όσοι ξέρουν κιθάρα...

να σηκώσουν το χέρι (μετά το βίντεο  :laugh:)

τι έγινε γιατί δεν βλέπω χέρια?  ;D

προσέξτε στο 7.16  :o

να σηκώσουν το χέρι (μετά το βίντεο  :laugh:)

 

 

 

 

 

 

 

 

τι έγινε γιατί δεν βλέπω χέρια?  ;D

δεν ξέρω και πολλά για κιθάρα, αλλά ο Spyros Delta μου φαινεται καλύτερος. Τον έχει για πλάκα.

Ευτυχώς που δεν ξέρω :)

και γω δεν ξερω...άπλα λεμε και καμια μλκ να περναει η ωρα....

  Καλό. Όμορφο και διασκεδαστικό. Και τώρα λίγο κιθάρα.  ;D

προσέξτε στο 7.16  :o

Θέλω να προσέξεις την παραλλαγή που αρχίζει στο 12:19

λεπτό, και συγκεκριμένα το αριστερό χέρι του τύπου στο 12:56. Θα ήθελα πολύ να τον έβλεπα από κοντά και να τον έβριζα, διότι το συγκεκριμένο κομματάκι μου αρέσει πολύ και το είχα κουτσοβγάλει στο πιανάκι, και ήθελα ο καημένος να δω πως σκ@τ@ το παίζει στην κιθάρα, αλλά τελικά τζίφος, άστην, καλά την έχω παρατήσει την κλασική κιθαρούλα για το πιανάκι, αν είναι να πάθω γάγγραινα για να το παίξω γ@μισέ το,  ;D ;D ;D χίλιες φορές ο τύπος με το σκουπάκι να βαράει κιθάρα και μικρόφωνο, χίλιες φορές, ούτε να τους βλέπω τους άλλους τους τρελούς δε θέλω.  ;D ;D ;D

  Καλό. Όμορφο και διασκεδαστικό. Και τώρα λίγο κιθάρα.  ;D

 

  Θέλω να προσέξεις την παραλλαγή που αρχίζει στο 12:19

κοίταξε,

α. δεν θεωρώ ότι ο ένας δεν παίζει και ο άλλος παίζει. Και οι δυό είναι τέρατα. Και προφανώς κανείς δεν μπορεί να παίξει αυτά που παίζει ο άλλος.

β. Δεν μπορώ να ακούσω κιθαρίστα εάν δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου στη θέση του. Συνεπώς οι κλασικός (και όλοι οι κλασικοί) είναι εκτός του ακουστικού μου φάσματος.

παίζουν απίστευτα πράγματα που το αυτί μου δεν θέλει να ακούσει.

γ. με βάση τα α. και β. προτιμώ τον Emmanuel. Αν κάποιοι τον θεωρούν διασκεδαστικό, εντάξει, δε θα τα βάψω και μαύρα.

δ. είπαμε να λέμε καμια να περνάει η ώρα.

Αν κάποιοι τον θεωρούν διασκεδαστικό, εντάξει, δε θα τα βάψω και μαύρα.

 

Εγώ πάλι δεν μπορώ να σκεφτώ πιο δύσκολο πράγμα από το να είσαι διασκεδαστικός. Διότι συγκινητικός και σοβαρός είναι απλούστατο, παίρνεις μια παρτιτούρα σοβαρή και συγκινητική και στρώνεις κώλο.  ;D ;D ;D

Όσο αφορά καθαρά και μόνο το βαθμό δυσκολίας από άποψη στρωσίματος κώλου, η δεύτερη περίπτωση είναι απείρως μεγαλύτερη. Αυτό αφορά όμως τον εκτελεστή, τον ακροατή δεν τον αφορά καθόλου.   

Ο υποθετικός τέλειος κλασικός κιθαρίστας θα ειναι πάντα πιο βιρτουόζος σε σχέση με τους άλλους κιθαρίστες (ηλεκτρικούς και ακουστικούς) γιατί τα κομμάτια ειναι πιο απαιτητικά και γιατί το όργανο ειναι πολυφωνικό εξ' ορισμού. Επίσης υπάρχουν αιώνες εξέλιξης και σύνθεσης απο πίσω.

Τώρα, ο Τόμι Εμανιουελ ειναι ένας εκπληκτικός κιθαρίστας και ειναι μάλλον χαζό να τον βάζουμε σε συγκρίσεις.

Βέβαια dim να σου πω την αμαρτία μου, σκεφτόμουν ότι βρίζαμε τον Μποναμάσα διότι δεν έχει γίνει γνωστός απο τις συνθέσεις του αλλά απο τα κάβερ του. Έκατσα να σκεφτώ πιο τραγούδι-σύνθεση του Εμάνιουελ ξέρω και μου πήρε αρκετά λεπτά να θυμηθώ κάποιο. Δε ξέρω τι λέτε εσείς αλλά και αυτός πιο πολύ για την εκπληκτική του ικανότητα στο όργανο είναι γνωστός παρά για αυτές καθεαυτές τις συνθέσεις του. Έχω άδικο;

 

Βέβαια dim να σου πω την αμαρτία μου, σκεφτόμουν ότι βρίζαμε τον Μποναμάσα διότι δεν έχει γίνει γνωστός απο τις συνθέσεις του αλλά απο τα κάβερ του. Έκατσα να σκεφτώ πιο τραγούδι-σύνθεση του Εμάνιουελ ξέρω και μου πήρε αρκετά λεπτά να θυμηθώ κάποιο. Δε ξέρω τι λέτε εσείς αλλά και αυτός πιο πολύ για την εκπληκτική του ικανότητα στο όργανο είναι γνωστός παρά για αυτές καθεαυτές τις συνθέσεις του. Έχω άδικο;

δεν βρίζαμε τον Μποναμάσα, απλώς κάποιοι (όχι μόνο εγώ, αν κάτσω να μετρήσω) δηλώσαμε ότι δεν μπορούμε να τον ακούσουμε.

Ναι ο Emmanuel δεν έχει γνωστές συνθέσεις.

Αλλά στην ταπεινή μου άποψη και σκέψη δεν μπορώ καν να συγκρίνω Bonamassa / Emmanuel.

Εκτός του ότι είναι η κλασική σύγκριση μήλα/πορτοκάλια, θα πω, (όπως το είπε και κάποιος άλλος εδώ) ότι μπορώ να αραδιάσω καμμιά 10αριά ονόματα από εδώ μέσα που (έστω στο περίπου) μπορούν να "ακουστούν" ανα πάσα στιγμή σαν τον Bonamassa. Σαν τον Emmanuel, μάλλον όχι.

Για κάποια εποχή ακόμα και ο Liberace θεωρούνταν "διασκεδαστικός" ή πολλοί κιθαρίστες για να επιβληθούν και να επιζήσουν - παρά την προφανή τους δεινότητα και τεχνική- καταφεύγανε να κάνουν και λίγο τον "ηθοποιό" ή τον "διαφορετικό". (τα ίδια φυσικά γίνανε και στο rock ξεκινώντας από Elton John, Bowie, Bolan, Kiss, Mercury, Roxy ...)