trolley

Αυτή είναι η σωστή ερώτηση.

Trolley Approved

Δεν ήμουν όμως, ήμουν δοκιμαζόμενος πληκτρείδης και είχα κολλήσει με το σόλο του All My Love. Έχω αναθεωρήσει, όπως εξήγησα. Love Isn't Always On Time, που λένε.

Αντιστοίχως, σε παρόμοια περίσταση, πάλι από τοπικό δισκάδικο είχα αγοράσει το παρακάτω άλμπουμ, μόνο και μόνο επειδή είχα ακουστά ότι "υπάρχει ένα μεγάλο γκρουπ που λέγονται Λεντ Ζέπελιν". Αυτό ερχότανε μέσα σε ένα χάρτινο καφετί περίβλημα, ίσα για να κρύβει ποια φωτογραφία έχει στο εξώφυλλο, καθώς είχε κυκλοφορήσει με έξι (αν θυμάμαι καλά), ελαφρώς διαφορετικές εκδόσεις της ίδιας φωτογραφίας, αναγκάζοντας τους συλλέκται να παίρνουν όλο και περισσότερα αντίτυπα μέχρι να τα μαζέψουν όλα. Το δικό μου αντίτυπο είχε αυτή την έκδοση που δείχνει το παρακάτω βίντεο, αν έχει οποιαδήποτε σημασία. Μουσικώς, μου φάνηκε μία μαλακία και μισή (διάβαζα μετά ότι "έχει σπάσει η φωνή του" και τέτοια). Χρειάστηκαν πάνω από είκοσι πλας χρόνια για να "πιάσω" τη φάση των Led Zeppelin και να αποκατασταθεί εντός μου το In Through The Out Door. Μιας και αναφέρθηκαν λοιπόν:

Το παρακάτω άλμπουμ έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για 'μένα. Ήμουν βασικά παιδίον, έχοντας μόνο ακουστά ότι υπάρχει ένας μεγάλος κιθαρίστας που λέγεται "Σαντάνα", και μπαίνω λοιπόν σε τοπικό δισκάδικο, όπου βλέπω το (διπλό άλμπουμ) Swing Of Delight. Το πάω στο σπίτι, και βάζω να παίξει... κάτι δεν πήγαινε καλά... διαπιστώνω ότι πάνω στις ετικέττες του βινυλίου υπάρχει η ένδειξη ότι πρέπει να παιχτεί στις 45 στροφές, όχι στις 33 1/3 που είχαν όλοι οι μέχρι τότε δίσκοι μου. Διαβάζω στο εξώφυλλο (ή εσώφυλλο, δε θυμάμαι πια) και κάτι λέγανε οι άνθρωποι περί ψηφιακής ηχογράφησης που για να αναπαραχθεί σωστά χρειαζόταν η μεταχείριση των 45 στροφών κλπ. Αλλάζω λοιπόν τη ρύθμιση στο πικάπ και ήταν η πρώτη επαφή μου με τον λεγόμενο ψηφιακό ήχο. Για κάποιο λόγο, αυτό το άλμπουμ δεν έχει πολλούς φίλους, πάντα αναρρωτιόμουν πόσοι σπαστήκανε που χρειάστηκε να αλλάξουν τις στροφές στο πικάπ... και βέβαια είναι "διπλό" μόνο διότι σε κάθε πλευρά βινυλίου χώραγε αισθητά λιγότερη μουσική. Το ακούω δύο-τρεις φορές κάθε χρόνο, για να θυμάμαι την όλη φάση, και διότι - παρά τη γκρίνια - έχει μερικά ωραία πράγματα μέσα.

Πάρε από το REC OUT (του TAPE 1, θα σου πω αν θέλεις γιατί προτείνω το TAPE 1) και στείλε το στα ηχεία. Ξεκίνα με χαμηλή ένταση (ούτως η άλλως, αυτό κάνουμε όταν θέλουμε να δοκιμάσουμε οποιοδήποτε νέο setup περιλαμβάνει ηχεία) και - όπως εκτιμήθηκε - δεν θα έχεις κανένα πρόβλημα. Βάλε πρώτα να παίξει ένα CD, μετά RADIO, μετά PHONO (όχι, δεν υπάρχει κάποιος ειδικός λόγος, απλά έτσι θα έκανα εγώ :) :) :)). Θεωρώ αυτονόητο ότι θα βάλεις ένα ζευγάρι καλώδια της προκοπής όχι κάτι που άφησες σε κάποιο υπόγειο πριν 20 χρόνια ανάμεσα στις τροφές για το καναρίνι.

@gmoukou συμπληρώνω στη χθεσινή μου πρόταση, ότι ο passive controller που καλοπροαίρετα προτάθηκε από άλλο μέλος, δεν χρειάζεται στη δική σου περίπτωση (εργονομικώς μιλώντας) διότι τα ηχεία σου έχουν ξεχωριστό τηλε-κοντρόλ για τη ρύθμιση της έντασης και (υποθέτω) επιλογή της πηγής που αναπαράγουν. Απομένει να κάνεις κάτι από αυτά που προτάθηκαν και να μας γράψεις αν παίζουν καλά τα ηχεία.

Μιας και αναφέρθηκε....

Δεν το εγνώριζα. Ε, καλή πρόθεση είχε ο άνθρωπος. Τώρα που το έμαθα, αναζητώ το άλμπουμ πάραυτα.

Εννοείς ότι είναι των Messengers;

Γράφει ένας από κάτω: that saxophone is a registered lethal weapon in 11 states...

Εμένα μου έχει συμβει το αντίθετο, οπότε είμαι στη φάση ότι θα φύσαγα και το γιαούρτι (που λένε).

Εννοώ και τα δύο.

Δεν είχαμε πάντοτε χρήματα για κάτι σωστό. Ιδού ο πρώτος ολοκληρωμένος ενισχυτής, στον οποίο έμαθα να ακούω μουσική και στον οποίο πρωτοδοκιμάστηκαν τέτοιες παρανοϊκές λύσεις... https://www.hifiengine.com/files/images/technics-su-z1.preview.jpg

Αυτό ειδικά ΔΕΝ θα το έκανα. Odis, σόρυ δεν διάβασα ότι τα είχες γράψει και εσύ.

@gmoukou το διάβασες αυτό που σου έγραψα;

Αν καταφέρεις να μην τα κάψεις, θυμήσου να μας πεις πως ακούγονται. Δοκίμασε να πάρεις από το REC OUT του Tape 1 ή του Tape 2, και ξεκίνα από πολύ-πολύ χαμηλή ένταση.

Ε, τότε μην παραπονιέσαι όταν υπάρχει και content που δεν εγκρίνεις. Χαίρομαι που απάντησες έτσι, καλύτερα για όλους μας, αλλά τι να γίνει... εμένα μου αρέσουν τα Moog, του Σάμη του αρέσουν οι Fuzztones, σε όλους μας αρέσει η Σάττι (το περνάω στη ζούλα...), και εσύ ορκίζεσαι στη Γιάμαχα. Δείξε ανοχή, μη μας τη λες και να θες να μας μπανιάρεις.

Εσύ - σοβαρά το γράφω - δεν έχεις δουλειά σε φόρουμ. Είσαι αρθρογράφος, ή - ας το πούμε έτσι, καλύτερα - λειτουργείς σαν τέτοιος. Κανονικά θα έπρεπε να έχεις το δικό σου blog, αν θέλεις μπορώ να σε βοηθήσω να φτιάξεις ένα. Έτσι, θα δημιουργηθεί αυτό που θέλεις, εγώ προσωπικά θα το παρακολουθώ.

Το έριξε στους Suicide, υποθέτω. Είναι μερακλής ο άνθρωπος, άστονα να φχαριστηθεί.

Smoka On The Wata

Έκανα μία καινοτομία, έβαλα έναν αστερίσκο σε ένα ποστ, και τη διευκρίνιση για τον αστερίσκο σε μεταγενέστερο ποστ. Οπότε το "αστειεύομαι" πάει στο "Λένιν". Όμως, ευχαριστώ για το σχόλιό σου, είμαι ακριβώς στον ίδιο παρανομαστή όσον αφορά μέλη της οικογένειας με τα οποία δεν προλάβαμε να συστηθούμε επαρκώς (έτσι το σκέπτομαι) και τώρα έχουν απομείνει σα σημάδια από ασήμι σε κάποιο φιλμ.

* αστειεύομαι, προφανώς...

Ε, ναι, άμα περιμένουμε από τη σύνταξη, βράσε ρύζι...