S9F

Ναι ρε συ, καλά τα λες, αλλά διευκρίνισα πως ήμουν πολύ νέος και πολύ αφελής τότε. Τι να περιμένεις από ένα παιδί 15-16 χρονών... Όσο για τις πιστωτικές, τις κατατάσσω στα όπλα μαζικής καταστροφής. Μάλιστα τις -πλασματικά- "καλές εποχές" που και οι σκύλοι και οι γάτες κάνανε 3πλα bypass και "όπου σοκάκι και μερτσεντέ και καγιέ", μία τράπεζα (που εννοείται πως ενδιαφερόταν για το καλό μου) "φιλοτιμήθηκε" και μου εξέδωσε χωρίς να το ζητήσω μία πιστωτική. Αφού τη γύρισα πίσω και την ακύρωσα τους είπα ότι αν ήθελαν θα τους δάνειζα εγώ και θα τους εξέδιδα και μία πιστωτική αν τους βόλευε. Εποισεισ φιλωσ οι κιθαραισ δαιν ιναι γαλατα, ιναι σαν τα καλα κρασσα.

Όσες φορές το είχα προτείνει σε εμπόρους (σαν -πολύ- νέος και αφελής) με κοιτούσαν σαν να είχα κατέβει από το τριπλό άστρο του Σείριου.

Marshall 2555 Marshall 1987X Mesa mkIII

Όχι αλλά ευελπιστώ πως ο "nickrahm" θα κάνει το "κονέ" αφού υπογράψει το συμβόλαιό του.

Έχουμε και λέμε: Αριστερά έχουμε μία (κακιά) μαιμού. Δεξιά έχουμε έναν κένταυρο. Ο κένταυρος είναι “μπου-τίκ”. Η μαιμού είναι “μπου…χέσε-mesa”. H (κακιά) μαιμού κοστίζει €40. O κένταυρος όσο… 50 (κακιές) μαιμούδες. O κιθαρίστας ονόματι μαιμουδιδης έδωσε €2,000 και αγόρασε εναν κένταυρο, ενώ ο κιθαρίστας ονόματι κενταυρίδης έδωσε €40 και αγόρασε μία μαιμού. Ο πρώτος -μετά λύπης του- διαπίστωσε ότι ο κενταυρος δεν ήταν αυτό που ήθελε/έψαχνε τελικά. Ο δεύτερος δε, αν και ευχαριστημένος σε γενικές γραμμές , τον τρώει η περιέργεια να μάθει αν ο κενταυρος (ή ο κάθε "μπουτικ κένταυρος") είναι 2-5-10-50 φορές καλύτερος από την ταπεινή -πλην κακιά- μαιμού του… Προφανώς από αυτό το -ακραίο- παράδειγμα καταλαβαίνεις ότι συνηθως υποτιμούμε ένα βασικό χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσεως: την απληστία με την γενικότερη και όχι απαραιτήτως αρνητική έννοιά της, τουλάχιστον στην συγκεκρμένη περίπτωση. Αυτό που λένε οι Αμερικανοί “the grass is always greener on the other side”. Και οι δύο κιθαρίστες του παραδείγματος το πιθανότερο είναι ότι “πάνω-κατω” τα ίδια χρηματα θα δώσουνε τελικά για να ικανοποιήσουνε (αν και όποτε…) την “απληστία” τους. Αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι θα μάθουνε και τελικά θα γίνουν “σοφότεροι” και οι δύο μέσω αυτής της -ευχάριστης- διαδικασιας. Για μένα αυτή είναι η ουσία. Θες ακόμα ένα κλισε? “It’s the chase that matters, not the catch” Και για να απαντήσω στο ερώτημά σου, όχι δεν θα διαπιστώσουνε απαραιτήτως ότι συμφέρουν τα “μπουτίκ” πετάλια. Τα πετάλια που βλέπεις στη φωτογραφία τα χρησιμοποίησα σε μερικές πρόβες πριν μερικές μέρες και μπορώ να σου πω ότι μια χαρά με βόλεψε η ταπεινή -πλην κακιά- μαιμού και σε ορισμενες περιπτώσεις/εφαρμογές μπορώ να σου πω πως μου ακουγότανε και “καλύτερα” από το klon. Και σε καμία περίπτωση δεν ακουγότανε το klon… “50 φορές καλύτερο”. Παρεμπιπτόντως, o όρος “boutique” έχει ψιλοξεφτιλιστεί στις μέρες μας. Για μένα ο Bill Finnegan ουσιαστικά ανοιξε εν πολλοίς -αν όχι ολοκληρωτικά- τον δρόμο για όλους τους “μπουτικαδες” εντός ή εκτός εισαγωγικών. (Ο Pete Cornish είναι σε εντελώς άλλη κατηγορία και επίπεδο και θα τον αδικουσαμε ακόμα και “μπουτικά” να τον λέγαμε) +1000

χαραμοιζαισαι. παραι τιλ. εδο. (Αν δαιν το σικωσουναι ξαναπρωσπαθεισαι. Ωταν τω σηκωσουναι μη ποισ τοιποτα, παιξαι απλα τω κωματοι σου) Rick Rubin American Recordings 8920 Sunset Boulevard Los Angeles, CA 90069 Phone: 310-276-4500 https://www.thehoudiniestate.com/

Ακόμα και με τον "καρακομπρεσαρισμένο" ήχο του youtube οι διαφορές είνα χαοτικές... Επίσης επειδή το έχω κάνει το πείραμα πριν μερικά χρόνια και αν δεν με ενδιέφερε και το αισθητικό μέρος, όλες τις κιθάρες μου θα τις είχα άβαφες.

BOSS anyone? Ναι την BOSS θα έλεγα για τους λόγους που ήδη αναφέρθηκαν, αλλά και την KLON γιατί αν δεν ήταν ο Bill Finnegan πιθανόν να μην είχαμε τις -αναρίθμητες- επιλογές που έχουμε σήμερα. 'Ανοιξε τον δρόμο για όλους τους "μπουτικατζήδες". Παρεμπιπτόντως, λατρεύει την Ελλάδα. Καλές γιορτές σε όλους.

Να μη ζηλεύεις καθόλου. Ισχύει το "less is more" σχεδόν σε όλα τα επίπεδα, τουλάχιστον από τις δικές μου εμπειρίες και παρ' όλο που έχει καταστεί πολύ "κλισέ" έκφραση. Kάποτε είχα 50-70 κιθάρες συγχρόνως, vintage ή "one-offs" από τα CS της Fender ή της Gibson, αλλά και πολλές "απλές". Άλλες σε stands, άλλες σε θήκες, άλλες σε έναν όροφο και άλλες σε άλλον... Τις περισσότερες τις είχα αγοράσει συνειδητά κυρίως για επενδυτικούς λόγους, αλλά κακά τα ψέματα ήταν και μία καταναλωτική τρέλα. Είχα φτάσει σε τέτοιο βαθμό καταναλωτικής πόρωσης που είχα μια μηχανή, ακόμα και ένα αυτοκίνητο μέσα σε ένα σαλόνι για να τα χαζεύω... Επειδή ήμουν και είμαι ορκισμένος εργένης, όσες γυναίκες εμπιστευόμουν αρκετά για να τις φέρνω σπίτι νόμιζαν ότι είμαι τρελός μετά το αρχικό σοκ... Είχα ποστάρει παλαιότερα και μία φωτογραφία αν θυμάμαι καλά. Μέχρι που ήρθε το πλήρωμα του χρόνου μία μέρα, όπου και με αφορμή τον ξαφνικό χαμό δύο πολύ καλών φίλων συν κάποια οικογενειακά θέματα, αναθεώρησα πλήρως και κυριολεκτικά σε μία στιγμή αποφάσισα να τα πουλήσω σχεδόν όλα και να κρατήσω ελάχιστα και κυρίως όσα είχαν κάποια συναισθηματική αξία. Και πιο ευτυχισμένος είμαι και έμαθα πάρα πολλά μέσω αυτής της διαδικασίας. Πάντως σου εύχομαι να έχεις μία μέρα την οικονομική δυνατότητα να αποκτήσεις ό,τι θέλεις, αλλά τότε μάλλον θα διαπιστώσεις ότι στην ουσία δεν έχεις τίποτα και τα περισσότερα τα οποία θέλουμε είναι ανοησίες. Για να μην παρεξηγηθώ δεν κάνω "μαθήματα ζωής" ούτε τον "έξυπνο" σε κανέναν, απλά καταθέτω τη δικιά μου εμπειρία, τίποτα περισσότερο τίποτα λιγότερο. Παρεμπιπτόντως, όλες οι "γωνιές" είναι πολύ ωραίες, αλλά για να είμαι απολύτως ειλικρινής μου άρεσε λίγο πιο πολύ αυτή του "blue" γιατί για κάποιο λόγο πάντα το είχα απωθημένο να έμενα σε δωμάτιο-σοφίτα!

Ωραίος ήχος, έχεις γίνει κάτι σαν "mkIII ambassador", έχω δει και τα posts σου και στο "boogie board: Από "καραμπόλα" βρέθηκα με έναν mkIII ("Black dot") πριν μερικές μέρες, όταν ένας αγοραστής για μία κιθάρα μου πρότεινε μετρητά + τον mkIII, oπότε -και επειδή δεν είχα ποτέ κάποιον mesa- είπα "why not". Φανταστικά καθαρά και τρελό gain στο lead mode τουλάχιστον για τα δικά μου δεδομένα. Απ΄ όσο διάβασα ο "red" και ο "blue" έχουνε ακόμα περισσότερο gain σε σχέση με τους πρώτους. Eπίσης, επιβεβαίωσα ότι το customer support της mesa είναι απλά κορυφαίο, κάτι το οποίο άκουγα εδώ και δεκαετίες, μέχρι και ο Randall Smith μίλησε μαζί μου ενώ δεν είχε καμία απολύτως υποχρέωση.

Το θέμα είναι απλό. Το μπάσο όντως έχει θέμα τουλάχιστον με την ταστιέρα του και είναι δικαίωμα του αγοραστή να ζητήσει τα χρήματά του πίσω. Η απάντηση του οργανοποιού είναι όντως για γέλια. Άλλο θέμα αν ο αγοραστής συμφωνούσε -καλή τη πίστει- να τον διευκολύνει σχετικά με τον χρόνο επιστροφής των χρημάτων. Να υποθέσω ότι είσαι ο οργανοποιός ή κάποιος φίλος του τουλάχιστον... ? Συμβαίνει ότι μάλλον δεν κοιμήθηκες το βράδυ και είσαι άυπνος.

Στην οικονομική θεωρία υπάρχει ο όρος "creative destruction". Κάτι ανάλογο έγινε και στο interface του noiz. Δεν πειράζει, θα ξεσυνηθίσουμε για λίγο, αλλά το αποτέλεσμα θα είναι καλύτερο τελικά. Πάντως, όπως είπε και ο fusiongtr, που είναι το stealth mode?

Metal zone anyone? ;D ;D

Όχι δεν λέω ότι κάνεις λάθος, μπορεί εσύ να έχεις δίκιο τελικά. :) Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να κάνω τον έξυπνο. Εγώ κατάλαβα από αυτό το άρθρο ότι ο Curleigh απλά επελέγη από τους creditors ως ο νέος CEO. Για να είμαι ειλικρινης δεν έχω παρακολουθήσει την ιστορία τους τελευταίους μήνες. https://www.nashvillepost.com/business/manufacturing/article/21028533/levis-leader-picked-to-be-gibson-ceo Επίσης σύμφωνα με αυτό το άρθρο η Gibson σε καμία περίπτωση δεν ξεκινά "clean slate". Απλά έγινε ένα debt restructuring και ξεκινά με liabilities $135 εκ. Κάτι σαν τα δικά μας εθνικά "κατορθώματα" δηλαδής... ;D https://www.digitalmusicnews.com/2018/06/01/gibson-guitar-bankruptcy-bailout/

Σύμφωνοι, αλλά έκανα αναφορά για όλον τον όμιλο που λέγεται Gibson ως έχει. Για το restructuring δεν γνωρίζω λεπτομέρειες, αλλά σίγουρα ό ορυμαγδός προβληματικών εταιρειών δεν θα εξαφανιστεί ως δια μαγείας. Θα συνεχίσει να έχει αντίκτυπο στα οικ. αποτελέσματα μελλοντικών χρήσεων. Επίσης σε έναν ισολογισμό αν στο τέλος γράφει +$0.01c τον λες και κερδοφόρο... ;D Από προσωπικές επαφές μέσα στο CS της Gibson, καθώς και από μεγάλους dealers στην Αμερική τα πράγματα δεν είναι τόσο ρόδινα και ειδικά προ παγκ. κρίσεως. ;) Κερδοφόρο μπορεί να ήταν αλλά σε καμία περίπτωση τόσο όσο οι επενδυτές-creditors -οι οποίοι έχουν τον πρώτο αλλά και τελευταίο λόγο πάντοτε- να είναι ευχαριστημένοι, άλλωστε αυτοί άρχισαν την "ανταρσία". Όπως και να έχει το ενθαρρυντικό είναι ότι πλεον θα εστιάσουν στο core business.

Το οτι είναι μουσικός ο ίδιος δεν είναι απαραιτήτως καλό, πιο πολύ τον εκτιμώ για το γεγονός ότι οδήγησε σε κερδοφόρα quarters την Levis, κάτι από το οποίο έχει άμεση ανάγκη η Gibson. Και είναι ενθαρρυντική η δήλωση ότι θα εστιάσουν στο core business της Gibson.

Thanks! :) Μου θύμισες την επιγραφή του Bill Finnegan πάνω στο Klon KTR σχετικά με το buffer: "Almost always better" για το buffer ενεργοποιημένο και " Almost always worse" για το buffer απενεργοποιημένο. ;D

Υπάρχει ένα γνωστό άρθρο του "συγχωρεμένου" -και αμφιλεγόμενου- Ed Roman ο οποίος επιχειρηματολογούσε πως μία Gibson -με την προυπόθεση ότι έχει γίνει σωστή δουλειά- ακούγεται και έχει ακόμα καλύτερη "αίσθηση" από πριν, με τη λογική της ενίσχυσης στο -κρίσιμο- σημείο της συγκόλλησης. Και ο Kirk Hammett σε μία παλαιότερη συνέντευξή, μιλώντας για το θέμα, το "επιβεβαίωσε". Από τη δική μου εμπειρία, μία "σπασμένη" Les Paul δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από μία "κανονική". Σχετικά με την τιμή -πάλι από τη δική μου εμπειρία- όσες είχα τις πούλησα 'ενα 10-15% χαμηλότερα και όχι περισσότερο. Και προφανώς ήταν το πρώτο πράγμα που έλεγα σε όλους τους αγοραστές. Για μένα, πάντως, η τιμή εξαρτάται πρωτίστως από το πόσο "καίγεται" -για τον όποιο λόγο- να πουλήσει ο πωλητής.

Το metal zone είναι επίσης πολύ καλό και για τις πόρτες του σπιτιού όταν φυσάει πολύ να μην χτυπάνε. ;D

Το EP Booster γιατί δεν σου αρέσει με single coils? Αγόρασα -από περιέργεια- πριν μερικούς μήνες το SL Drive της xotic και έπαθα τέτοια πλάκα που σκέφτομαι να πάρω και ένα EP.

Γιατί είναι "εντάξει" τύπος και δεν θέλει -πιθανότατα- να πωληθεί μελλοντικά σε κάποιον ανυποψίαστο αγοραστή σαν μία "non-issues" κιθάρα. Έχουν περάσει Les Paul από τα χέρια μου με σπασμένο headstock και το πρώτο πράγμα που έλεγα σε όλους τους υποψήφιους αγοραστές ήταν αυτό ακριβώς, γιατί αυτό ήταν το τίμιο και σωστό. Κάποιες από αυτές δεν καταλάβαινες με τίποτα ότι ήταν επισκευασμένες. Η συγκεκριμένη κόλλα ήταν που χρησιμοποιήθηκε και στις original της δεκαετίας του 50 αλλά το πρόβλημα με την συγκεκριμένη κόλλα είναι -μεταξύ άλλων- ότι δεν είναι εύκολη στον "χειρισμό" σε σχέση με άλλες. Έλα όμως που είναι η πλέον κατάλληλη κόλλα για κιθάρες... Για τον ίδιο λόγο που για να αλλάξεις τους ιμάντες χρονισμού σε μία Ferrari F355 πρέπει να "κατέβάσεις" ολόκληρη τη μηχανή. Κάθε 2-3 χρόνια. :'( Γιατί απλά έτσι γουστάρει ο κατασκευαστής. ;D

Μου έστειλε και εμένα. Πρέπει να είναι της γνωστής οικογενείας αλλά μάλλον αντιμετωπίζει οικ. δυσκολίες τώρα τελευταία... ;D Ερώτηση: "Hi, Is your item listed onsmart.noiz.gr still for sale? Email me at:([email protected])" Απάντηση: No man, a UFO landed at my backyard the other day and stole it.

Λοιπόν έχεις δίκιο, αυτό το κείμενο που παρέθεσες το είχα διαβάσει πριν χρόνια αλλά είχα μείνει σε αυτό που είχε πει ο Frusciante. Και για να το πω ευγενικά οι πιθανότητες είναι ο τεχνικός του να θυμάται καλύτερα... ;D Τυχαίνει να έχω μία original του 60 και το μπράτσο της είναι πιο λεπτό από μία άλλη από το CS της Fender που έχω. Αλλά μην μπεις σε αυτό το "τριπάκι" γιατί στην ουσία η κάθε κιθάρα έχει το "μοναδικά δικό" της neck, ακόμα και 0.5mm διαφορά αλλάζει εντελώς την αίσθηση. "The nature of the beast" που λένε. Με €1,500 παίρνεις εξαιρετική κιθάρα και ειδικά αφού δεν έχεις το -ακατανόητο για μένα- κόλλημα να είναι καινούργια.