Προς το περιεχόμενο

ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΙΑ.


vagelism

Προτεινόμενες αναρτήσεις

Προσφατα στο Spectrum  video της Hiromi εγραφε η ιδια αυτο...

 

Παράθεση

"My first piano teacher always taught me to see colors through music. When she wanted me to play something expressive or fiery, she colored the score paper with red pencil; when she wanted me to play something melancholic or sad, she would color my score with blue pencil. I thought it was fascinating because the piano itself is mostly black and white – the keys, the finish – but it can create so many colors." - Hiromi

Aν κ δεν εχει σχεση, θυμηθηκα την εννοια της συναισθησιας.https://el.wikipedia.org/wiki/Συναισθησία

Υπαρχει καποιος αναμεσα μας που αντιλαμβανεται την μουσικη με αυτο τον τροπο ?

Ξερω οτι ο Adam Νeely..εχει καποια μορφη συναισθησιας.

https://www.nme.com/blogs/nme-blogs/meet-the-famous-musicians-with-synaesthesia-a-condition-that-means-you-hear-colours-14511

 

 

  • Like 1
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

"..... και μια φορά μου φέρνει να παίξω κάτι πένθιμο και είχε χρωματίσει την παρτιτούρα με μαύρο μολύβι και δεν έβλεπα ΧΡΙΣΤΟ"

 😜

  • Χαχα 4

O Influencer Των Συνθεσάιζερ

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

ΟΡΙΣΤΕ ΕΝΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΒΙΒΛΙΟ ΓΝΩΣΤΟΥ ΨΥΧΙΑΤΡΟΥ-ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΙΑ:

 

"Έως πρόσφατα είχα ελάχιστες φορές την ευκαιρία να δω ως νευρολόγος κάποιον με συναισθησία - δεν είναι κάτι που οδηγεί τον κόσμο στους νευρολόγους.. Σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις, την έχει περίπου 1 στους 2.000 ανθρώπους.. δεν αποκλείεται όμως να είναι πολύ πιο συνηθισμένη γιατί καθώς οι περισσότεροι άνθρωποι που τη διαθέτουν δεν την θεωρούν "παθολογική". Σιγά-σιγά ανακάλυψα ότι διάφοροι ασθενείς που έβλεπα για άλλους λόγους, ήταν επίσης συναισθητικοί.."

(από το βιβλίο "Μουσικοφιλία" του Oliver Sacks, Κεφάλαιο 14 - "Συναισθησία και Μουσική" (εκδόσεις Άγρα))

 

Οι συναισθητικοί "ταιριάζουν" διάφορες μουσικές ιδιότητες με αντίστοιχες ιδιότητες άλλων αισθήσεων.

Μπορεί να βλέπουν τη ρε ελάσσονα σαν μπλε, την τρίτη μικρή με την αίσθηση του "αλμυρού" κοκ..

Αυτό προφανώς οφείλεται σε κάποια κατασκευαστική ιδιομορφία του εγκεφάλου..

 

Αν διαβάσει κάποτε κάποιος συναισθητικός αυτό το θέμα θα είχε ενδιαφέρον να γράψει την εμπειρία του..

 

Επεξεργασμένο από John Tzinieris
  • Like 1

 

🔇🔇🔇

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Εγώ έχω το άλλο.

 Σε ορχηστρικά κομμάτια όταν παίζουν ανεσταλμένες συγχορδίες τετάρτης ιδιαίτερα άμα η τονική είναι με κάποιο χάλκινο πνευστό που παίζει στα μπάσα, ανατριχιάζω. Σοβαρά το λέω.

 

 Μετράει?

 Και όταν παίζω κάτι τέτοιο μου  συμβαίνει, όχι μόνο αν ακούω.

 Strings με Brass στην τονική.

 

 

  • Like 1

O Influencer Των Συνθεσάιζερ

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

27 λεπτά πριν, Konstantinos Dritsas είπε

Εγώ έχω το άλλο.

 Σε ορχηστρικά κομμάτια όταν παίζουν ανεσταλμένες συγχορδίες τετάρτης ιδιαίτερα άμα η τονική είναι με κάποιο χάλκινο πνευστό που παίζει στα μπάσα, ανατριχιάζω. Σοβαρά το λέω.

 

 Μετράει?

 Και όταν παίζω κάτι τέτοιο μου  συμβαίνει, όχι μόνο αν ακούω.

 Strings με Brass στην τονική.

 

Άμα είναι μεμονωμένο φαινόμενο, φαντάζομαι δεν έχει σχέση με συναισθησία..

Αν έλεγες π.χ. ότι όποτε ακούς τη συγκεκριμένη συγχορδία βλέπεις ένα χρώμα ή μυρίζεις κάτι, αυτό είναι συναισθησία..

Νομίζω αν το είχες, θα το είχες καταλάβει χαλαρά..

Δεν είναι και κανένα τρελό πλεονέκτημα για κάποιον μουσικό, όπως π.χ. το απόλυτο αυτί..

 

🔇🔇🔇

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Κάποτες, στο παλιό Βελιγράδι, πριν τον πόλεμο, υπήρχε μια σχολή μουσικής, που έπαιρνε τα παιδιά που απορρίπτονταν από τις υπόλοιπες σχολές της Ευρώπης.

Μικρά παιδιά.

Είχε ένα πρωτοποριακό για την εποχή σύστημα εκπαίδευσης.

Τα παιδιά έπαιζαν στα (όχι τα) όργανα, πριν μπουν στην κατ' εξοχήν μουσική εκπαίδευση.

Σε κάποια από τα μαθήματα, τους έβαζαν να ακούσουν ένα κομμάτι, και από το άκουσμα, να φτιάξουν μια ιστορία, ένα παραμύθι.

Μετά τους έβαζαν να γράψουν μια ιστορία, και να την παίξουν με ήχους στο πιάνο (χωρίς ακόμα να ξέρουν νότες).

 

Τα διαστήματα τους τα μάθαιναν ως εξής.

Έπαιζε τα διαστήματα ο δάσκαλος, και ζητούσε από κάθε παιδί, να ζωγραφίσει από ένα χρώμα για κάθε διάστημα.

Το ίδιο συνέβαινε και με τις συγχορδίες.

Μετά ζητούσαν από τα παιδιά να ζωγραφίσουν κάτι, και να το παίξουν στο πιάνο (με βάση τα χρώματα της κάθε ζωγραφιάς).

 

Η σχολή βομβαρδίστηκε, και .... τέλος.

 

Τι κρίμα!

Επεξεργασμένο από fusiongtr
  • Like 2
  • Λυπάμαι 1

Freud-Σαντές

Ποιητής-Ερωαναλυτής PhD-SG

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

39 λεπτά πριν, John Tzinieris είπε

Αν έλεγες π.χ. ότι όποτε ακούς τη συγκεκριμένη συγχορδία βλέπεις ένα χρώμα ή μυρίζεις κάτι, αυτό είναι συναισθησία.

Eγώ στη Σι ύφεση μινόρε μυρίζω παστίτσιο και στη Σι ύφεση μινόρε εβδόμης μυρίζω καμμένο παστίτσιο

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

55 minutes ago, John Tzinieris said:

Αν έλεγες π.χ. ότι όποτε ακούς τη συγκεκριμένη συγχορδία βλέπεις ένα χρώμα ή μυρίζεις κάτι, αυτό είναι συναισθησία..

 

 

Λάθος John.

Αυτό είναι καραμπινάτο LSD. :classic_tongue:

Επεξεργασμένο από fusiongtr
  • Χαχα 3

Freud-Σαντές

Ποιητής-Ερωαναλυτής PhD-SG

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

1 ώρα πριν, John Tzinieris είπε

 

Άμα είναι μεμονωμένο φαινόμενο, φαντάζομαι δεν έχει σχέση με συναισθησία..

Αν έλεγες π.χ. ότι όποτε ακούς τη συγκεκριμένη συγχορδία βλέπεις ένα χρώμα ή μυρίζεις κάτι, αυτό είναι συναισθησία..

Νομίζω αν το είχες, θα το είχες καταλάβει χαλαρά..

Δεν είναι και κανένα τρελό πλεονέκτημα για κάποιον μουσικό, όπως π.χ. το απόλυτο αυτί..

έχω άλλα κουσούρια και είμαι και ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ.

 χαχαχαχαχαχαχα

O Influencer Των Συνθεσάιζερ

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

53 λεπτά πριν, fusiongtr είπε

Κάποτες, στο παλιό Βελιγράδι, πριν τον πόλεμο, υπήρχε μια σχολή μουσικής, που έπαιρνε τα παιδιά που απορρίπτονταν από τις υπόλοιπες σχολές της Ευρώπης.

Μικρά παιδιά.

Είχε ένα πρωτοποριακό για την εποχή σύστημα εκπαίδευσης.

Τα παιδιά έπαιζαν στα (όχι τα) όργανα, πριν μπουν στην κατ' εξοχήν μουσική εκπαίδευση.

Σε κάποια από τα μαθήματα, τους έβαζαν να ακούσουν ένα κομμάτι, και από το άκουσμα, να φτιάξουν μια ιστορία, ένα παραμύθι.

Μετά τους έβαζαν να γράψουν μια ιστορία, και να την παίξουν με ήχους στο πιάνο (χωρίς ακόμα να ξέρουν νότες).

 

Τα διαστήματα τους τα μάθαιναν ως εξής.

Έπαιζε τα διαστήματα ο δάσκαλος, και ζητούσε από κάθε παιδί, να ζωγραφίσει από ένα χρώμα για κάθε διάστημα.

Το ίδιο συνέβαινε και με τις συγχορδίες.

Μετά ζητούσαν από τα παιδιά να ζωγραφίσουν κάτι, και να το παίξουν στο πιάνο (με βάση τα χρώματα της κάθε ζωγραφιάς).

 

Η σχολή βομβαρδίστηκε, και .... τέλος.

 

Τι κρίμα!

Πολυ ενδιαφερον.

Θεωρουσαν δηλαδη την συναισθησια σαν κατι που ενας μουσικος πρεπει να εχει {η που μπορει να εκπαιδευτει να εχει}?

Για ποιο λογο το εκαναν αυτο?

 

Επεξεργασμένο από vagelism
  • Like 1
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημιουργήστε λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργήστε λογαριασμό

Γραφτείτε στην παρέα μας. Είναι εύκολο!

Δημιουργία λογαριασμού

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Σύνδεση
×
×
  • Δημοσιεύστε κάτι...

Τα cookies

Τοποθετήθηκαν cookies στην συσκευή σας για να είναι πιο εύκολη η περιήγηση στην σελίδα. Μπορείτε να τα ρυθμίσετε, διαφορετικά θεωρούμε πως είναι OK να συνεχίσετε. Πολιτική απορρήτου