Βιβλια Αρμονιας

Θεοντόρ Ντιμπουά. Εξαιρετικά θέματα με ιδιαίτερες περιπτώσεις και πολλές εξαιρέσεις. Είναι Γαλλικό το βιβλίο αλλά νομίζω ότι έχει μεταφραστεί και στα Ελληνικά από τον Απόστολο Βαληνδρά

Parsifal

Παιδιά καλησπέρα! Φέτος πιστοποίησα τη βασική θεωρία της μουσικής (μέχρι συγχορδίες η ύλη και ρυθμικό ντικτέ επίσης έδωσα) και συνεπώς θα εισαχθώ στην αρμονία.Υπάρχει κάποιο καλό βιβλίο για το επίπεδο μου;Δεκτές πολλαπλές προτάσεις;;

;) ;)

Εφόσον ο OP θελει κατι περισσοτερο δημιουργικο παρά στείρο (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υιοθετώ την άποχή του για το Διαμαντή - η δική μου γνώμμη είναι κάθετα διαφορετική) πιστέυω ότι τoυ Walter Piston  ειναι ενα εξαιρετικο βιβλιο.

Ρε παιδιά κανένα βιβλίο που να μπορει να ασχοληθεί κανείς μόνος του με την αρμονία (έστω και σε απλά θέματα μόνο) υπάρχει? ???

http://musicmarket.gr/images/detailed/1/armonia.jpg

http://www.liolios.gr/products/CAT-7/33431-1-46245.jpg

Ρε παιδιά κανένα βιβλίο που να μπορει να ασχοληθεί κανείς μόνος του με την αρμονία (έστω και σε απλά θέματα μόνο) υπάρχει? ???

Το θέμα με την αρμονία είναι ότι πρέπει να έχεις κι άλλες γνώσεις μουσικής θεωρίας για να προχωρήσεις. Γενικά δε νομίζω ότι είναι ένα αντικείμενο που μπορείς να ασχοληθείς μόνος χωρίς δάσκαλο.

Ρε παιδιά κανένα βιβλίο που να μπορει να ασχοληθεί κανείς μόνος του με την αρμονία (έστω και σε απλά θέματα μόνο) υπάρχει? ???

Είναι μάλλον επικίνδυνο, και λίγο ρηχο, να παρεις ένα βιβλιο και να μαθεις απλά κάποιους κανόνες του 18ου αιώνα, για 4φωνη χορωδια :)

Σε καμία περίπτωση δεν είναι άχρηστο, όμως τελικά βλέπεις πως περισσότερο περιορίζουν κάποιον, παρά του δίνουν έξτρα εφόδια.

Βρίσκω πολυ καλύτερο, να παρακολουθήσει κανείς μαθήματα με κάποιον δάσκαλο, γνώστη της αρμονίας ως ιστορικό αντικείμενο, και να μελετήσει την πορεία της μεχρι ενα σημείο. Στις απλές φόρμες, από δίφωνα ή ακόμα και παρτιτες για σολιστικά του Μπαχ μέχρι τα έργα για πιάνο των Σοπεν, Μεντελσον ή τα τραγουδια του Σούμπερτ.

Γενικά μια διαδρομή 2 αιώνων (17ο μέχρι 19ο), δίνει μια αρκετα ολοκληρωμένη εικόνα για την τονική μουσική, και αν θες συνεχίζεις παραπέρα σε πιο σύγχρονά σε μας συστήματα.

Μπορει (και πολυ πιθανο) να κάνω λάθος, αλλα το όλο θέμα με τα "υποχρεωτικά αρμονίας" και τις απανωτες ασκήσεις σε ΕΝΑ είδος, ΜΙΑΣ εποχής*, μου φαίνεται πολύ ρηχο και ότι απλά εξυπηρετει τη μανία μας "να εχουμε ένα χαρτί"...

* Που αν ήταν εν γνωσει του δασκαλου και του μαθητη, πάει κι ερχεται. Αλλά βλέπουμε πολύ συχνά φαινόμενα, όπου σε μια άσκηση 4φωνου χορικού σε στυλ Μπαχ, να θεωρουν σωστό κάτι, επειδή το έκανε ο Μπετόβεν σε μια Συμφωνία, 100 χρόνια μετα ::)

Πλήρης σύγχυση :(

Τα δε βιβλία του Αμαραντιδη, ειδικά χωρίς δάσκαλο, είναι ο ορισμός της στείρας γνώσης. Καλό για την εποχή του ίσως, ξεπερασμένο οσο δεν πάει σήμερα :-\

Τα δε βιβλία του Αμαραντιδη, ειδικά χωρίς δάσκαλο, είναι ο ορισμός της στείρας γνώσης. Καλό για την εποχή του ίσως, ξεπερασμένο οσο δεν πάει σήμερα :-\

Νίκο θα συμφωνήσω μαζί σου.

Έτυχα να ήμουν και μαθητής του.