Προς το περιεχόμενο
  • Καλό είναι να μη θεωρούμε τον εαυτό μας σημείο αναφοράς για το επίπεδο όσων διαβάζουν. Μιλήστε από προσωπική εμπειρία (με την κατανόηση ότι η εμπειρία σας ενδέχεται να μην ισχύει για άλλους) ή αναφέρετε τις πηγές σας.

     

    Oι απόψεις που γράφονται στο forum εκφράζουν τους συνομιλητές και όχι την σελίδα.



  • Αναρτήσεις

    • Ρε τα παίζει αφαιρετικά τα κάλαντα. Με λίγες νότες υπονοεί το κομμάτι δίνοντας μια νύξη της γνωστής μελωδικής γραμμής τους, ενώ ταυτόχρονα τα αποδομεί με συνειδητό και επιμελημένο τρόπο, χρησιμοποιώντας "πειραγμένους" χρόνους και αρμονικές πινελιές, προσπαθώντας έτσι να δώσει μια εσωτερική διάσταση και να αποτυπώσει την μοναδικότητα στην σύνδεση του καλλιτεχνικού εγχειρήματος με τον δημιουργό του αυτοσχεδιαστικού διαλογισμού, που μεταβάλλεται και ανατροφοδοτείται μέσα στην χωρική διάσταση του χρονικού γίγνασθαι.   EDIT: Και να σας πω και κάτι εσάς που κοροδέβετε? Κάντε cover στην εκτέλεση note to note αν είσαστε μάγκες. Σιγά να μην μπορείτε. Μόνο για να κοροδέβετε είσαστε.
    • Ναι, είδα έναν πολύ προσγειωμένο άνθρωπο, πολύ απλό, πολύ προσβάσιμο, ουτε σταριλίκια ούτε τίποτα, και πολύ μα πολύ ήπιο (χαρακτήρα). Αυτά στα λίγα λεπτά που τον "εζησα" τουλάχιστον, αυτή ήταν η εμπειρία μου.   Χωρις πλάκα τωρα, γιατι και εγώ δεν είμαι πρώτο μπόι (η ταυτοτητα γραφει 1.73 πες να εχω ζαρωσει και με τα χρονια) αλλά πραγματικά μου φάνηκε κοντουλης...μετά προσπαθουσα να παρω ως σημειο αναφορας το μπασο του απο φωτογραφίες για να καταλάβω...οχι οτι εχει σημασία, γιγαντας ειναι, τους Maiden τους "αφησα" πριν απο το Fear of the Dark αλλά τους ακούω με ευχαρίστηση (και παντα έχω στο αυτοκίνητο ένα Purgatory - εχω δώσει εξετάσεις με αυτό, λολ -, Children of the Damned, Deja Vu και Juanita - ΟΚ διασκευή ειναι αυτο αλλά και πάλι το γουστάρω).
    • Στο 0:38 ωωωωπ. Να το κ το chord solo. Αλλα κραταει λιγο δεν ειμαστε κ για χορταση!🙂
    • Αυτή η τεχνική λέγεται intrasympathetic coaxing, άλλα πατάει κι άλλες χορδές χτυπάει, ώστε να πετάγονται συμπαθητικές αρμονικές κατά το δοκούν. Γι' αυτό και του έβγαλε και σίγκνατσουρ η γκρετς. Στα ελληνικά την λέμε αυτή την τεχνική "Βαράμε το σαμάρι να ακούσει το γαϊδούρι."   Ελπίζω να βοήθησα.
    • Α εδώ πλέον το θέμα αποκτά άλλες διαστάσεις. Ξεφεύγει από τα στενά πλαίσια μιας αυθόρμητης καλλιτεχνικής ανησυχίας. Εδώ μιλάμε για Gretsch infuencer- λες και δεν μας έφταναν όλοι αυτοί με τις tele...
×
×
  • Δημοσιεύστε κάτι...

Τα cookies

Τοποθετήθηκαν cookies στην συσκευή σας για να είναι πιο εύκολη η περιήγηση στην σελίδα. Μπορείτε να τα ρυθμίσετε, διαφορετικά θεωρούμε πως είναι OK να συνεχίσετε. Πολιτική απορρήτου