Kanimothrios

Ναι, αλλά τηγανιτές πατάτες χωρίς κέτσαπ γίνεται; Δε γίνεται,οπότε πάρε ζάχαρη να χεις

Έχω πετύχει πολύ κόσμο που δεν ήξερε ότι οι σάλτσες ντομάτας έχουν ζάχαρη και μάλιστα δήλωναν και έκπληκτοι με την ποσότητα, μιας και πριν είχαν την εντύπωση ότι: "Εντάξει μωρέ, τι κακό να έχει η σάλτσα;Aφού είναι απλά πολτοποιημένες ντομάτες". Ένα πολύ ανησυχητικό φαινόμενο που βλέπω ειδικά στην πιτσιρικαρία είναι τα ενεργειακά ροφήματα. Ειδικά εκείνα τα δήθεν αθώα zero και no sugar με τις γλυκαντικές ύλες. Εν τω μεταξύ πως έφτασε ο άνθρωπος να θεωρεί εντάξει να πίνει πράγματα που είναι μωβ,ροζ και πράσινο φωσφοριζέ, είναι πραγματικά να απορείς...

Πάντως όσοι θέλετε να καταπιαστείτε με το ζήτημα σοβαρά, ψαχτείτε λίγο και περί αυτοφαγίας που αναφέρθηκε και πριν, αλλά προτού κάνετε τίποτα hardcore, κάνετε πρώτα γενικές εξετάσεις και συμβουλευτείτε τον γιατρό σας. Εμένα αυτό που με επηρεάζει πολύ είναι το περιβάλλον που ζω και η εκάστοτε σύντροφος. Βαυαρία αν δεν εφάρμοζα διατροφικά αντίμετρα στα καφριλίκια των Γερμανών φίλων και συναδέλφων, όπως και γυμναστική, δε θα την έβγαζα καθαρός.. Ελβετία αν δεν κάνω πάλι τα δικά μου και τρώω μόνο τα κλασσικά των Ελβετών, πάλι χλωμά τα πράγματα.. Επίσης έχω πολύ συγκεκριμένες απόψεις για το αν κάνει καλό το πρωινό γεύμα, για το γάλα, τα δημητριακά(ειδικά του εμπορίου) και άλλα πράγματα. Για μένα ο δυτικός τρόπος ζωής έχει καταντήσει να σε παίρνουν από το χεράκι μικρό, να σε στουμπώνουν στη ζάχαρη και αν δεν εφαρμόσεις ατομικά αντίμετρα στο σύγχρονο lifestyle, θα σου δώσουν και στα πρώτα -ήντα μια χούφτα χάπια για όσο κακό σου έχουν προκαλέσει..

Ξέρω, ξέρω...Φασισμός,κοινωνικός ρατσισμός,κ.λ.π. Στην Ελλάδα μεγάλωσα, την έχω ακούσει την κασέτα από μικρός και δε μου έχει λείψει διόλου.. Υ.Γ. Αλλά δε θέλω να παίξει κανά λουκέτο εξαιτίας μου, οπότε συνεχίστε για τις κοιλούμπες και τα αναβολικά και θα σας διαβάζω με ενδιαφέρον

Θα σου γράψω κάτι που έχει σχέση και με αυτά που ανέφερε ο Λάκης και που πριν μεταναστεύσω και έρθω σε επαφή με τους κυνικούς γερμανοειδείς, δεν είχα κατά νου.. Έχω μόλις νοικιάσει το πρώτο μου σπίτι και τα λέω με τον ιδιοκτήτη στην είσοδο του σπιτιού. Ξαφνικά περνάει μια μηχανή με πολύ μεγάλη ταχύτητα, ειδικά για το συγκεκριμένο δρόμο, χάνει το τιμόνι για λίγο,αλλά το σώζει τελευταία στιγμή. Έχοντας χρόνια μηχανές κάνω ένα ουδέτερο σχόλιο ότι κρίμα θα σκοτωθεί αν συνεχίσει να πηγαίνει τάπα, με τον ιδιοκτήτη να μου λέει ότι αυτόν δεν τον πειράζει αν σκοτωθεί, απλά να μην μείνει ανάπηρος και τον πληρώνουμε εφόρου ζωής... Οπότε αν ένας αλκοολικός,ναρκομανής, υπέρβαρος, φτάσει σε σημείο να είναι βάρος στην κοινωνία, έχω φτάσει και εγώ στο σημείο, να μην έχω την ανοχή που είχα παλιά.. Δηλαδή αν εσύ λόγω lifestyle και επιλογών, έχεις φτάσει π.χ.πριν τα 50 σου μόνο να ρουφάς πόρους, εγώ και άλλοι που γυρνάμε τα γρανάζια της μηχανής, δεν έχουμε καμία όρεξη για το δράμα σου. Στη Γερμανία έβλεπα άντρες σε παραγωγική ηλικία με τις μπύρες στα χέρια από τις 8 το πρωί, να τους ζει το κράτος(εγώ δηλαδή) και μου ανέβαινε η πίεση..

Ακριβώς το άρθρο που χρειαζόμουν για να το ξαναρίξω στα κοντοσούβλια χωρίς ενοχές Ωχ αμάν... Tι απομένει να διαβάσουμε πλέον σε αυτό το forum.. Λάκη σε είχα για tuxedo,martini και να διοργανώνεις βραδιές οινοποσίας και ποίησης στο Chateu Le Kozan. Το μόνο που απομένει τώρα είναι να δω ανάμεσα στις tele του Superfunk και καμιά B.C. Rich Warlock καλή για jazz.. Στα του θέματος, η μόνη φορά που είχα δοκιμάσει διαλειμματική νηστεία ήταν προς το τέλος της καραντίνας μιας και είδα κάποιες αλλαγές στο σώμα μου που δεν τις ανεχόμουν, κλείνοντας μάλιστα πολύ τα διαστήματα όπου μπορούσα να φάω,αν θυμάμαι καλά η φάση λεγόταν warrior diet με τέσσερις ώρες για να τραφείς. Λειτούργησε για το σκοπό που την ήθελα,μάλιστα μετά την όποια δυσφορία των πρώτων 2-3 ημερών,είχα πολύ ενέργεια και διαύγεια. Αλλά γενικά ακολουθώ έναν τρόπο ζωής με πολύ γυμναστική και σχετικά καλή διατροφή.

Στη Βαυαρία έχει παντού Biergarten, που με καλό καιρό είναι φίσκα. Αυτό που θα περιγράψω, έχει και συγκεκριμένη ονομασία που τώρα δε θυμάμαι. Έχω δει αρκετές φορές σε μωρό που έκλαιγε στην αγκαλιά/καροτσάκι, να κάνει μια βουτιά το μικρό δαχτυλάκι η γιαγιά ή μάνα στη μπύρα, μετά να το βάζει μία στο στόμα του μωρού και εκείνο να ηρεμεί. Καλά, στο Oktoberfest του οποίου ήμουν σχεδόν καθημερινός θαμώνας, έβλεπα και χειρότερα

Mόναχο έμενα 5 χρόνια πριν έρθω Ελβετία και δουλεύω στην εκπαίδευση. Ritalin ήθελαν να δώσεις; Δεν θέλω να το εκτροχιάσω τελείως το θέμα, απλά αυτό που συχνά εμείς μεταφράζουμε σαν μη ισχυρούς οικογενειακούς δεσμούς, αυτοί βλέποντας εμάς να κανακεύουμε τα καμάρια μας μέχρι τα -άντα δεν το θεωρούν απαραίτητα αξιοζήλευτο.. Υπάρχουν κάποια κλισέ για εμάς, κάποια για αυτούς, που δεν επικράτησαν τυχαία... Αλλά δε θέλω να γράψω τίποτα πιο συγκεκριμένο, γιατί θα αγγίξω καμιά ευαίσθητη χορδή κανενός και θα μαι και off topic... Εγώ προσωπικά, σαν παρατηρητής και σαν εκπαιδευτικός, θεωρώ ότι προετοιμάζουν καλύτερα τα παιδιά τους για την ενήλικη ζωής τους, από ότι εμείς.

Eπειδή πάντα στη δουλειά μου είχα να κάνω με συναδέλφους που ήταν πλειοψηφία τους Γερμανοί/Γερμανίδες,αλλά και στην προσωπική μου ζωή πάντα με Γερμανίδες και έχω μπει πολλές φορές στον στενό τους κύκλο, έχω διαφορετική εικόνα από αυτή που περιέγραψες. Μάλιστα έχω καταλήξει ότι το δικό τους μοντέλο είναι πιο υγιές και λειτουργικό από το κλασσικό ελληνικό. Στο θέμα μας τώρα, να βάλω και μία άλλη παράμετρο όσο αφορά κάποια αντικείμενα που εμείς μπορεί να είμαστε συνδεμένοι με αναμνήσεις,να σημαίνουν κάτι για εμάς ή να είχαν κάποτε μια αντικειμενική αξία. Νομίζω ότι πρέπει να βλέπουμε και την τάση της εποχής. Θυμάμαι τη μάνα μου να μου λέει για ένα φωτιστικό που είχαμε στο σπίτι,που το είχε πάρει ακριβά από το εξωτερικό και με πόση προσοχή το μετέφερε στην Ελλάδα. Tiffany λέγονται και μοιάζουν κάπως έτσι. Κάποτε στην κεντρική Ευρώπη αυτά τα φωτιστικά ήταν σχεδόν σε κάθε σπίτι. Οι επόμενες γενιές δεν πολυτρελαίνονταν για αυτά,οπότε τα βρίσκει κανείς στις αγγελίες σε αστείες τιμές. Το ίδιο συμβαίνει και με κάτι σκρίνια και ντουλάπες από μασίφ ξύλο που κάποτε σε μάρκα κόστιζαν 5ψήφιο ποσό και πλέον στις αγγελίες το μόνο που ζητάνε είναι να πας τα αποσυναρμολογήσεις και να τα πάρεις από εκεί δωρεάν, απλά για να τα ξεφορτωθούν. Το ίδιο ισχύει και για ένα σωρό άλλα αντικείμενα...

Νομίζω ότι ο νεποτισμός διαφέρει από αυτό που περιέγραψε ο Superfunk, δηλαδή να κοπιάσεις σαν γονιός(χωρίς δόλια μέσα), ώστε βγει με καλύτερες προοπτικές το παιδί σου στο στίβο της ζωής και να μην φάει ακραία ταλαιπωρία. Όσο για τον νεποτισμό, τον αντιγράψαμε,αλλά και τον διατηρούμε μέχρι σήμερα,σε αντίθεση με τις κοινωνίες που τον αντιγράψαμε,οι οποίες απομακρύνονται από τέτοιες πρακτικές. Χωρίς να σημαίνει ότι αυτές είναι πιο ηθικές,αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία...

Πολύ ωραίο θέμα, διάβασα όλες τις σελίδες. Προσωπικά δε με πολυαπασχολεί τι θα γίνει με τα πράγματά μου μετά το θάνατό μου. Καταλαβαίνω και τον Superfunk, άλλωστε στην ελληνική οικογένεια είναι γνωστός ο τρόπος που αλλάζουν χέρια τα υλικά αγαθά. Ως ένα βαθμό είναι και δικαιολογημένο όταν έχουμε γενιές που έχουν περάσει πείνα,κατοχή και άλλες κακουχίες. Αυτό που βλέπω ζώντας στο εξωτερικό, είναι πως ούτε τα παιδιά θεωρούν δεδομένο ότι θα τους κληροδοτηθούν όλα από τους γονείς, ούτε οι γονείς ότι πρέπει να τα κληροδοτήσουν στα παιδιά. Προσωπικά, αν αποκτήσω παιδιά,τα οποία πατάνε με τα δύο πόδια στη ζωή και συνάμα δεν ασχολούνται με τη μουσική, δεν βλέπω λόγω να τους κληροδοτήσω π.χ. τις κιθάρες. Θα αφήσω φιρμάνι να πάνε σε μουσικούς,παλιούς μαθητές μου,Ωδεία,κ.λ.π. Αναφορικά με κάτι που γράφτηκε περί πλούσιων γόνων και σε συνδυασμό με τη δαιμονοποίηση των χρημάτων στην ελληνική κοινωνία με αστεία τσιτσάτα τύπου:τα λεφτά δε φέρνουν την ευτυχία ή τι έλεγε ο Ωνάσης στο νεκροκρέβατο του γιού του,θα πω το εξής.. Το να κρατάω κρυφά ότι έχω πολύ χρήμα και το παιδί μου να χάνει τα πιο παραγωγικά του χρόνια στην τυραννία του μεροκάματου,χωρίς δηλαδή να χτίζει το ατομικό/ανθρώπινό του κεφάλαιο, είναι απλά το άλλο άκρο, από το να τον κάνω έναν μπούλη που θα του τα έχω όλα έτοιμα. Η λύση, όπως πάντα, είναι στη μέση.

Πωωω, διάβασα βιζιτολάγνος Μάλλον δεν πρέπει να έχω παράλληλα ανοιχτές τόσες καρτέλες στον browser

Αν το κάναμε όλοι αυτό, θα είχαν κλείσει όλα τα σκυλάδικα και τα μισά μπουζουκτσίδικα

Eξαρτάται από το είδος της μουσικής, μιας και άλλος μπορεί να πηγαίνει σε live για να κάνει headbanging,άλλος να τραγουδάει παράλληλα με τον τραγουδιστή,άλλος να χαζέψει την τραγουδίστρια, που άμα οι μουσικοί ήταν στο background δε θα λειτουργούσε η φάση. Εγώ εδώ και πάρα πολύ καιρό τα αντιμετωπίζω τα live πιο πεζά. Αν δεν υπάρχει κάποιος στο κοινό που να εμποδίζει αυτό που κάνω, όλα τα άλλα είναι αποδεκτά. Κάνω το καλύτερο που μπορώ και από κει και πέρα δεν το φιλοσοφώ πολύ το θέμα, ούτε το παίζω:"Ακούστε αυτό που παίζω,αυτή είναι η "καλή μουσική".

Tην επόμενη φορά που θα συζητήσεις με κάποιον για το θέμα, ρώτα τον απλά αν ξέρει πότε είναι οι ώρες κοινής ησυχίας... Οι περισσότεροι δεν έχουν ιδέα. Όσο ζούσα στην Ελλάδα, η φάση με τους νέους γείτονες ήταν απλά να έχεις τύχη ώστε να μην είναι κανένας τους τελείως "κάνω ότι γουστάρω, ότι ώρα μου γουστάρει". Αυτό που με βοήθησε εμένα πολύ με την κιθάρα, ήταν ότι μετά από ένα σημείο που χτίστηκε εμπιστοσύνη,ήξερα πότε λείπουν κάποιοι συγκεκριμένοι και τι δωμάτιο έχω πίσω από κάθε τοίχο. Οπότε προσαρμοζόμουν ανάλογα. Στο εξωτερικό, είδα ότι η πειθαρχία στους κανόνες,είναι ότι καλύτερο. Στην Ελβετία δε, το συμβόλαιο του σπιτιού μου είναι 28 σελίδες και προβλέπονται τα πάντα όλα. Έναν Έλληνα θα τον ξενίσει στην αρχή, αλλά αν δεν είναι κανένας άνιωθος που βάζει πλυντήριο μετά μεσάνυχτα, θα δει ότι μια χαρά είναι οι κανόνες καλής γειτονίας.