Μια CAR strat με EMG (+clip)

Λοιπόν, όλοι ξέρουμε ποιος έπαιζε με μία CAR strat με EMG για καμιά 15αριά χρόνια. Εκείνη η strat ήταν μια '57RI με αλλαγμένους μαγνήτες.

Πάντα ήθελα κάτι αντίστοιχο. :wink:

Ξεκίνησα ένα project το οποίο μου πήρε αρκετούς μήνες να συγκεντρώσω τα "υλικά".

Στη συνέχεια περιγράφω τα μέρη που την αποτελούν και μετά θα παραθέσω μερικές φωτογραφίες από τη συναρμολόγηση (για όποιον ενδιαφέρεται....).

Το σώμα είναι κατασκευασμένο από την http://www.kavanaghcustoms.co.uk/ Το CAR είναι με βάση την "παραδοσιακή μέθοδο του "ασημένιου" υποστρώματος. Ζυγίζει 1750gr και αποτελείται από 2 κομμάτια alder.

Η γέφυρα είναι wilkinson και το block είναι από ατσάλι. Η γέφυρα ζυγίζει (κυριολεκτικά) περίπου μισό κιλό. Τα κλειδιά είναι Gotoh.

Το μανίκι είναι από τον ίδιο κατασκευαστή και αποτελείται από 2 κομμάτια maple (maple on maple). Τα ταστα έχουν τον αδιάφορο αριθμό 22 (το χοντροδάχτυλά μου δεν χωράνε εκει κάτω έτσι κι αλλιώς) και είναι Jim Dunlop 6105 Nickle. Η ταστιέρα είναι σχετικά επίπεδη ( 9.5"). Το σχήμα είναι το classic "C", ενώ έχει κάποια στοιχεία πολυτελείας, όπως τις μαύρες κουκίδες από mother of pearl και φινίρισμα νίτρο (θα το προτιμούσα λιγότερο κιτρινισμένο). Η βέργα είναι μονής δράσης ρυθμιζόμενη από το headstock.

Οι μαγνήτες είναι ένα σετ EMG-DG20 που πήρα μεταχειρισμένους από το ebay.

Το pickguard το άλλαξα αμέσως με ένα άσπρο, το οποίο είναι για '62RI . Δυστυχώς το extra τάστο σε συνδυασμό με του ρουτάρισμα του σώματος (το οποίο περιορίζεται στο απολύτως αναγκαίο) δεν επιτρέπει στο pickguard να μπαινογβάινει με το μανίκι στη θέση του.....θα πρέπει να το κόψω (το pickguard).

Εδώ είναι μια photo πριν ξεκινήσω τη διαδικασία συναρμολόγησης. (Τα κλειδιά τα είχα περάσει σε προηγούμενη φάση)

Το σώμα δεν είχε τρύπες ούτε για το μανίκι ούτε για τη γέφυρα. Αυτό είναι καλό γιατί σου δίνει τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσεις ότι θέλεις, αλλά από την άλλη θέλει ιδιαίτερη προσοχή για να τρυπηθούν συνευθειακά οι 6 τρύπες για τη γέφυρα. Για να κάνω αυτές τις τρύπες με ακρίβεια χρησιμοποίησα ένα φρεζδράπανο με ψηφιακές ενδείξεις. Τα πράγματα θαήταν πολύυυυ πιο εύκολα αν το σώμα είχε τις τρύπες από την αρχή. Αν δεν ήξερα ότι έχω πρόσβαση σε ακριβή μηχανήματα μηχανουργικής κατεργασίας, θα είχα προτιμήσει ένα σώμα με τρύπες εξ αρχής - ή θα είχα ζητήσει απο τον John να μου το τρυπήσει ο ίδιος.

Για να μαρκάρω τις τρύπες για το μανίκι βάζω το neckplate το σφίγγω στη θέση του και σημαδεύω με ένα μαρκαδοράκι.

Στερεώνω το σώμα με ιμάντες πάνω στην κινητή βάση του φρεζοδράπανου και με έναν κεντραδόρο βρίσκω τη θέση για την οποία ο άξονας του τρυπανιού είναι απόλυτα ομόκεντρος με το σημάδι που έχω κάνει.

Χωρίς να κινήσω καθόλου το σώμα, βγάζω τον κεντραδόρο, βάζω ένα τρυπάνι όσο η βίδα και τρυπάω.

Με λίγη προσοχή και καλή παρατήρηση από 2 διαφορετικές κατευθύνσεις, οι τρύπες μπρούν να γίνουν πρακτικά ομόκεντρες με τα σημάδια.

Η φωλιά ήταν κατά 0.2mm στενότερη από το μανίκι στη βάση του. Χρειάστηκε λίγο άνοιγμα με γυαλόχαρτο. Καλύτερα βέβαια λίγο γυαλόχαρτο παρά το ενοχλητικό κενό που κάποιες φορές βλέπουμε. Ανοίγω λίγο περισσότερο από ότι χρειάζεται για να σφηνώσει...Δεν θέλω σε κάποια αλλαγή θερμοκρασίας να αναπτυχθούν τάσεις από το μανίκι στα πλαϊνά του neck pocket. Τόσο όσο να μπαινοβγαίνει άνετα (αλλά όχι και να "κολυμπάει")

Αφαιρώ και την περίσσεια βερνικιού και χρώματος από τις γωνίες με σκοπό να έχω μία καλή έδραση του μανικιού στην επιφάνεια του σώματος και όχι ένα σφήνωμα στις γωνίες. Χρησιμοποιώ ένα dremel για το σκοπό αυτό.

Αν το μανίκι ήταν στενότερο ίσως δεν θα χρειαζόταν αυτό το βήμα.

Να μία πρώτη εικόνα: :wink:

(στο σημείο αυτό άρχισα να χαμογελάω)

Μετρώνας την απόσταση από το μέσα μέρος του nut μέχρι τη θέση που πρόκειται να μπει η γέφυρα βλέπω ότι είναι περίπου 6 mm παραπάνω από τις 25.5 ίντσες.

Το μανίκι χρειάζεται λίγο "φάγωμα" στις ακμές του για να εφαρμόσει λίγο βαθύτερα μέσα στη φωλιά του (κοντύτερα στη γέφυρα) και να μειωθεί αυτή η απόσταση αλλιώς η κιθάρα δεν θα κάνει intonation.

Μετά από λίγο στρογγύλεμα το μανίκι ήρθε στη θέση του.

Για να εφαρμόσω το μανίκι στη θέση του το σφίγγω στο σώμα.

Χρησιμοποιώ ένα μεταλλικό πλακάκι για να μοιράσω τη δύναμη του σφιγκτήρα σε περισσότερα από ένα τάστα και μία λωρίδα σιλικόνης ανάμεσα στο πλακίδιο και τα τάστα για να μην τα γρατζουνίσω.

Μαρκάρω το μανίκι περνώντας από τις τρύπες του σώματος το ίδιο τρυπάνι που χρησιμοποίησα για να τις ανοίξω. Έτσι είμαι σίγουρος ότι η μύτη του τρυπανιού θα είναι στο κέντρο της τρύπας.

Ρυθμίζω το κάθετο τρυπάνι έτσι ώστε η διαδρομή του να είναι τέτοια που να μην μπορεί να τρυπήσει την ταστιέρα. Το ελέγχω κατεβάζοντάς το στο πλάι. Στη συνέχεια τρυπάω κρατώντας το μανίκι με δύναμη προς τα κάτω. (Καμιά φορά το τρυπάνι μπορεί να "βιδώσει" στο εξάρτημα και να μας το τραβήξει προς τα πάνω)

Ακουμπάω τη γέφυρα και περνάω 2 έξωτερικές χορδές. Σε αυτή τη φάση καθώς δεν υπάρχουν τρύπες για τη γέφυρα μπορώ να βρω την κατάλληλη θέση (δεξιά-αριστερά υπάρχει περιθώριο περίπου 2mm) για την οποία θέση οι χορδές ισαπέχουν από τα άκρα της ταστιέρας.

Αν υπήρχαν οι τρύπες της γέφυρας θα έβαζα τη γέφυρα πριν το μανίκι, και αυτό τον έλεγχο ευθυγράμμισης θα τον έκανα στη φάση της σύσφιξης του μανικιού στρέφοντας το δεξιά - αριστερά πριν το μαρκάρω /τρυπήσω.

Καθώς στην περίπτωσή μου δεν υπήρχαν οι τρύπες της γέφυρας, προτίμησα να σφίξω καλά το μανίκι στη θέση που αυτό "κάθεται" καλύτερα και οποιοδήποτε μικρό offset να το αντισταθμίσω κατά την τοποθέτηση της γέφυρας και του pickguard (το οποίο φέρει τους μαγνήτες οι οποίοι πρέπει να είναι και αυτοί στη θέση τους).

Μαρκάρω και τρυπάω όπως προηγουμένως. Ελέγχω άλλη μία φορά το μήκος της κλίμακας.

Όλα καλά. Η γέφυρα πατάει σε όλες τις βίδες και δείχνει να κινείται χωρίς αντίσταση από κάποια βίδα.

Για να προσαρμόσω το σημείο αγκύρωσης των ελατηρίων βάζω ένα feeler gauge του 1 mm απο κάτω και μαρκάρω. 1mm, επειδή αυτό βρήκα μπροστά μου. Ίσα-ίσα για να μην ακουμπάει στον πυθμένα της κοιλότητας. Σημαδεύω και τρυπάω. Αυτή τη φορά με ένα δράπανο χειρός. Δεν είναι τόσο κρίσιμη η ακρίβεια εδώ.

ΟΚ. Μόλις συνειδητοποίησα ότι το trem cover που έχω είναι mint green και όχι άσπρο. Χμμμμμμ. Μάλλον θα το αφήσω έτσι...και πιο πρακτικό και πιο "αλήτικο" είναι. :wink: Αν πέσει κανένα άσπρο trem cover στα χέρια μου...το ξανασκέφτομαι. Αλλά δεν πρόκειται να βάλω παραγγελία μόνο γι' αυτό.

Για το pickguard κάνω μικρές τρύπες με το dremel χωρις να σημαδέψω πρώτα. Τις τρύπες που είναι στις "μύτες" τις κάνω τελευταίες ώστα να μπορέσω να αφαιρέσω οποιαδήποτε "κοιλιά" τοποθετώντας τις κατάλληλα.

Τι δουλειά έχει μια τέτοια κυρία στο πάτωμα ενός μηχανουργείου? Σπίτι γρήγορα!

Τέλος για σήμερα....

Εκκρεμότητες:

1. Να βγεί το pickguard και να κοπεί λίγο ώστε να μπαινοβγαίνει χωρίς να χρειάζεται να βγει το μανίκι. Αν δεν είχε active μαγνήτες (χρειάζεται να βγαίνει το pickguard συχνά για αλλαγή μπαταρίας), μπορεί και να το άφηνα έτσι.

2. Μπαταρία, στερεο jack εξόδου, κολλήσεις.

3. Strap buttons.

4. Χορδές / Setup.

:wink:

Ευχαριστώ. :wink:

Δεν είχα προσέξει οτι οι Anderson/Suhr έχουν τετράγωνο τελείωμα στο μανίκι. Κι εμένα δεν μου αρέσει πολύ...στην αρχή σκεφτόμουν να το στρογγυλέψω και να του βάλω λίγο tung oil, αλλά φοβάμαι ότι θα αρχίσει να ξεφλουδίζει το nitro.

Σχετικά με τη μπαταρία....το σκέφτηκα απο' δω, το σκέφτηκα απο'κει και τελικά θα τη βάλω κάτω από το pickguard. Σκέφτομαι το ενδεχόμενο να βάλω ένα επαναφορτιζόμενο 12βολτο pack και να το φορτίζω μέσα από ένα στερεο jack (γίνεται). Επίσης...το DG-20 παίζει και με μεγαλύτερες τάσεις από 9V. Συγκεκριμένα στο site της EMG λέει ότι αν βάλεις 18V (2 μπαταρίες σε σειρά) δουλεύει καλύτερα (περισσότερο headroom). Μπορεί να κάνω κάτι τέτοιο...