darshan

Δεν έχω μετανοιώσει για όργανο που έδωσα αλλά έχω μετανιώσει σε ποιόν το έδωσα. Τήρησα σειρά προτεραιότητας και η κιθάρα (μια Baja Tele) κατέληξε σε κάποιον αγενή και "πονηρούλη", αντί σε κάποιον που φαινόταν να τη θέλει πραγματικά και ήταν ευγενικότατος, ακόμα και όταν η κιθάρα έφυγε. Νομίζω πως περισσότερο μετάνιωσα επειδή ήταν ένα καλό όργανο, που του άξιζε καλύτερος "γάμος".

Και συνεχίζω, μόνο και μόνο επειδή ξέρω τη μπάντα της αγγελίας... Το παραπάνω σχόλιο μας φέρνει στο φαινόμενο "Κατσίκα του γείτονα" (ακόμα και όταν δεν υπάρχει... Κάπου τη κρύβει ο καριόλης ο γείτονας...) Τα παιδιά ΔΕΝ έχουν φράγκα, δεν έχουν φραγκάτους γονείς, δουλεύουν σαν σκυλιά και έχουν θυσιάσει πολλά. Έχουν βρει τις μόντες τους και το κάνουν. Δεν κερδίζουν, αλλά πλέον ούτε χάνουν. Και ΑΝ είχαν, τι θα έπρεπε να κάνουν? Να εφαρμόσουν κανα μαρξιστικό αλγόριθμο για να αποδώσουν τα κοινωνικά χρωστούμενα? Μα έλεος... Συγγνώμη για το ύφος αλλά το λέει ένας και ακολουθείτε και οι άλλοι, χωρίς να έχετε ιδέα περί τίνος πρόκειται.

επί της αγγελίας και μόνο επειδή ξέρω τη μπάντα. Όσα αναφέρει ισχύουν. επί των απαιτήσεων: 1) οικονομική δυνατότητα και ανεξαρτησία. Να μπορούν να λείψουν για 2 μήνες πχ για περιοδεία στο εξωτερικό. Λογικό? Να μπορούν να βάλουν τουλάχιστον τα έξοδα τους, λαμβάνοντας μέρος από τα κέρδη της περιοδείας. Λογικό? 2) εξοπλισμός, αυτονόητο. 3) (τότε) είχαν 2 CD και μουσικό ύφος που απαιτούσε εκτελεστική πειθαρχία (πιο κοντά στο prog θα έλεγα). Λογικό? 4) Η μπάντα είχε managment. Δεν υπήρχε κάποιος δερβέναγας. Υπάρχουν υποχρεώσεις και timeline. Πχ. "Το αεροπλάνο φεύγει τότε. Να είσαι εκεί." Λογικό και αυτό? Σίγουρα ο ελληνικός (και όχι μόνο) χώρος βρίθει από κακά παραδείγματα, αλλά... Γενικά ψάχνουμε να γκρινιάξουμε χωρίς να εμβαθύνουμε ιδιαίτερα. Νομίζω.

εννοείται πως δεν θα την ξεχώριζες... οι συνομήλικοί της όμως το έκαναν. Και επειδή πολλές φορές ισχύει το από μικρό και από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια... Γι'αυτό το συζητάμε νομίζω... Σίγουρα υπάρχει και μεγάλη επιτήδευση, η λέξη "ειλικρίνεια" δεν περιγράφει ακριβώς αυτό που είναι... Ίσως εφηβική φυσικότητα. Βέβαια βοηθάει και το ότι ο αδερφός της και co-writer έπαιζε στο Glee... Στα περί σεξουαλικότητας, δεν έχω να πω κάτι, ο καθένας δικαιούται να έχει την άποψη του. Περί μουσικής, αυτό που κάνει τέτοιους καλλιτέχνες να ξεχωρίζουν, καλώς ή κακώς, είναι το ότι, για διάφορους λόγους καταφέρνουν να γίνονται crossover και να δείχνουν και μια πλευρά "νέα". Πάλι καλά που υπάρχουν και τα κορίτσια ΥΓ: έχει σύνδρομο Tourette. ίσως εξηγεί το νυσταγμένο look. το οτι ντύνεται με πυτζάμες δεν βοηθάει βέβαια.

το ότι είναι μία απο αυτούς? το ότι είναι νέα, φρέσκια με ειλικρινές attitude? ΥΓ: επίσης ο δίσκος είναι εξαιρετικός

JVM απο Marshall

Beethoven και τέλος

υβριδικό σετάκι 9 - 46?

στείλτε τα όλα στο PA και μην αγοράσετε ενισχυτές. O0

αγαπητέ είσαι στο σωστό δρόμο του Μαχόγκανη... Charvell ή Root. Η βασική διαφορά είναι η γέφυρα. Και το ότι η root θα χρειαστεί πιο γρήγορα μαγνήτες...

να ρωτήξω για τι το θέτε το όργανον? :-[ Γιατί αν το μαονάκι (κυρίως) και ο έβενος παίζουν ρόλο για εσάς, το maple/poplar της contemporary είναι σε άλλο γήπεδο... Αν... Παρεμπιπτόντως, ωραία η LTD.

χτύπα το. και για τους μαγνητες λενε πως είναι μια χαρά. αν δεν είχα ήδη μια μεταλοτέλε, θα χτυπούσα αυτή. δες και αυτό

Μπράβο στον odis13 για το post, μάθαμε κάτι νέο. Τι εκπληκτικό σύνολο! Τι μορφές και οι τρεις, τι αισθητική στο παίξιμο!

έχω την fender jim root και πριν απο κανα μήνα έβγαλα τους EMG και έβαλα Seymour Duncan Alpha & Omega και είναι εκπληκτικοί μαγνήτες. Έχω επίσης και την strat του Root, όπου της έχω βάλει τους pegasus/sentient της Seymour Duncan, επίσης εκπληκτικοί.

Πάντως, διαχρονικά η pop μουσική κατακλύζεται από εφήμερα τραγούδια με παρόμοιο ήχο με όλα τα σύγχρονα τους. Και είναι καθαρά θέμα χρόνου μέχρι ξεχαστούν τα περισσότερα και να μείνουν αυτά που τελικά σήμαιναν κάτι. Έτσι δουλεύει η pop τα τελευταία 60 χρόνια. Είναι σύνηθες τα διαμάντια να κρύβονται μέσα στα σκουπίδια. Το Chandelier κατά πάσα πιθανότητα θα μείνει, και κατά τη γνώμη μου δικαίως, μιας και είναι ένα εκπληκτικό pop τραγούδι.

καλημέρα και χρόνια πολλά. Ευτυχώς, τα τελευταία χρόνια η pop μουσική έχει να επιδείξει φοβερά αξιόλογες παρουσίες. Πέρα από την Sia, εκπληκτικές θεωρώ και τις Adele, Gaga και βέβαια την Beyonce, αλλά και πολλές άλλες.

Αχ...

οι Marshall δεν είναι για να σου αρέσουν αλλά για να σε βγάζουν μπροστά στην μίξη. ;D ;)

Την Παρασκευή στην Αττική οδό μέτρησα 14 αλλαγές λωρίδας με φλας έναντι 32 αλλαγών χωρίς. Αυτά.

Εχω μεταξύ άλλων και μια παιδική κλασική 1/2 που κόστισε 30 ευρω. Μερικά θεματακια μου ακουγονται καλα μονο σε αυτη... Καθε οργανο εχει μια ιστορία να πει. Σαν τους ανθρώπους...

Στον δικο μου ειχε ξεκολλησει λιγο το speaker jack και μου εκανε τα ιδια.

Γουστάρουμε το φτηνό ενίοτε γιατί ξεφεύγει από την πεπατημένη. Μετά από τα twang και τα crunch και τα brown δεκαετιών ακούς κάτι απροσδιόριστο που σε ωθεί να πας και αλλού και σταματας να σκέφτεσαι την ποιότητα και εκτιμας το νέο ή το διαφορετικό. Λέμε τώρα... Ίσως...

Είναι και θέμα intonation αλλά και λόγω playability... κατά τον Tosin Abasi το μεγαλύτερο scale στα μπάσα του δίνει καλύτερο ήχο και το μικρότερο ψηλά τον διευκολύνει σε bends και fast runs...

χρησιμοποιώ αποκλειστικά την εξωτερική. αναρωτιέμαι αν θα προσφέρει κάτι σε πόρους η απενεργοποίησή της? αν όχι, την αφήνω όπως είναι.

όταν χρησιμοποιούμε εξωτερική κάρτα ήχου, μπορούμε να απενεργοποιήσουμε την εσωτερική κάρτα ήχου? Θα προσφέρει κάτι?