gmoukou

Κολλάει στα δόντια να λες καλύτερα...

@Superfunk σα πρωτάρης τη πάτησα... αν δε πάθεις όμως δε μαθαίνεις

Πωπω έγραψες πάλι ρε μάστορα. Ηχάρες, φρασάρες, πλοκή που σε κρατάει και δε βαριέσαι, ισορροπίες..... έχεις απογειωθεί....ΈΧΕΙΣ ΤΟ X-FACTOR ΛΕΜΕ! Εντωμεταξύ one man band κανονικότατα! Θα μας φάς τις δουλειές ολονώνε διάολε!! Πάντα τέτοιες όμορφες δημιουργίες εύχομαι!!

Είμαι χρόνια στο χώρο της κλασικής κιθάρα, την ακρογωνιαία λίθο της fingerstyle φάσης (ξέρω, απόλυτος αλλά με τη κυριολεκτική έννοια του fingerstyle έτσι είναι). Δύο σχόλια μόνο πάνω σε κάποια πραγματάκια που ανέφερες: Αυτό ισχύει και δεν ισχύει. Σίγουρα πλάι σε ένα δάσκαλο θα φτάσεις τον στόχο σου δια της σύντομης οδού μιας και θα αποφύγεις λάθη που δε γνωρίζεις οτι θα προκύψουν, θα σε κρατάει πιο focused στο στόχο κλπ κλπ Αυτό βέβαια δε σημαίνει οτι δεν υπάρχουν και φωτεινές εξαιρέσεις αυτοδίδακτων που όχι μόνο πήγαν μπροστά αλλά διέπρεψαν κι όλας. Εν ολίγης, όσο περισσότερο μελετάς (και αναφέρομαι σε εργατοώρες) με τόσο μεγαλύτερο και γρηγορότερο ρυθμό θα εξελίσσεσαι. Και το παραπάνω ισχύει με ή χωρίς δάσκαλο. Η ταστιέρα δεν έχει σχέση όσον αφορά το fingerstyle. Όχι τουλάχιστον στα αρχικά στάδια. Σϊγουρα όμως η ενασχόλησή σου με ηλεκτρική βοηθά μιας και έχεις μια ιδέα στο τι είναι ταστιέρα, πως κινείσαι πάνω της κλπ Αμα επικεντρωθείς στο δεξί χέρι (χωρίς να υποτιμάς το αριστερό) θα δεις αλματώδη εξέλιξη.

ω ρε δικέ μου.... μαχαιριά στη καρδιά. διαπερνά κάθε άμυνα.

Νομίζω οτι ακόμα ισχύει ο κανονισμός που απαγορεύει τα εριστικά ή αγενή σχόλια μεταξύ των μελών. Μήπως θα ήταν πιο υγιής μια απάντηση/συμβουλή/καθοδήγηση (αν έχεις άποψη) στην ερώτηση του θέματος;

Λίγο πολύ οτι έχουν όλοι. Απλα αυτός βρήκε ενα ωραίο τρόπο, τον τρόπο του, για να το εκφράσει. χααχαχα, ε μα!!

+1

Πωπω λες και δεν αγγίζει τα πλήκτρα ο μπαγάσας. Αν το καλοσκεφτείς, αυτό το έργο είναι η ζωή η ίδια..... (Την άλλη στο πλάνο στην άκρη του κλαβιέ που κουνιέται σα τη βάρκα τι την ήθελαν.....?)

Θα συμφωνήσω με το λίγο μπλε. Θα σπάσει σίγουρα η μουντιλα. Σε ios το μόνο που με ενόχλησε ήταν τα νούμερα στις σελίδες του κάθε νήματος. Θα προτιμούσα περισσότερη ευκρίνεια. Ωραίο παντως.

+1 για το musescore. Εγώ, που γράφω και πολυ σύγχρονα πράγματα συχνα, αυτό χρησιμοποιώ για να αποδώσω παρτιτούρα με μεγάλη επιτυχία. Στην αναπαραγωγή midi, στα βασικά, είναι εξισου αρκετά καλό.

Μήπως να δοκιμάσεις ένα reinstall το cubase? Πιστεύω πως θα ισιώσει.

Απο τα καλύτερά σου κατα τη γνώμη μου. Πολύ ωραία θέματα και φανταστικοί ήχοι! Εύγε!

Ο Julian Bream, ένας από τους μεγαλύτερους κιθαρίστες που πέρασαν από τη κλασική κιθάρα, μας άφησε στα 87 του. Ανεκτίμητος. https://www.bbc.com/news/entertainment-arts-53777949?fbclid=IwAR0TKvn6QvI5-dMcmBKmErmMtTvD_yAoOpG70UX8eA9DV3U-2UlGFJXUX9w

Τι να πούμε για τον Gismonti τώρα. Ο άνθρωπος έχει προσφέρει πολύ πραμα στη μουσική και κατά τη ταπεινή μου γνώμη δεν έχει λάβει τη πρέπουσα αναγνώριση.

Πολύ ωραίος και πολύ ωραία έργα. Το συγκεκριμένο του Granados δε το είχα υπόψιν και είναι πολύ αξιόλογο!

Ενδιαφέρον

Δηλώνω φαν των παραμυθένιων και ολίγον τι σουρεάλ ταινιών του Wes Anderson που πάντα συνοδεύονται με ποιοτική και ταιριαστή μουσική (απο το 2009 και μετά τη μουσική στις ταινίες του επιμελείται ο Alexander Desplat που απ'οτι φαίνεται τακιμιάσανε) (ανευ Desplat) The Life Aquatic with Steve Zissou (2004) (με Desplat) Moonrise Kingdom (2012) The Grand Budapest Hotel (2014)

and about keeping the money flowing in θα συμπληρώσω εγώ....

Χτήνος!!

Τέ-ρα-τα.... Και fusion με όλη την έννοια της λέξης όχι στο περίπου. Αυτή η Χιλαρι, με την οποία ο καμεραμαν ΞΕΚΑΘΑΡΑ έχει πάθει έρωτα (τον πληκτρά τον είδαμε μόνο όταν τον παρουσίασε...), αντικατέστησε αξιοπρεπέστατα και με το παραπάνω την άλλη τη μπουλντόζα.

Με αφορμή το θάνατο του Alan Parker (31/7/20) Midnight Express (1978) Birdy (1984) υγ: Τι ταινιάρες και αυτές ρε παιδιά, τι τέχνη έχουμε ζήσει να δούμε...

@Superfunk άρχοντα πάρε μας τα υπάρχοντα! no comment φυσικά, είναι άψογο.