Η ανία ως πηγή έμπνευσης

[blue]

Το θεμα του 1ου ποστ το σκεφτομαι συχνα, αλλα δεν εχω διαμορφωμενη αποψη περα απο το προφανες οτι οτιδήποτε που μπορει να χαρακτηριστει λαϊκό οφείλει να απευθύνεται σε πολύ κοσμο.

 

Αν υπαρχει απαντηση σε αυτη την ερωτηση παντως, φανταζομαι οτι θα περιλαμβανει ενα επιπλεον στοιχειο (εμπειρικη τοποθετηση, πιθανοτατα λανθασμενη), που εχω παρατηρησει : οι περισσοτερο εμπορικοι δισκοι που καθιερωσαν ενα συγκροτημα στους δισκους της χρονιας/δεκαετιας/του αιωνα ειναι εκεινοι που συνεθεσαν στο μεσο περιπου της καριερας τους.

 

Αν ισχυει κατι τετοιο, δηλαδη δημιουργηθηκαν δισκοι σε μια περιοδο που οπωσδηποτε δεν πεινουσαν οι συμμετεχοντες , ειναι ενα καλο επιχειρημα που ισορροπει καποια στοιχεια : την επαφη με την πραγματικοτητα (που αφορα πολλους) και τη δυνατοτητα να παραχθει κατι με τους ορους που θετει ο καλλιτεχνης (με τις ευκολιες που προσφερει ενα καλο συμβολαιο με μια καλη εταιρεια)

[Επισκέπτης]

Πάντως - να ξαναπώ - ότι δεν μιλώ για "πείνα". Μιλώ για την τεράστια διαφορά που χωρίζει τους περισσότερους από εμάς (που δεν πεινάμε) από τα πλουσιόπαιδα που προσπαθούν να "αγοράσουν" (μιλώ καθ' υπερβολήν) τη δυνατότητα να κάνουν ροκ εν' ρολ.

 

 

[darshan]

μήπως ο "χορτάτος" (οκ, ο "πολύ χορτάτος") δεν μπορεί να κάνει focus, σε τίποτα, με την αφοσίωση που απαιτεί η "πραγματική" δημιουργία?

 

Αν σου περισσεύουν λεφτά πάντως, γίνε κιθαρίστας.

[prang]

Αν δεν σας πειράζει μια παρέμβαση, επρόκειτο νομίζω για την κάμηλον, τουτέστιν το χοντρό σκοινί (καραβόσκοινο). Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο, αλλά εντάξει..  ;D

[spy]

Αν δεν σας πειράζει μια παρέμβαση, επρόκειτο νομίζω για την κάμηλον, τουτέστιν το χοντρό σκοινί (καραβόσκοινο). Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο, αλλά εντάξει..  ;D

Και το ποστ σου ήταν παρέκβαση και όχι παρέμβαση, παρότι το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.

[prang]

Δεκτό, σωστό..!

[Loki]

Οι πλουσίοι δεν έχουν βίωμα....απαραίτητο για blues και λιγότερο για rock 'n roll.

;D ;D ;D

 

[Suede]

Η ανία ως πηγή έμπνευσης

 

 

[flash=200,200]

[bloody_sunday]

Οι πλουσίοι δεν έχουν βίωμα....απαραίτητο για blues και λιγότερο για rock 'n roll.

;D ;D ;D

 

 

Aν μιλάμε για την ανία που προέρχεται από το "τα έχω όλα", ένας σκεπτόμενος άνθρωπος μπορεί να μετουσιώσει αυτό του το υπαρξιακό αδιέξοδο σε τέχνη. Διότι περί υπαρξιακού αδιεξόδου πρόκειται, αν έχει καταλάβει πως δεν τον συγκινεί ούτε τον διεγείρει τίποτα πια, κι αν αυτή η διαπίστωση τον κατατρώει. Δεν ξέρω αν σας φαίνεται παράξενο, πάντως συμβαίνει αρκετά συχνά αν κάποιος δεν είναι εντελώς αλλοτριωμένος και τυφλωμένος από τέτοιες συνθήκες. Επίσης, εκτός από τον αυτο-οίκτο μπορεί να προέλθει και από την παρατήρηση της παρακμής των άλλων που πάσχουν από παρόμοια ανία, ή αν η προηγούμενη κατάσταση της ζωής τους ήταν διαφορετική (πχ. νεόπλουτοι ή άνθρωποι που παλιότερα είχαν πιο παραγωγική ζωή).

 

Τώρα αυτή η τέχνη είναι δύσκολο να είναι λαϊκή αν προέρχεται από τα ανώτατα και πιο ευκατάστατα στρώματα. Αλλά αυτό είναι άλλο ερώτημα, και τολμώ να πω μάλιστα ότι δεν σχετίζεται με το πολύ ενδιαφέρον τόπικ του Άη.

[Επισκέπτης]

Διότι περί υπαρξιακού αδιεξόδου πρόκειται, αν έχει καταλάβει πως δεν τον συγκινεί ούτε τον διεγείρει τίποτα πια, κι αν αυτή η διαπίστωση τον κατατρώει.

 

Οι "πλούσιοι" που γνώρισα μέχρι σήμερα, συγκινούνται και διεγείρονται από πολλά πράγματα, π.χ. τους αρέσουν τα αυτοκίνητα (όπως και σε πολλούς από εμάς), αλλά η σχέση τους με τα αυτοκίνητα είναι πολύ διαφορετική.. π.χ. θα αγοράσουν πρώτοι το πρώτο υβριδικό που θα κυκλοφορήσει, ενώ θα το πουλήσουν επίσης πρώτοι, λίγο αφού ανακοινωθεί το επόμενο υβριδικό.

 

Αυτή η ευκολία να αλλάζουν την εκάστοτε περί-ουσία τους (εκτός από ότι εκνευρίζει τους φτωχότερους φίλους τους :) :) :) ), τους εθίζει και σε μία νοοτροπία ότι - τελικά - όλα μπορούν να αγοραστούν, οπότε γιατί όχι και μία θέση στο παγκόσμιο ροκ στερέωμα...;

 

Ασχολούνται με το ροκ, όχι διότι είναι όμοοι με τους άλλους (όπως κάνει κάθε τυπάκι που γεννήθηκε στο Μάντσεστερ, έμαθε κιθάρα και θέλει να μοιάσει στα σκαθάρια), αλλά ακριβώς επειδή είναι ένα στοιχείο που τους διαφοροποιεί από τους άλλους... π.χ. με όρους "ελληνικού ροκ" θα προσέξετε ότι πάντοτε οι μπάντες τους έχουν αγγλικό στίχο, διότι δεν έχουν τίποτε να πουν στα ελληνικά (όσο σκληρό και αν ακούγεται). Επίσης ονομάζουν τις μπάντες τους με αγγλικά ονόματα (θα έγραφα κανά δύο.. αλλά άσε...).

 

Ένα άλλο χαρακτηριστικό τους είναι (και αυτό είναι εκπληκτικό) ότι είναι απίστευτα μη-εστιασμένοι και ανοργάνωτοι όσον αφορά την ροκ καριέρα τους... καίτοι η οικονομική τους άνεση θα τους επέτρεπε να επιχειρήσουν την υλοποίηση κάποιου συγκεκριμένου προγράμματος ηχογραφήσεων / συναυλιών / δίσκων κλπ, χωρίς να φαλιρήσουν, ούτως ειπείν.

 

Βέβαια, για να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς, η ανία δεν είναι μόνο προνόμιο των πλουσίων... όλοι πάσχουμε εννίοτε... αλλά εκείνος που δεν είναι υποχρεωμένος να βιοπορίσει, έχει τη δυνατότητα να παρατείνει αυτή τη κατάσταση της ανίας για αφύσικα μεγάλο χρονικό διάστημα... με τις όποιες δυσμενείς επιπτώσεις στην ποιότητα του έργου του.