myrsias

Καταρχήν, συγχαρητήρια για το κείμενο. Θα ήθελα να προσθέσω, ωστόσο, πως ένας ακόμη διαχωρισμό που είναι μεγάλης σημασίας για την κουβέντα είναι αυτός της μουσικής σε "λειτουργικής" και "μη λειτουργικής", δηλαδη σε μουσική που γράφεται για να εξυπηρετήσει κάποια λειτουργία (κοινωνική, θρησκευτική ή ο,τι άλλο) και σε αυτή που γράφεται ως καθαρό προϊόν τέχνης. Αυτό που σήμερα ονομάζουμε "παραδοσιακή μουσική" οχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες, είναι ουσιαστικά μια μουσική η οποία γράφτηκε κάποια στιγμή για λόγους λειτουργικούς (πανηγύρι, γάμο, μοιρολόι), αλλά μας παρουσιάζεται σήμερα απογυμνωμένη από το λειτουργικό και κοινωνικο της πλαίσιο, έτσι όταν συγκριθεί με όρους αυστηρά αισθητικούς με έργα που έχουν γραφτεί ως μη λειτουργικά, συνήθως φαίνεται φτωχή, διότι η ουσία της μιας μουσικής είναι αναποσπαστη από τη λειτουργία της ενώ της άλλης είναι αυθυπαρκτη.

Έχω πάει στον http://www.effectum-electron.com/ και έμεινα ευχαριστημένος.

Για ιστοσελίδα δεν ξέρω, αλλά αυτό ( http://www.fagottobooks.gr/categories_details.php?cat_id=8&met=13) το βιβλίο είναι αρκετά επεξηγηματικό και έχει και παραδείγματα.

Όντως είναι. Απλά να παρατηρήσω πως, αν και συχνότερα -στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες- το μακάμ αναφέρεται ως "Σαμπάχ", η ορθή του ονομασία είναι "Σαμπά" (αφού στην πρώτη του γραφή δεν υπάρχει Χ στο τέλος. (αυτό όμως αφορά το ΜΑΚΑΜ Σαμπά, ο ΔΡΟΜΟΣ -που χρησιμοποιείται στα όργανα που δεν έχουν δυνατότητα εκτέλεσης μικροδιαστημάτων-, όντως λέγεται "Σαμπάχ", έτσι αναφέρεται και στις πρώτες ηχογραφήσεις των ρεμπέτικων, για παράδειγμα. Επίσης, το Σαμπά δεν είναι ΕΝΑ μακάμ, αλλά ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ μακάμ.

Ειναι σχεδόν αδύνατο να βρεις αυθεντικούς music man μαγνήτες, ίσως -αν είσαι πολυ τυχερός και διατεθημένος να πληρώσεις αρκετά περισσότερα απο όσο θα έπρεπε- βρεις στο eBay. Κατα τη γνώμη μου, βάλε τον πολύ ωραίο nordstrand ( http://www.nordstrandpickups.com/bass-pickups/modern/ ) (ειναι άλλωστε πολλοί αυτοί που αλλάζουν τους αυθεντικούς για nordstrand) κΙ έναν προενισχυτης John east ( http://www.east-uk.com/ ) Και καθάρισες, με αρκετά λιγότερα και μάλλον πιο αξιόπιστα.

Αλλά τώρα που το σκέφτομαι, τα ακουστικά μπάσα (τουλάχιστον όσα έχω παίξει σε αυτή την κατηγορία) ΔΕΝ ακούγονται ΚΑΘΟΛΟΥ χωρίς ενίσχυση (το πολύ πολύ να μπορέσεις να παίξεις μαζι με 1 κιθάρα και να ψιλοακούγεσαι), απότε, είναι σημαντικότερο να στοχεύσεις σε καλά ηλεκτρικά, τα fishman που έχουν τα cort και ortega είναι μάλλον ό,τι καλύτερο μπορείς να βρεις σε αυτή την κατηγορία. Οπότε, μην το πολυψυρίζεις, κατά τη γνώμη μου...

Έχω ένα ακουστικό της cort και μπορώ να πω πως είναι ΠΑΡΑ πολύ καλό για τα χρήματα που έκανε (δε θυμάμαι πόσο, απλά θυμάμαι πως ήταν λίγα) και το συστήνω ανεπιφύλακτα. Το είχα πάρει πριν καμιά 10ριά χρόνια από το Λογοθέτη, αν δεν απατώμαι, τα φέρνει ακόμα. Απλώς, το δικό μου είναι χωρίς cut, αυτά που βλέπω τώρα στο site της cort είναι όλα κομμένα. http://www.cortguitars.com/en/series/acoustic-bass-series

εδώ το πρώτο επεισόδιο! Το βλέπεις online στο site της ΕΤ1 την ώρα που παίζει ή την επόμενη, στο αρχείο. http://www.ert.gr/webtv/component/k2/item/9792-Ti-einai-Moysikh-30-12-2012#.UODqpYmLIRt

Σε λίγο (τί σε λίγο, τώρα δηλαδή, στις 19.00) ξεκινάει το πρώτο επεισόδειο της σειράς "τα μυστικά της μουσικής", με το Νίκο Κυπουργό. Όσοι είστε σπίτι και έχετε διάθεση, παρακαλώ δείτε το και γράψτε τη γνώμη σας! Και αν σας αρέσει (που πιστεύω πως θα σας αρέσει), δείτε και τα επόμενα! ΕΤ1, Σάββατο 19.00 Τα μυστικά της μουσικής

Εγώ θα σε συμβούλευα, αν το μπάσο σου είναι καλό, να μην του βάλεις φινίρισμα στο έβενο. Αν ο έβενος είναι κανονικός έβενος και τον λαδώνεις συχνά, η ζημιά στο fretboard είναι ελάχιστη. Εγώ το δικό μου το έχω καμιά δεκαριά χρόνια και παίζω αποκλειστικά σχεδόν με αυτό, φορώντας stainless steel roundwound και δεν εχει πάθει τίποτα...

Πολύ καλά οργανωμένο! Ευχαριστούμε! +πολλά 1!

Και πολύ καλά έκανες να ενημερώσεις για το ξένα φόρουμ, στα οποία όντως μπορεί κανείς να βρει παρα πολύ χρήσιμες πληροφορίες. Δε νομίζω πως είμαι ο μόνος που έχει εμπειρία με το iRig, άλλωστε ο warchief, είπε πως το χρησιμοποιεί κιόλας. Η όλη ένσταση επικεντρώνεται στο αν τελικά μπορείς να ακούσεις ικανοποιητικό ήχο από τα ακουστικάκια του τηλεφώνου, δεδομένου του οτι δεν θέλεις/μπορείς να δώσεις χρήματα για καλά ακουστικά, γιατί αν ήταν έτσι έπαιρνες και ένα ενισχυτάκι. Και η όλη συζήτηση έγινε γύρω από τη βάση πως ο seagull ξεκαθάρισε πως θέλει κάτι ποιοτικό (εξού και επέλεξε να πάρει ένα καλό μπασάκι). Και φυσικά όλο αυτό ενισχύθηκε και πυροδοτήθηκε από το γεγονός πως το δεύτερο (!) μήνυμα του ΟΡ ήταν αρκετά προσβλητικό (πάλι ανοίγει το θέμα "συμπεριφορά από/προς νέα μέλη". Προσωπικά θα με στενοχωρούσε να αποκαρδιθεί ο seagull από τις απαντήσεις μας και να μην τον ξαναδούμε, γιατί θα μπορούσαμε όλοι να επωφεληθούμε από τις απόψεις του)

Πλάκα-πλάκα, θα μπορούσε κάποιος να μας δώσει τα φώτα του σχετικά με τα raised poles? Έβαλα πρόσφατα έναν duncan antiquity σε ένα παλιό tele μπάσο και -παρόλο που έχει ομολογουμένος πολύ ωραίο ήχο- δεν μπορώ να βρω την ισορροπία ανάμεσα στο να είναι ρυθμισμένες οι χορδές όπου νά 'ναι και στο να ακούγονται ζυγισμένα σε δυναμική...

Συγνώμη για την καθυστέρηση στην απάντηση. Το βιβλίο του Simandl μπορείς να το βρεις στον Παπαγρηγορίου-Νάκα, ή να το παραγγείλεις από τα περισσότερα μαγαζιά που πουλάνε μουσικά βιβλία, ή και on line. λέγεται new method for the double bass (πάρε μόνο τον πρώτο τόμο, ο δεύτερος δεν έχει ιδιαίτερη εφαρμογή στο ηλεκτρικό μπάσο). Ναι, καλό θα ήταν να μελετάς μια θέση κάθε φορά και να προχωράς στην επόμενη όταν είσαι σίγουρος για το κούρδισμα σε αυτή. Από μπασίστες, μπορείς να δεις και Gary Wilis για παράδειγμα, αλλά δεν είναι υποχρεωτικό να περιορίζεσαι στους άταστους ή αποκλειστικά στους ηλεκτρικούς (για παράδειγμα λίγος Renaud Garcia Fons δεν έβλαψε ποτέ κανέναν...)

Αγαπητέ Tthawth, πραγματικά αδυνατώ να καταλάβω το ύφος και το περιεχόμενο αυτού που γράφεις. Δηλαδή α) από που και ως που θεωρείς πως είναι τόσο σπάνιο και δύσκολο να έχουμε δοκιμάσει το i rig? Δηλαδή, εγώ αυτή την άποψη που εξέφρασα, πιστεύεις πως την έβγαλα από το μυαλό μου? β) Ποιά άγνοια και ποιό τρίψιμο στη μούρη? γ) Μια χαρά ήχο μπάσου έχει η Ελλάδα... αν πιστεύεις πως δεν υπάρχουν ΔΕΚΑΔΕΣ αξιολογότατοι Έλληνες παίχτες που έχουν και άποψη στον ήχο, μάλλον πρέπει να αναθεωρήσεις τα ακούσματα σου. δ) Το μεγαλύτερο ποσοστό απαντήσεων που ασχολούνται σοβαρά με iRig και δε συμμαζεύεται στα "ιερά" ξένα φόρουμ, αποδεικνύεται πως προέρχονται από χομπίστες (για να το θέσω ευγενικά)

Ναι, σε αυτό έχεις δίκιο, το έγραψα αυτό με δεδομένο τους p μαγνήτες, στους οποίους μπορείς να δώσεις μια κλίση...

Ως κατεξοχήν άταστος, θα σου πρότεινα να μην βασιστείς στο αυτί ή στα σημάδια της ταστιέρας για το κούρδισμα, αλλά στις θέσεις. Μπορείς να μελετήσεις (διαβάζεις παρτιτούρα;) θέσεις από το βιβλίο-Βίβλο του Franz Simandl (μέθοδος για Κοντραμπάσο) και να προσαρμοσεις ανάλογα (ίσως σε βολέψει βέβαια στις θέσεις μέχρι το λα να χρησιμοποιήσεις τη δακτυλοθεσία του Simandl, δηλαδη 1-2-4 αντί για 1-2-3-4). Επίσης, ενώ το κάνεις αυτό, ίσως θα ήταν χρήσιμο να χρησιμοποιείς κουρδιστήρι, για να βλέπεις που φαλτσάρεις και να διορθώνεις ΤΗΝ ΘΕΣΗ, όχι την κάθε νότα ξεχωριστά στο περίπου. Δεν είναι δύσκολο, απλώς θέλει λίγο συστηματικό διάβασμα. Τα τάστα είναι σύμβαση, όχι κανόνας.

Σωστός. Ενας εύκολος τρόπος είναι να μετρήσεις αυτή την απόσταση (απο το κάτω μέρος της χορδης ως το μαγνήτη) και μετα να ρυθμίσεις τις υπόλοιπες χορδές σύμφωνα με το radius της ταστιέρας.

Πλάκα κάνεις? Ο Δαλάι Λάμα (λένε κάποιοι) έχει ΕΦΕΥΡΕΙ το iphone. Απλώς επειδή είναι ψυχάρα, έδωσε την πατέντα στον Jobs, που ήταν και καλός βουδιστής...

Χαχααα... συμφωνώ, αλλά τη βλέπω τη δουλειά να εξελισσεται σε fender vs the world! Γενικά, σε οποιαδήποτε αγορά, σε όποιο επίπεδο αν βρίσκεται κανείς (τόσο σε απαιτήσεις από το όργανο όσο και σε χρήματα που μπορεί ννα ξοδέψει) είναι η ΕΡΕΥΝΑ ΑΓΟΡΑΣ και -γιατί όχι- το να ακούει απόψεις. Μπορεί πχ, ύστερα από μια μικρή έρευνα αγοράς να κατέληγες πως κάνεις τη δουλειά σου και με ένα vintage modified squier (έχω παίξει και με fender και με πολύ ανώτερα -θεέ μου σχώρα με- από fender μπάσα, και πιστεύω πως τα vintage modified είναι σχεδόν ισάξια -τουλάχιστον σε playability) + έναν υποφερτό ενισχυτή. Αλλά μπορεί και όχι. Και πίστεψε με: ΔΕΝ αγοράζεις μια φορά όργανο, εκτός αν είσαι ο Δαλάι Λάμα (ή είσαι ένας από αυτούς τους τύπους που μπορούν να φάνε μόνο ένα πατατάκι lay's)

Καταρχήν καλημέρα. Κατά δεύτερον, μιας και είσαι καινούριος στο φόρουμ, επίτρεψέ μου να σου επισημάνω πως όταν κάνεις μια ερώτηση (ειδικά όταν ποστάρεις μεταμεσονύκτια), δεν είναι υποχρεωτικό πως θα πάρεις απάντηση μέσα στα επόμενα 10 λεπτά. Φόρουμ είμαστε, όχι customer service... Και στο θέμα, κατά τη γνώμη μου, καλά έκανες και πήρες ένα καλό όργανο, αντί να πάρεις ένα χειρότερο (τα cort δεν είναι σκουπόξυλα, μια χαρά οργανάκια είναι για τα λεφτά τους) + έναν ενισχυτή, δεδομένου όμως πως σκοπεύεις να μαζέψεις κάποια στιγμή κάποια χρήματα για ενισχυτή (έστω και μέτριο). Ο λόγος (και για τα δυο) είναι ο εξής: Με 'ανα καλό μπασάκι, θα έχεις ένα μίνιμουμ καλού ήχου και playability σε λάηβ, πρόβες και μελέτη. Αλλά. Το πρόβλημα με το irig και τα συναφή, αν και δεν είναι άσχημα μπλιμπλίκια για να κάνεις πλακίτσα (προσωπικά αντιπαθώ τις εξωμοιώσεις ενισχυτών συνολικά, αλλά αυτό είναι προσωπικό μου κόλλημα), είναι το ΑΠΟ ΠΟΥ θα ακούς. Για να πάρεις ακουστικά τα οποία θα μπορούν να αποδίδουν το μπάσο σχεδόν αξιοπρεπώς, θα πρέπει να δώσεις περισσότερα από όσα θα έδινες για ένα μικρό ενισχυτή. Επίσης, αν το προσπεράσεις αυτό, θα έχεις πρόβλημα προενισχυτικό, αφού η προσομοίωση συνήθως δεν "ακούει" καλά τις δυναμικές. Αν το θέλεις μόνο για ψιλομελέτη και χαβαλέ, οκ, αλλά μην περιμένεις να έχεις σοβαρά αποτελέσματα (το λέω αυτό δεδομένου το ότι προτίμησες πχ ένα fender από ένα cort, που σημαίνει πως περιμένεις να ακούσεις κάτι από το μπάσο σου, εκεί νομίζω πήγαινε και το καλοπροαίρετο σχόλιο του marathon). Καλύτερα, εφόσον έχεις οικονομικό θέμα, να μην ξοδεύεις χρήματα αριστερά και δεξιά (σε irig, angry birds κλπ) και να βάλεις στην άκρη κανα ευρώ για να πάρεις ένα καλούτσικο ενισχυτή, κυκλοφορούν κατά καιρούς ωραίοι στις αγγελίες... my 2 cents...

Καλησπέρα και από εμένα, ύστερα από μακρά σιωπή (σκοτιστήκαμε, θα έλεγε κάποιος...). Και ναι, πάλι θα μακρυγορήσω. Παρακολούθησα το θρεντ από την αρχή και θα ήθελα να γράψω μερικές υποκειμενικές σκέψεις πάνω στα θέματα που προέκυψαν (και που κατά καιρούς προκύπτουν από ανάλογα θρεντς), γιατί -αν και γράφω σπάνια- διαβάζω το φορουμ εδώ και πολλά χρόνια και αισθάνομαι πως με αφορά η καλή λειτουργία του. Επίσης, βλέπω πως ως συνήθως, η κουβέντα μετατρέπεται σε αντιπαράθεση μεταξύ θεωρίας-πράξης, τεχνικής-συναισθήματος κλπ (αυτό όχι απαραίτητα με κακό μάτι, είναι αναμενόμενο να συζητώνται τέτοια θέματα μεταξύ μουσικών. Αν μάλιστα τηρούμε και το μέτρο, μπορεί να προκύπτει και κάτι γόνιμο από αυτές τις συζητήσεις, εκτός από "το καφενείο των φιλάθλων") Αρχικά, θα ήθελα να αναφερθώ στο ον τόπικ: ΝΑΙ, υπάρχει συχνά καχυποψία προς τα νέα μέλη, και αυτό είναι κάτι που φαντάζομαι πως οι περισσότεροι το έχουμε βιώσει ως νέα μέλη. Και είναι όντως στο χέρι του ίδιου του μέλους το να ενσωματωθεί σε μια καινούρια παρέα, αλλά θα πρέπει και αυτή η παρέα να είναι κάπως εξωστρεφής, αν ενδιαφέρεται να αποκτήσει καινούρια μέλη. Θυμάμαι την εμπειρία μου σε ένα Αμερικάνικο φόρουμ για μπασίστες (που μάλιστα ήταν τελικά και εντελώς χαμηλού επιπέδου, τόσο όσον αφορά στο μπάσο, όσο και στη στοιχειώδη επικοινωνία): όταν έγραψα το πρώτο μου θρεντ, προσπαθώντας να ανοίξω μια συζήτηση, τόσο με σκοπό να ενταχθώ στο φόρουμ, όσο και για να μάθω πώς σκέφτονται οι "συνάδελφοι" στην άλλη μεριά του Ατλαντικού, με πήραν από τα μούτρα γιατί νόμιζαν πως προσπαθούσα να κάνω έμμεση διαφήμηση. Όταν τους εξήγησα το προφανές, ελπίζοντας να λήξει εκέι το θέμα (και σημειώνω πως το έκανα με όσο πιο λεπτό τρόπο μου επέτρεπαν τα μέτρια αγγλικά μου) κατέληξα να εισπράτω γιουχάρισμα και προσωπικά μηνύματα από moderators που με προειδοποιούσαν "να μην τους περνάω για χαζούς και να μην κάνω έμμεση διαφήμηση". Ε, περιττό να σας πω πως δεν ξανα ασχολήθηκα (αν και διάβασα κατά καιρούς τα χαζά ποστ, για ναπεράσει η ώρα...) Επειδή έχω παρακολουθήσει και συμμετάσχει σε μερικές πολύ ενδιαφέρουσες ή και επιμορφωτικές συζητήσεις μέσα στο φόρουμ, θα ήθελα να το δω να διατηρεί ένα επίπεδο, την ελευθερία στην έκφραση (ακόμη και λανθασμένων απόψεων, φτάνει όποιος τις εκφέρει να έχει τη διάθεση να τις συζητήσει ψύχραιμα) και να μεγαλώνει σε ενεργά μέλη, για να έχουμε μια πιο σφαιρική άποψη για τα μουσικά πράγματα. Και αυτό δε νομίζω πως γίνεται, αν αποθαρρύνουμε νέα μέλη (κι εγώ μπορεί να γράψω κάτι σε ένα νέο μέλος για να το κατευθύνω σχετικά με το πως λειτουργεί το φόρουμ, αλλά δεν θα το πάρω από τα μούτρα) ή αν "προσωπικά χεστήκαμε" για το τάδε κλπ. Δεν υποννοώ πως πρέπει να καταντήσει το νοιζ μηχανάκι επιλύσεως πάσης απορίας ή ψυχολογικής εκτόνωσης (έχωμε και δουλειές, κύριος, όσοι τυχεροί από εμάς έχουν ακόμη δηλαδή...), αλλά θα μπορούσαμε να είμαστε λίγο πιο μουσικοκεντρικοί και να συζητάμε έστω και θέματα που αρχικά φαίνονται ανούσια. Καμιά φορά προκύπτουν ωραία πράγματα από αυτά. Επίσης, καλό θα ήταν, τα παλιά μέλη να μη φαγώνονται μεταξύ τους. Εγώ πχ ομολογώ πως κάνω το εξής: όταν κάποιος λέει κάτι που με το οποίο διαφωνώ, εξηγώ τους λόγους για τους οποίους διαφωνώ, με όσο το δυνατό λογικό και απλό τρόπο. Αν αρνείται κάποιος να καταλάβει την απλή συλλογιστική, παύω να ασχολούμαι. Δεν έχουμε να χωρίσουμε και τίποτα (έχω την πεποίθηση πως κατά βάθος μας αρέσει να τρογώμαστε ή να διαβάζουμε φαγωμάρες, αλλά δυστυχώς αυτό υπονομεύει την ποιότητα του φόρουμ)... Τώρα στο/στα Οφ τόπικ Η μουσική είναι μια μορφή τέχνης, και μάλιστα η πιο αφηρημένη από τις τέχνες, εφόσον το παράγωγό της ΔΕΝ είναι ένα απτό/ορατό αντικείμενο (γνωστό αυτό από την αισθητική, δεν το αναλύουμε παραπάνω) Όπως όλες οι τέχνες, ΠΡΟΥΠΟΘΕΤΕΙ την τεχνική (το μέσον δηλαδή), η οποία θεωρώ πως συμπεριλαμβάνει τόσο τη γνώση του συστήματος όσο και την ικανότητα της εκτέλεσης (όταν μιλάμε για παίχτες). Το πως θα αποκτήσει κανείς αυτή τη γνώση και το πού θα την φτάσει, είναι δευτερεύον. Δηλαδή το αν θα ακολουθήσεις μια παγιωμένη διαδικασία μάθησης, η οποία δουλεύει αποδεδειγμένα ή επιλέξεις να μάθεις με ένα πιο πρακτικό τρόπο (ακόμη και με έναν δικής σου επινόησης), είναι θέμα εντελώς προσωπικό. Απλώς η δεύτερη οδός είναι συνήθως πιο χρονοβόρα και συχνά φέρνει αμφίβολα αποτελέσματα. Επίσης εμπεριέχει τον κίνδυνο, να χαθεί κανείς (γιατί το πεδίο είναι χαοτικό) ή να καταλήξει εμμονικός, προσπαθώντας να εντρυφίσει σε ένα στυλ, που θα μπορούσε να το μάθει ευκολότερα με μέθοδο. Αλλά αυτό είναι προσωπική επιλογή και ΠΡΕΠΕΙ να είναι σεβαστή (έχω επίσης παρατηρήσει πως πολλές φορές, μουσικοί που αρνούνται το κομμάτι της έρευνας, του ακούσματος κλπ, όταν καταλήγουν σε μια ωραία ιδέα να αισθάνονται πως ανακάλυψαν τον τροχό, ενώ όποιος γνωρίζει στοιχειώδη ιστορία ξέρει πως αυτό συνέβη μερικές χιλιάδες χρόνια νωρίτερα...). Παρόλα αυτά, όντως υπάρχουν παραδείγματα σπουδαίων μουσικών που δεν γνώριζαν "συμβατικά" θεωρία, ή κάκιστων που ήταν τρομεροί θεωρητικοί, αλλά αυτό δεν αποδεικνύει τίποτα. Είναι αυτό που λέχθηκε και πριν, με τις κατσαρόλες και τα μπαχάρια. Είναι όμως η θεωρία και μια κωδικοποίηση. Και όταν ξέρεις τον κώδικα, αποκωδικοποιείς καλύτερα το μήνυμα. Και επίσης συνενοείσαι ευκολότερα με τους ομότεχνούς σου. Για εμένα ΔΕΝ έχει σημασία ποιό σύστημα ακολουθεί κανείς, αρκεί να ακολουθεί κάποιο. Ετσι το βλέπω, έτσι το καταλαβαίνω, αλλιώς μου φαίνεται χαοτικό. Σίγουρα μπορείς να αναλύσεις οποιοδήποτε Τζαζ κομμάτι χρησιμοποιώντας ακοόμη και τους απλούς κανόνες της "κλασσικής" αρμονίας. Το θέμα είναι πως μπορεί να είναι λίγο δυσκολότερο να σε καταλάβει κάποιος που δεν ξέρει αυτό το σύστημα, αλλά δεν πειράζει, αρκεί να μπορεί να το καταλάβει με έναν τρόπο που τον βολεύει. Επίσης όμως, η μουσική (και οι άλλες τέχνες) απαιτεί έμπνευση και αισθητική. Γιατί με το πρώτο κομμάτι μπορείς μεν να γράψεις/παίξεις, αλλά αυτό που θα έχεις ως αποτέλεσμα, θα είναι κάτι άψυχο ή/και κακόγουστο. Και αυτό πάει τόσο στους συνθέτες, όσο και στους εκτελεστές. Και εδώ είναι το δύσκολο κομμάτι. Γιατί η έμπνευση και η αισθητική απαιτούν καλλιέργεια και δυνατότητα να δέχεται κανείς ερεθίσματα. Και για αυτό ΔΕΝ υπάρχει εφαρμοσμένη μέθοδος. Πρέπει ο καθένας να το εξασκεί μόνος του. Και επίσης (πέρα από κάποια γενικά αποδεκτά πλαίσια) είναι τελείως υποκειμενικό πράγμα. Και είναι κατά τη γνώμη μου κάτι στο οποίο συνεισφέρει ΚΑΙ η κουβέντα ΓΙΑ τη μουσική. Αυτό ακριβώς είναι και το νόημα ύπαρξης αυτού του φόρουμ κατα τη γνώμη μου...

Τώρα, συγνώμη που το λέω κιόλας, αλλά ανασταίνεις ένα θρεντ που είναι πάνω απο 1 χρόνου, απλώς για να γράψεις κάτι που απλώς δηλώνει πως δεν διάβασες τίποτα απο τις προηγούμενες απαντήσεις... Αν και όπως έχει γραφτεί και παραπάνω, όλα είναι θέμα ορισμού, θα υποθέσω πως όταν λες "παλιό λαϊκό" εννοείς το λαϊκό του 60 και θα σου απαντήσω πως αν παίζεις μετρημένα (είπαμε, τα μουσειακά είδη απαιτούν στυλιζαρισμενο παιξιμο), δεν αλλοιώνεις τίποτα, πόσω μάλλον που μπάσο υπήρχε απο τότε σε αυτη τη μουσική. Αν σε ενδιαφέρει όντως το θέμα, διάβασε και την παραπάνω συζήτηση, Καλώς ήρθες στο φόρουμ, παρόλα αυτά.

Άλλη μια απώλεια για την Σύγχρονη Ελληνική μουσική... Η λέσχη του δίσκου, πάντως, λειτουργεί στο υπόγειο του Ελευθερουδάκη στην Πανεπιστημίου

Όπως ίσως παρατηρήσατε, δεν έχω τεντώσει καλά το grill cloth στην πάνω (2Χ10) αλλά θα το κάνω σύντομα...