Προς το περιεχόμενο

Συλλήψεις μουσικών buskers για επαιτεία


Προτεινόμενες αναρτήσεις

αυτο που γινεται ειναι απαραδεκτο, αλλα να με συμπαθατε αυτο που γινεται στη Δυση δεν ειναι πολιτισμός....η μουσικη του δρόμου εχει καταγωγή απο τα παλια χρονια, π.χ. το μεσαιωνα οι περιπλανώμενοι μουσικοί ή ακομα και σημερα οι τσιγγανοι κ.τ.λ. Να χρειαζεται ειδικη αδεια για κατι που δεν αποτελει απειλή για το κοινωνικο συνολο, ειναι τουλαχιστον γραφειοκρατία και αναιρεί το χαρακτηρα της φασης...κατι σαν το γκραφίτι με...αδεια....εμπεριεχει μια μορφή "αλητείας"....και ετσι εκλαμβανεται απο την αστυνομία...με τις αντιληψεις που επικρατουν στις ταξεις των αστυνομικών  τσουβαλιάζουν τους μουσικούς του δρόμου με αντιλήψεις-ανθρώπους-πρακτικές που δεν γουστάρουν γι αυτο και ειναι χαρακτηριστικό ότι παντα βρισκονται "οργανα " τόσο προθυμα να μαζεψουν τους μουσικούς....

 

δεν χρειαζεται καμια οντισιον, αν καποιοςμουσικός δεν τραβαει δεν θα ασχοληθει ο κόσμος μαζί, ειναι δικαιωμα ανθρωπινο να μπορείς να εκφραστείς δημόσια και μεσω της μουσικής

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Moderator

Ας μην μπερδευόμαστε.

 

Όλα τα επαγγέλματα , από τα αρχαία χρόνια κρατούν, και ο μουσικός του δρόμου, και ο γιατρός, και ο δικηγόρος....και οι πόρνες.

 

Εφόσον υπάρχει κρατικός παρεμβατισμός στην άσκησή τους (υπό την μορφή τουλάχιστον χορήγησης άδεια ασκήσεως επαγγέλματος- φορολόγηση-υποχρεωτική ασφάλιση κ.λ.π) δεν βρίσω τον λόγο να γίνονται εξαιρέσεις.

 

Τώρα αν αυτός ο κρατικός παρεμβατισμός είναι καλός ή κακός, άλλη συζήτηση, ευχαρίστως να την κάνουμε, αλλά νομίζω εμπίπτει , ως μοιραία πολιτική, στους κανονισμούς του forum.

 

 

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Guru

στα μέσα της δεκαετίας του 90, μου σύστησαν τον διευθυντή της τότε μουσικής ακαδημίας του Σεράγεβο ο οποίος είχε χάσει όλη του την οικογένεια στους βομβαρδισμούς και για να επιβιώσει στην Ελλάδα κουβάλαγε τελάρα στην ιχθυόσκαλα αντί πινακίου φακής (δεν θυμάμαι καλά πως τον έλεγαν γμτ μια και δεν ήταν ο μόνος που είχαμε έρθει τότε σε επαφή προσπαθώντας να βοηθήσουμε, νομίζω Σεργκέι ή κάπως έτσι)...

 

μην τα πολυλογώ καθότι ήταν εκτός από φοβερός θεωρητικός και πολύ καλός παίκτης σε sax και φλάουτο προσπάθησα όσο πέρναγε από το χέρι μου να τον χρησιμοποιώ ("καταχρηστικά" δυστυχώς) ως session στο studio και στο πρώτο πρόγραμμα σε ένα πιάνο μπαρ που δούλευα ως μουσικός (μια και εκείνη την εποχή τα όργανα αυτά δεν είχαν ιδιαίτερη ζήτηση), ώστε τουλάχιστον να μην "διαλύσει" τα χέρια του βγάζοντας τα προς το ζην μέχρι να δικτυωθεί περαιτέρω...

 

κάποια στιγμή μου ζήτησε και του έφτιαξα μερικά Jazz backing tracks... χρησιμοποιώντας και ένα φορητό κασετόφωνο βγήκε στο δρόμο κάνοντας καθημερινές παραστάσεις (κυρίως κέντρο Αθήνας)... τον έχασα για πολύ καιρό και όταν κάποια στιγμή με επισκέφτηκε για καφεδάκι είχε ήδη δουλειά σταθερή σε ωδείο αλλά και αρκετούς κατ ιδίαν μαθητές... ο δρόμος όμως δρόμος...

 

μου φάνηκε παράξενο που το κάνει ακόμα μια και είχα μάθει ότι τον είχαν "μπαγλαρώσει" ουκ ολίγες φορές... ε όταν το ρώτησα γιατί επιμένει, μου είπε στο περίπου όσο θυμάμαι ως ζουμί: "δεν θα με κάνουν να ντραπώ εγώ για την τέχνη μου... θα την εκθέτω μέχρι να ντραπούν αυτοί που την κυνηγάνε... εγώ δεν έχω πια τι να χάσω ή να πολεμήσω γι αυτό εκτός της μουσικής μου... και κανένας πόλεμος δεν κερδίζεται σε γραφεία και σαλόνια"...

 

δεν ξέρω αν το κάνει ακόμα, πάντως η εντύπωση μου (όσο αντιλαμβάνομαι), είναι ότι στην Ελλάδα μας δεν ντρέπονται εύκολα να κυνηγήσουν ότι δεν χωράει στον μικρόκοσμό τους...

δεν μιλάω αν δεν ξέρω... η σιωπή (μου) είναι χρυσός (στην τσέπη του άλλου)...

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Yannis Methenitis featured this θέμα
  • 2 εβδομάδες αργότερα...

Θα έπρεπε ο κόσμος να κάνει κάτι γι αυτό. Δεδομένου πως δεν είναι κάτι που προκαλεί ζημιά ή κάτι κακό θα έπρεπε σε ένα βαθμό να το προστατέψει. Να μην ξεχνάμε πως πολλοί δρόμοι την δημοτικότητά τους την οφείλουν στους "πλανόδιους" μουσικούς με ένα μέρος του τζίρου των μαγαζιών εκεί να οφείλεται σε αυτό.

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Θεωρώ πως πρέπει να αποφασίσουμε τι θέλουμε. Αν δεχτούμε πως είμαστε μέλη μιας οργανωμένης κοινωνίας όπου το κράτος νομοθετεί και αποφασίζει για την βέλτιστη ζωή των πολιτών οι οποίοι έχουν δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις, οι νόμοι θα πρέπει να τηρούνται απαρέγκλιτα. Συνεπώς κανένας δε μπορεί να κάνει ότι του κατέβει, είτε είναι μουσικός, είτε ζωγράφος είτε οτιδήποτε άλλο, καλλιτεχνικό ή μη.

 

Αν αρχίσει ο καθένας μας να χαρακτηρίζει το οτιδήποτε με το προσωπικό του κριτήριο ως "παράλογα παράνομο" ή "λογικά παράνομο" και πράττει αντίστοιχα, ζήτω που καήκαμε.

 

Από την άλλη, αισθάνομαι πως η παρέμβαση του κράτους έχει αρχίσει να γίνεται τόσο έντονη σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής που καταλήγει ασφυκτική (έχει αρχίσει να ξυπνάει ο αναρχικός μέσα μου 😀). Ειδικά σε ένα κράτος σαν το ελληνικό, το οποίο είναι το απόλυτο μπάχαλο, με πολυνομία στα όρια της φρενίτιδας και νομοθετήματα που γράφονται στο πόδι από πραγματικά άσχετους καρεκλοκένταυρους ενώ άλλα έρχονται ως κακή μετάφραση των καρεκλοκένταυρων της ΕΕ, δεν ξέρω αφενός κατά πόσο είναι εφικτό να ακολουθείς απόλυτα το γράμμα του νόμου, και αφετέρου αν το κάνεις κατά πόσο θα είσαι ο ηλίθιος της υπόθεσης. 

 

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Να πω και εγω το μακρυ μου κ το κοντο μου. Θεωρω απαραδεκτο κ ασυμμετρο το γεγονος της συλληψης κ ασκησης μηνυσης. Ωστοσο ο δημοσιος χωρος απαιτει σεβασμο απο ολους κ ως εκ τουτου θεωρω πτι θα πρεπει μα υπαρχει ενα ρυθμιστικο πλαισιο για τους μουσικους του δρομου (οποιος χρησιμοποιει τον ορο επαιτεια δεν ξερει τι του γινεται).

 

Στενος προσωπικος φιλος που κατοικει σε ακρως τουριστικο νησι κ δυστυχως στο ιστορικο του κεντρο με τα στενα καντουνια (καταλαβατε για ποιο νησι μολαω Κερκυρα) τα οποια λειτουργουν ως ενισχυτης, τα καλοκαιρια δεινοπαθει απο τους μουσικους του δρομου. 

 

Νομιζω οτι θα πρεπει να υπαρχει κ ωραριο κ συγκεκριμενος αριθμος υπαιθριων μουσικων. Δεν μπορει μα ουρλιαζεις με ενισχυτη κ μικροφωνο στις 12 κατω αποτο παραθυρο του αλλου  και επισης δεν μπορει σε 100μετρα εμπορικου δρομου να συνωστιζονται 10 μουσικοι με αποτελεσμα αχταρμα κ ηχορρυπανση. 

2 things are infinite:the universe&human stupidity

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • 2 εβδομάδες αργότερα...
  • 11 μήνες αργότερα...

όλοι όσοι με ξέρουν προσωπικά σε αυτό το φόρουμ ξέρουν πως είμαι λίγο τρελάρας.

 Θα μοιραστώ μαζί σας ένα γεγονός που βίωσα εχθές και έχει σχέση με το topic, την αντίδραση μου και τις σκέψεις μου. 

 

 Κατά τις 10.00 με 11.00 εχθές λοιπόν περνούσα από τη γωνία Βουκουρεστίου και Βαλαωρίτου (μέσα στους καπιτάλεσ, με αντίστοιχη καπιταλιστική μου αμφίεση) και ήταν εκεί μια κοπέλα τρανσέξουαλ με ένα στημένο ψηφιακό πιάνο και καθόταν. Διασταυρώθηκαν τα βλέμματα μας και προχώρησα για να πάω να πάρω ένα σάντουιτς.

 

 Γυρίζοντας είχε αρχίσει να παίζει και έτσι τρώγοντας το σάντουϊτς μιας και είμαι και μουσικαράς πιανίστας/λάτρης του πιάνου κάθησα και την έβλεπα σε μια θέση για να ακούω αλλά και να βλέπω τι παίζει.

 

 Έπαιζε εκει ωραία και είχα μερακλώσει και άκουγα κάτι μεταξύ γνωστών κλασσικών κομματιών αλλά και αυτοσχεδιασμών. Κλασσικά πέρναγε κόσμος, τουριστες, έριχναν μια ματιά, εγώ είχα σταθεί εκει και την κοίταγα.

 Μου έριχνε κανα βλέμμα, μπορεί και να απορούσε λίγο γιατί είμαι και λίγο φουσκωτός αυτόν τον καιρό, με ξυρισμένο μαλλι, ψηλός, με τσαντάκι στη μέση, που ξερεις που μπορεί να πήγε το μυαλό της. Μην είναι αστυνομικός, μην είναι κανας ρατσιστής εθνίκι και μου την πέσει. Είμαι ψαρωτικός αυτόν τον καιρό. Σχεδόν ενα ενενήντα, τούμπανο 94 κιλά με κάτι χέρια, πλάτες, ώμους, τρίγωνος σαν τον anthony joshua.  Ε......................... λογικό.

 

 Ξέφυγα λιγο και καθόμουν και άκουγα.

 Είμαι και ταλαιπωρημένος αυτόν τον καιρό με διάφορα θέματα, ήταν σαν μια ευχάριστη έκπληξη, σταματημένα ολα στη μέση του δρόμου και εγώ να απολαμβάνω ωραίο πιάνο live και να ξεχνιέμαι έτσι σε ένα ωραίο περιβάλλον, σε εναν πεζόδρομο γεμάτο καφέ και μαγαζιά με ακριβά προϊόντα της σύγχρονης ματαιοδοξίας του ανθρώπου.

 

 Έλεγα να της κάνω και πλάκα, να πλησιάσω εκεί να της πιάσω κουβέντα και καλά άσχετος και να της πω να δοκιμάσω λίγο και να παιζω να πάθει πλάκα εκεί αλλά είπα αστο. Τα κάνω αυτά, αλλά αυτές τις μέρες δεν έχω και πολύ όρεξη.

 

 Εξάλλου έπαιζε τόσο ωραία.

 

 Και ξαφνικά έρχεται εκεί ενας τύπος μεσήλικας που προφανώς ήταν φύλακας σε κάποιο μαγαζί ή καμια τράπεζα/υπηρεσία του πεζοδρόμου και αρχίζει να της κάνει παρατηρήσεις. Η αλήθεια είναι πως ήταν σχετικά ευγενής, αλλά της έλεγε εκεί, μας ενοχλείς, το έχεις δυνατά (δεν το είχε και πολυ δυνατά να πω την αλήθεια) και εδώ υπάρχουν μαγαζιά, ανθρωποι που δουλεύουν, έχουν γίνει επενδύσεις εδώ και είναι ενοχλημένοι και δεν μπορεί να γίνεται αυτό και κάνεις φασαρία.

 

 Αυτή του έλεγε, δεν καταλαβαίνω γιατί ενοχλώ τοσο πολύ, είμαι καταξιωμένη καλλιτέχνιδα με σπουδές, στο εξωτερικό δεν ενοχλούνται ιδιαίτερα σε τέτοια μέρη, το αντίθετο και τέτοια.

 

 Αυτός να επιμένει βέβαια και να την πατρονάρει εκει. Μου έριχνε κάτι ματιές και εμένα. Τώρα δεν ξέρω. Περίμενε να τον δικαιώσω, νομιζε επειδή με εβλεπε έτσι πως είμαι αστυνομικός ή κάτι με το τσαντάκι εκει με τη μορφή που έχω.

 

 Γιατι καθόμουν εκεί και τους κοίταγα και να πω την αλήθεια είχα αρχίσει να φορτώνω που το ευχάριστο διάλειμμα διεκόπει βίαια και μου βγήκε και ένα αίσθημα αλληλεγγύης για τη συνάδελφο που και τι έκανε στην τελική.

 

 Ούτε ώρα κοινής ησυχίας ήταν, ουτε δυνατά το είχε και πέραν απο το νομικό σκέλος που μπορεί να υπάρχει πρόβλημα αν γίνουν κάποιες ενέργειες........ τέλος πάντων τι να κρίνω τώρα. Εμένα δικαίως ή αδίκως άρχισε να μου τη δίνει.

 

 Άρχισα να κάνω περίεργες σκέψεις γιατί η αδρεναλίνη μου άρχισε να ανεβαίνει, οι μυες να αιματώνονται, το μυαλό να βρίσκεται εγρήγορση, σαν το αίσθημα απειλής (συμβαίνει έντονα σε τρελαμμένους σαν εμένα). Παράλληλα η λογική μου προσπαθούσε να παρέμβει με ............. λογικά επιχειρήματα.

 

 Να μερικές σκέψεις που μου περασαν αστραπιαία αναλυόντας την κατάσταση.

 

 Δεν της μιλάει και πολύ άσχημα. Η κατάσταση είναι ελεγχόμενη, το χειρίζεται αυτή. Αν παρέμβω δεν έχω σοβαρό λόγο και θα φορτίσω το κλίμα κλπ.

 

 Λεω να παω τωρα εγώ να αρχίσω να παίζω και να του πω, ρε έχεις πρόβλημα? Γουστάρω να παίξω και όποιος έχει πρόβλημα ας έρθει να μου ζητήσει το λόγο. Έτσι όπως είναι μπροστά μου τον έβλεπα σαν μύγα. Και αν μου έλεγε και κάτι, να ούρλιαζα, να τον έπιανα και να τον σήκωνα ψηλά κάθετα και να τον έσκαγα κάτω να σπάσει και να φώναζα ΣΚΑΣΕ, ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΜΕ, ΔΕΝ ΕΝΟΧΛΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ!!!!!!!!! Και αν μαζεύονταν κι άλλοι θα έλεγα μπείτε στη σειρά και όποιος μπορεί ας με σταματήσει. Να της έλεγα ΠΑΙΖΕ!!!! ΠΑΙΖΕ ΣΟΥ ΕΙΠΑ!!!!!!!!!!! ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙΣ ΚΑΙ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΣ!!!!!! ΕΓΩ ΤΙ ΣΟΥ ΛΕΩ!!!! ΕΛΑΤΕ ΡΕ, ΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ?

 

 Ε, φυσικά έχω ΚΑΙ λογική και αυτό θα ήταν άτοπο και προφανώς θα έμπλεκα κιόλας. χαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

 

 Δεν έδινε και αυτός μια αφορμή, να την βρίσει, να την ειρωνευτεί, κάτι ρε παιδί μου να πατήσω σαν ΓΝΗΣΙΟΣ SOCIAL JUSTICE WARRIOR. Έχω παρέμβει πολλές φορες σε ανάλογα, αλλά υπήρχε ένας σοβαρός λόγος και έβαζα τα πράγματα στη θέση τους γιατί είμαι ΔΥΝΑΤΟΣ!

 

 Τελος πάντως, της έλεγε προς το τέλος, παίζεις καλά αλλά αυτό γινεται τοσες εβδομαδες ,σε παρακαλώ έστω χαμήλωσε το.

 

 Εμένα οι σφυγμοί άρχισαν να πέφτουν, ξανατρύπωνε ο HULK μέσα μου, φεύγει αυτός, αυτή μου ρίχνει ενα βλέμμα.

 Την κοιτάω και προχωράω και εγώ να φύγω.

 

 Αυτά, δεν έχω να πω τίποτε άλλο.

 Αν έχετε να πείτε πάνω σε αυτά κάτι εσείς..............

 

 Καλημέρα!!!!!!!!

 χααχαχαχχαχαχαχαχαχαχ

 

 

O Influencer Των Συνθεσάιζερ

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημιουργήστε λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργήστε λογαριασμό

Γραφτείτε στην παρέα μας. Είναι εύκολο!

Δημιουργία λογαριασμού

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Σύνδεση

×
×
  • Δημοσιεύστε κάτι...

Τα cookies

Τοποθετήθηκαν cookies στην συσκευή σας για να είναι πιο εύκολη η περιήγηση στην σελίδα. Μπορείτε να τα ρυθμίσετε, διαφορετικά θεωρούμε πως είναι OK να συνεχίσετε. Πολιτική απορρήτου