως θα περιμενα ηδη να φαινοντουσαν οτι εχει 3-5 κομματια ξυλο... Για την ωρα μεχρι εκει που φιανεται, δειχνει το ενα κομματι... Το σωμα το ετριψα με αρκετα ψιλο γυαλοχαρτο για να φυγει η γυαλαδα, και μετα με 0000συρματακι, και πετυχε ακομα καλυτερα. Στην επόμενη φαση, θα τη "λερωσω" λιγο, και θα την κλεισω με mat clear coat. Ήδη, 1. εχω πάρει mint green pickguard, το ετριψα και αυτο με ψιλο γυαλοχαρτο να φυγει η γυαλαδα, 2. το "λερωσα" εκτος μαγνητων να σκουρινει λιγο, 3. εχω παραγγειλει εναν Tonerider Generator HB μαγνητη 4. Θα προστεθουν οι μονοί middle και neck wilkinson που καθονται και θα γινει η HSS που μου εχει κολλησει στο μυαλο! (for my eyes, ears and hands only!) ..... to be continued YΓ: χμ...τώρα που την βλέπω, μια χαρα ταιριαζει με το καλυμμα του καναπε...

Συγνώμη για το σφήνα σχόλιο, μιας και δεν έχω ιδιαίτερη άποψη επ'αυτου, αλλά μην ξεχναμε και την μεταβλητη όπου το tremolo arm βρίσκεται κάτω απο την Ε καντινι.... Αυτο και μόνο, δεν παίζει ρόλο στην πίεση που ασκείται στην γέφυρα; Αν δεν παίζει ρόλο το ότι δεν βρίσκεται στην μπάσα Ε χορδή (όπως το είχε ο SRV) και Θεωρητικά εκεί θα έπρεπε καθώς στις μπασσες είναι και η μεγαλύτερη τάση, τότε ίσως να έχει και μικρή διαφορά και οι 9-10μοιρες του claw. Γιατί με βάση αυτό, έχοντας μεγαλύτερη τάση στα springs από το υπό γωνία claw θα έπρεπε το tremolo arm να ηταν επάνω και όχι κάτω στην Ε καντινι... (λέω εγώ τώρα... ) Αν κάνω λάθος, παρακαλώ διορθώστε με...

Καλησπέρα, μετά από πάνω από 1 χρόνο που έκανα την μετατροπή και στο headstock sticker, ανεβάζω άλλη μια φώτο που με έκπληξη είδα ότι έχει αποκτήσει φυσικά cracks, τα οποία είναι βαθιά, και δεν έρχονται μέχρι επανω. Τελικά ένα φυσικό relic αποκτάει σιγά σιγά

Μια διευκρυνιση να μην σας μπερδεψω (αν και το αναφερω παραπανω): Ολη η παραπανω διαδικασια εγινε απο εμενα σε επιπεδο DIY σε δικη μου κιθαρα. Αυτο φυσικα σημαινει κατι μακραν του "επαγγελματικου refret", λογω απειριας και απουσιας επαγγλεματικων εργαλειων και χρονου που απαιτειται Επισης, στην παραπανω διαδικασια δεν εχω κανει fret level, καθως, οπως γραφω, μου ηταν αδυνατο κυριως λογω εργαλειων αλλα και απειριας και χρονου που απαιτει κατι τετοιο και ειδικα σε ατσαλινα ταστα... Το fret level σε συνδυασμο με σωστη ρυθμιση του nut ειναι εκεινο που κανει ενα οργανο απο το να παιζει "καλα" στο να παιζει "τελεια". Οποτε τα χρηματα σε ενα καλο μαστορα με εμπειρια ειναι fair enough για οργανα που θελουμε να παιζουν τελεια, οπως επισης και το κοστος σε ασαλινα ταστα. Απλα η τοποθετηση εγινε απο εμενα στο καλυτερο δυνατο που θα μπορουσα, προσπαθωντας να φερω τα ταστα στο ιδιο επιπεδο μετρωντας τα ανα 3. Αυτο ηταν το καλυτερο που μπορουσα να κανω απο πλευρας μου, που ναι μεν ειχε πολυ καλα αποτελεσματα, αλλα ειχα συμβιβαστει κιολας στο μεχρι πού μπορουσε να φτασει το DIY. (ειναι επισης ρυθμισμενη ψηλα οι χορδες, οποτε πιθανο fret buzz, καπως αυτο μαζευτηκε). Για τα δεδομενα τα δικα μου παιζει τελεια, και ναι, θα την επαιρνα και σε live μου

Την Vintage την εχω απο το 2015. Τοτε δεν ειχα εργαλεια να μετρησω το radius της. Θεωρουσα πως πιθανον να εχει 10αρι (οπως εβρισκα και στο νετ για πληροφοριες, αλλοι λεγανε για 12αρι). Ομως, σε συγκριτικο διπλα διπλα στην Classic Player 60s (12ιντσο C profile), η Vintage καθοταν στο χερι μου, αν οχι καλυτερα, σχεδον το ιδιο. Αποκλειεται ελεγα να ειναι 10αρι. Μετα που πηρα και μετρησα το μανικι της Vintage, ηταν οντως 12αρι. Προς το soft C προφιλ, και οχι πολυ παχυ. Ο,τι επρεπε. Επισης, το ματ φινιρισμα, με εκανε να ευχαριστιεμαι στο παιξιμο πολυ περισοτερο απο εκεινο του gloss της Fender. Μα, ξερετε τι ειναι να εχεις μια πολυ καλη Fender (λογω specs κλτ) και εσυ να θες να παιζεις με την ταπεινη Vintage;;; και να σε κοιταει καταματα κρεμασμενη (η άλλη) στον τοιχο, και να της λες, " sorry, I can't" Τελικα, κατα την ταπεινη μου αποψη, το να εχεις ενα φτηνο οργανο, που το εχεις φερει στα μετρα σου (και ας εφτανε τελικα την τιμη μιας ετοιμης ακριβης), τουλαχιστον για εμενα απο... ψυχολογικης αποψης, "μη σταξει, μη βρεξει και μην γρατζουνιστει", νομιζω οτι με δεσμευει πολυ λιγοτερο να μην την ευχαριστηθω και στο ζορισμα, και σε χτυπηματα κτλ. Δεν...την...λυπαμαι...(με την καλη εννοια) να την ευχαριστηθω, ταλαιπωρωντας της... (αν σημερα μου εκαναν δωρο μια πανακριβη strat κιθαρα, δεν ξερω αν θα την επαιρνα σε live, αν δεν θα ημουν σφιγμενος, μην την ζορισω κτλ, τα ξερετε πώς πανε αυτα ) (για να μην ειμαι βεβαια αδικος ή ακυρος, μιας και δεν εχω 2Κ κιθαρα ή παραπλησια κτλ - οικονομικα μιλωντας- νομιζω οτι αυτην την αντιμετωπιση θα ειχα. Οσοι εχουν βεβαια ακριβα μοντελα, ας πουν τι σκεφτονται και αν αυτο στεκει...)

Έτσι. Η αλήθεια πχ για εμένα, έχοντας αλλάξει αρκετές κιθάρες (ψάχνοντας το Holy Grail), πως το μανίκι που έχω καταλήξει σε προφίλ κτλ πως μου ταιριάζει είναι αυτό μιας ESP/LTD, Thin U, με XJ ταστα. Αφού, έψαχνα για low end, bolt on κιθάρες τους να δω αν μπορώ να βγάλω το μανίκι και να το περάσω σε άλλη κιθάρα μου Ειχα μια Ltd που πούλησα. Μετά από εκεί, κάθε κιθάρα που έχω και πιάνω, νομίζω ότι την αίσθηση που είχε το χέρι μου με αυτήν, δεν το βρίσκω.... Έτσι ακριβώς εδώ μεταφράζεται αυτο που λεμε, πως πρέπει να δοκιμάζει κανείς την κιθάρα πριν την πάρει. (για όσους νέους κιθαρίστες το διαβάζουν εδώ τώρα, αυτό είναι το μυστικό...) Ο,τι κιθάρα και να είναι, ο,τι μαγνήτες έχει, οτι σχήμα, ο,τι καλή κατασκευή, αν στο αριστερό χέρι δεν κάθεται καλά να μπορέσεις να βγάλεις φωνή από την κιθάρα, τότε τίποτα...

Μάλλον ήταν και η τύχη του πρωτάρη στα Stainless ταστα. Ή ήταν η άγνοια, που δεν λειτούργησε ως τροχοπέδη, και έτσι το προσπάθησα Το αποτέλεσμα είναι όμως ότι πλέον αυτή η αρκετά φτηνή κιθάρα, με καλά όμως hardware, καινούργια ηλεκτρικά, tonerider μαγνήτες, ένα Tusq nut και τα αδταλινα ταστα, είναι η πιο απολαυστική κιθάρα που εχω Και πάλι, θα ξανασημειωσω πως, απλά ήμουν ίσως και τυχερός. Αλλά έμαθα πλέον ότι το μανίκι κάνει όλη τη διαφορά στην κιθάρα. Το προφίλ, τα ταστα, το καλοκομμενο nut κτλ Και αυτά, για σίγουρο, χωρίς άγχος, και cost efficient αποτέλεσμα σε ακομα πιο ακριβά αλλά και καλα όργανα, αξίζει τον κόπο να γίνεται σε ένα καλό μάστορα.

Για καποιο λογο θεωρησα οτι χτυπωντας τα, δεν θα πετυχαινα ομοιομορφη τοποθετηση. Απο την άλλη ειχα μετρησει ακριβως το radius της ταστιερας, και ειχα αγορασει ετοιμα 12radius κομματια τα ταστα (σε μηκος περιπου 20 εκ.) Τα ειχα παρει απο εναν πωλητη, Mahogany Green στο Ebay. Αυτο με βοηθησε πολυ. Και ετσι, σχεδον δεν ειχα προβλημα στις ακρες. Το moto μου ήταν "ολα ή τιποτα", δηλ επεσα στα βαθεια να την φτιαξω μονος μου, και πηρα το ρισκο γιατι αν πηγαινε καλα, θα ειχα γλιτωσει 200 ευρω. Αν οχι, οκ, θα πηγαινα σε εναλλακτικη του ετοιμου replacement neck. Απλα μετα, ειχε μεγαλυτερη ανασφαλεια, αν θα καθεται στο pocket ενα καινουργιο μανικι κτλ... Αλλα πηγε τελεια!!!!!!

Ναι, η πρεσσα τελικά έκανε την μεγαλύτερη δουλειά γιατί μπήκαν άψογα τα ταστα. Από την άλλη όμως, και τα ταστα ήταν pre radiused. Το μανίκι δεν το άλλαξα και ένας ακόμα λόγος ήταν ότι έχει 12ιντσο Radius. Είναι πολύ βολικό, που ακόμα και σε fender συναντούσες ή se classic player ή σε custom. (βέβαια πριν τις compound radius) Απλα έπρεπε να κανονίσω να είναι ακριβως το ύψος για να είναι σωστή και η γωνία πίεσης. Αλλά ήταν τσάμπα, 2 ξύλα, 2 γωνίες και από ebay, 3 ευρώ το claw και από 1.5 ευρω διαφοράεγειη radius.

Μα δεν είναι το εργοστασιακό της Στο παρακάτω λινκ είναι η διαδικασία που έκανα από το βασικό της relic όπως την αγόρασα, σε αυτό που τώρα είναι. Βασίστηκα στην κιθάρα του John Frusciante. Το φινίρισμα ήταν ένα μαλακό ματ πολυήμερες (όχι poly, και φυσικά όχι νίτρο) αλλά έχει απίστευτη αίσθηση σαν σε νίτρο. Δες εδώ:

Σε ευχαριστω πολυ! Ειχα δυο επιλογες: 1. Ή θα το εκανα στην ιδια και θα πετυχαινε (ημουν αισιοδοξος, τοσο οσο ηταν και η άγνοιά μου) 2. Θα αναγκαζομουν να αγορασω καινουργιο/ φθηνο μανικι, και να το συναρμολογησω κτλ που δεν ειχα ιδεα, και να παει τραβα. . . . .ααα! και 3. να παει παντελως χαλια το refret και στις δυο περιπτωσεις (but this was not an option!!!!)

Την καλησπέρα μου σε όλους! Επιτέλους, περασε σχεδόν 1 χρόνος πριν ασχοληθώ με το δεύτερο μου εγχειρημα...Να κανω refret στην αγαπημενη μου κιθαρα Vintage Icon V6 MRSSB, αλλα με: Stainless Steel ταστα, Jescar 55090! (ναι, θα μου πειτε οτι πρεπει να ημουν αρκετα τολμηρος -να μην πω τρελλος- που θα εκανα refret και μαλιστα με ατσαλινα ταστα, και με "οικιακα" εργαλεια και DIY εργαλεία! Λοιπον, εχοντας αγορασει απο eBay τα εν λογω Jescar SS 55090 (αντιστοιχα των Dunlop 6105), προβληματιζομουν αρκετα να ηταν συννετο να αλλαξω στο ιδιο της μανικι ή να αγορασω ενα φθηνο και να αλλαξω σε αυτο, χωρις να καταστρεψω το...mama της... Ημουν αρκετα αισιοδοξος (οντας και η 2η φορα) και σκεφτηκα οτι το πολυ πολυ να μην παει καλα, και τοτε να παρω ετοιμο καλο μανικι (ακομα και αυθεντικο Fender replacement). Παρακατω, ολοκληρωμενη... ....to be continued... Αυτή τη φορα ημουν πιο προετοιμασμενος και σε υλικα αλλα και σε ιδιοκατασκευες. Συγκεκριμενα αγοραζοντας fret claw και radius απο ebay, εφτιαξα δικη μου πρεσα με δυο κομματια ξυλο και 2 μεταλλικες γωνιες και ετσι κρατησα χαμηλα το κοστος. Για να βγαλω τα ταστα, εκτος του ζεστου καλαΪ, εκοψα απο κουτακι μπυρας (μονο κοκακολες θα πινουμε; ) και με μια εγκοπη τοποθετησα κατω απο το ταστο οπως το εβγαζα για να προστατευσω την ταστιερα. Δυστυχως, σε μερικα ταστα μου ξεφυγε η πιεση και την "τραυματησα" λιγο. Αλλα οκ, για εμενα την φτιαχνω ετσι κι αλλιως. Τωρα, το να κοψω τα ασταλινα ταστα ηταν οντως αρκετα δυσκολο, και προσπαθησα μερικους τροπους. Ενας ηταν να τα κοψω με το Dremel. Ομως, το μονο που καταφερα ήταν να ζεσταθουν πολυ και να πυρακτωθουν σ εκεινο το σημειο (μαλλον δεν πιεσα και πολυ, φοβουμενος μην σπασει τιποτα και τραυματιστω, ασχετα αν ειχα ειδικα προστατευτικα γυαλια...Μπορει να εφευγε κανενα κομματι απο το δισκακι σε αλλο σημειο το προσωπου κλτ...) Προσπαθησα λοιπον λιγο λιγο να τα κοψω αφου τα μετρησα στην ταστιερα, με καλη πενσα τσαλινη που ειχα. Το καταφερα, αλλα μου βγηκαν τα χερια (βεβαια, δεν ξερω τι ποιοτητας ατσαλι ειναι τα Jescar, παντως αρκετα πιο σκληρο απο τα N/S ) Το κλειδι απο ο,τι καταλαβα ηταν να μπουν πολυ καλα στην θεση τους τα ταστα. Μετα ηταν ολα ευκολα. ΕΤσι, καθαριζοντας και γυαλιζοντας την ταστιερα μεχρι ψιλο γυαλοχαρτο, εγινε καλη η επιφανεια. Με την πρεσα που εφτιαξα, και λιγη κυανοακρυλικη κολα (προσεχτικα με γαντια γιαλια κτλ, γιατι την προηγουμενη φορα παραλιγο να κολλησουν τα δαχτυλα και να μην ξεκολλαν!!!! ) στα αυλακια, σταθερη πιεση, μπηκαν στην θεση τους. Ηταν λιγο πιο φαρδια, αλλα με τα μεταλικα files που ειχα ανοιξα το αυλακι οσο χρειαζοταν (ξερω, μπακατελα, αλλα πηγε καλα) Ενα ενα, και τρια τρια τα ταστα αμεσως εβλεπα αν καποιο ηταν πιο ψηλα η οχι, πριν κολλησουν καλα. Ετσι εφερα την ταστιερα σαν σε πληρως leveled. (σαν σε πληρως γιατι 1 ταστο πρεπει να ηταν ελαχιστα πιο ψηλα.) Αφου κολληθηκαν, σειρα ειχαν να κοπουν οι ακρες....OMG... Μετα απο μερικους τροπους που λιγο ελλειψε να φαγωθουν οι ακρες της ταστιερας, το εκανα τελειως χειρονακτικα. Με μια λαμα σεγας, εκοψα οσο πιο κοντα στην ταστιερα μπορουσα τα ταστα (ειχα αφησει αρκετο να περισευει, αλλα μου βγηκε σε καλο). Αρκετη δουλεια.... Τελος, με 2 λιμες (μια χοντρη- μια ψιλη, τοποθετησα στο τραπεζι την ταστιερα. Με τη λιμα να τριβω τα απεναντι ταστα και πιεση προς το μερος μου καταφερα να κανω μεχρι και 35 σχεδον μοιρες γωνια. (επομενη φαση να αγορασω κανονικο bevel λιμα με πλαστικο). Και με μια πιο ψιλη να στρογγυλεψω τις ακρες στο τελος. (βρηκα μια ακομα συμβουλη στο ιντερνετ που βοηθησε, να τριψω τις ακρες με το μαλακο block γυαλοχαρτο. Ετσι οντως, στρογγυλεψαν καλυτερα, και στρογγυλεψε λιγο και η γωνια της ταστιερας, που τωρα εχει καλυτερ αισθηση, και δεν κοβει οπως παλια. Αφου λοιπον συναρμολογησα την κιθαρα, με περισση, του ασχετου ιδεα, καταφερα να ειναι σχεδον τελεια τα ταστα. Ετσι γλιτωσα κατι που δεν υπηρχε αυτη τη φορα με ασαλινα ταστα να πετυχω: Να κανω fret level τριβωντας τα ολα τα ταστα. Χειροτερα θα τα εκανα, παρα καλυτερα (εδω ειναι που ενας επαγγελματιας δεν μπορει να αντικατασταθει με τιποτα...Οποτε, δεν το τολμησα καν...) Εν κατακλειδει, ειμαι υπερευχαριστημενος, παιζει τελεια, πλεον ακομα και το κουρδισμα και στα 3 πρωτα ταστα νομιζω ειναι καλυτερο (ειχα την εντυπωση οτι χαναν απο το Nut στο 2-3. Τωρα η κιθαρα θα κρατησει πολυ περισσοτερο, παιζοντας και κανοντας βαρια bend και τριψιματα, κατι που στην προηγουμενη ευκολα θα εβλεπα εστω και μια χαραγη και στις μπασσες χορδες, τωρα πραγματικα δεν φαινονται να επηρρεαζονται. Ευχομαι να κρατησουν... Θα δειξει... ΥΓ. Ηταν το δευτερο μου refret σε μια φθηνη αλλα καλη μου κιθαρα, που απο τη μια αξιζε να την φτιαξω στα μετρα μου, ενω απο την αλλη, και κατι να μην πηγαινε καλα, το κοστος θα ηταν μικρο! ;D Η συμβουλη μου και αυτη τη φορα; Οσοι εχετε διαμαντια κιθαρες που αξιζουν πολλα και συναισθηματικα και οικονομκα, και δεν εχετε σκοπο να καντε μονοι σας την διδικασια, απλα πηγαινετε σε καποιον επαγγελματια που ξερει. Οσοι απο την αλλη δεν υπηρχε περιπτωση να πατε ετσι κι αλλιως ή εχετε ορεξη, διαθεση, υπομονη και σχετικη ικανοτητα σε μερεμετια, τοτε βουτατε!

Καλημερα παιδια, διαβασα ολο το νημα και λεω να "αναβιωσω" λιγο το θεμα . Και εχω να σταθω στα εξης: Οι Αμερικανοι εχουν οντως διαφορετικο τροπο σκεψης... Τωρα, εγω εχω να παρατηρησω: 1. Μπορει και να τους ξεφυγε το βιντεο, μπορει και οχι... Σκεφτειτε μονο οτι δεν ξυπνησαν μια μερα, μονοι τους μια Κυριακη και ειπαν "ρε σεις, ρε, ρε δεν παμε να στρωσουμε καμια 300ρια κιθαρες που θα πεταξουμε, στο χωμα, να τις ευθυγραμμισουμε σωστα, να παμε μετα να φερουμε τον εκσκαφεα, να περασει απο πανω 2-3 φορες, μετα να τις μαζεψουμε και τα μικρα κομματια λιγα λιγα, να παμε να τα πεταξουμε; (εκει που θα τα πεταγαμε απο την αρχη, into a Shredding Machine, ή σε φουρνο για καψιμο;). Ελαττωματικα προιοντα, και μιας τετοιας εταιριας, δεν αλλαζουν χερια ετσι, χωρις να υπαρχει επιβλεψη απο υπευθυνους του Τι θα γινουν... Σιγουρα υπαρχει ιεραρχια και ευθυνων, και λογοδοτησεων...Καπου σταματησε η μπιλια. Και αν δεν το ηξερε ο CEO, τοτε ο πιο κατω, πιο κατω, μεχρι που βρισκεται ποιος φταιει... 2. Exaggereted Τhings... Ναι, το εχουν μαλλον αυτο με την υπερβολή οι αμερικανοι... 3. Ενα αποτυχημενο προιον, το πιο λογικο ειναι, να εξαφανιστει και απο την αγορα και απο τις αποθηκες, με συνοπτικες διαδικασιες, χωρις πολλα πολλα, "να παμε παρακατω τωρα που ηπιαμε την πορτοκαλαδα...". Αντ' αυτου, χρειαστηκε κοπο, χρονο, ανθρωπους, οδηγους, μετα να καθαρισουν, ενα πρωινο, κτλ για να γινει κατι τετοιο. "Not so time and effort efficient", που λενε και οι Αμερικανοι... 4. Απο την αλλη, "οσα ξερει ο νοικοκυρης, δεν τα ξερει ο κοσμος ολος" Σε ολων μας τις δουλειες, μπορει να ξερουμε και να γινονται πραγματα, που απλα δεν βγηκαν παραεξω και δεν εγινε ντορος... Εδω βεβαια, οσο μεγαλυτερη η εταιρια, τοσο μεγαλυτερος ο ντορος. 5. Συμφωνω με τους υπολοιπους, οτι, μια εταιρια τετοιου επιεπεδου που κυκλοφορει συγκεκριμενης ποιοτητας προιοντα, δεν προκειται ποτε να τα κυκλοφορησει ως Β-stock με το ιδιο λογοτυπο για ευνοητους λογους. Το κανει, ομως, βγαζοντας μια πιο οικονομικη γραμμη, πχ τις Epihpone (αν και δεν τις θεωρω τοσο κατωτερα παιχτικα οσο γενικα μπορει να νοειται), η ESP με τις LTD της, η Fender με τις Squier της κτλ. 6. Αν ενιωσα ενα σφιξιμο στο στομαχι; Ναι, φυσικα...Στεναχωρο, ξεροντας τι χρειαστηκε να γινουν και να φτιαχτουν μεχρι να φτασουν στο εκει χωμα. Αν απλα το ακουγα και δεν το εβλεπα, αν θα μου εκανε την ιδια εντυπωση; Ισως λιγοτερη...Απο την αλλη, πριν ακομα φτασει σε εμας και να δειξει το βιντεο αυτο disrespect στα ματια μας ως καταναλωτες, πρωτα απο ολα δεν δειχνει το σεβασμο που θα επρεπε στους ιδιους τους υπαλληλους τους που καναν τοσο κοπο να τις φτιαξουν. (εγω τουλαχιστον αν δουλευα στην γραμμη παραγωγης, εχοντας φαει τοσες ωρες και κοπο να την φτιαξω, το να τις πετανε κατω σαν τουβλα, ή απλα μαδερια, θα με ενοχλουσε ακομα περισσοτερο...) 7. Εμεις οι μουσικοι (τουλαχιστον), εχοντας ιδιαιτερη σχεση με το μουσικα μας οργανα, ναι, θα πουμε ενα "ρε τους μλκς, δεν την παλευουν καθολου;" Απο την αλλη, αν βλεπαμε κατω καμια 300αρια πλυντηρια να περναει απο πανω τους, μπορει και να λεγαμε "ω,τρελλη φαση!" (αγαπητε αναγνωστη, αν εφτασες μεχρι εδω κατω και καταφερες να τα διαβασες ολα αυτα, απλα Respect ) Cheers που λενε και στο America!