trolley

Αν η αστυνομία δρούσε επί τη βάσει του τι φαντάζεται, μπορεί και να πήγαινε να κάνει έρευνες σε ένα χωριό στη Χαλκιδική, οπότε οι κάτοικοι θα άναβαν λάστιχα και θα έστηναν οδόφραγμα, το οποίο θα κινούσε ακόμη περισσότερες φανταστικές υποψίες, θα έπεφταν δακρυγόνα και... ... κάτι γιεγιέδες θα λέγανε ότι κάνει κατάχρηση εξουσίας. Για φαντάσου το.

Ναι. Να βάζεις καλύτερους τίτλους που να εξηγούν το θέμα που ανοίγεις. Όχι να φωνάζεις "ΒΟΗΘΕΙΑ" σα να είσαι η Όλιβ Όιλ και να σε βιάζει ο Πόλντο.

Θα σου εξηγήσω τι εννοώ : όταν ρωτήσεις "μα γιατί είναι τόσο χάλια το πρόγραμμα της τηλεόρασης" όλοι οι επαϊοντες απαντούν "μα, διότι αυτό θέλει ο κόσμος". Όπως αντιλαμβάνεσαι, τίποτε δε βρίσκεται μακρύτερα από την αλήθεια... η οποία θα μπορούσε ίσως να διατυπωθεί ως εξής "μα, διότι αυτό θέλει ο κόσμος ανάμεσα στα σκουπίδια που του προσφέρουμε", το οποίο είναι ειλικρινέστερο κατά το ότι αποδίδει την ευθύνη εκεί που ανήκει : σε εκείνον που προσφέρει τα σκουπίδια. Κατ' αναλογία, οι θαμώνες του Half Note έχουν επιλέξει το μαγαζί για κάποιο λόγο: αν αυτός είναι ότι επιτρέπεται το κάπνισμα, πάω πάσο (όπως είδαμε όμως, διαφημίζονται ως ΜΗ καπνιστές). Αν το επέλεξαν για άλλες ποιότητές του όμως (π.χ. τη μουσική που ακούγεται) τότε δε νομίζω ότι υπάρχει κάποιος ειδικός λόγος για υπαναχώρηση στην πολιτική περί ΜΗ καπνιστών. Απέναντι στον πελάτη ενός καταστήματος, υπεύθυνος και λογοδοτών είναι ο καταστηματάρχης, όχι ο άλλος πελάτης.

Η διεύθυνση φέρει την αποκλειστική ευθύνη, όχι οι θαμώνες. Ο τρόπος με τον οποίο είναι οργανωμένη η κοινωνία μας, προβλέπει τον καταμερισμό ευθυνών από την κορυφή της πυραμίδας προς τα κάτω, όχι το αντίθετο. Ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού που ανέφερες έχει τη δυνατότητα να επιβάλει το μέτρο, αλλά επιλέγει να μην το κάνει, κρίνοντας ότι κάτι τέτοιο θα του μείωνε τις εισπράξεις (το οποίο βέβαια, δεν έχει τρόπο να το ξέρει με βεβαιότητα... άλλωστε πόσα μαγαζιά τύπου Half Note υπάρχουν στην Αθήνα;). Έχω βέβαια την απορία : του απευθύνθηκες απαιτώντας το δίκηο σου;

Αν εννοείς ότι γενικώς δεν εκτιμάς τη γνώμη μου οπότε εξ' αντιθέσεως θα τον πάρεις, τότε χαίρομαι και περιμένω να διαφωνήσουμε, όταν γράψεις τη δική σου γνώμη. Αν εννοείς ότι γενικώς εκτιμάς τη γνώμη μου, κατάλαβες ότι κατέχω από Bowie, ότι μάλλον έχω δίκηο αλλά ένας "καλός" δίσκος του Bowie είναι προτιμότερο να ακουστεί πάνω από μερικές φορές, τότε πάλι χαίρομαι διότι συμφωνώ και περιμένω να γράψεις τη γνώμη σου.

Ακούγοντας το "Where Are We Now" ευχήθηκα να είναι το χειρότερο τραγούδι του επικείμενου δίσκου. Δυστυχώς, τελικά αποδείχθηκε ότι ήταν το καλύτερο. Βέβαια, η άποψη είναι εντελώς υποκειμενική : όσον αφορά εμένα, η βερολινέζικη περίοδος του, ήταν η καλύτερη στην καριέρα του, και το "Where Are We Now" απηχεί ακριβώς αυτή την περίοδο. Τα υπόλοιπα τραγούδια, είναι πιθανό ότι θα κτυπήσουν εξίσου ευαίσθητες χορδές σε ΄άλλους ακροατές, καθότι ο δίσκος έχει κάτι για όλους: από την εποχή των προσεκτικών ενορχηστρώσεων του Αλαντίν, μέχρι το "βαράτε-όσο-μπορείτε" του Let's Dance (χωρίς όμως κάποιο εφάμιλλο χιτ), μέχρι τις αμιγείς ροκιές του Earthling... Αυτό όμως δε λειτουργεί τελικά. Στην προσπάθειά του να παρουσιάσει συνοπτικά όλα τα στυλ με τα οποία έχει δραστηριοποιηθεί, τελικά αποτυγχάνει να παρουσιάσει κάτι καινούργιο. Η φωνή βέβαια είναι εκεί (αν και σε επίπεδο παραγωγής, ο δίσκος είναι αυτό που λέμε over-produced και υπάρχουν στιγμές που ο David ακούγεται καλύτερα από άλλες), όπως εκεί είναι και η αγάπη του για δύστροπα chord progressions, όπως και μία μπάντα που θα την ζήλευε οποιοσδήποτε. Νομίζω ότι αν είχε επιμείνει περισσότερο στην εξομολογητική διάθεση του Where Are We Now, παραιτούμενος από τον "απαραίτητο" ροκο/χορευτικό χαβαλέ, θα είχαμε ένα σπουδαίο άλμπουμ, ενώ τώρα έχουμε ένα καλό άλμπουμ. Αυτά.

O Αγάθωνας έχει ακριβώς τη φάτσα και το ύφος του ρεμπετοφρήκουλα που αν τον έχεις καλέσει για φαγητό και πας μέσα να φέρεις καφέ με τη γυναίκα σου, θα προσπαθήσει μέχρι να γυρίσεις να σου έχει πηδήξει το σκύλο. Ο Μελάς είναι μεν παχύς, αλλά είναι ανθρώπινο ον. Ο Αγάθωνας έχασε το ρόλο του ΕΤ (στον ΕΤ) μόνο διότι ζήτησε περισσότερα λεφτά από τον τύπο που έφτιαξε το κουκλάκι. Η είδηση στο πιο πάνω βίντεο είναι ότι ο Αγάθωνας έχει τηλέφωνο !!!

Έχεις απόλυτο δίκηο. Όντως, θα έπρεπε να πεθάνεις. Γι' αυτό, σαν εμπειρότεροι, σου προτείνουμε να περιορίσεις τις επιλογές σου, και να συγκεντρωθείς στο να μάθεις ένα πρόγραμμα πολύ καλά, αντί να πελαγοδρομείς χωρίς λόγο. Το ίδιο ισχύει και με τη φωτογραφία, το βίντεο ή οτιδήποτε άλλο. Το ότι υπάρχουν πολλές επιλογές διαθέσιμες, δε σημαίνει ότι πρέπει να χάνουμε τη ζωή μας με δαύτες.

Νομίζω ότι είναι καλύτερα να κρατήσεις την ουσία : ότι όλα τα προγράμματα που ανέφερες είναι εξίσου καλά, συνεπώς δεν υπάρχει λόγος να απασχολείσαι με συγκρίσεις και συμβιώσεις τους. Τώρα, αν θες να τα τρέχεις "πειρατικά" τρέξε τα, αλλά κατάλαβε ότι αυτό δεν θα σε βοηθήσει σε τίποτε: δεν θα έχεις ποτέ υποστήριξη (γραπτή ή άλλη), δεν θα πάρεις ποτέ φθηνά updates και (επειδή ακριβώς χώνεσαι σε ένα σκεπτικό ότι τα πάντα είναι τζάμπα), θα χάσεις και το κριτήριο του τι είναι καλύτερο και τι όχι.

Πάντα με ενοχλεί να ακούω διάφορυς "καθώς πρέπει" τύπους να διδάσκουν ενάντια στη χρήση ναρκωτικών. Αυτό είναι διαφορετικό:

Ριχάρδε, ηρέμησε αγοράκι μου. Κανένας δε σε κρίνει, και μάλιστα με τον τρόπο που εννοείς. Λίγο χιούμορ έκανα, αν σε έθιξε ζητώ συγνώμην. Να.. είχα και εγώ κάποτε μία κοπέλα που ήθελε να μάθει μαράκες... και της πήρα ένα σετ, της βρήκα και δάσκαλο και με παράτησε, με την αστεία δικαιολογία ότι με θεωρούσε μαλάκα.. το ξέρω.. απίστευτο... αλλά τι να κάνεις... έτσι είναι η ζωή. Λοιπόν καλή επιτυχία σου εύχομαι, και συγνώμην για την ενόχληση.. άλλωστε βρε, είχες ήδη πάρει τις απαντήσεις σου, δεν έγινε δα και τίποτε.

Υπάρχει μόνο ένας πιθανός λόγος για να έχεις ενοχληθεί. Ότι έχω δίκηο. Ριχάρδε.

Αγαπητέ, εσύ μας κατέστησες συν-γνωμοδότες για τα προσωπικά σου. Ποιου πρακτέου; Μέσα στο μυαλό είναι όλα (ψυχολογία της πλάκας).

αφτο ινε πρωσαιχαι ωτει τω πωτειρη μαι τω κωκεινω κρασει ταρακουνειαιται αλλλα ανταιχη αινω τω αδηω πωτειρη παιφτει μαι τι μεια

Γιατί ρε φίλως; Έχει δει ποιο οραίω πράμα; Tarkovsky's Stalker: Final Scene

Μπααα... Το έγκλημά μου ήταν λίγο μπροστά σε άλλα, όπως: α) τύπος διάβαζε τα ποιήματά του στη φιλενάδα του... β) άλλος (κιθαρίστας και αυτός) ήθελε να την κάνει... τραγουδίστρια.... γ) έτερος κιθαρίστας (κλαασικής μουσικής) έβαλε την 25 χρονη απόφοιτο της Παντείου φιλενάδα του να μάθει... κιθάρα... για να καλιεργηθεί... ... που να... φτουρήσω εγώ... Υ.Γ. Ο φίλος εδώ βέβαια, θέλει να κάνει τη σχέση του...κολαστήριο... στείλε βρε άνθρωπε την κοπέλα σε κανά σπα.

Εγώ τις ανάγκαζα να βλέπουν Ταρκόφσκι. Κοιμοντουσαν ένα τρίωρο (10-1) και μετά φρέσκες και λαχταριστές στην αγκαλίτσα μου.

Κάτι, σαν τα συμπεράσματα του Σποκ. Τιμή μου. Υ.Γ. Τουλάχιστον, θα έπρεπε να έχει συμφωνήσει στο πολύ-πολύ απλό, ότι όποιος ενδιαφέρεται, ρωτά ο ίδιος. Λέμε τώρα...

Αν η κοπέλα είχε - έστω, ελάχιστο - γνήσιο ενδιαφέρον για τα ντραμς, θα είχε μπει να ρωτήσει μόνη της. Η όλη υπόθεση μυρίζει ξεκάθαρο "εξαναγκασμό για λόγους συμβατότητας" ανάμεσα σε εραστές, δηλ : "τι σκατά να κάνω όταν εσύ παριστάνεις τον ροκά; - Μα μπορείς και εσύ να μάθεις ένα όργανο αγάπη μου. - Μα, Γιάννη δεν μπορώ - Μάθε ντραμς, είναι εύκολα - Μα, λες να τα καταφέρω; - Μα και βέβαια γλυκειά μου - Ματς - Μουτς". Διαβεβαιώνω, ότι όχι μόνο δε θα μάθει ντραμς, αλλά ότι μάλλον αν επιμείνεις προς αυτή τη κατεύθυνση, θα χωρίσετε κιόλας. Δεν είναι όλοι για όλα. Ειλικρινώς...

Hex Enduction Hour

Α.. να χαθείτε... με πείσατε... πάω να το ξανακούσω.

Τελικά, συγραφέας έπρεπε να γίνει (Stephen King like) Very, very true. I stand tapped (δηλαδή, "ταπώθηκα"). :-X :-X :-X

Προκύπτει λοιπόν ως ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο, να πούλαγε καλλιτεχνιλίκι ανέκαθεν. Σ.Σ. Του έδωσα πολλές ευκαιρίες (του δίσκου) και ακόμη του δίνω. Δεν είναι ότι δεν "μου αρέσει", απλά επιδίωξα να το δω το πράγμα και "αλλιώς". Πάντως, σήμερα κοίταζα στο δίκτυο και είναι πάρα πολλοί αυτοί που λένε ότι ο δίσκος είναι πατάτα. Εσύ δεν πιάνεσαι διότι είσαι πορωμένο νιάτο. :) :) :) Απορώ πως δεν έγραψες ακόμη για το δίσκο του Johnny Marr... σου ξέφυγε μπρε;

Τέλος πάντων... ας το γράψω όπως το σκέπτομαι: νομίζω ότι στο συγκεκριμένο τραγούδι, ο Σπηλιάς πουλάει καλλιτεχνιλίκι... έχει τόση σχέση με αυτό που περιγράφει όση έχω εγώ με τον αθλητισμό (ουδεμία), και δυστυχώς εγώ εξακολουθώ να θεωρώ προ-απαιτούμενο το να υπάρχει βιωματική σχέση ενός καλλιτέχνη με το αντικείμενό του, ειδικά όταν αναφερόμαστε στο ροκ ιδίωμα. Όσο για το ότι είμαι φαν από το '81, και την - όντως δύσκολη - θέση στην οποία με φέρνει αυτό, σε σχέση με τις τρέχουσες κοινωνικές και πολιτικές πεποιθήσεις μου, αφήνω τον απόστολο Παύλο να τα πει καλύτερα: "Όταν ήμουν νήπιο, μιλούσα ως νήπιο, σκεφτόμουν ως νήπιο, έκρινα ως νήπιο. Όταν έγινα άνδρας, κατάργησα τη συμπεριφορά του νηπίου."

Ναι βρε, το κατάλαβα. Διαφωνώ βέβαια (ποτέ δεν αντιλήφθηκα ούτε τον Έλλιοτ, ούτε τον Πόε, ούτε τον Όμηρο ως γκρίνια), αλλά ΟΚ. Νομίζω ότι έχεις παρεξηγήσει αυτό που είπα. Δεν είπα ότι η πλειοψηφία έχει δίκηο. Είπα ότι η πλειοψηφία θα διαφωνούσε με το είδος προσέγγισης που προτείνει ο Κέιβ. Ναι, αλλά μην το παρουσιάζεις σαν κάτι που συμβαίνει κάθε μέρα... ίσα-ίσα είναι πολύ σπάνιο (το να βρεθεί ένας ψυχοπαθής που να συμφωνεί με τις απόψεις ενός λογικού ανθρώπου), οπότε είναι αξιοπρόσεκτο εκ' των πραγμάτων. Οποιοσδήποτε λογικός άνθρωπος (κατ' επέκταση) θα αναζητούσε την αιτία. Ευχαριστώ για τη συζήτηση. Επισημαίνω ότι δεν ήθελα να μπλέξω σε πολιτική κουβέντα (δε θεωρώ ότι η αφορμή είναι κατάλληλη), αλλά μόνο να πω (ως φαν από το '81) ότι ο δίσκος δεν είναι καλός. Απλά, το τραγούδι για το οποίο μιλάμε, έχοντας ως αντικείμενο μία κατάσταση στην οποία υποχρεωτικά έχω εντρυφήσει, συνέβαλλε με τον τρόπο του στη διαμόρφωση αυτής της άποψης.