The Genius Loci

Εδώ φαίνεται η ποσότητα του ξύλου που τελικά αφαιρέθηκε κάτω από το pickguard. Η δίαιτα άρχισε να αποδίδει κάπως, αν και όχι όσο θα θέλαμε...

Η γέφυρα κόπηκε ώστε να ταιριάξει με τον humbucker

routing συνέχεια... φαίνεται και το σημάδεμα για την αφαίρεση ξύλου από το σώμα

Routing για bridge humbucker... και ένα ακόμα routing για τον... μεσαίο μαγνήτη ;)

Πριν από λίγο καιρό, μαζί με τον καλό μου φίλο Δημήτρη Ιωάννου (μπασσίστα, φωνή και ψυχή των Blues Cargo και έναν από τους πιο φανταστικούς ανθρώπους που μπορεί να γνωρίσει κάποιος σ'αυτή την περιοχή του Σύμπαντος), ολοκληρώσαμε ένα project με πειραματόζωο την ταπεινή μου Squier CV Tele. Μερικά γι'αυτή την κιθάρα: αγοράστηκε όταν ήμουν στη Σουηδία πριν 3-4 χρόνια, και, δυστυχώς, στη μεταφορά της στην Ελλάδα απέκτησε μερικά "παράσημα" στο σώμα. Αυτό με οδήγησε στην απόφαση να της εφαρμόσω αρχικά ένα (ψιλοαποτυχημένο) relic. Στην πορεία αλλάχτηκαν οι μαγνήτες αλλά γενικά η χρήση της ήταν περιορισμένη, δεδομένου και του λεπτού μπράτσου που δεν κατάφερα ποτέ να συμπαθήσω. Επίσης, δυστυχώς, το βάρος της ήταν ένα πρόβλημα. Ο στόχος στο project ήταν μια "ιδιαίτερη" Tele (ας πούμε...) χρησιμοποιώντας σε μεγάλο βαθμό υλικά που υπήρχαν ήδη διαθέσιμα. Μια βασική "επιρροή" σε διάφορα χαρακτηριστικά της κατασκευής, ήταν οι κιθάρες του James Tyler (θα εξηγήσω στην πορεία τι εννοώ). Η κιθάρα θα έπρεπε να έχει κάποια μοντέρνα χαρακτηριστικά αλλά κατά βάση vintage ήχο. Το.... εικαστικό θέμα του φινιρίσματος, ήταν "Autumn Leaves"... πεσμένα και μη φύλλα δέντρων. Ξεκινήσαμε λοιπόν με το routing, ώστε πρώτον να μπορούν να τοποθετηθούν οι νέοι μαγνήτες και δεύτερον να μειώσουμε το βάρος όσο γίνεται. (να ζητήσω προκαταβολικά συγγνώμη για την πολύ μέτρια ποιότητα των φωτο... :-\) Εδώ το σώμα πριν ξεκινήσουμε, ο σχιζοφρενής Μάστορας με το ρούτερ και η Bettie Page, από την οποία ζητώ συγγνώμη αλλά θα επανέλθει σίγουρα σε μελλοντικό project! ;D

Για τη δικιά μου CV Tele, και πως... κατάντησε ;D, προσεχώς... Μερικοί συνφορουμίτες την έχουν δει/παίξει πάντως. Το σώμα αρχικά ζύγιζε (αν θυμάμαι καλά) γύρω στα 2450-2480 (πρέπει να το κοιτάξω).

Ήταν σε πολύ καλό επίπεδο για Strat (με δεδομένο ότι ζυγίστηκε με ακρίβεια). Δεν ξέρω αν και οι Strat έχουν μισό πόντο χρώμα πάνω, οι Tele σίγουρα. Μπορείς να το διαπιστώσεις εύκολα τσεκάροντας σε κάποια ακμή, ας πούμε στο neck pocket.

Δεν υπερβάλεις καθόλου. Μα ΚΑΘΟΛΟΥ. Fact: Το στρώμα βαφής + primer πάνω σε μια CV Tele μετρήθηκε στα 200 περίπου γραμμάρια. :o :o Μάλλον τις... εμβαπτίζουν σε χρώμα αντί να τις ψεκάζουν. Δεν εξηγείται αλλιώς...

Η CV Tele να ξέρεις ότι θα σου βγει μια χαρά σε όλα, με εξαίρεση το βάρος. Αυτό που θα πρότεινα σε ΟΛΟΥΣ τους κατόχους CV Tele θα ήταν να την γδύσουν και να αφαιρέσουν όλο το χρώμα! Αν μάλιστα κάνουν ένα ζύγισμα πριν και μετά, θα πάθουν την πλάκα τους. Και μετά να την βάψουν με ένα λεπτό στρώμα χρώματος της επιλογής τους (εγώ, να πω την αλήθεια, θα προτιμούσα ανιλίνη κι'ας μην "προστατεύει"). Αυτό που θα προκύψει θα είναι ΑΛΛΗ κιθάρα. You can take that to the bank. ;)

Όχι δεν είναι. Τουλάχιστον με την αυστηρή τεχνικά έννοια. Είναι όμως: α) Τέρας β) Αρκετά ευρύ συχνοτικά για να καλύψει τις κιθαριστικές εξομοιώσεις Με το παραπάνω εννοώ ότι οι συχνότητες πέραν των κλασσικών κιθαριστικών, σε ένα modeling περιβάλλον, εξυπηρετούν την απόδοση κάποιων εφφέ, αλλά, κυρίως, των συχνοτήτων της εξομοίωσης της καμπίνας. ΜΕΓΑΛΗ σημασία έχει βέβαια το που θα μπει το μεγάφωνο. Κατά προτίμηση σε μια ported καμπίνα λέω εγώ. Πήρα την Thiele γιατί την είχα και παλιά και την ήξερα, αλλά και για σιγουριά.... αλλά και κάποιο μεγάφωνο της Beyma ή της Eminence, πιθανότατα με crossover και tweeter, θα δούλευε καλά ή καλύτερα. Σε μια κιθαροκαμπίνα, θα έδινε τόσο την αίσθηση όσο και τη συχνοτική απόκριση, με συμβιβασμούς βέβαια εκατέρωθεν.

Για όσους δεν το έχουν πάρει χαμπάρι πάντως, όλοι οι ξένοι προμηθευτές πλέον δίνουν ΜΗΔΕΝΙΚΗ πίστωση. Λάβετε το υπόψιν σας (χωρίς να προσπαθώ, σε καμμία περίπτωση, να δικαιολογήσω οποιονδήποτε).

ΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!!! Μλκς, να γιατί έχω σταματήσει να κάνω προπόνηση κοιλιακών! ;D ;D Ένα φανταστικό που μου ήρθε μέσω FB: "ΠΡΟΣΟΧΗ! Αν λάβετε ταχυδρομικώς φάκελο με την ένδειξη ότι περιέχει CD των Πυξ Λαξ, ΣΕ ΚΑΜΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΜΗΝ ΤΟΝ ΑΝΟΙΞΕΤΕ! Περιέχει CD των Πυξ Λαξ". :D :D :D

Ναι αμέ! :D Πρόσεξε μην μπλέξεις με τους τρελούς εδώ μέσα όμως γιατί σε βλέπω να μένεις με το σώβρακο. ;D

Class-D υπάρχουν ενισχυτές μπάσσου, hifi, γενικής χρήσης, ενσωματωμένοι σε ενισχυτές keyboards, powered monitors, ό,τι θέλεις. Δεν έχει να κάνει με τη μεθοδολογία αναπαραγωγής. Μπορείς να βρεις επομένως πολλούς να δοκιμάσεις, απλώς της ΕΗΧ είναι προσανατολισμένοι για χρήση σε κιθάρα (γιατί και στους D υπάρχουν διάφορες φιλοσοφίες κατασκευής). Το Ethos έχει νόημα να το αποκτήσεις αν αυτός ο ήχος είναι το bread and butter σου. Σημειώνω ότι (όπως και το πετάλι) φαντάζομαι θα είναι εξαιρετικά κατασκευασμένος και με κορυφαία υλικά, οπότε δεν μπαίνει στην κατηγορία "οικονομικό εργαλείο". Θα ήθελα να δω έναν, ας πούμε, Vox type ενισχυτή, που να κοστίζει όσο ένα Character pedal + ένας EHX ενισχυτής μαζί. Δηλαδή κάτω από 300 ευρώ σύνολο με έναν τελικό 20-30 βατ.

Δεν θα είναι Tele αλλά Strat style. Για σένα το έβαλα (που θέλεις Tele). Αλλά να ξέρεις από τώρα ότι αν μπλέξεις με partcasters θα μπαίνεις συνέχεια στον πειρασμό να αλλάζεις και να πειραματίζεσαι... οπότε το οικονομικό πάει περίπατο. ;)

Τη διαφορά, τουλάχιστον στην ποιότητα κατασκευής, με τις "φρέσκιας παραγωγής". Ξαναλέω: το ότι θα σταματήσει κάποια στιγμή (πιθανολογώ μέσα στα επόμενα 10 χρόνια) η παραγωγή λυχνιών, είναι τόσο σίγουρο όσο και ο θάνατος.

Δηλαδή για να καταλάβω, ποιες περισσότερες παραμέτρους απαιτείς από έναν ΤΕΛΙΚΟ ενισχυτή; ??? Στην πρώτη ερώτηση σου η απάντηση είναι ότι ΦΥΣΙΚΑ και θα τελειώσουν, ήδη έχουν πρακτικά "τελειώσει" από άποψης ποιότητας και όποιος έχει δει στη ζωή του μια και μοναδική NOS λάμπα το καταλαβαίνει αμέσως. ;D Οι μόνες αγορές που συντηρούν την παραγωγή λυχνιών είναι πλέον η... κιθαριστική και αυτή του hifi (εξίσου βαρεμένοι καταναλωτές και στις δύο...). Καμμία σχέση με πριν από 15-20 χρόνια, που το 99.9% της παραγωγής πήγαινε σε στρατιωτικές εφαρμογές (ήδη τότε για κάλυψη συντήρησης legacy υλικού, σήμερα πλέον είναι ΟΛΑ solid state). Για να επανέλθω στο δεύτερο, ένα πρακτικό παράδειγμα: θα ήθελα πάρα πολύ κάποιος να βάλει δίπλα δίπλα έναν Ceriatone Overtone (Dumble clone) και έναν από τους καινούργιους Ethos OD amps. Και οι δύο επιχειρούν να πετύχουν το ίδιο πράγμα. Ο πρώτος ζυγίζει δεν ξέρω πόσα κιλά και κοστίζει αρκετά πάνω από 1000 ευρώ. Ο δεύτερος φαντάζομαι θα είναι καναδυό κιλά με το τροφοδοτικό, έχει μέγεθος μεγάλου πεταλιού και θα κοστίζει πιστεύω κανα 700άρι στην Ευρώπη. Προς το παρόν ο Ethos είναι ο μόνος ενισχυτής που γνωρίζω (για κιθάρα) που είναι "πλήρης" και διαθέτει class-D τελικό. Θα μπορούσε όμως θαυμάσια στο ίδιο μέγεθος και φιλοσοφία, να φτιαχτούν Marshall, Boogie, Fender, κλπ "flavors" ή κάτι τελείως πρωτότυπο.

Όχι, θέλω να... αλλάξω σώμα σε μια partcaster. ;D Επειδή δεν εμπιστεύομαι και πολύ τα βαψίματα των κινέζονε, λέω να πάρω ένα άβαφο, μιας και, έτσι κι αλλιώς, θα γίνει custom βαφή. Όμως έχω δύο πληροφορίες για τα GFS σώματα: 1) Από τέλη του έτους πέρυσι, είναι πιο "σωστά" σε ό,τι αφορά neck pockets, κλπ, απ'ότι παλιότερα και από τις χλαπάτσες που βλέπετε στο site 2) Μπορεί να γίνει τελικά μια πολύ όμορφη κιθάρα όπως η παρακάτω:

Για το πρώτο, πρακτικά σε ό,τι αφορά στην Αγορά, έτσι ακριβώς είναι. Για το δεύτερο, πρακτικά σε ό,τι αφορά στην Αγορά, βρίσκονται τρόποι να μην ισχύει... trust me. ;) Αν κάποιος στην Ελλάδα έχει την υποστήριξη του (ευρωπαϊκού) εργοστασίου, μόνο αλεξιπτωτιστές μπορούν να επιβιώσουν... για λίγο, εμπορευόμενοι τα ίδια προϊόντα. Για αμερικάνικα/γιαπωνέζικα πάνω κάτω ισχύουν τα ίδια, μάλιστα οι Αμερικάνοι γράφουν στα... αρχαία τους τις ευρωπαϊκές οδηγίες και αν θέλουν να ορίζουν αντιπρόσωπο, dealer, exclusive, πες το όπως θέλεις, αυτό θα κάνουν. Τα παραπάνω ισχύουν στις αγορες που δραστηριοποιούμαι, αλλά φαντάζομαι (και απ'όσο γνωρίζω) σε μεγάλο βαθμό σε όλες.

Σωστό, δεν το είχα σκεφτεί. Το θέμα είναι αν θα πειστεί ο κλασσικός παραδοσιακός κιθαρίστας (δηλ. ένα ον λίγο πιο συντηρητικό στη νοοτροπία του από, ας πούμε... τη Θάτσερ) να αλλάξει τον λαμπάτο του με έναν αντίστοιχο Class-D. ;)

Ναι... τελικά ποιο από τα δύο ισχύει; Το πρώτο (δηλ. εφηβικές φαντασιώσεις) ή το δεύτερο (δηλ. άγνοια της Αγγλικής ορθογραφίας)?

Μια παρατήρηση επειδή το θυμήθηκα από σχόλιο φίλου. Οι Class-D ενισχυτές (για monitors, μπάσσο, hi-fi κλπ) ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ "DIGITAL" EΝΙΣΧΥΤΕΣ!! Γιατί το άκουσα κι αυτό... Η παρεξήγηση προέρχεται πιθανότατα από το γεγονός ότι οι περισσότεροι τέτοιοι διαθέτουν κάποιο DSP που ο σκοπός του είναι να μειώνει το θόρυβο και να επεμβαίνει σε συχνότητες. Ωστόσο από μόνοι τους δεν έχουν καμμία σχέση με.... ψηφίο. Να σημειώσω εδώ πως ο Magnum ΕΧΕΙ θόρυβο, τουλάχιστον σαν έναν ανάλογο λαμπάτο.

Έλα ρε... δεν ήξερα ότι είσασταν φιλαράκια με τον παππού και τον αποκαλείς έτσι άνετα με το μικρό του όνομα! :P Και με τη Becky θα παίζετε σφαλιάρες υποθέτω, ε; Οι BL είναι από τελείως άλλο πλανήτη και ΔΕΝ συγκρίνονται με τους άλλους που συζητάμε. Μόνο στην τιμή μοιάζουν.

Ποιος είναι ο Bill?

+1000 στο πρώτο σκέλος Στο δεύτερο δεν έχω άποψη αλλά μπορεί να αποκτήσω σύντομα. 8)