gmoukou

να’ναι καλά το ιντερνέτε που μας δίνει πρόσβαση σε όλα αυτά τα διαμάντια. δεν είναι μόνο του διαβολου τελικά

Και πολύ κομψά το θέτεις θα έλεγα.

Ornette Coleman Trio Performing The Soundtrack 1966 Με αφορμή το νήμα "Τι κινηματογραφική μουσική (soundtrack) ακούτε τώρα" και της πολύ ενδιαφέρουσας τροπής που πήρε θυμήθηκα αυτό το έπος. Συμπυκνωμένη σοφία.

Αυτό καθόλου Αυτό πάλι..... ο ορισμός της ΖΩΑΡΑΣ! Αυτό δε το ήξερα. Αν ισχύουν όλα αυτά (που γιατί να μην ισχύουν, μην είμαστε καχύποπτοι) είναι πολυεργαλείο ο τύπος. Τον σεβόμουν για το στυλ που είχε σαν ηθοποιός, αργότερα και για τα σκηνοθετικά.....και μουσική;;; Ρε αυτός μας έχει φάει τις δουλειές ολωνώνε!

Και που’σαι ακόμα. Ο κινηματόγραφος, ο βασιλιάς των τεχνώνε (κατ εμε), έχει υλικό που για να αφομοιώσεις δε σου φτάνει μια ζωή...

Αν δε την έχεις δει, και μόνο για τον Σάντσεζ, να τη δεις. Η μαγεία της απλότητας. Ουτε χάλκινα, ούτε 450 layers και σύνθετα parts ούτε τίποτα. Ωμό ιν δε φέις. Το ποσο εύστοχο είναι αυτό που κάνανε θα το κρίνει φυσικά ο καθένας μόνος του (για μένα απλά τοπ, ο καλύτερος τρόπος για να αποδωθει η πίεση του αστού του 21ου αιώνα)

Birdman (2014) από Iñárritu. Ταινιαρα σε όλα τα επίπεδα. Ασύλληπτος Antonio Sanchez να ντύνει όλη τη ταινία με αυτοσχεδιασμό στα τύμπανα. Παρα πολλές αξιόλογες πληροφορίες που αφορούν τη ταινία και ειδικα το πως έτρεξαν το soundtrack της εδώ: https://en.m.wikipedia.org/wiki/Birdman_(film_score) Και εδώ τσουνάμι από Σάντσεζ

Κάποτε είδα το Enemy (2013) μια περίεργη και σκοτεινή ταινία (για να έχουμε reference point περίεργες ταινίες θεωρώ το Being John Malkovich [1999] και το Sorry to bother you [2018]). Σκοτεινή ατμόσφαιρα, μυστήριο, πολυπλοκότητα στο σενάριο και άλλα παρεμφερή στοιχεία. Αυτό που μου έκανε φοβερή εντύπωση ήταν το βασικό θέμα (και η ανάπτυξή του) για το οποίο ο μάγκες συνθέτες (Danny Bensi & Saunder Jurriaans) είχαν διαλέξει αποκλειστικά ξύλινα πνευστά. Δε πιστεύω οτι υπάρχει καλύτερη επιλογή για να απο δώσεις όλα τα παραπάνω που χαρακτηρίζουν τη ταινία. Ένα δείγμα:

Κοίτα που νόμιζα οτι στο βαβέλ είχε γράψει μόνο ο Santaolalla! Τι να λέμε για τον Sakamoto, απλά μοναδικός.

@mitsosgroove ταινιαρα αλλά πιστεύω ότι το παρακάτω μουσικό κομμάτι ξεχώρισε περισσότερο στη ταινία (και είναι άλλος ένας λόγος που μου άρεσε η ταινία)

Και οι δικοί μας πάντως δεν έχουν απολύτως τίποτα να ζηλέψουν, αντιθέτως......

Με αφορμή την αισθητική του εξωφύλλου που έβαλε ο @Nikos Aravanis απο πάνω θυμήθηκα το Πιατσολικό θέμα του (επίκαιρου κι όλας) 12 πίθηκοι

Αμα πιάσουμε από τώρα την ήπειρο που λατρευει τα χάλκινα περισσότερο και από το Wagner να μη ξεχάσουμε τον Alan Silvestri που έκανε φανταστική δουλειά στο Avengers Αλλά και στο τρομακτικά αξεπέραστο (συνθετικά) Predator 2 (άκου ενέργεια...)

Ιάπωνες: Toru Takemitsu στη ταινία Rikyu του Hiroshi Teshigahara. Μοναδική αισθητική. Σε πιο εύληπτη αισθητική ο Ryuichi Sakamoto στη ταινία The Last Emperor. Συνθεταράδες με μουσικές γεμάτες βάθος και υπόσταση.