Λοιπόν, ανάμικτα συναισθήματα μεν, ωραία αλλά χλιαρή επίγευση δε, που ίσως δεν επέλεγα ξανά προς κατανάλωση.
Μου αρέσουν οι ήχοι και οι χροιές/ηχοχρώματά τους αλλά θα μου άρεσε αν "πήγαιναν κάπου" και δεν είχαμε το ίδιο στατικό τοπίο.
πχ στο 3:38 μπαίνει ένας νέος, πιο sharp, ήχος αλλά δεν μεταλλάσεται και τοπίο μαζί του, κάτι που θα μου άρεσε πολύ.
Υπάρχει πολύ ενέργεια (θετικό), όπως στο τμήμα των κρουστών, αλλά δεν οδηγεί κάπου.
Κοινώς, υπάρχει πολύ αυτοσχεδιαστική διάθεση, το οποίο εννοείται είναι καλό, αλλά σε μια μπάντα που αυτοσχεδιάζει, και δη τζαζ, συνηθίζουμε να ακούμε και μια αλληλεπίδραση των υπολοίπων πάνω στο εκάστοτε σόλο και τις δυναμικές του ή την πυκνότητά του. Αυτό δεν το έχουμε εδώ και λίγο μου ακούγεται σαν ένα backing track στο οποίο αυτοσχεδίασες απο πάνω.
κίνδυνος δεν είναι μόνο το "να χαλάσει" αλλά και το να μείνει "άδειο" απο δημιουργικές ιδέες.
Το κάθε κομμάτι θέλει το χρόνο του, να το ακούσεις και με καθαρό σε δεύτερο χρόνο για να δεις τι δουλεύει καλά και τι όχι, κλπ.
Μη τα βιάζεις.
Φτάνουν με τη μορφή του αυτοσχεδιασμού, το οποίο είναι ένα ωραίο περαστικό στοιχείο.
Αυτό ναι, είναι.
Θα έλεγα οτι είναι μια ωραία στιγμή να το εντάξεις/παντρέψεις στο στυλ που μέχρι τώρα σε έχουμε συνηθίσει.
Επιμένω, μη τα βιάζεις.