gmoukou

Huge...

Για μένα δεν υπάρχουν λέξεις που μπορούν να περιγράψουν επαρκώς το μεγαλείο του Bach. Απλά δεν... Τα Βραδεμβούργια κοντσέρτα έχουν τερματίσει τη φάση στη γη... Πραγματικά αξίζει να αφιερώσει κανείς χρόνο και στο ορατόριο "τα κατά Ιωάννην πάθη" (bwv 245).

Εγώ αν δε δω review απο @gkourmoul1δεν πιστεύω τίποτα!

παρόλο που αναγνωρίζω ότι όντως είναι τέρας, αν θα μου έλεγες σήμερα το μεσημέρι έλα να δούμε μια μισάωρη συνέντευξη του με τον Beato θα έλεγα, μπαααααα βαριέμαι. ε...... κατουριόμουν τόσο πολύ και παρ' όλα αυτά δε πάτησα pause ούτε για αστείο. Α-πο-λαυ-στι-κό-τα-τος!

Στράτος ο Γκοτζίλας. Όταν ποστάρει κιθαριές και συμβουλές περι συμβίωσης τρομοκρατεί τα εγχώρια ύδατα! Φαντάσου τώρα που έφτιαξε και καινούριο πισί τι έχει να γίνει εδω μέσα....

Εύκολα ξεκινάει "tele vs strat" style σύγκρουση αυτή η ερώτηση Πιστεύω ότι αυτό εξαρτάται από το τι υφή γουστάρει ο καθένας. Το χαράζεις, θα στεγνώσει (όσο). Δε το χαράζεις, βγαίνει πιο ζουμερό. Παίζει μεγάλο ρόλο όμως και το περίβλημα. Μου έχει τύχει να ψήσω λουκάνικο με τόσο λεπτό περίβλημα (εννοείται συνθετικό, με πραγματικό έντερο δε μου έχει συμβεί) που με το πρώτο τσίμπημα του πιρουνιού για να το γυρίσω εξεράγη.... οπότε μονόδρομος η μη χάραξη. Εγώ, πάντως, το προτιμώ ζουμερό.

Όσο υπάρχει το j-bridge μη φοβάστε τίποτα. Εμένα όλα μου τα έχει γεφυρώσει και γλίτωσα τα ψυχοφαρμακα

Το καλό που του θέλουμε!

Adrian Belew λέω εγώ, η επιτομή του ασυνήθιστου (ίσως φταίει βέβαια και οτι όταν τον άκουσα πρώτη φορά ήμουν πολύ μικρός και χάζεψα.....) Αλλά..... τι να πρωτοβάλεις.....

Μπράβο μεγάλε, σωραίος! Παρ' όλο που το βίντεο κάνει τη δουλειά του 100%, με λίγο "γυάλισμα" (καλύτερες λήψεις, εναλλαγές ίσως με τη πεταλιέρα/ρυθμίσεις της κλπ) σίγουρα έρχεται σε top level. Το μόνο που με ξένιζε ήταν που άκουγα το φυσικό ήχο του χώρου και δη τις χορδές αλλά.....ψιλά γράμματα. Πολύ πολύ του γούστου μου οι συγχορδίες μεταξύ 0:40-1:50! Εκεί απο το 1:20 είναι κάποιο συγκεκριμένο τραγούδι ή αυτοσχεδιάζεις;

Now we're taking. Αυτό μάλιστα! Για μένα, ο Ντεφάγια μαζί με τον Μπάρτοκ είναι το καλύτερο παράδειγμα μουσικής του 20ου αιώνα με ενσωματωμένα παραδοσιακά στοιχεία χωρίς αυτά να επισκιάζουν το σύγχρονο ύφος της εποχής (κάτι πολύ δύσκολο φυσικά). Γενικά πολλά έργα του Ντεφάγια γίνανε επιτυχημένες μετεγγραφές για κιθάρα όπως παρακάτω το The Miller's Dance από το μπαλέτο The Three-Cornered Hat: https://youtu.be/1cpH9yY8SOw

Νταξει, του ματς τακα τακα! Χάνεται όλη η μαγεία του Ντεφάγια κάτω απο αυτό το τόσο χαρακτηριστικά κλισέ κρουστό που, καλώς είναι συνυφασμένο με την ισπανική μουσική, αλλά εδώ δε χρειάζεται για να αναδείξει τις ρίζες και την ιστορία του έργου/σύνθετη. Παρακάτω σύνδεσμος με παρτιτούρα (ρισπεκτ) μαζι με το φανταστικό ιντερλούδιο που προηγείται (και χωρίς τακα τακα) Και εδώ η διάσημη και πολύ πετυχημένη μετεγγραφή που έγινε για δύο κλασικές κιθάρες ερμηνευμένη από τα τέρατα του χώρου Julian Bream και John Williams (όχι η αγαπημένη μου εκτέλεση, αλλά και μόνο για την ιστορική σύμπραξη αξίζει) https://youtu.be/Gbknmti1U6I

εμ γι' αυτό το παρέθεσα. Πάνω σε αυτό, μου έκανε τεράστια εντύπωση όταν άκουσα το παρακάτω που παίζει σε ακουστική κιθάρα και είπα "οκ.... τι νόημα έχει να ψάχνει κανείς τον ήχο του και τον εξοπλισμό του. εδώ μιλάμε για ψυχή..."

Μα πραγματικά! Εσύ που τον έχεις ψάξει καλύτερα μπορείς να μας πεις τι διάολο έκανε και ακουγόταν τόσο μη επιθετικός, γλυκός αλλά και με σοβαρή υπόσταση, ο ήχος του distortion του; Δηλαδή ακούστε διαφορά παρακάτω μεταξύ του ιδίου και του Gambale. (1:55 solo Gambale, 4:05 Holdsworth)

Κι όμως, αν παρακολουθήσει κανείς βίντεο από σεμινάρια, συνεντεύξεις κλπ θα δεί οτι όχι μόνο έλεγε τι, με τι, πως, γιατί.... ταυτόχρονα η ταπεινότητα του ήταν παραπάνω από υποδειγματική....

Το πιο ελαφρύ τραπέζι των τελευταίων δέκα ημερών..... Άσε, γονάτισα φέτος και όχι για τον επιτάφιο

Post-Πάσχα mode στη λεβεντογέννα

Απλά αδιανόητο live.... Επίσης, παρ' όλο που έχω αγαπήσει τον Allan, δε μπορώ να μην ακούσω αυτό το live και για τον Johnson που παίζει την υπερ-μπασάρα.

tremolo bar? Παρ' όλα αυτά, φαίνεται ωραίο εργαλείο.

wow. Φαίνεται εκπληκτικό! Τα τελευταία χρόνια έχουν βγει κάτι εργαλεία απίστευτα ευφάνταστα. Blooper (της ίδιας εταιρείας) αλλά και tensor ή particle 2 της red panda και άλλα.... απλά φανταστικά! @BillTrantosαν βρεις vst, ενημέρωσε!

Γιατί δε του παρουσιάζεις και δεύτερο δείγμα πασπαλισμένο με μπλα μπλα; Ποτέ δε ξέρεις πως φαντάζεται ο άλλος αυτο που μόνο με λόγια του περιγράφεις. Πολλές φορές φαντάζονται τελείως άλλο πράμα..... Πιστεύω ένα μικρό αντιπροσωπευτικό ηχητικό δείγμα θα ξεκαθάριζε τις προθέσεις σου. Δε πολυσυμφωνώ σε αυτό. Φυσικά όλα χρειάζονται ντελικάτη προσέγγιση για να αποφεύγονται τα κλισε κλπ. Όμως δε χρειάζεται ντε και καλά να λείψουν οι κιθάρες και τα ντιστορσιο απο ένα κομμάτι με πλάτη ορχήστρα. Με τα ντουμπλαρίσματα θα δεις οτι μπορείς να παίξεις τρελή μπαλίτσα. Όπως επίσης, ανάλογα το ύφος/χαρακτήρα, αν ορίζεις κάθε φορά διαφορετική ενορχήστρωση το εύρος που θα μπορείς να κινηθείς θα είναι τεράστιο! Φυσικά το τελευταίο λόγο πάντα τον έχει ο αφεντικός, αλλά με γούστο και καλή συνεννόηση πιστεύω όλα γίνονται. Αν θες τσέκαρε τον Samuel Kim music στο youtube. Κάνει πολύ πετυχημένα covers απο διάφορα anime ost κλπ (ξεχωρίζω Jojo και AOT) αλλά με φουλ ορχήστρα και ηλεκτρικές κιθαριές. Τα epic version που έχει αξίζουν τη προσοχή σου μιας και είσαι σε αυτή τη φάση. Όπως και να' χει, εύχομαι να πάει καλά ολο το προτζεκτ!

Σωραιος!!! Δυνατή δουλειά, δυνατή παραγωγή! Αρχικά θα έλεγα να φτιάξεις ένα νήμα που θα ποσταρεις όλες τις δουλειές σου από αυτό το πρότζεκτ για να γίνεται συζήτηση Μεσημέρη μαζεμένη. Όσο για τα κομμάτια, θα μου άρεσε να γινόταν η σύνθεση πιο conceptual. πχ στη τοξοτρια να υπάρχουν στοιχεία της ιδιότητας της, ταχύτητα, στόχος κλπ (όπως θα μπορούσες δλδ να αποδώσεις μουσικά διάφορες πτυχές του χαρακτήρα) Αντίστοιχα και στην assassin κάτι ίσως σκοτεινό, υποχθόνιο; (τυχαίες σκέψεις) Αυτό κατά τη γνώμη μου δημιουργεί σφιχτή εντύπωση. Εγώ επίσης, ενορχηστρωτικά, θα έψαχνα όσο πιο αντιπροσωπευτικά όργανα προς το χαρακτήρα και τις ιδιότητες του γίνεται (πιο tricky αλλά όχι ακατόρθωτο) Άντε, και εις ανώτερα εύχομαι!!!

Παρ' όλο που το αναφέρει ο Bozzio στο βίντεο καλό είναι να του δώσουμε ιδιαίτερη μνεία. Αναφέρομαι στο βιβλίο του Stravinsky "Μουσική ποιητική" (εκδόσεις Νεφέλη). Ένα μικρό βιβλίο (150 σελίδες), απόσταγμα της ευφυίας του Stravinsky, το οποίο περιλαμβάνει μια σειρά διαλέξεων που έδωσε στο Χάρβαρντ (1939-1940) στα πλαίσια των διάσημων Charles Eliot Norton Harvard lectures (τσεκάρετε και μόνο λίστα.... T. S. Eliot, Paul Hindemith, Aaron Copland, Jorge Luis Borges, Leonard Bernstein [έχω αναφερθεί εδώ], Luciano Berio, Herbie Hancock, Wim Wenders και άλλα τέρατα...). Στη διάλεξη ο μαέστρος πιάνει τα πράγματα απ' την αρχή με τις έννοιες των ιδίων των λέξεων και φτάνει μέχρι τον πυρήνα του πράγματος μιλώντας για τη δημιουργία μουσικής, τον ρόλο της μουσικής φόρμας, τη σημασία της παράδοσης των λαών, πτυχές της μουσικής παράστασης και άλλα. Αξίζει.

οφτοπικ (ενδιαφέρον), αλλά 'νταξει, είναι πάααααρα παρα πολύ σχετικό το σωστό ρε συ. Νομίζω ότι πρέπει να ξεκινάς με βάση τα ερεθίσματα που σου ανοίγουν την όρεξη. Πιστεύω δεν υπάρχει μπούσουλας.

Ηλεκτρική ξεκίνησα (στα 14 περίπου) με αυτό: Κλασική, αρκετά αργότερα, με αυτό: