Μουσική Παράδοση: Πόσο υπαρκτή είναι σήμερα;

  Έχω την εντύπωση,πως το μήνυμα που θέλει να περάσει ο δημιουργός μέσα από το συγκεκριμένο video δεν έχει να κάνει αυστηρά με την παραδοσιακή μουσική και την ύπαρξή της ή όχι στη σύγχρονη κοινωνία.

  Κατά τη γνώμη μου,πάντα,προσπαθεί να δώσει δείξει την παρέμβαση/επιθυμία των εκάστοτε κυβερνήσεων,ούτως ώστε να μετατρέψουν το λαό σε μια μάζα χωρίς ιδιαίτερα χαρακτηριστικά,που βιώνει πλασματική ευτυχία.

  Στο συγκεκριμένο παράδειγμα,τα αντανακλαστικά του λαού αντέδρασαν και αφομοίωσαν την ξένη κουλτούρα γελοιοποιώντας την εξουσία/λογοκρισία.

  Τα δικά μας αντανακλαστικά να δω πότε και αν θα λειτουργήσουν  ???

Η μουσική παράδοση είναι υπαρκτή όσο είναι και η μαγειρική η ποίηση η αρχιτεκτονική κλπ.

Σε πολύ κόσμο το κλαρίνο θυμίζει δικτατορία και γειά σου Γιωργάκη Παπαδόπουλε, τα νησιώτικα τους Κονιτόπουλους (που τα πήραν πολύ κακώς αποκλειστική εργολαβία) οι κρητικές λύρες τις ηλεκτροπόπ πλέον σούστες, οι ποντιακές λύρες πλέον σερβίρονται αποκλειστικά με βότκα, οι θρακιώτικες λύρες ξεχαστήκανε, τα χάλκινα της δυτικής μακεδονίας χαρακτηρίστηκαν προδοτικά, τα ηπειρώτικα ντούρουντούρου όλη την ώρα, τα επτανησιακά ρε αδερφέ είναι μαντολινάτα άκουσον άκουσον και ο κατάλογος μακρύς.

Ε λοιπόν η παράδοση είναι υπαρκτή και την κρατάμε ψηλά αγνοώντας το. Γιατί τι είναι τα ρεμπέτικα ; Μουσική του προπερασμένου-περασμένου αιώνα.

Αν πας στην ηπειρωτική επαρχία ακούνε κλαρίνα μπορεί "κακής" ποιότητας αλλά ακούνε. Αν πας στην κρητική ενδοχώρα λύρες και λαούτα παίζουν οι πιτσιρικάδες μπορεί να μην είναι γνωστοί αλλά λύρες και λαούτα παίζουν.

Αν βρεθείς στο ΒΑ Αιγαίο πίπιζες και γκάιντες παίζουν και μαζί τραγουδάνε , όχι το καλοκαίρι, χειμωνιάτικα ,τότε να πας.

Αν βρεθείς κατά Γουμένισσα μεριά κάτσε και άκου, πολυφωνία, χάλκινα έχουν αλλά στους ζουρνάδες πατάνε.

Συμπέρασμα στην Αθήνα χάσαμε τη μπάλλα.

 

Κάναμε εθνικό όργανο το μπουζούκι (καλώς) και νομίζουμε ότι χάσαμε την παράδοση.Λάθος μας.

Απλά αν θες να ακούσεις και να τον χωρέψεις τον τσάμικο θες δυο στρέματα ρε λεβέντη, δες τους Αρκάδες να χωρεύουν, η δρασκελιά τους τρία μέτρα η μια.

Αν πετύχεις τον Ψαραντώνη ή τον Σκουλά  σε πανηγύρι ρε παλίκαρε, για να είσαι στο χορό, παίρνεις σειρά μετά τους μπαρμπάδες της Μάχης της Κρήτης. Και κατά λάθος Αποκριές έτυχε και είσαι Γρεβενά ή Κοζάνη, και παίζουν Χρυσοδάκτυλοι ή Μπάντα της Φλώρινας, μια πλατεία δεν μας χωράει. Πήγες Κέρκυρα να δεις τις συμφωνικές ( μα είναι δυνατόν για παραδοσιακή μουσική στην Ελλάδα να αναφέρουμε συνφωνικές ;) και κώλωσες το ξέρω. Παλιά να δεις κόντρες που είχαν.

Συμπέρασμα στην Αθήνα χάσαμε τη μπάλλα.

 

Η παραδοσιακή μουσική υπάρχει εκεί έξω. Εμείς είμαστε μέσα στο κλουβί στο διαμέρισμα και περιμένουμε απο τρεις εκπομπές κυριακάτικες κρατικές πρωινές και μια απογευματινή  του 902 να μυρίσουμε παράδοση.

 

Όπως χαριτολογώντας λέμε, εκεί που φύτρωνε φλισκούνι και άγρια μέντα , έ εκεί είναι η παράδοση.

 

Τα υπόλοιπα είναι φτηνές δικαιολογίες για την δική μας ανυπαρξία , την δική μας αποχή, τον δικό μας εθελοντισμό στη μικρότητα. Τα παραδοσιακά τραγούδια θέλουν λεβέντες άντρες ,και γυναίκες με κορμοστασιά, όχι σκλαβάκια και οσφιοκάμπτες.

 

Άντε να παίξουμε και κανένα μοιρολόι εμείς οι ροκάδες. Εκεί να μας δω. Εγώ προσωπικά δεν έχω @ρχ...@. Θέλει πολλά κιλά να το αποδώσεις.

 

Αυτά τα ολίγα,

 

Α μη το ξεχάσω, και στα πανυγύρια το κοινό σε πληρώνει αν είσαι καλός. Αν δεν είσαι  ;D........... γίνεσαι

σε κάποια συμφωνώ, σε κάποια άλλα όχι. Στην Αθήνα χάσαμε την μπάλα πράγματι... Στην επαρχία και δεν εννοώ στις πόλεις αλλά στα χωριά και τις κωμοπόλεις, δεν υπάρχουν πλέον άνθρωποι. Ερημιά, χωριουδάκια των 15-50 μόνιμων κατοίκων. Μαρτυρούν τα ακατοίκητα σπίτια πως κάποτε υπήρχε ζωή.. Αν συγκεντρωθείς και προσπαθήσεις, θα ακούσεις εκεί στο βάθος ένα κλαρίνο που ακόμα ακούγεται, θα δεις τον κόσμο πως γλεντούσε τότε, χορεύοντας και διασκεδάζοντας, και μετά από λίγο θα φυσήξει ένα απαλό αεράκι, θα τα σκεπάσει όλα και θα καταλάβεις ότι ήταν απλά η φαντασία σου.

Υπάρχουν φορές που αν ακούσουμε βαθιά μέσα μας, θα αντηχεί ακόμα η παραδοσιακή μουσική. Είναι τα βιώματα που μεταφέρει η κάθε γεννιά στην επόμενη έστω και αν οι μουσικές που πλέον αγαπάμε (ροκ πχ) δεν αποτελούν πολιτιστική συνέχεια με την προηγούμενη γεννιά αλλά ακριβώς το αντίθετο!  ;) ;) Κόψιμο του ομφάλιου λώρου! Τι να κάνουμε τώρα, μας ήρθε να αντιδράσουμε, να ανεξαρτητοποιηθούμε.

Στην τελική, η μουσική δημιουργείται από τις ίδιες αρχέγονες ανάγκες και πραγματεύεται τα ίδια συναισθήματα. Η αισθητική της, κάνει κύκλους και μεταβάλλεται, η ουσία της ποτέ. ;) ;)

Η παράδοση είναι κάτι που όσο αδύνατο είναι να καπελωθεί ενώ είναι ζωντανό και ακμαίο, άλλο τόσο αδύνατο είναι να τo φτιασιδώσεις και να το πουλάς ως επίκαιρο όταν η ζωή και οι συνθήκες της το έχουν μετατρέψει σε πτώμα.

 

Εκ των πραγμάτων η διατήρηση των παντός είδους παραδόσεων αφορά λίγους. Και δεν το εννοώ ελιτίστικα, αν οι παραδόσεις αφορούσαν πολλούς η Παπαλάμπραινα και τα Παιδιά της Σαμαρίνας θα παίζονταν στο ραδιόφωνο.

Αν αυτοί οι λίγοι το κάνουν συνειδητά και μερακλίδικα, όλα καλά.

 

Διαφορετικά γίνεται λίγο σαν γυμναστικές επιδείξεις με παραδοσιακούς χορούς: Το έχουμε κάνει όλοι, δεν το νοσταλγεί κανείς. :-*

Πολύ καλά το έθεσες. Κάποιοι πρόλαβαν και κατέγραψαν κάποια πράγματα. Και όποιος θέλει να ασχοληθεί μπορεί. Με 10.000 ωρίτσες φτάνεις σε ένα καλό επίπεδο :)

Το ίδιο και στη Γερμανία με το Μπετόβεν δηλαδή, μόνο που εκεί το κάνουν πιο συστηματικά, ακαδημίες κλπ :)

Είμαι στη σχολή. Στο υπολογιστικό σε διάλειμμα που κάναμε απ την συγγραφή μιας αναφοράς για το εργαστήριο. Χωρίς να έχω ήχο και χωρίς να μπορώ να έχω ήχο λόγω του ότι δεν έχω και laptop γενικά, ήθελα να μιλήσω γενικά για τη θέληση του fatalV να ξεκινήσει την κουβέντα και τον Παναγιωτάκη που θέλει να ακούσει.

Η μουσική παράδοση είναι, κατά την ταπεινή μου γνώμη, απαραίτητο στοιχείο ενός λαού. Και μάλιστα χαίρομαι και κατευχαριστιέμαι ανθρώπους που ασχολούνται με την αναβίωση ή την συνέχιση της ελληνικής μουσικής παράδοσης είτε λέγεται δημοτική, είτε ρεμπέτικη είτε λαϊκή, είτε έντεχνη, είτε ηπειρώτικη, είτε ποντιακή είτε οτιδήποτε.

Οι μουσικοί που υπάρχουν σήμερα στην Ελλάδα και συνεχίζουν το έργο τόσων γενεών είναι αξιοθαύμαστοι και αξιοζήλευτοι. Παρατηρούσα τις προάλλες το βίντεο που μού έστειλε ένας φίλος μου από Χίο και έπαιζαν νεαροί φοιτητές με τζουρά, μπουζούκι, μπαγλαμά, τουμπελέκι και άλλα παραδοσιακά όργανα. Ομολογώ ότι συγκινήθηκα.

"Η μουσική παράδοση είναι υπαρκτή όσο είναι και η μαγειρική η ποίηση η αρχιτεκτονική κλπ." όπως είπε πανεύστοχα ο buzukleri. Αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού μας ως Έλληνες όπως φυσικά συμβαίνει και με τους υπόλοιπους λαούς, τους Γερμανιούς με την κλασική μουσική και την Kaurt, τους άγγλους με το rock'n'roll τους Αμερικάνους με την country και την blues κ.λπ. κ.λπ.

(επειδή πρέπει να συνεχίσω με την εργασία θα συνεχίσω αργότερα το ποστ) (Τάκη ανέμενε και γράψε και καμια γνώμη)

   Ενα πολυ μικρο μερος της ελληνικης παραδοσιακης μουσικης εδωσε αυτο που αποκαλουμε λαικη μουσικη.Αυτη η μουσικη ζει και βασιλευει,δυστυχως(για μενα παντα)οχι ομως και η παραδοσιακη.Οπως λεει και ο govanmaniac η επαρχια ειναι ερημη ενω οι ανθρωποι στις πολεις αυτης μονο σχεση με την μουσικη παραδοση δεν εχουν πλεον.

   Σε μια συζητηση που ειχα παλαιοτερα καποιος ειχε υποστηριξει οτι η ανομοιογενεια (λογω της ευρεια γεωγραφικης διασπορας των Ελληνων στο παρελθον)αυτου που αποκαλειται ελληνικη παραδοσιακη μουσικη(ειναι βασικα πολλες διαφορετικες παραδοσικες μουσικες)ειναι βασικος αποτρεπτικος παραγοντας αξιοπρεπων προσπαθειων διασωσης της.Γιατι αυτο οδηγει στο περιορισμενο ανθρωπινο δυναμικο για τετοιες προσπαθειες και φυσικα περιορισμενο target group.Αυτο που εννοω ειναι οτι η παραδοσιακη μουσικη η δικια μου δεν αποτελει παραδοσιακη μουσικη για τον γειτονα μου και το αντιστροφο.

επομένως, (για μένα) δεν έχει σημασία πόσο "hardcore" είναι αυτός που "μεταφέρει" το "ατόφιο", αλλά πόσο διατεθειμένος είναι να κρατήσει την ποιότητα ωστε το τελικό αποτέλεσμα να μην είναι μια νεοελληνο-κρυόκwλη αναπαράσταση, αλλά να πλησιάζει τον κόσμο η ίδια η μουσική και το θέαμα που βλέπει/ακουει.

 

 

υποπτεύομαι όμως πως μιλάς για πιο ακραίο "μπαστάρδεμα" το οποίο πράγματι ΠΟΛΥ ευκολα μπορεί να δημιουργήσει μια βλακεία και μισή, αλλά ακόμα κι έτσι, άλλες φορές η ποιοτική ανάμειξη της σύγχρονης με την παραδοσιακή μουσική μπορεί να δώσει κάποια πολύ όμορφα αποτελέσματα.

Για αυτό ακριβώς μιλούσα... ;)

Ή αν θες καλύτερα ΚΑΙ για αυτό... 8)

Το ''ατόφιο'' το ανέφερα, όχι με την στενή έννοια του όρου (αλήθεια, τι πάει να πει ''ατόφιος''; ) αλλά με την έννοια του ειδήμονα, του γνώστη...

Το δεύτερο πάντως, για το οποίο μιλάς, είναι ακόμη πιο ευαίσθητο θέμα...

Comunque, πολύ ενδιαφέρουσα η προσέγγισή σου..

Σύμφωνα με τα δεδομένα η απάντηση θα μπορούσε να είναι μόνο μία: δεν είναι. Διότι κύριοι ομιλούμεν για παράδοση ή για παραλαβή? Τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι ως εξής: Παραλαμβάνω-Μεταποιώ ή Εξελίσσω (όχι μεταλλάσω)-Εκποιώ και διαδίδω αλλά πάντοτε με σεβασμό στην κινητήρια ιδέα. Μούσαις χάρισι θύε σημαίνει...να θυσιάζεις τις χάρες σου..δηλαδή τα ταλέντα σου ,για χάρη των Μουσών..Ίσως παρεξηγημένη αλλά για κάποιους κομβικής σημασίας έκφραση. Για να επανέλθω, η μουσική στις μέρες μας παρίσταται σαν μια φθηνή παλακίδα. Σας επισκέπτεται τις κρύες νύχτες του χειμώνα, αναγομώνει σώμα και πνεύμα, πληρώνεται και αναχωρεί. Πάντα βεβιασμένα μεν, ορθώνει ανάστημα πάνω από το στέρνο, ωσάν sucubus και επιδίδεται σε ανηλεή όργια φαντασίας και δημιουργικότητας. Άσχετα με το αν παίζεις ζουρνά, βιολί, ταμπούρο, λύρα φτιαγμένη από όστρακο χελώνας, μπουζούκι, ηλεκτρική κιθάρα, theremin, τύμπανα, το αποτέλεσεμα θα είναι το ίδιο. Θα κολλήσει το pc και θα σου τη σπάσει...(το δίνεις μετά σούτι ή δε το δίνεις). Το τραβάς από την μπρίζα και μετά το πετάς στα σκουπίδια. Παίρνεις έναν mac και ησυχάζεις. Με τα leopard τα snow μέσα και όλα καλά όλα ανθηρά. Logic, Apogee και μετά δεν ξανασχολείσαι. Focal Twin BE για να ακούς σωστά. Θα ληστέψουμε καμιά τράπεζα ρε παίδες?