Η "αλήθεια μου" για τις κιθάρες

[Silot]

Εχω κλείσει σχεδόν ενάμιση χρόνο συμμετοχής στο noiz, και όσο μπαίνω στο Forum, τόσο σκέφτομαι (όταν σκέφτομαι), πως οι συζητήσεις περι guitar gear αντανακλούν εξαιρετικά την εικόνα που γενικά έχει η ελληνική αγορά του χώρου...

Εύκολα γινόμαστε ξερόλες, εριστικοί, εξυπνάκηδες, δογματικοί κι απόλυτοι, παραβλέποντας αυτά που γίνονται "έξω", τα οποια αργά ή γρήγορα θα καταλήξουν "φιλτραρισμένα" και εδώ.

 

Το παρακάναμε ειδικότερα με την γραφική πλεόν κόντρα μεταξύ "κουρδισμένων" boutiqάδων, και "πονηρών" κινεζοlovers.

Κάτι που αλήθεια σας λέω με κάνει και γελάω ώρες-ώρες, γιατί μου θυμίζει μια ατάκα που σκεφτόμουν στισ "δύσκολες" πωλήσεις όταν δούλευα σαν πωλητής του χώρου:"είναι έτσι αφού έτσι νομίζετε..."

 

Επιχειρώ λοιπόν (λέμε τώρα), να γράψω αυτά που θεωρώ εγώ πραγματικότητα. Πείτε μου αν έχω δίκιο ή όχι.

 

Κουρδισμένες κιθάρες υπάρχουν. Δεν είναι μύθος.

Επίσης υπάρχουν εξαιρετικές κινέζικες κιθάρες, οι οποίες χτυπάνε στα ίσια δυτικές κατασκευές. Κάποιοι ανάμεσα μας μπορεί να μην ακούν το "κούρδισμα " μιας high end κιθάρας, κάποιο άλλοι να αδιαφορούν γι αυτό.Όλοι όμως αισθάνονται το ακριβό όργανο πιό σαφές και στιβαρό στα χέρια τους. Παράδειγμα οι Anderson. Συμφωνώ με τον SF πως είναι καρακομπρεσαρισμένες του κερατά, αλλά η αίσθηση που αφήνουν δεν εχει σχέση με καμμία strat κάτω των 1500 Ευρώ.

 

Σκεφτείτε όμως πως αυτή η παντελής έλλειψη vintagίλας, ήταν το ζητούμενο για τον Anderson, ο οποίος "σιδερώνωντας" τον ήχο τους, τις εξάπλωσε ανάμεσα σε όλους του session παίκτες, οι οποίοι θέλανε αυτό ακριβώς: μια κιθάρα έτοιμη για recording, και φοβερά σταθερή για τα live.

Πόσοι απο εμάς είναι ενήμεροι ότι στο Passion and Warfare, πολλά απο τα σόλο του... κοντού είναι γραμμένα με μια ProAm ?

Το ίδιο μοντέλο χρησιμοποίησε εκτενώς ο Hammet στο Justice, αλλά και ο Huff στα early 90's Nashville sessions.

 

Απο την άλλη, τέλη των 90's έτυχε να χρησιμοποιήσω για λίγο δύο κιθάρες με καταπληκτικό ήχο και προσωπικότητα, οι οποίες δεν απαιτούσαν υποθήκες για την απόκτηση τους: Cort MGM, και Yamaha Image.

Aπίστευτα όργανα και τα δύο, αν και εξαιρετικά δύσκολα στην μεταπώληση.

Ξέρετε όμως πως πολλά απο τα tracks του Still got the blues είναι γραμμένα με μια early 80's Tokai Love Rock ?

 

 

Το οποιο μας φέρνει στο θέμα του ονόματος. Το οποίο μετράει, είτε μας αρέσει είτε όχι. Και μετράει γιατί αποτελεί εγγύηση για την αντοχή και σταθερότητα της κατασκευής, εγγύηση για την μεταπωλητική αξία, εγγύηση για την "ωρίμανση" αυτού που αγοράζουμε.

 

Για παράδειγμα, η Les Paul, δεν χρειάζεται επιχειρήματα. Ξέρεις τί παίρνεις (αν αυτό είναι που θές), σταθερά κλιμακούμενη μεταπωλητική αξία, 9/10 φορές εξαιρετική κατασκευή, κλασικός ήχος, και φυσικά prestige.

Εχω ακούσει πολλούς εδω μέσα να παραπονιούνται για τις τιμές ή το QC της Gibson. Για τους απαράδεκτους μαγνήτες των PRS όμως κανείς...ίσως απειδή τις θεωρούμε ακόμη απυρόβλητες λόγω των τιμών και του hype.

 

Και το ίδιο ισχύει οπουδήποτε αλλού, gear-wise.

Αλλο τό OCD κι άλλο το DS-1... και τα δύο εξυπηρετούν το κοινό τους, αλλά μην τα μπλεκουμε θεωρώντας πως ξανα-ανακαλύψαμε τον τροχό !

 

Τελειώνω γιατί το κούρασα, και κλείνω με κανα-δυό τσιτάτα (με τσακίσαν και οι μπύρες.. !!!)

 

Δεν θα φτιάξεις μια Porsche αν βάλεις τον κινητήρα της στον σκαραβαίο.

Αν δούλευε αυτό, θα το είχαν κάνει όλοι....

 

Ότι πληρώνεις παίρνεις (ναι, ισχύει ακόμα, γιατί άλλο οι GFS κι άλλο οι Lollars)

 

Παίξε για να το φχαριστιέσαι, κι όχι για να αγχώνεσαι για το άν ο ήχος σου είναι έτσι ή αλλιώς......... (μεγάλη κουβέντα απο τον μάστορα Αχιλλέα Περσίδη, τον καλυτερο ακουστικό κιθαρίστα που είχαμε και έχουμε)

 

Εν κατακλείδι,κάθε αγορά έχει το κοινό της, τον κόσμο της.

Καλύτερα να ανοίξουμε λίγο τα μάτια μας και να μην μπερδεύουμε αυτές τις κατηγορίες μεταξύ τους ..

[Αpussyα]

Συνοπτικά, μιλώντας μόνο για μένα...

 

Ο καλύτερος ήχος είναι αυτός που έχω στο μυαλό μου...

 

Το καλύτερο gear είναι αυτό που με βοηθάει τον ή τους ήχους που έχω στο μυαλό μου να τους βγάλω στον "αέρα" για να τον ακουσουν και τα αυτιά μου...

 

Το αν θα ειναι Α, Β, ή Γ μαρκα δεν με ενδιαφέρει γιατί ένα logo ή decal δεν βγάζει ήχο απο μόνο του...

 

Την "αλήθεια" για τον πόσο με βοηθάει καποιο gear να πετύχω ή να προσεγγισω τον/τους ήχους που ακουω μέσα μου την ξερουν μόνο τα χέρια μου και τα αυτιά μου...όχι τα μάτια μου...

 

Το όποιο gear είναι μόνο μέσο για να παιζω την μουσική που ακουω μεσα μου...το gear είναι το "γαϊδουρι" που θα φορτωθεί τις ανάγκες μου...οχι το αντίθετο...

 

Το να ψειρίζω την μαϊμου με το πιο gear είναι "αντικειμενικά" "καλύτερο" απο το άλλο το μόνο που μου έχει να μου προσφέρει είναι λιγότερες ώρες να παιζω μουσική...

 

Και ναι, το θέμα είναι να παιζεις και να το ευχαριστιέσαι, να εκφραζεσαι και να πραγματώνεσαι μεσα απο την μουσική...δεν είναι μεγάλη κουβέντα...ειναι η κοινή λογική...

 

Πάντα κατα την προσωπική μου αποψη που δεν μετράει περισσότερο απο οποιουδήποτε άλλου...

[Flipper]

Πολύ λογική τοποθέτηση.

[Yannis Methenitis]

Συμμερίζομαι τα περισσότερα. Ωραίο. :wink:

[jonn]

O Freedom είναι πολύ κοντά και στη δική μου "αλήθεια"... :D

[elavd]

Silot ενδιαφέρουσα τοποθέτηση ;)

 

Φαντάζομαι ότι ξεκίνησες να γράφεις το thread αυτό με αφορμή το τελευταίο thread που άνοιξα για τους GFS...;)

 

Με κάποια από αυτά που γράφεις συμφωνώ και με κάποια όχι όμως...

 

ΠΧ

Το οποιο μας φέρνει στο θέμα του ονόματος. Το οποίο μετράει' date=' είτε μας αρέσει είτε όχι. Και μετράει γιατί αποτελεί εγγύηση για την αντοχή και σταθερότητα της κατασκευής, εγγύηση για την μεταπωλητική αξία, εγγύηση για την "ωρίμανση" αυτού που αγοράζουμε.[/quote']

 

 

Αυτό είναι ένα θέμα που το έχουμε συζητήσει πολλάκις εδώ...

Καλώς ή κακώς όπως λες κι εσύ, το όνομα μετράει. Όμως κατά την ταπεινή μου άποψη, πολλές φορές μετράει μόνο ως προς την μεταπωλητική αξία του οργάνου και ΚΥΡΙΩΣ ως προς το mojo/prestige (you name it...)

 

Σίγουρα δεν υποστηρίζω ότι πχ η Squier 51 μου "χτυπάει" μια Fender Custom Shop (θα ήμουν το λιγότερο γραφικός αν υποστήριζα κάτι τέτοιο), αλλά πιστεύω ότι η σχέση τιμής/απόδοσης ενός οργάνου δεν είναι ΕΠΟΥΔΕΝΙ γραμμική!

Αντιθέτως...τις περισσότερες φορές η τιμή πολλών οργάνων έχει εκθετική σχέση με την πραγματική αξία τους.

 

Όπως έχουμε ξαναπεί, όποιος έχει αυτί που μπορεί να "ακούει" κουρδίσματα ξύλων, είδη βιδών, πάχη βαφών, γωνίες των tremolo arms και ποσότητα καλάι στις κολλήσεις των pots, τότε με γεια του και χαρά του να δώσει τα λεφτά του και να νιώθει και ευτυχής!

 

Προσωπικά έχω την ατυχία/ευτυχία να μου ακούγονται τα παραπάνω ..."ψιλά γράμματα" μιας και θεωρώ ότι:

 

[κλισέ] ο ήχος πηγάζει κατά το μεγαλύτερο ποσοστό από τα χέρια του παίκτη [/κλισέ]

 

 

Ότι πληρώνεις παίρνεις

 

Ισχύει' date=' αλλά όχι πάντα (κατά την προσωπική μου άποψη...)

 

Παίξε για να το φχαριστιέσαι, κι όχι για να αγχώνεσαι για το άν ο ήχος σου είναι έτσι ή αλλιώς......... (μεγάλη κουβέντα απο τον μάστορα Αχιλλέα Περσίδη, τον καλυτερο ακουστικό κιθαρίστα που είχαμε ποτέ)

 

Δε ζει πλέον ο Περσίδης :?: :?:

 

Θα συμφωνήσω ΑΠΟΛΥΤΑ με τον Freedom:

 

Ο καλύτερος ήχος είναι αυτός που έχω στο μυαλό μου...

 

 

 

Το καλύτερο gear είναι αυτό που με βοηθάει τον ή τους ήχους που έχω στο μυαλό μου να τους βγάλω στον "αέρα" για να τον ακουσουν και τα αυτιά μου...

 

 

 

Το αν θα ειναι Α' date=' Β, ή Γ μαρκα δεν με ενδιαφέρει γιατί ένα logo ή decal δεν βγάζει ήχο απο μόνο του...

 

 

 

Την "αλήθεια" για τον πόσο με βοηθάει καποιο gear να πετύχω ή να προσεγγισω τον/τους ήχους που ακουω μέσα μου την ξερουν μόνο τα χέρια μου και τα αυτιά μου...όχι τα μάτια μου...

 

 

Το όποιο gear είναι μόνο μέσο για να παιζω την μουσική που ακουω μεσα μου...το gear είναι το "γαϊδουρι" που θα φορτωθεί τις ανάγκες μου...οχι το αντίθετο...

 

 

 

Το να ψειρίζω την μαϊμου με το πιο gear είναι "αντικειμενικά" "καλύτερο" απο το άλλο το μόνο που μου έχει να μου προσφέρει είναι λιγότερες ώρες να παιζω μουσική...[/quote']

[Earendil]

Το θέμα "κιθάρες" (όπως και κάθε άλλη πτυχή της ζωής) τοποθετείται πάντοτε σε συνάρτηση με το βάθος της τσέπης του καθενός.

 

Αν κάποιος παλεύει με νύχια και με δόντια για να εξοικονομήσει ένα Χ ποσό για την Χ κιθάρα που γουστάρει, τα τερτίπια του Suhr και του Anderson χτυπάνε λάθος πόρτα.

 

Αν πάλι κάποιος ασχολείται με την αποθησαύριση ενοικίων και διερωτάται τί να ψωνίσει από το Custom Shop της Gibson, δεν πρόκειται να ασχοληθεί με το αν σιγά-σιγά οι Κορεάτες ανεβάζουν τα standards, ούτε θα δεχτεί ότι πλήρωσε το Χ ποσό για τη λεζάντα και το καταραμένο mojo.

 

Από κει και πέρα...ας σκεφτούμε κι ας συγκρίνουμε. Τις "κακές" κιθάρες δεν τις θέλει κανένας. Από τις "καλές" οι επιλογές είναι ατελείωτες. Είναι ακριβώς όπως με τις γυναίκες: Κάποιοι παρουσιάζουν με καμάρι μόνο την ψηλή ξανθιά χυμώδη σιλικονάτη, και "κρύβουν" την κοντούλα με τα πιασίματα και τη μεγάλη μύτη.

 

Οπότε όλα είναι στη ξερή μας την κεφάλα, λέω εγώ.

[trolley]

Πάντως, επειδή πρόσφατα έπεσα σε πολλές παλιές συνεντεύξεις (ραδιοφωνικές, έντυπες) πολλών παλιών ροκάδων (από Zappa μέχρι Σιδηρόπουλο), πρέπει να πω ότι πουθενά (μα πουθενά) δεν συζητούν για κιθάρες ή οτιδήποτε παρόμοιο βέβαια.

 

Συμπεραίνω λοιπόν (διορθώστε με αν κάνω λάθος) τα παρακάτω:

α) το συγκεκριμένο φρούτο είναι σχετικά καινούργιο

β) είναι περισσότερο δημοσιογραφική και λιγότερο μουσική συζήτηση

 

Θυμήθηκα μία παλιά μου γνωστή η οποία έμενε μόνη της στην Αθήνα και είχα προσέξει ότι (σε αντίθεση με πολλές άλλες φοιτήτριες που ήξερα), η συγκεκριμένη δεν είχε τηλεόραση στην κρεβατοκάμαρα. Την ρώτησα μία μέρα, γιατί; Και μου είπε "όταν μπαίνει η τηλεόραση στην κρεβατοκάμαρα, κάτι άλλο βγαίνει από την κρεβατοκάμαρα". Δίκιο δεν είχε;

[Abraxas]

Ωραίες και τίμιες οι τοποθετήσεις. Θα διαφωνήσω μόνο με το ερώτημα αν έχεις δίκιο ή όχι... είναι αδύνατον να απαντηθεί αντικειμενικά, όπως νομίζω καταλαβαίνεις.

 

Η ανθρώπινη φύση έχει την τάση να:

1) Προσεγγίζει εύκολα την υπερβολή

2) Προσπαθεί να δημιουργήσει μια 'ψυχολογική ασφάλεια' γύρω απ'το σύμπαν που έχει φτιάξει γύρω της.

3) Ανθίσταται σε κάθε άποψη, ιδέα, απόδειξη καταστρέφει βάναυσα το reality tunnel που έχει δημιουργήσει.

 

Επίσης ο γραπτός λόγος είναι από τη φύση του υπερβολικός και απόλυτος.

 

Έχω αυτή τη στιγμή εδώ δίπλα μου 4 ηλεκτρικές. Όλες έχουν Made in USA 'top of the line' ηλεκτρονικά. Οι δύο είναι USA, η μία licenced by the bloody Koreans (PRS SE) αλλά με μπουτίκ μαγνήτες, η τελευταία συναρμολογημένη με γιαπωνέζικα και αμερικάνικα κομμάτια. Ούτε από πετάλια, ενισχυτές κλπ έχω τίποτα κινέζικο στην κατοχή μου και δεν νομίζω να αποκτήσω και στο άμεσο μέλλον. Αυτό όμως εν πολλοίς έγινε 'τυχαία' και βάσει επιλογών που δεν είχαν να κάνουν με τη χώρα προέλευσης ή την διαδικασία απαξίωσης/εξυπνάδας που αναφέρεις στην αρχή.

 

Πιθανολογώ ότι πολλοί απ'αυτούς που θα έπιαναν στα χέρια τους μια Suhr ή μια Anderson με κλειστά τα μάτια, δεν θα κατέληγαν τόσο μανιώδεις υποστηριχτές των κουρδισμένων ξύλων, όσο τώρα που βλέπουν το λογότυπο και υπόκεινται στη μαγική επίδραση του mojo. Δυστυχώς είμαστε καταδικασμένοι να αντιμετωπίζουμε συναισθηματικά την κιθάρα που έχουμε στα χέρια μας, όσο επαγγελματική εμπλοκή και να έχει ο καθένας στο χώρο.

 

Για τις Gibson και τις PRS έχεις δίκιο. Ωστόσο χίλιες φορές προτιμώ μια Tokai, σαν αυτή που μου είχε αφήσει ο φίλος μου ο Τάσος όταν πήγε φαντάρος (80's κι'αυτή) και αναθεώρησα πολλά απ'αυτά που πίστευα περί made in USA παντοκρατορίας. Να στο πω και αλλιώς: προτιμώ μια γκόμενα που να έχει να μου πει κάτι (όχι να πρέπει να ανεχτώ και κουσούρια βέβαια!), απ'το να ξέρω ότι θα βγω με το Χ επώνυμο μοντέλο, που μπορεί να μου βγει τελικά ένα κομμάτι κρέας. Γιατί; Για να λέω στους φίλους μου ότι πήδηξα την ________ (συμπληρώστε όνομα κατά την προτίμησή σας);

 

Εδώ ο φίλτατος Freedom με καλύπτει απόλυτα.

 

Όπως είπα όμως αντικειμενικότητα δεν χωράει στο σύνολο του θέματος. Μόνο σε επιμέρους τομείς. Για παράδειγμα, στη σχέση τιμής προς απόδοση. Κάποιος άνετα μπορεί να σκεφτεί ότι με τα λεφτά μιας Anderson μπορεί να πάρει τρεις 'καλές' κιθάρες (που να του λένε κάτι διαφορετικό ή καθεμιά?) και να γουστάρει περισσότερο. Ανάλογα με τα κέφια μου, άλλοτε συμμερίζομαι μια τέτοια άποψη και άλλοτε όχι.

 

Για τους μαγνήτες (GFS vs Lollar?) η μαύρη αλήθεια είναι ότι τα υλικά κοστίζουν 5-10¤ για τον καθένα, οπότε τι πληρώνεις; Το know how του καλλιτέχνη, το R&D του, τη μοναδικότητά του... Αυτά δεν κοστολογούνται. Ακούς, σ'αρέσει, πληρώνεις. Αν πληρώνεις το όνομα και μετά περιμένεις να ακούσεις είσαι το αντίστοιχο του καληνυχτάκια πενηντάρη πιπινολάτρη. Αν παίρνεις ό,τι φτηνό βρεις με την ελπίδα να πιάσεις το τζακποτ, είσαι απλά σαβουρογάμης. :P Απλά τα πράγματα.

 

Κλείνοντας, γιατί πολύ το ζάλισα, φίλε Τόλη τέτοιες αναζητήσεις έχουν νόημα στο εξής περιβάλλον: 10 κιθάρες γύρω γύρω, 'μοντέλα' και 'κορίτσια της διπλανής πόρτας', 2 καλοί ενισχυτές, πολλά τσαλακωμένα κουτάκια μπύρας... και το τελικό συμπέρασμα που θα βγάζαμε σίγουρα εσύ και εγώ ξέρεις ποιο θα ήταν;; Κατά τας γραφάς:

 

Shut up and Play your Guitar!

 

και για όσους δεν το κατάλαβαν:

 

Shut up and Play your Guitar Some More!

 

:D :D :D :D :D :D :D

 

Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες...

[blue]

Πάντως' date=' επειδή πρόσφατα έπεσα σε πολλές παλιές συνεντεύξεις (ραδιοφωνικές, έντυπες) πολλών παλιών ροκάδων (από Zappa μέχρι Σιδηρόπουλο), πρέπει να πω ότι πουθενά (μα πουθενά) δεν συζητούν για κιθάρες ή οτιδήποτε παρόμοιο βέβαια.

 

Συμπεραίνω λοιπόν (διορθώστε με αν κάνω λάθος) τα παρακάτω:

α) το συγκεκριμένο φρούτο είναι σχετικά καινούργιο

β) είναι περισσότερο δημοσιογραφική και λιγότερο μουσική συζήτηση

[/quote']

 

Κι εγώ έτσι νόμιζα,αλλά τελικά ανακάλυψα οτι έκανα λάθος.Σε αυτό το συμπέρασμα έφτασα (συν τοις άλλοις) διαβάζοντας συνεντεύξεις του Γιώτη Κιουρτσόγλου εδώ και του Ν. Πορτοκάλογλου εδώ

 

Γενικά οι συζητήσεις για κιθάρες αφορούν μόνο τους άμεσα εμπλεκόμενους και γι'αυτό δεν αναφέρονται πουθενά σε συνεντεύξεις μουσικών στην τηλέοραση πχ.Θα ήταν και αστείο να ρωτάει η Μπίλιω τον Λουδοβίκο των Ανωγείων πώς περνάει το σήμα του στην κονσόλα ή αν το καπάκι του είναι κέδρος ή ελάτη :lol:

 

Σίγουρα θα υπάρχουν και οι περιπτώσεις μεγάλων μουσικών που έχουν ένα όργανο και έναν ενισχυτή ,στα οποία (υγιώς) κατέληξαν χωρίς να ελέγξουν τον κολαούζο της βίδας του pickguard. :lol:

Αλλά του λούστη...έναν μη στοκ μαγνήτη τον έβαλαν...πως κατέληξαν σε αυτόν χωρίς να το φιλοσοφήσουν πρώτα :wink:

 

 

ΥΓ. Για το β συμφωνώ οτι δεν είναι μουσική συζήτηση

ΥΓ2.Και η φίλη σου δίκιο είχε :)