paan

Η κιθάρα και "κελαηδάει" με τους ωραίους P90, και playability έχει, και είναι κούκλα ! Ο Αργύρης ουσιαστικά έδειξε περισσότερο ενδιαφέρον απο μένα στην κατασκευή της κιθάρας και τον ευχαριστώ πολύ !

Τους είχα δεί την προηγούμενη φορά που είχαν έρθει Αθήνα. Οντως πάρα πολλά db αλλά εδώ έχουν λόγο, προσωπικά βίωσα "σωματικά" τη συναυλία εκείνη. Απο τις συναυλίες που θυμάμαι, αξίζει να τους δεί κάποιος μια φορά τουλάχιστον !

Μπράβο κι απο μένα, εξαιρετικό κομμάτι, πολύ καλό παίξιμο. Αυτό που λέμε "απλότητα" και στη σύνθεση και στο παίξιμο είναι και το πιο δύσκολο επίτευγμα ... Ευγε !

Νομίζω ο papalamraina αναφέρεται στο Odessa ... prog δεν ξέρω υπέροχο σίγουρα !

Τέλειο και πολύ ωραία αφήγηση ! Thank you !

Ευχαριστώ πολύ, σαφέσταστος !

Off-topic αλλά δεν βρήκα την πληροφορία στο google. Που μπορούμε να ακούσουμε τις Reverend στην Ελλάδα / Αθήνα ? Ευχαριστώ Πάνος

Ιστορική λοιπόν η Baldwin, ευχαριστώ για την πληροφορία ! Να πω επίσης ότι έπαιξε και δύο κομμάτια των M.Set : το "Jet Set Junta" και το "Eine Symphonie Des Grauens" (εγώ το γνώρισα απο τη εξαιρετική συλλογή "Pillows and Prayers" της Cherry Red). Καταπληκτικά κομμάτια και τα δύο ... @Wow! σημείο (δ) στην επόμενη συναυλία αν είναι στον ίδιο χώρο να έρθεις. Δεν είναι καπνισμένο bar, είναι νεοκλασικό με τραπεζάκια καρέκλες και σαλόνι :)

Ε λοιπόν για όποιον θυμάται (και του άρεσαν φυσικά) ο Bid είναι κάτι παραπάνω απο alive and well, και στήνει σουρεαλιστικά πόπ διαμαντάκια με το σχήμα Scarlet's Well http://www.scarletswell.co.uk. Τούς είδα σε συναυλία που οργάνωσε το Μικρό Μουσικό Θέατρο http://www.myspace.com/smallmusictheatre στο Κουκάκι στο μαγαζί Δίαυλος. Καταπληκτική συναυλία σ ένα παλιομοδίτικο χώρο που χωράει 70-80 άτομα το πολύ. Κιθάρες 2 (που κεντάγανε), βιολί/μαντολίνο, οργανάκι, μπάσο, drums. Εξοπλισμός γενικά λιτός, αλλά ήχος εξαιρετικός. Το rig του "lead" κιθαρίστα για γέλια. ένας Boss κομπέσορα, ένα crybaby wha που χρησιμοποίησε μία φορά και ένα κουρδιστήρι. Αυτά... Ο Bid έπαιξε με μιά Baldwin 12 χορδη ηλεκτρική hollow body. Πρώτη φορά είδα τη μάρκα αυτή μάλλον vintage μοντέλο, απότι κατάλαβα μετά απο λίγο ψάξιμο. Ο ίδιος ο Bid τρομερά συμπαθής σχεδόν συνεσταλμένος. Ελπίζω να ξανάρθει, και τότε όσοι πιστοί μην αμελήσετε :D.

Maybe I'm amazed τραγουδισμένο απο το Rod Steward εποχής Faces ?? Τι λές τώρα ... Thanx man ! Μιά διορθωσούλα μόνο, το κομμάτι είναι απο τον 1ο solo του McCartney που δεν παίζει με τους Wings αλλά μόνος του όλα τα όργανα (μεταξύ των οποίων και μια μια πολύ όμορφη Tele) Ευχαριστώ !

Μπράβο. Η φωνή και κάποια μουσικά στοιχεία μου θύμησαν Peter Gabriel και early Genesis.

Ακριβώς ! Για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι Ελλήνων "καλιτεχνών" που άλλους εκφράζουν για Χ λόγους και άλλους τους σηκώνεται η τρίχα. Νομίζω ότι οι δεύτεροι δεν έχει νόημα να ασχολούνται με τους πρώτους γιατί είναι εντελώς διαφορετικά τα κριτήρια αξιολόγησης. Δεν το λέω με ελιτίστικη διάθεση, αλλά είναι προφανές το αισθητικό ατόπημα του Πλιάτσικα για τη 2η κατηγορία πάντα. Ομως όπως και κάποιος άλλος είπε, αυτός είναι ο Πλιάτσικας. Οσοι είναι (είμαστε) στην άλλη πλευρά ας ασχοληθούμε με αυτήν καλύτερα με θετική διάθεση. Καλή χρονιά !

Κι εγώ που νόμιζα ότι τα κιθαριστικά σόλο των 70s είχαν πάρει αποκάτω το Noiz ... Ακούστε και το Recoloured με πολυ καλά remixes πάνω σε κομμάτια του NPM.

Παιδιά καλησπέρα ! Μια ερώτηση για να επανέλθουμε στο αρχικο θέμα : Αν πάει κάποιος από το Τελωνείο Πειραιά υπάρχει περίπτωση να πάρει το δέμα του και να φύγει ή υπάρχουν ουρές ταλαίπωρων ; Το έχει δοκιμάσει κανείς ; Ευχαριστώ

αααα ξέχασα ... Επειδή δεν ακούω Pat Metheny... η συνεργασία του Metheny με τον μεγάλο Charlie Haden στο Beyond the Missouri sky. Τελευταίος ο Αιθίοπας Mulatu Astatke που άκουσα στο Broken Flowers του Jarmusch. Πολύ ενδιαφέρον και φρέσκο blend επιρροών. Φρεσκαδούρα ... Καλη ακρόαση !

1. Δοκίμασε επίσης Noonday Underground πχ. το Self Assembly. Ας πούμε κοντά στον Holmes.2.Ο Gonzales που αναφέρθηκε πιο πάνω παίζει σε πολλά διαφορετικά στύλ με ουσιαστικό τρόπο. Εντυπωσιακός. 3. Molvaer οποωσδήποτε. (γενικά η Νορβηγική σκηνή έχει πολύ πράμα...) 4. Κάτι πιο μελωδικό αν σε ενδιαφέρει : Charanga Cakewalk. Αυτά ...

Μου άρεσαν πολύ : 1) Οι Clash και οι Cure στο καλιμάρμαρο, κάτι αιώνες πριν. 2) Ο Julian Cope στο Ροδον κάτι δεκαετίες πριν. Η PJ Harvey επίσης Ρόδον. 3) Ο Joshua Redman με κάποιον της οικογένειας Marsalis στο Λυκαβητό. 4) Blaine Reininger με Steven Brown πάλι στο Λυκαβητό. 5) Οι White Stripes οσο πρόλαβαν να παίξουν πέρσι. 6) Οι Portishead κάπου στο Φάληρο πριν αρκετά χρόνια. 7) Πάρα πολύ καλοί φέτος στο Λάυριο (Synch), oι Chap : Σοφιστικέ ποπ, με μονοφωνικά synths, αρκετό θόρυβο και μελωδία και beat. Παίζει και ένας ex. Raining Pleasure μαζί τους. Απο live θα προτιμούσα ψιλοάγνωστα ονόματα, πιτσιρικάδες που να μην είναι τόσο αφόρητα "pro" στη σκηνή. πχ. τα συγκροτήματα που άνοιξαν τους White Stripes πέρσι (Sond and Daughters, Coral). Από πιο "καταξιωμένους" Peppers, Bowie, Morrisey...