Προς το περιεχόμενο

FunkyCrime

Μέλος
  • Αναρτήσεις

    13
  • Μέλος από

  • Τελευταία επίσκεψη

Bio

  • Mojo
    Μπάσο
  • Day job
    μουσικός
  • Τόπος
    αθήνα

Πρόσφατοι επισκέπτες προφιλ

Η εμφάνιση επισκεπτών είναι απενεργοποιημένη ή δεν έχετε πρόσβαση σε αυτή.

Συμμετοχή FunkyCrime

0

Φήμη

  1. Για τους Βορειο Ελλαδίτες μάλλον το Βελιγράδι είναι η καλύτερη λύση. Ποιο φθηνο το εισητήριο και είναι και κοντά. Αν δεν έρθουν πάντως Ελλάδα (που πράγματι φέτος είναι τόσο κοντά όσο ποτέ) φύγαμε για την γειτονική χώρα! Το Rosklide είναι κι αυτό μια καλή λύση πάντως! Βλέπεις και Bjork και Smashing Pumpkins και Who!! (τους 2 τους εχω δει και είναι super - κυρίως η Bjork που είναι και 100 χρόνια μπροστά).
  2. Λοιπόν έχω διαβάσει διάφορα και μάλιστα από ανθρώπους που απ ότι φαίνεται (μιας και κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τελικά αν αυτός που γράφει πίσω από το πληκτρολόγιο του έχει Home studio εξοπλισμένο καλύτερα κι από τα Universal studios ή μπαλώνει σώβρακα με τη ραπτομηχανή της γιαγιάς του) ασχολούνται διεξοδικά με τη μουσική και τη μουσική τεχνολογία ειδικότερα. Αυτό που έχω να πω εγώ ο ταπεινός (εγώ έχω μόνο μια ραπτομηχανή της γιαγιάς μου στο σπίτι και συμβιβάζομαι με τον εξαιρετικό ήχο της βελόνας) είναι ότι αισ8άνομαι ιδιαίτερα τυχερός που βρέθηκα στο ΟΑΚΑ το Σάββατο και παρακολούθησα μια από τις καλύτερες συναυλίες της ζωής μου (άνετα στο top 10) από μια μπάντα που και γνωρίζει τι θα πει rock και το αποδεικνύει σε όλους τους δύσπιστους με την κάθε ευκαιρία. Μια μπάντα που έχει μείνει σταθερή στα πιστεύω και στις αξίες της, μια μπάντα που ξέρει να ικανοποιεί ακόμα και τους πιο δύσκολους οπαδούς της στο έπακρο και τελικά μια μπάντα που ξέρει πως γίνεται αυτό το θαύμα που εμείς οι κοινοί θνητοί ονομάζουμε μουσική. Δεν είδα κανέναν να στέκεται στο γεγονός ότι οι pearl jam έπαιξαν με τέτοια λύσσα και τέτοια ενέργεια που ακόμα και σε ένταση δωματίου να έπαιζαν θα σου έπαιρναν το σκαλπ. Και το θέμα της ενέργεια στο stage είναι μακράν το ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ απ' όλα τα άλλα. Πως γίνεται κανένας να μην έγινε αποδέκτης αυτής της απίστευτης έντασης που ερχόταν από τη σκηνή? Πως γίνεται να μην στέκεται κανείς σ αυτό το ζήτημα λες και βλέπουμε κάθε μέρα τέτοιες μπάντες να παίζουν Live και είμαστε συνηθισμένοι σε τόσο ΤΕΡΑΣΤΙΑ events...?? Α, βέβαια. Οι περισσότεροι είμαστε κοσμογυρισμένοι και παρακολουθούμε σε πολύ καλύτερα στάδια τα μεγαλύτερα γκρουπ και δεν καταδεχόμαστε να βλέπουμε συναυλίες στην πολύ μικρή Ελλάδα που κατά κόρον οι μπάντες έρχονται για αρπαχτές και ο ήχος είναι χάλια και λείπει ο τάδε κιθαρίστας και ο τάδε μπασίστας και η μπάντα δεν είναι πλήρης, και βρωμάνε και τα πόδια του διπλανού μας και δεν έχει και γεμιστά ή μακαρονάδα στην έξοδο και οι πορτιέριδες δεν είναι κόντρα ξυρισμένοι και και και ..... Λυπηρό... Αυτό που εισέπραξα εγώ το Σάββατο ήταν μια λέξη : ΑΛΗΘΕΙΑ!! Αυτή η καταραμένη αλήθεια που όλοι μας ψάχνουμε και ποτέ δεν βρίσκουμε. Η αλήθεια που έβγαινε από τις ψυχούλες τους και μετατρεπόταν αυτομάτως σε συσσωρευμένη ενέργεια ΤΟΣΟ μεγάλη που εισπράττοντας την σ έπαιρνε ο διάολος. Ενέργεια βέβαια που αντανακλούσε στο κοινό και την επέστρεφε στη μπάντα. Και πάει λέγοντας. Ένα αμφίδρομο σκηνικό που κράτησε πάνω από 2μιση ώρες…. Ναι είχαμε την ανάγκη να δούμε αυτή τη μπάντα live. Κι αυτή η προσμονή μετατράπηκε σε πάθος από τον κόσμο αναγκάζοντας σε εισαγωγικά τη μπάντα να κάνει μια από τις καλύτερες εμφανίσεις ever (είμαι σίγουρος ότι είναι έτσι - φαινόταν στα μάτια τους που είχαν μείνει κατά διαστήματα αποσβολωμένοι). Και θα σταθώ πάλι στην αλήθεια. Πόσες μπάντες έχετε δει στη ζωή σας που να βγάζουν τόση μα τόση αλήθεια? Πόσο μικροί μπορούμε να γίνουμε πέφτοντας τόσο χαμηλά και συζητώντας για τη θέση του ηχείου και το πετάλι του κιθαρίστα τη στιγμή που συμβαίνουν μαγικά πράγματα στο stage (δεν λέω προς θεού ότι δεν παίζουν ρόλο αλλά μη τρελαθούμε κιόλας) !!! Και θα την κάνω εδώ την παρέμβαση – ο ήχος για τον χώρο που έγινε το Live ήταν ΑΨΟΓΟΣ. Και το γεγονός ότι στην αρχή ήταν κάπως τα πράγματα έχει να κάνει με το ότι ΚΑΝΕΝΑΣ μα κανένας ηχολήπτης (ακόμα και ο πιο έμπειρος) δεν μπορεί να μυρίζει συνεχώς τα νύχια του και να γνωρίζει απόλυτα το πώς θα συμπεριφερθεί ηχητικά ο χώρος όταν γεμίσει με κόσμο. Και ο χρόνος που το «έφερε» ο συγκεκριμένος ήταν ρεκόρ!! Πολλά τα είπα. Από όλη την πολυλογία (συμπεριλαμβανομένης φυσικά και της δικής μου – τη δική μου την εντάσσω στην παπαρο-λογία κιόλας για να μην πέσουν διάφοροι και φωνασκούν) δυο Post ήταν τα καλύτερα!!! Ένας που έγραψε ότι ο veder άλλαξε το στίχο στο Black και ένας άλλος που παρατήρησε την αλλαγή στίχου στο Yellow Ledbetter. Παιδιά εσείς είσαστε οι ευτυχισμένοι άνθρωποι!! Εσείς μάλλον χαρήκατε το event στην ολότητα του. Δεν ξέρετε πόσοι μα πόσοι σας ζηλεύουν…. Υ.γ. 1 : Το set list ήταν ονειρικό! Y.γ.2 : Το performance ήταν κάτι παραπάνω από εξαιρετικό! Υ.γ. 3 : Το παραπάνω κείμενο αποτελεί ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ δική μου άποψη. Εγώ όπως είπαμε είμαι ένας τρελός που παίζει με τη ραπτομηχανή της γιαγιάς του. Και δεν είμαι οπαδός των pearl jam.
  3. Εγω που απέχω πολύ απο την λογική των πεταλιών θα συμφωνήσω πως το Rat κάνει καλά τη δουλειά του. Το χρησιμοποίησα σε πρόσφατο Live και έκανε μια χαρά τη δουλειά του. Παρόλα αυτά αν η βασική επιδίωξη είναι η προσέγγιση του ήχου του μπάσου των Muse εκεί θέλει πολύ περισσότερο ψάξιμο μιας και στη συγκεκριμένη περίπτωση γίνεται χαμός (και φυσικά δεν τη βγάζεις "καθαρή" μόνο με ένα distortion). Μην ξεχνάμε πως όλα φυσικά ξεκινούν απο το παίξιμο για την επίτευξη του επιθυμητού ήχου. Οταν το παίξιμο είναι θολό και ασαφές είναι αδύνατο να ακουστεί ικανοποιητικά το οποιοδήποτε εφφε. Αλλά αυτό είναι μια άλλη μεγάλη κουβέντα...
  4. Εχει και έναν τύπο που παίζει μερικά peppero ριφάκια απο το Blood Sugar. Αυτά είνα σαφώς καλύτερα παιγμένα......
  5. Πολύ καλή επιλογή (κομμάτι που δείχνει πως επιτέλους και στα slow κομμάτια οι Peppers επανήλθαν με groove και τσαμπουκά - τρομερές κιθάρες!!) Απο το stadium arcadium παίξαμε μόνο Dani California. Φαβορί για το List είναι σίγουρα τα : Storm in a Teacup, Hump De Bump, Readymade, Tell me baby (επόμενο single). Μήπως δεν πρέπει να τα συζητάμε εδω αυτά? Θα μας κράξει και το παιδί που άνοιξε το θέμα με σκοπό να βρεί ένα μπάσο να αγοράσει... Μη με φτάχνεις μεσημεριάτικα..... (Sorry στους μη Pepper-άδες που σας τα πρήζουμε λίγο)
  6. Fleamail Οκώβριο θα ανέβουμε Θεσσαλονίκη με τη μπάντα στο μύλο για RHCP Live. Ελπίζω να τα πούμε κι απο κοντά (έχουμε απ ότι φαίνεται πολύ κοντινές απόψεις).
  7. Ως stingray fan μπορώ να μερολυπτήσω κι εγω? Οχι δεν θα το κάνω. Απλούστατα γιατί το γούστο για τα μουσικά όργανα είναι εντελώς υποκειμενικό. Και φυσικά είμαι σίγουρος πως έχει επαναληφθεί πολλές φορές απο πολλούς εδω μέσα πως η επιλογή του κάθε οργάνου έχει να κάνει με σημαντικές παραμέτρους όπως το στυλ της μουσικής, το στυλ του παιξίματος ακόμα και το οικονομικό (που για μένα είναι λάθος να μπαίνει ως εμπόδιο για την αγορά ενός οργάνου) Διάβασα πως μετά απο προτροπη του fleamail η κατάληξη ήταν το sub bass της Musicman. Πολύ καλή επιλογή και σε πολύ καλή τιμή (όπως και το cort που επίσης προτάθηκε ή ένα φθηνό warwick - εγώ ποτέ δεν θα αγόραζα κανένα απο αυτά...). Θα αποδειχθεί βέβαια οτι δεν είναι το μπάσο για μια ζωή (ο ενθουσιασμός αυτό λέει πάντα). Το ίδιο είχα πει κι εγω όταν είχα πάρει το b4 της Blade και το Killer B του Tobias. Η Πλεονεξία μας όμως και το πάθος για την εύρεση καινούργιου ήχου ταυτισμένου στο πρότυπο που έχουμε καρφωμένο στο κεφάλι μας δεν σταματά ΠΟΤΕ. Ευτυχισμένη αυτοί που έχουν βρει την "Ιθάκη" τους λοιπόν σε ένα και μόνο όργανο :) Είτε αυτό είναι το Presicion είτε το Stingray έιτε ένα Jazz bass (γιατι τελικά πάντα αποδυκνύεται οτι όταν καταλλήγουμε σε vintage όργανα βρίσκουμε την υγειά μας...). Για να μην γίνομαι κουραστικός επανέρχομαι στο βασικό : Οσων αφορά την αγορά μην σκέφτεστε καθόλου τα χρήματα. Βρείτε τα, μαζεύτε τα και πάρτε ένα καλό όργανο γιατι αλλιώς θα επισκεπτεστε όλο και πιο συχνά της βιτρίνες των μαγαζιών με μουσικά όργανα. Κρίμα τον κόπο. Εχει και νέφος... υ.γ. : Ο Fleamail σε άλλο θέμα είχε συμφωνήσει οτι οι Peppers είναι Punk. Ετσι θα συμφωνήσω κι εγω μαζί του πως και το stingray έιναι Punk. LONDON'S CALLING BASS FREAKS!! υ.γ. 2 : Μην ξεχνάτε οτι ο ήχος ξεκινά απο τα δικά μας τα δαχτυλά. Οσα μπάσα κι αν αγοράσουμε όσους ενισχυτές κι αν πάρουμε και όσα πετάλια κι αν χρησιμοποιούμε. Ολα μα όλα ξεκινάνε απο το παίξιμο. Αλλά γι' αυτό προφανώς πρέπει να ανοίξουμε νέο θέμα... Και για όσους ενδιαφέορνται έχουμε να πούμε πολλά εκει.
  8. Thanx για τα καλά reviews. Ο Μιχάλης είναι όντως άτομο που "τα παίζει όλα και συμφέρει" αλλά ξέροντας τον πλέον αρκετά χρόνια και έχοντας παίξει μαζί του σε αρκετά σχήματα ξέρω καλά οτι το παίξιμο του είναι ΕΚΕΙ. Οπως κι ο ίδιος έλεγε μετά το Live χθές είναι ουσιαστικά ένας κατ εξοχήν rock drummer ακούγοντας παράλληλα πολύ funk και γενικά μαυρη μουσική. Σε ελεύθερη μετάφραση red hot chili peppers. Η φράση του "είχα καιρό να αισθανθώ έτσι σε Live" τα λέει όλα. Ο Στέλιος είναι ο απόλυτος κιθαρίστας για το group. Αυτό το διαπίστωσα αμέσως όταν στο πρώτο τηλέφωνο που τον πήρα για να μιλήσουμε για το ενδεχόμενο να έρθει στη μπάντα με ρώτησε : blackeyed blonde θα παίξουμε. Αυτό ήταν... Ο Πάνος είναι λύρα εκατό. Ο ίδιος προφανώς δεν είχε συνηδητοποιήσει οτι είναι αυτό το πράγμα. Εχθές άλλαξε η κοσμοθεωρία του. Το κοινό χθές ήταν τουλάχιστον εξαιρετικό. Ακομπλεξάριστο και με μια αρκετά χιουμοριστική διάθεση στην όλη αντιμετώπιση του event (Με λίγα λόγια τρομερά ώριμη συμπεριφορά). Δεν το περιμέναμε καθόλου και αυτό ήταν που μας έδωσε την επιπλέον ενέργεια. υ.γ. Πολλοί θεωρούν τους Peppers ως μια funk ή μια rock μπάντα ξεχνώντας τις punk καταβολές τους. Για μένα είναι πολύ περισσότερο punk (Κυρίως τα πρώτα χρόνια) απ'οτιδήποτε άλλο. Ο συνδιασμός δε του punk Με το funk είναι αυτό που τους κάνει ΤΟΣΟ ιδιαίτερους. Ενα απο τα δυο πράγματα να παραλήψεις έχεις χάσει το παιχνίδι. Thanx again.
  9. Παρόλο που η πραγματικότητα είναι διαφορετική μιας και ο flea έιναι ουσιαστικά Αυστραλός, o Kiedis απο το Michigan και o Chad απο το detroit.
  10. Boomers ή bootsie collins για hard- funk παιξίματα. (οι πρώτες "πέφτουν" σχετικά γρήγορα). Πολύ καλές για το stingray. Οι DR είναι κορυφαίες. Τις έβαλα για πρώτη φορά φέτος στο tobias και είναι super. Οι Elixir όπως είπαν και οι προηγούμενοι είναι επίσης απίστευτες χορδές. Εχουν πολύ μεγάλη διάρκεια κρατώντας την ευκρίνεια τους για καιρό. Φυσικά για την επιλογή έχει μεγάλη σημασία το τι ακριβώς θέλεις να παίξεις. Βασικό είναι να μην υπάρχει τσιγκουνιά στην αγορά. Είναι πολύ πιθανό ένα φθηνό σέτ να βγεί τρομερή απογοήτευση και να χρειαστεί αλλαγή πολύ σύντομα (με αποτέλεσμα να πάνε χαμένα τα λεφτά) ενώ με ένα σετ elixir για παράδειγμα να βγάλεις ένα ολόκληρο 6μηνο (να μην πω και παραπάνω αν δεν παίζεις συχνά).
  11. Σαφώς και είναι άκυρο να ζητάς ένα πισογύρισμα απο ένα συγκρότημα με μια (πλέον) τόσο μεγάλη ιστορία. Δεν νομίζω να είπα κάτι τέτοιο. Ισα ίσα που το θεώρησα προφανώς αφύσικο. Οι peppers ποτέ σεν σταμάτησαν να εξελίσσονται άλλωστε. Το Red Hot Chili Peppers με το Freaky Styley για παράδειγμα απέχουν αιώνες ακόμα κι αν κυκλοφόρησαν με αποσταση δυο χρόνων. Το ίδιο συνέβη και στο Uplift Mofo (το γεγονός οτι στο δίσκο αυτό επαιξε για πρώτη και τελευταία φορά το κανονικό σχήμα με Slovak και Irons τουλάχιστον μας επιτρέπει να το θεωρούμε κορυφή). Οσο για το Live δεν κάνω καμία διαφήμιση. Αυτό το έχουν αναλάβει άλλοι. Το να προσκαλώ κάποιον σε ένα απλό event δεν νομίζω να είναι εγκληματικό. Ούτως ή άλλως ούτε είμαστε οι Peppers ούτε και προσπαθούμε να γίνουμε. Απλά βρεθήκαμε μερικά άτομα που θεωρήσαμε οτι θα είναι γαμώ να βγούμε σε ένα Live (πέρα απο τις μουσικές δουλειές μας) και να τα σπάσουμε με τη μουσική που γουστάρουμε. Ούτε αυτό είναι εγκληματικό κατά τη γνώμη μου. υ.γ. Κι εγω προτιμώ τους πραγματικούς Peppers. Στο Reading το 94 ήταν κορυφαίοι!!! Και για μια ακόμα φορά όσων αφορά το θέμα : το stadium arcadium είναι πάρα πολύ καλό άλμπουμ.
  12. Η μεγάλη απογοήτευση απο το By The Way ήταν προφανώς ο λόγος που ύπήρχε προκατάληψη κι απο μέρους μου. Παρόλα αυτά κάτι δηλώσεις του Flea του τύπου οτι σε όποιον δεν αρέσει το νέο άλμπουμ δεν του αρέσουν κι οι Peppers ήταν ιδιαίτερα προκλητικές (και δημιουργουσαν ένα ιδαιτερο κλίμα μέχρι να φτάσει ο δίσκος στ αυτιά μου). Παράλληλα είχα ακούσει εδω και πάρα πολύ καιρό ορισμένες Live εκτελέσεις μερικών κομματιών (όπως το Tell me Baby, Desecration Smile, Ready Made, 21st Century, She's only 18) και είχα έντονες επιφυλάξεις για το τελικό αποτέλεσμα. ΕΥΤΥΧΩΣ όλοι μου οι φόβοι για τον 9ο δίσκο του αγαπημένου μου συγκροτήματος εξαφανίστηκαν με το που άκουσα και τις 2 ώρες μουσικής που απλόχερα και γεναιόδωρα (μόλις 18 γιούρια) μου έιχαν προσφέρει οι RHCP!!! Ενα κράμα απο Californication, one hot minute και πολυ λίγο Blood Sugar (δυστυχώς παλιότερες αναφορές δεν μπόρεσα να βρω) με κορυφαία παραγωγή (τύμπανα- μπάσο σκοτώνουν!!) και πολύ καλύτερες συνθέσεις σε σχέση με τις σούπες του προηγούμενου δίσκου! Με συγκινητικά funky περάσματα προηγούμενων (και ευτυχώς οχι εντελώς εγκαταλελημένων) μουσικών προσεγγίσεων (βλέπε Hump De Bump, Warlocks, Storm In A Teacup), με την επιστροφή επιθετικών φωνητικών και Brass παιξιμάτων ήταν πραγματικά οτι θα περιμενα απο το συγκεκριμένο γκρούπ αυτή την περίοδο (μιας και το να ζητάς ένα καινούργιο Blood Sugar ή χειρότερα ένα καινούργιο Uplift Mofo είναι κάπως υπερβολικό...) Δεν συνεχίζω άλλο για να μην γίνω κουραστικός.. Απλα τονίζω πάλι οτι αυτός είναι όντως ένας ΠΟΛΥ ΚΑΛΟΣ δίσκος (ο καλύτερος ίσως της μετά-Blood Sugar εποχής). υ.γ. Γνήσιοι και μη Pepper-άδες θα παρευρεθούν ελπίζω στο αφιέρωμα που έχουμε ετοιμάσει για το συγκεκριμένο γκρούπ την άλλη βδομάδα στο gagarin. Με πολύ Blood Sugar, αρκετό Californication και φυσικά ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ξανά Live ακούσματα απο ιστορικά κομμάτια των 4 πρώτων δίσκων (το οτι θα παίξουμε για παράδειγμα Out In L.A. και Get Up And Jump για μένα που προσκυνάω τη μπάντα απο το 89 και μετά είναι τουλάχιστον συγκινητικό...). Αυτά προς το παρόν. Τα λέμε την Κυριακή.
×
×
  • Δημοσιεύστε κάτι...

Τα cookies

Τοποθετήθηκαν cookies στην συσκευή σας για να είναι πιο εύκολη η περιήγηση στην σελίδα. Μπορείτε να τα ρυθμίσετε, διαφορετικά θεωρούμε πως είναι OK να συνεχίσετε. Πολιτική απορρήτου