Προς το περιεχόμενο

Child Of Story

Μέλος
  • Αναρτήσεις

    281
  • Μέλος από

  • Τελευταία επίσκεψη

Ότι δημοσιεύτηκε από Child Of Story

  1. Εκτός από τα παικτικά (δυναμικές κλπ) και τον παικτικό εξοπλισμό (καλάμια/σκουπάκια/μπαγκέτες κλπ) φυσικά παίζει ρόλο και η επιλογή δερμάτων/μεγεθών/κουρδίσματος, η επιλογή πιατινιών, τυχόν muffling κλπ.
  2. @ Audiokostas: Πάντως ο συνονόματός σου Κώστας Αναστασιάδης φαίνεται ευγενέστατος και πολύ προσιτός άνθρωπος! @SF: H απορία σου είναι απορία πολλών! Το βίντεο με τον Κώστα Αναστασιάδη με έβγαλε εδώ, σε έναν εξαιρετικό ντράμμερ (Αλέξανδρος Δράκος Κτιστάκης) που τώρα γνωρίζω και έχω ενθουσιαστεί!
  3. Προσωπικά το συγκεκριμένο βίντεο με την συνέντευξη του Κώστα Αναστασιάδη το συστήνω για παρακολούθηση άσχετα αν είμαστε ντράμμερς ή όχι... Το είδα σήμερα. Δεν το βαρέθηκα ούτε στιγμή. Γενικά θεωρώ ότι η Ελλάδα με την κομβική γεωγραφική θέση και πολυποίκιλλη πολιτιστική κληρονομιά που έχει, έχει το προσόν να βγάζει -και βγάζει- μέγιστους μουσικούς. Ποιον να αφήσεις απ'έξω; Άλλος ένας που μου έρχεται στο μυαλό είναι ο Χρήστος Τριανταφυλλόπουλος και το εκπληκτικό παίξιμό του στο πρώτο άλμπουμ των Purple Overdose: Exit #4 (1988) (μιας και από εκεί τον "γνώρισα")
  4. Μνεία πρέπει να γίνει και στον Κώστα Αναστασιάδη.
  5. Child Of Story

    Μedication

    Δεν είμαι και ο μεγαλύτερος φαν αυτού του ήχου οπότε για να μου αρέσει...θα πει προφανώς ότο το κομμάτι "λέει"! Μπράβο ρε φίλε πολύ ωραίο! Μιας και πας πιο "Αμερικάνα" όπως λες για πήγαινε και από εδώ... Έχει και εδώ medication... (Αν και σε "κόβω" πιο..."ευθύ" Ροκενρολίστα ή Stooges μεριά!!!) Ναι αυτό με το φαζ που είπες θα έλεγε...
  6. Ευχαριστώ πολύ SF! (αψεγάδιαστος και ταχύτατος όπως πάντα!) Προτάσεις για ταμπούρο; (το σετ ίσως στηθεί σταδιακά και προορίζεται κυρίως για unmiked natural (low/medium) volume jams και ΑΝ για ηχογράφηση) (μιλάμε για ερασιτεχνικό budget και τα μικρά μεγέθη εκτιμούνται λόγω πρακτικότητας στην μεταφορά, εξοικονόμησης χώρου, και επειδή σίγουρα δεν ψάχνω τον ήχο του Johnnie Bonham στους Led Zeppelin! (μάλλον όταν ήταν session μουσικός στον Donovan!)
  7. Θέλω να παίζω και πιο γρήγορο Rhythm & Blues. Ουσιαστικά ίσως το έθεσα λίγο λανθασμένα... Λέγοντας Jazz εννοούσα αυτήν που δεν απομακρύνεται υπερβολικά πολύ από το Rhythn & Blues... Στα ντραμς τώρα, σαν all-around ήχος μου αρέσουν οι Animals, φερ' ειπείν. (Στα πρώτα 1964-1965 άσματά τους). (για να μην ανοίξω άλλο θέμα) Γνωρίζω ότι τότε η μουσική βιομηχανία ήταν λιγότερο... βιομηχανοποιημένη και όλοι οι συνδυασμοί ήταν πιθανοί, με τα σημερινά δεδομένα και με τις ποικίλλες επιλογές που παρουσιάζονται, υπάρχουν κάποια "standards" για να προσεγγιστεί αυτός ο ήχος ("αέρινος αλλά όχι πρίμος" θα τον έλεγα), ώστε να προβώ σε μία αγορά ντραμ-σετ και κυμβάλων, και όχι σε άσχετες; (Σίγουρα παίζει ρόλο το κούρδισμα, η τοποθέτηση του μικροφώνου, οι μεμβράνες κλπ και φυσικά ο παίκτης!!!) Ψάχνω δηλαδή για απαντήσεις του στυλ "μονή μεμβράνη και τάδε κούρδισμα εκεί", "τάδε βάρους και διαμέτρου πιατίνι εκεί" κλπ για το στήσιμο ενός all-around Rhythm 'n' Blues / Jazz drum set-up. Ρωτώντας σαν εντελώς άσχετος και φυσικά περιμένοντας "χονδρικές"απαντήσεις!
  8. Επίσης άλλος ένας τρόπος να αποστοχοποιηθείς είναι να βάλεις πάνω στην κιθάρα ένα αυτοκόλλητο Kacapunk/Kalazaar '77 PUNK παραμάνες και λοιπά... (Και σε μετράει και το τυχαίο παλικαράκι που γουστάρει ίδια μουσική και κάνεις και γνωριμίες)
  9. Απ' τα καλύτερα θέματα που έχω δει και με πολύ "ζουμί" (και πολλή ουσία). Τα καλύτερα απρογραμμάτιστα τζαμς τα 'χω κάνει με άτομα που αμοιβαία είχαμε καλή διάθεση, ασχέτως επιρροών, τεχνικής. Με την ταπεινά μικρή μου εμπειρία κατάλαβα ότι το συναίσθημα κι η αγάπη είναι τα πρωτεύοντα στοιχεία στην μουσική. Και αυτό φαίνεται. Νομίζω o fusiongtr: "Μην διστάζεις στιγμή, όρμηξε, μίλησε, παίξε, άκουσε, κάνε τα πάντα και παντού! ΑΞΙΖΕΙ." και άλλα παιδιά των οποίων οι απαντήσεις κινήθηκαν στο ίδιο κλίμα έβαλαν το θέμα στην σωστότερη κατ' εμέ διάσταση.
  10. Nα πούμε επίσης για την κινηματογραφική ταινία "Swing Kids", που εκτυλλίσεται στην Γερμανία τέλη '30- αρχές -40. Η ταινία έχει λόγο ύπαρξης, αφού στην Γερμανία όντως υπήρχε ανθηρή "Jazz- Αμερικάνικη μουσική" μουσική σκηνή. Συγκεκριμένα στην φρέσκια για την εποχή της αυτοβιογραφία της Billie Holiday "Lady Sings The Blues" διαβάζουμε ότι (πέρα από τα εξαιρετικά λόγια που λέει για όλους ανεξαιρέτως τους Ευρωπαίους που γνώρισε κατά το ταξίδι-τουρνέ της στην Ευρώπη, τόσο για το ήθος τους, όσο και τις γνώσεις τους και την αγάπη τους για την μουσική γενικά και την Jazz ειδικότερα) "Μετά ήταν το Βερολίνο. Με το που φτάσαμε ήρθε να μας προϋπαντήσει ένας νεαρός μάγκας που προθυμοποιήθηκε να μας πάει στο ξενοδοχείο μας. Μας γύρισε μεγάλη διαδρομή και σ'όλη τη διάρκεια μας έκανε πλασάρισμα. "Έχω τη μόνη σουίνγκ ορχήστρα στο Βερολίνο", έλεγε την ώρα που μας έδειχνε γκρεμισμένες εκκλησίες, βομβαρδισμένα σπίτια και τα καινούργια σπίτια που είχαν χτιστεί πάνω από τα ερείπια... Μας έλεγε και μας ξανάλεγε να πάμε στο κλαμπ του. "Παίζουμε σουίνγκ σαν τον Τσάρλυ Πάρκερ", επέμενε. Τον έβαλα στην θέση του σαν άσχετο, αλλά αυτός που να το βάλει κάτω! Μας έπαιρνε από πίσω. Κάθε φορά που θα 'κανα μπάνιο, αν γύρναγα τα μάτια μου θα τον έβλεπα εκεί μπέρα να λέει: "Η μόνη σουίνγκ Ορχήστρα στο Βερολίνο- σαν του Τσάρλυ Πάρκερ". Το δεύτερο βράδυ δεν άντεξα πια άλλο. Αναγκάστηκα να πάω. ... ...Δεν έχω νιώσει πιο ευτυχισμένη στην ζωή μου. Ήταν οι πιο σουίνγκ μάγκες που έχω ακούσει. Οι επιρροές τους ήτανε μόνο Αμερικάνικοι δίσκοι. Τα πιο πρόσφατα Αμερικάνικα κομμάτια τους ήτανε του '49 και του '50, αλλά οι μάγκες ξέρανε να παίζουνε. Και έπρεπε να έχουν στρωθεί στην δουλειά για να φτάσουνε εκεί που φτάσανε. Τυχεροί είναι που δεν είχανε το αμερικάνικο ράδιο ή την τηλεόραση, όπου κάποιος οργανωτής πατάει το κουμπί και σε μια βδομάδα ο πάσα ένας έχει υποστεί πλύση εγκεφάλου κι ακούει το ίδιο πράμα στυλ "Doggie in the window". Οι Αμερικάνοι Νέγροι μουσικοί πρέπει να τους βγάλουν το καπέλο. Ο Τσάρλυ Πάρκερ και άνθρωποι σαν κι αυτόν, ή σαν κι εμένα, το 'χαμε μέσα μας. Πρέπει να σου βγαίνει με κάποιο τρόπο. Αυτοί οι μάγκες δεν το ΄χανε. Έπρεπε να δουλέψουνε, να μελετήσουνε και να ακούσουνε, να το παλέψουνε κι άλλο και να βρουν την άκρη κοπιάζοντας. Και στους γονείς τους όμως αξίζει ένα μπράβο. Τη σέβονται τη μουσική εκεί πέρα. Γι' αυτούς είναι κουλτούρα, είναι τέχνη, δεν έχει σημασία αν είναι Μπετόβεν ή Τσάρλυ Πάρκερ. Αν το παιδί τους βγει στο κόσμο και δηλώσει ότι θέλει να παίξει, δεν του φέρονται λες κι είναι παλαβό μόνο και μόνο επειδή θέλει να γίνει τζαζίστας. Του χώνουνε ένα σαξόφωνο στο στόμα και φροντίζουνε να κάνει μαθήματα. Στη χώρα τούτη, κοιτάξτε τι συμβαίνει. Ο Τζων Χάμμοντ προερχότανε από μια οικογένεια αρκετά πλούσια για να του προσφέρει ότι ήθελε. Αυτός όμως ενδιαφερότανε για τη τζαζ, οπότε οι δικοί του νομίζανε ότι είναι παρτσακλός γιατί ανακατευότανε με Νέγρους. Όταν έψαχνε μουσικούς με ταλέντο και ήθελε να τους βοηθήσει, τους έβρισκε στο Βορρά. Στο Νότο έπαιρνε μια λάμπα τεχνητού μαυρίσματος μαζί του και προσπαθούσε να μαυρίσει τόσο ώστε να μην τον κανουν τ' αλατιού ή να γίνει η αφορμή ταραχών όταν περιδιάβαινε τα νέγρικα γκέττο. Υποτίθεται ότι έχουμε κάνει τόση πρόοδο, οι περισσότεροι όμως άνθρωποι με κάποιο σεβασμό για τη τζαζ σε τούτη τη χώρα είναι όσοι είναι σε θέση να βγάλουνε και κανά δολλάριο από δαύτη. Πάντα θα θυμάμαι το βράδυ εκείνο στο Βερολίνο, όταν άκουσα τα παιδιά στο μικρό κλαμπ τους. 'Εμεινα μέχρι τις έξι το πρωί και το πούλμαν έφευγε στις οχτώ."
  11. Παιδιά καλησπέρα, μετά από... κάποια χρόνια απουσίας... :) Παίζω επί χρόνια ένα μεταβλητό σετ έθνικ και μη κρουστών, και σκέφτομαι την αγορά 2 Jazz Crash/Rides, σαν βήμα προς το στήσιμο ενός budget* το κατά δύναμιν Jazz/ Rhythn 'N' Blues ντραμ-σετ. (*το κατά πόσο αυτό είναι δυνατόν μάλλον θα χρειαστεί άλλο θέμα για να αναλυθεί.) Κατ'αρχάς να ξεκαθαρίσω εδώ το ότι, μην έχοντας μεγάλη εμπειρία σαν ντράμερ, αλλά μάλλον σαν ακροατής, θεωρώ το τυπικό μέγεθος/βάρος/κράμα και συνεπώς "μέσο" ήχο και αίσθηση ---> των 2 Crash/Rides σε ένα mid '50s -early '60s R'Ν'Β/Bop σετ, έναν ικανοποιητικό μέσο όρο για μη καφρωδώς εννοούμενα ακραία είδη μουσικής. Εννοώντας πιο συγκεκριμένα B20, από μικρό ως λίγο παραπάνω του μετρίου βάρος, 14+" - 18+". (για κάποιους αποκλείονται και οι (με τα σημερινά δεδομένα) βαριές μπαγκέτες). Συγνώμη αν μπέρδεψα, ουσιαστικά ψάχνω για δύο αλληλοσυμπληρούμενα Jazz Crash/Rides με κλασσικό Β20 ήχο (με την έννοια του να μην είναι εφέ), για τοποθέτηση σε αντικρυστές θέσεις σε προτίμηση συνδυασμού 16"+ (16"-18" φερ' ειπείν). Θα προτιμούσα απόψεις για πιατίνια που έχετε ακούσει από κοντά/ είχατε (όχι που είδατε σε βίντεο εκτός κι αν έχετε καλά ηχεία) . Κατά την γνώμη σας θα ήταν καλύτερο να πάρω από την ίδια σειρά διαφορετικά μεγέθη, ή έχετε να προτείνετε και κάποιον άλλον συνδυασμό; Επίσης μιλάμε για γήινα και όχι αστρονομικά ποσά. Ευχαριστώ εκ των προτέρων. (Θεώρησα άτοπο να ανοίξω άλλο θέμα, μιας και ουσιαστικά και γω για κλασσικά μέτρια-προς ελαφριά All-Around Crash/Rides ψάχνω)
  12. Πάντως πριν από 2-3 χρόνια υπήρχαν στο σάιτ του Drumstore... Νομίζω είχαν και προσφορές αλλά και μια ικανοποιητική ποικιλία στα Μεχμέτ τότε!!! (Δεν είχα περάσει από κοντά τότε, αλλά πέρσι που πέρασα δυο-τρεις βόλτες από το μαγαζί δεν νομίζω ότι είδα κάτι τέτοιο, άλλωστε για άλλα πράγματα έψαχνα.)
  13. http://www.youtube.com/watch?v=y6-V6UJTiOs Αξίζει να του δώσετε μια ευκαιρία, αν δεν το ξέρετε...
  14. Αναρωτιεμαι συχνα οι Stooges στον πρωτο τους δισκο με τι παιζανε. Με τι κιθαρα/ φαζ/ γουα/ ενισχυτη. π.χ. The Stooges - 1969 Σε συνεντευξη εχω δει οτι live παιζαν με "Marshall, stacks of 10".
  15. Θα ηθελα να κανω μια ερωτηση: Απο τα συγχρονα οχι-πολυ-ακριβα Wah-Wah (τιμη<100Ε), ποιο φερνει πιο πολυ σε '60s ηχο; Εαν αληθευει οτι τοτε τα Vox & τα Dunlop Wah-Wahs ειχαν τα ιδια κυκλωματα, και δεν "επαιζε" αλλο ευρειας μαζικης παραγωγης Wah-Wah pedal, αυτο σημαινει οτι μιλαμε κυριως για εναν συγκεκριμενο ηχο Wah/ τροπο/τυπο φιλτραρισματος; Σε τοσα γκαραζ και ψυχεδελικα ηχογραφημενα τραγουδια;
  16. Ειπα να ανοιξω αυτο το θεματακι μιας και στην αναζητηση δεν βρηκα κατι που να μου λυσει την εξης απορια: Στα ακουστικα οργανα, αναλογως τις χορδες και νοτες που παιζουμε, πολλες φορες ταλαντωνονται και αλλες χορδες. + Το οτι ο ηχος αντηχει στο σκαφος/ σωμα του οργανου (αντηχειο). Αποτελεσμα; Ενας chorusάτος/reverbιρόνης "πλουσιος" ηχος. Σε solid body κιθαρες αυτο προφανως ειναι πιο δυσκολο να συμβει. Αυτο που παιζεις/ χτυπας, αυτο γενικα ακουγεται, δεν υπαρχει καποιο αλλο ξεχωρο αξιοσημειωτο ηχητικο υποβαθρο (κανω λαθος;). Ερωτηση: Σε hollow body ηλεκτρικα οργανα (ακομα και σε semi-hollow body) μηπως εχουμε φαινομενα ακουστικων οργανων με "ηχητικο υποβαθρο" αξιοσημειωτο που το "πιανουν" οι μαγνητες; Ρωτω οντας ασχετος απο hollow body ηλεκτρικα οργανα. Το θεμα μου ειναι αν μια ES ας πουμε, ενα Ignition, εχουν στον ηχο τους αυτο το "ηχητικο υποβαθρο", και εαν "πιανεται" απο τους μαγνητες.
  17. Να προτεινω και καποιες αλλες λυσεις. 1. Εγκατασταση (εαν γινεται) Volume Knob μετα την ενισχυση, στην διαδρομη του σηματος αναμεσα σε ενισχυτη & μεγαφωνο. (Σκεψου το σαν master-volume). Τα παντα στον ενισχυτη θα μπορουν να τερματιζουν, αλλα εσυ θα μπορεις να ελλατωνεις το σημα/ την σταθμη του σηματος, δηλαδη την ενταση/δυναμη του ηχου. Οπως ανεβοκατεβαζεις την ενταση στην μουσικη που ακους. Δεν αλλοιωνεται ο φυσικος (αυτουσιος) ηχος του ενισχυτη. Αλλοιωνεται η ποσοτητα ηχου που εχει να διαχειριστει το μεγαφωνο. (λιγοτερο θα ζορισεις το μεγαφωνο) 2. Η eminence βγαζει 2 μεγαφωνα με attenuator/ knob/ ρυθμιστικο (οπως θες πεσ'το) εντασης, το ενα στην σειρα RED COAT/ British sound και το αλλο στην σειρα PATRIOT/ American sound. Το ενα νομιζω ειναι το Private Jack. Το αλλο δεν θυμαμαι. (Δεν ξερω αν εχει βγαλει κι αλλο εκτοτε). Επειδη ομως ειναι λιγο "τσιμπημενα" (αν θυμαμαι καλα) (της ταξης 200Ε -παλι αν θυμαμαι καλα) προσωπικα θα εξεταζα και την λυση 3. 3. Λιγοτερο ευαισθητο μεγαφωνο. Το ποσο "δυνατα" παιζει το μεγαφωνο σε σχεση με το σημα που του προσφερεις ειναι θεμα ευαισθησιας (μετριεται σε db- decibel). Πιο πολλα τα db, πιο δυνατος ηχος, πιο πολυ σημα "μεταφραζεται" σε ηχο απο το μεγαφωνο. Ιδιος ενισχυτης, ιδιες ρυθμισεις, 102 db μεγαφωνο, πιο δυνατος ηχος απο 99db μεγαφωνο (και μπορει και να μιλαμε για μεγαλη διαφορα). 4. Μεγαφωνο μπασσου, με μικρη ευαισθησια. Κατα κανονα τα μεγαφωνα μπασσου εχουν "μικρες ευαισθησιες". Προσωπικα αυτην την λυση θα δοκιμαζα, 1ον για οικονομικο λογο (80Ε ενα "καλο" μεγαφωνακι μπασσου), 2ον για τονικο- αλλη δουλεια. (για να μην το κουρασω θεωρω πως εχω τρομερο τονο με τον ενισχυτη μπασσου 60W τρανζιστορατο (solid-state) Behringer ενος φιλου μου που παιζω. 5. Προσθηκη extra προενισχυσης και τερματισμος αυτης. Κι εδω πολλες και φθηνες επιλογες. Επισης εξαιρετικο τονο εχω οταν βαζω την κιθαρα στον μικτη του Hi-fi (δεν θυμαμαι μαρκα- φθηνος παντως, ss), τον τερματιζω (τα λαμπακια πιανουν κοκκινο), και παιζω με τα ηχεια/ μεγαφωνα του στερεοφωνικου (Cerwin-Vega + 1-δεν-ξερω). Εκει συμβαινουν τρελλες αλχημειες! Εχεις το ακριβως αντιθετο απ'ο,τι σου δινει ενα συνηθισμενο πεταλι παραμορφωσης. Παραμορφωνουν πιο πολυ οι μπασσες χορδες/ νοτες και λιγοτερο οι treble. 6. Επισης με καποια πεταλακια Danelectro και το overdrive/distortion της Boss (φυσικα στον καθαρα overdrive χρωματισμο) που εχω πετυχα (με συνδυασμο καποιων) τον πολυποθητο δυσκολο-να πετυχεις συνδυασμο "μια χορδη-ηχος καθαρος, δυο-βρωμικος" καθως επισης και το "απαλα χτυπαω τις χορδες- ηχος καθαρος, πιο δυνατο χτυπημα- βρωμικος0. Αυτα τα πετυχα (πολλα απ'αυτα) και με την λυση νο5 (και μιλαμε παντα για ενισχυτη στα "καθαρα" του). Επισης πετυχα και το "βρωμικη νοτα- και στο sustain (στην συνεχεια της δηλαδη/ let ring) η στο bend της (ειδικα εκει) καθαριζει. Τα πεταλια που εχω ειναι τα: Boss που σου ειπα, Dan. French Toast, Dan. Grilled Cheese (κατοπιν παλιας προτροπης Superfunk). Δεν φυμαμαι αν χρησιμοποιησα κατι αλλο. Παντως το θεμα "πεταλι παραμορφωσης με μικρες (μικρες ομως) σταθμες gain" πιστευω αξιζει μπουσουλα για καθε λατρη αναλογου ηχου και θα παρακαλουσα/ καλουσα συμφορουμιτες να καταθεσουν διαδικτυακα τα πεταλια που εχουν περασει απο εκεινους και ηταν ηπιας παραμορφωσης. ---> στο θεμα του skantzos (skantzou???) με τιτλο απαλο overdrive.
  18. "Μεχρι να γινεις ο Βασιλιας των ηλιθιων" προσβλητικο, βλακωδες και "δηθεν" μου ακουγεται για μια απο τις καλυτερες (αν οχι καλυτερη) σκηνες πανκ παγκοσμιως, τοσο μουσικα οσο και στιχουργικα αλλα και ιδεολογικα (και στην πραξη ομως). Η μαλλον θα ελεγα "μειωτικο". Τουλαχιστον. Και λιγα λεω.
  19. Γιατι ομως ρε Σουπερφανκ τοσος λογος για "αντρικες μποτες" και "αντρικες μποτες" και ουτε μιλια για αντρικα... χαϊ-χατ;;;
  20. Παιδια συγνωμη παιρνω το θαρρος να ρωτησω αν και εχει ξανασυζητηθει το θεμα, μιας και ανοιχτηκε παλι. Επειδη δεν εχω καταλαβει: Π.χ. μια κλασσικη κιθαρα με φλατ/επιπεδη ταστιερα, τι radius εχει; Αντιθετα παλι, μια sg π.χ. με αρκετα καμπυλη ταστιερα, τι ταξης radius π.χ. θα εχει; Επισης σε παλαιοτερο θεμα ειχα διαβασει οτι οσο μεγαλυτερο το radius βολευει πιο πολυ σε σολο, ενω μικροτερο σε συγχορδιες. Πώς κι ετσι;
  21. Συγνωμη, αυτο ειναι λαθος. Φυσικα και εχει. Κοβοντας συχνοτητες, φυσικα κοβεις και ενταση, εκτος της σπανιας περιπτωσης να κοψεις συχνοτητα που συνεβαλε στην εξουδετερωση μιας αλλης. Για να τα πουμε χονδρικα, το λευκο φως π.χ. εμπεριεχει μια σχετικα ιση κατανομη διαφορων συχνοτητων αντιληπτων απο τον ανθρωπο. Αν τωρα αφαιρεσεις, κρατωντας ιδια την ενταση μιας λυχνιας, τις συχνοτητες που αντιστοιχουν στο κοκκινο π.χ., σαφως θα πεσει και η φωτεινοτητα. Αν δηλαδη κατα το μαστερινγκ αφαιρεσεις ολες τις μπασσες συχνοτητες, δεν θα μειωθει και η ενταση; Φυσικα και ναι. Απλα οπως αντιλαμβανομαστε τον ηχο οι μπασσες συχνοτητες μοιαζουν πιο ηχηρες και ασαφεις, ενω αντιθετα οι πιο ψηλες πιο διακριτες (μεχρι ενος σημειου) (οποτε και αφορουν περισσοτερο την χροια) και ασθενεις. Επισης ολα σχεδον τα τυπικα υλικα ενος δωματιου απορροφουν μακραν περισσοτερο τις ψηλες συχνοτητες απ'οτι τις μπασσες. Σαφως ομως κοβοντας συχνοτητες, ακομα και ψηλες, κοβεις και ενταση. Πολλες φορες τα ψιλα μιας ηλεκτρικης κιθαρας, ενος ταμπουρου, ή καποιου πιατινου, ειναι ενοχλητικοτερα και διαπεραστικοτερα απο την μπασσα βαβουρα.
  22. (λιγο καθυστερημενα αλλα...) Ολα ηταν εκπληκτικα. Τοσο καιρο δεν ειχα καταφερει να σταυρωσω μπυροποσια, αλλα τελικα τα καταφερα να ερθω αυτο το Σαββατο σε αυτην την Νοιζ συναντηση, φερνοντας κι εναν φιλο κατα τις 7. Δυστυχως πανω που ειχα ζεσταθει μολις κατα τις...10(!!!), κι ηθελα να πιασω καμια κουβεντα, να γνωρισω και κανα μελος βρε αδερφε, να τραγουδησω και λιγακι, το φιλαρακι μου εξεφρασε την επιθυμια φυγης λογω ραντεβου, οποτε και αποχωρησα κι εγω, να του κανω παρεα γιατι ο δρομος ηταν μακρυς. Ηθελα να γνωρισω τον blue αλλα ντραπηκα να ρωτησω, οποτε και ο διακαης αυτος ποθος δεν εκπληρωθηκε. (εψαχνα για μουστακι και φευγατο ακουστικο παιξιμο, αλλα φευ...) ;D ;D ;D Γνωρισα παντως τον drumharis που ηταν εξυπηρετικοτατος δινοντας μου διαφορες συμβουλες με το κιλο. Οσοι δεν ειδατε την πανεμορφη εικοσαχρονη κιθαρα του the Alex, χασατε! Ο Μιλτος δεν καταλαβα ποιος ντραμμερ ηταν και εδω διαβαζω οτι παριστατο. Ο gregg με παρεξενεψε λεγοντας μου οτι με γνωριζει, μιας και γραφω 2 φορες... τον μηνα! (ασχετα αν τα ποστ μου ειναι...σιδηροδρομικα ;D). Αναρωτηθηκα αν υπηρχε και audiokostas τριγυρω, αν και κατοπιν εορτης συνειδητοποιησα οτι ενας μπασσιστας που επαιζε συνεχως μπλουζ και τραγουδησε κοιλας πρεπει οντως να ηταν ο audiokostas! Στις παραφωνιες ευθρασσως θα ενταξω την υπερπροσφορα κιθαριστικου σολιστικου παιξιματος, που πλαισιωθηκε ακολουθως με την ελλειψη μη-κιθαριστων βεβαιως-βεβαιως, και που ειχε σαν αποτελεσμα οι μισοι κιθαριστες να τρομαξουν τους... αλλους μισους που τελικα δεν επαιξαν!!! ;D ;D ;D Νομιζω θα επρεπε να δοθει τιμητικη διακριση σε οσους κιθαριστες εφεραν μη-κιθαριστες φιλους, καθως επισης και να εδραιωθει ο αναλογος θεσμος! ;D ;D ;D Στις παραφωνιες επισης θα ενταξω και υποσχεσεις του στυλ "θα φερω και το ιγκουανα μου, φερε κι εσυ το reel echo να τα βαλουμε διπλα κλπ κλπ", αν και αυτο μαλλον λειτουργησε θετικα γιατι υπηρξε περισσοτερο παιξιμο τελικα, καθως επισης και το οτι χωρις να το καταλαβω κανοντας τρεις βολτες περασαν... τρεις ωρες!!! (προσωπικη παραφωνια). Α και ηθελα και λιγο τραγουδι ρε γαμωτο!!! Ολα κι ολα τραγουδια οσο εκατσα ακουσα ενα απο εναν κιθαριστα, ενα απο μενα, κι ενα απο τον οντιοκοστα (που νομιζω ηταν ο οντιοκοστας, ισως να ηταν κι ο Ωδειοκωστας, ή ισως και κανενας απο τους δυο).
  23. Συγνωμη που θα απαντησω καπως βεβιασμενα εχοντας διαβασει τις πρωτες δυο σελιδες του θρεντ, αλλα εν ολιγοις το μπλουζ ΣΙΓΟΥΡΑ (ή... σχεδον...) δεν πηγαζει απο την πολυωρη εκθεση στο διαδικτυο... Μουσικες σαν το μπλουζ και "ψηφιακη εποχη" δεν πανε μαζι... Απλουστατα γιατι θελει βιωμα τοσο για να το παιξεις οσο και για να μπορεις να το δεχτεις... Που ειναι το ιδιο πραγμα, φυσικα. Εννοω οτι καλος δημιουργος χωρις να ειναι αλλο τοσο και περισσοτερο καλος ακροατης δεν γινεται. Παντως κατ'εμε το θεμα ειναι οτι το τεχνικο λαθος που κανουμε ολοι ειναι οτι μιλαμε για την εκαστοτε μουσικη απλα με την ετικεττα της, ενω ολα τα ειδη μουσικης ειναι πολυ πιο πολυσημαντα απ'οσο μπορει να αποδωσει μια απλη ετικεττα. "Μπλουζ" θα ακουσεις οτι τραγουδαει ο Louisianna Red, "μπλουζ" η mTVοθρεμμενη κοπελιτσα που αβιαστα ετρεξε στο κοντινοτερο talent show της περιοχης της, "μπλουζ" κατ' εμε και ο Johnny Rotten. Tο θεμα ειναι ποσο αληθινος εισαι απεναντι σ'αυτο που κανεις. Γιατι 'νταξει να πουμε η μεταμοντερνιστικη θεωρηση στον βωμο της "υποκειμενικοτητας του γουστου" τα εχει ισοπεδωσει ολα... "'Νταξει μωρε, ο,τι αρεσει στον καθενα..." Πραγμα που ειναι φυσικα σωστο. Πρεπει να αποφευγουμε τον δογματισμο, οχι ομως και την εξοφθαλμη αληθεια! Οχι και ισοτιμια παντου και με το ζορι! Σιγουρα αναμεσα στο παστιτσιο και την χωριατικη σαλατα, τα γουστα ειναι υποκειμενικα! Οχι ομως και αναμεσα στην χωριατικη σαλατα και ενα πιατο "τζανκ-φουντ"!!! Γιατι εντελει υπαρχει και μια αντικειμενικοτητα στο ολο θεμα, που στηριζει την εκαστοτε υποκειμενικοτητα!!! Το ιδιο ισχυει και στην μουσικη! Και φυσικα υπαρχουν ολων των ειδων οι ανθρωποι και στο πεδιο της μουσικης. Απο τυπους που σου δινουν την αισθηση ψυχρου επαγγελματια, μεχρι παιδια που βλεπεις οτι πραγματικα το νιωθουν. Απο μαθητες με πολυετη σπουδη σε ωδεια, μεχρι τυπους με πολυετεις σπουδες στην... ζωη. Απο διανοουμενους, μεχρι ανθρωπους που απλα "παντα μονο αυτο ηξεραν να κανουν"...ή και τα δυο. Απο ανθρωπους που ασχολουνται με την μουσικη σαν ενα ακομα χομπι, βαζοντας την να παιζει μονο οταν κανουν δουλειες στο σπιτι ή οταν οδηγουν, μεχρι ανθρωπους που θα εδιναν και την ζωη τους ακομα γι' αυτην. Απο δημιουργους μιμουμενους, ως και δημιουργους αφουγκραζομενους. (<---τι γινεται μου θυμισε λιγο λατινικα αυτο... που δεν ξερω!!! ;D) Δεν ξερω αν λεγεται μπλουζ, αν λεγεται ρεγκε ή παραδοσιακη κινεζικη μουσικη, πανκ-ροκ ή ηπειρωτικα, αλλα μου αρεσει οταν ειναι ΑΛΗΘΙΝΟ... ή τουλαχιστον εγω το εκλαμβανω ετσι... Μιας και το πιασαμε ομως απο την "μπλουζ" ετικεττα του, θυμαμαι ο Steve Cropper ειχε πει: "Ολοι αναρωτιουνται απο πού προερχεται ολο αυτο το δεσιμο στην μουσικη μας, ολη αυτη η εκπληκτικη δυναμικη... Κι ομως, προκειται απλα για επικοινωνια. Δεν εχει να κανει με το να εισαι ο αρτιοτερος τεχνικα μουσικος τριγυρω, ουτε μεγας βιρτουοζος... Τιποτα, τιποτα απ΄ολα αυτα. Προκειται απλα για επικοινωνια." Γιατι, στο τελος, αυτο ειναι η πραγματικη μουσικη. Διαθεση για επικοινωνια. Ριχνεις καποια φραγματα με την μουσικη.
  24. Mε... μηνες αποχης απο το ιντερνετ γενικως, ειπα να περασω σημερα απο το Νοιζ και επεσα πανω σε αυτο το θεματακι, που με τα διαφορα που διαβασα μου κινησε το ενδιαφερον. Καταρχας. ο τιτλος του θεματος δεν θεωρειται πλεον ευστοχος. Θα επρεπε να λεγεται καπως στο στυλ "Οικονομικη/ τιμολογιακη πολιτικη Τομαν & αντιστοιχη μεγαλου μεριδιου μαγαζιων Ελλαδας". Τελοσπαντων... Για να μην επαναλαμβανω με συνοπτικες διαδικασιες θα συμπλευσω με αποψεις οπως του Ιδιοφυους Λοκι και Ψειρο-γραμματος, γιατι απλουστατα ανταποκρινονται σε... περισσοτερες πλευρες της πλυσυνθετης ουτως η αλλως πραγματικοτητας, και οντως ανταποκρινονται ικανοποιητικα στην αληθινη κατασταση. Καποιες αποψεις οπως π.χ. του gdevelek και του william δειχνουν απλως οτι... σορρυ παιδια, δεν ξερετε απο οικονομια (που δεν ειναι τιποτα δηλαδη, απλα κοινη λογικη ουσιαστικα), και καταληγετε μαλλον να γενικευετε συμπερασματα απο προσωπικες εμπειριες. Πραγμα που δεν ειναι κακο (ΟΛΕΣ οι αποψεις ειναι, εμμεσως, γενικευσεις), αλλα απ'την στιγμη που δεν εχετε συνειδηση της υποκειμενικοτητας σας, πεφτετε και σε λαθη. Η "απολυτη αληθεια" σε οποιονδηποτε τομεα δεν ξερουμε αν υπαρχει, υπαρχουν ομως αληθειες πιο "αληθινες" απο αλλες, για τον απλουστατο ρολο οτι ειναι οσο το δυνατον πιο σφαιρικες, εχοντας εξετασει το ιδιο ζητημα απο περισσοτερες σκοπιες. Παντως απο αυτο το θρεντ κραταω το πολυ ομορφο συναισθηματικο πρωτο ποστ του Τρολλευ (κριμα που πηγες να το ριξεις σε πολιτικη συζητηση στο τελος, με τον ιδιο εντελως επιπολαιο τροπο που πηγες να κατακρινεις φιλε Τρολλευ). ( Α και για ψαχτε τιμες οπως των Γερμανικης μαρκας Sonor ντραμς, σε Τομαν και Στολλα... ;) ;D ;D) Τελοσπαντων ο πολυς τσακωμος πανω σε τετοια θεματα αφορα στην τελικη ανθρωπους που δεν ακουνε... ΡΟΚ ---> Chuck Berry - Johnny B. Goode (Live 1958) (και πανκ βεβαιως-βεβαιως, και μπλουζ, και ρεμπετικα, και παραδοσιακα δικα μας και των αλλωνων...) Καληνυχτα!
  25. Πολυ καλη η προσπαθεια και μπραβο σου, αλλα θελω να κανω μια βασικη επισημανση: Το μπλουζ ανηκει σε αυτο που ευρυτερα ονομαζουμε ως "περιθωριακα μουσικα κινηματα του 21ου αιωνα", μαζι με το ρεμπετικο, το φαντο, το φλαμενκο, το τανγκο και αλλα. Αυτες οι μουσικες μαζι με τις παραδοσιακες ολου του κοσμου εχουν σαν εγγενες χαρακτηριστικο οτι η καθεμια ακουγεται οπως ακουγεται εξάιτιας της ιδιαιτερης φραστικης και των μικρολεπτομερειων αυτης της καθεμιας, και η οποια εξ'ορισμου δεν μπορει ποτε να αναλυθει επακριβως με τεχνικους ορους. Οπως λεει (στο περιπου) και ο Τζων Τσιλτον στο εξαιρετικο βιβλιο του "Η Ιστορια Της Τζαζ": "Δεν μπορουμε να εξηγησουμε επακριβως με λεξεις την εννοια του σουινγκ. Παρτε σαν παραδειγμα αυτο: Ενας λοχος στρατιωτων μπορει να παρελαυνει μια μερα, και, παρατηρωντας τον, να αποκομιζουμε την σαφη αισθηση οτι εχει σουινγκ. Το επομενο απογευμα, ΑΚΡΙΒΩΣ ο ιδιος λοχος μπορει να παρελαυνει ξανα, και να μην εχει σουινγκ. Αν το αναλυσουμε, μπορει να δουμε οι κινησεις ειναι τεχνικα αρτιες, ο βηματισμος αψογα συντονισμενος, και ομως σαν ΣΥΝΟΛΟ να μην εχει καθολου σουινγκ." Ολες οι παραπανω μουσικες που ανεφερα (και οχι μονο), μαζι και το μπλουζ, οφειλουν την μαγεια τους εκτος απο την στειρα-αποτυπωμενη-στο-χαρτι συνθεση, και στην ιδιαιτεροτητα του "σουινγκ" της εκαστοτε εκτελεσης. Βασικα ειμαι λιγο(πολυ) αντιθετος της συλληψης οτι "η μουσικη χωραει στο χαρτι". Η μουσικη δεν χωραει στο χαρτι. Τωρα πιο προσωπικα γενικα φιλε THEOD εισαι αξιεπαινος για τον κοπο σου. Αλλα ξερεις σε καποια στιγμη σκεφτηκα "προς τι ολο αυτο;" Συνεχως βλεπω και με αυξανομενη συχνοτητα τον τελευταιο ειδικα καιρο τετοιες προσπαθειες επιστημονικης-θετικης αναλυσης (κι εγω Μαθηματικα σπουδαζω :P) της μουσικης. Και ολες, μα ΟΛΕΣ ομως μεχρι τωρα, τις εχω δει να πεφτουν στο κενο. Ολοι αυτοι, οι μαθητες ωδειου η μη, που προσεγγιζουν την μουσικη αναλυωντας τα τεχνικα της, με βγαζουν μεχρρι στιγμης σωστο. Ο bluezlick το ειπε ακριβως: "Δυσκολα η θεωρια γινεται πραξη και το αντιθετο". Η μουσικη, οπως κι η τεχνη, ειναι πανω απ' ολα βιωμα.
×
×
  • Δημοσιεύστε κάτι...

Τα cookies

Τοποθετήθηκαν cookies στην συσκευή σας για να είναι πιο εύκολη η περιήγηση στην σελίδα. Μπορείτε να τα ρυθμίσετε, διαφορετικά θεωρούμε πως είναι OK να συνεχίσετε. Πολιτική απορρήτου