Άβυσσος η ψυχη του ανθρωπου ή .......Καλλιτέχνες;

Το θέμα εδώ είναι στην αρχή.

Εγώ δεν θα μπορούσα καν να πάω σε ένα μέρος για δουλειά. Πόσο μάλλον να μείνω δύο εβδομάδες.

Μην με ρωτήσεις γιατί.

Σορρυ Φασιον.... ;D ;D ;D έκανα  edit κατα λάθος  ;D ;D ;D ;D

Βλέπω διπλό το πόστ σου και καθόλου το δικό μου. :o

Ώρα για τα χάπια μου.

"Σορρυ Φασιον.... ;D ;D ;D έκανα  edit κατα λάθος  ;D ;D ;D ;D"

Ούφ.

Εχω πράγματα να γεμισω την ψυχή μου και τον χρόνιο μου....να φαν και οι κότες  ;D ;D

Κι εγώ Λάκη μου.

Άπειρα πράγματα.

Αλλά .... ότι μου αρέσει δεν μπορώ να το κάνω.

Και μάλιστα όσο πιο πολύ μου αρέσει και όσο πιο πολύ θέλω να το κάνω, τόσο πιο δύσκολο γίνεται το πράγμα.

Μου δημιουργεί τόση ένταση που δεν μπορεί να ελεγχθεί, που είναι πια επώδυνο.

Ένα από αυτά η κιθάρα και η μουσική.

Εντάξει, είμαι πολύ καλύτερα από κάποτε βέβαια.

Αλλά enough said about me.

EDIT: Ρε λες να μου μείνει αυτό το "φάσιον" τελικά? Να γίνω fashiongtr?

Ανεκτίμητη πάντως για εμένα είναι η συνδρομή της μουσικής, των παιχνιδιών αλλά και της πυγμαχίας σε όλη την περίοδο της ζωής μου, στην αποφόρτισή μου, στην καταστολή των ενστίκτων μου και σε εμένα λειτουργούν (τουλάχιστο έτσι νιώθω) θετικά στην ψυχική μου υγεία.

Αλλά είναι υποκειμενικά αυτά, γιατί αυτά και οι καταχρήσεις αυτών π.χ. μπορουν να φέρουν αντίθετα αποτελέσματα σε άλλα persons .Αντίστοιχα να προκαλέσουν μανία και κατάθλιψη.

Η πρόληψη και η αντιμετώπιση τέτοιων θεμάτων τελικώς εξειδικεύονται για τον  εκάστοτε ασθενή.

Εγώ γνωρίζω πως π.χ. τα καρδιογενή, τα μεταβολικά, τα ψυχιατρικά νοσήματα, γενικώς όλα τα νοσήματα άμα το καλοσκεφτείς δημιουργούν και αρνητισμό στον ασθενή και τον καθιστούν αδύναμο να ζητήσει ειδική βοήθεια, η προσβαση στην ειδική βοήθεια δοκιμάζεται, μπορεί να είναι και χρονοβόρος διαδικασία στο δημόσιο σύστημα υγείας, μπορεί να είναι και αναποτελεσματική διαδικασία στο δημόσιο σύστημα υγείας αν ο ασθενής πέσει σε π.χ. σε αδιάφορο θεράποντα ιατρό και ίσως και μη προσβάσιμη στην ιδιωτική υγεία για οικονομικούς ή ιδιωτικοασφαλιστικούς λόγους.

Από την άλλη ο ίδιος ο προαναφερθής αρνητισμός του ασθενούς ακόμα και να είναι εύπορος, ακόμα και η μη τήρηση της θεραπείας, η οποία μάλιστα δεν είναι δυνατόν και να προκαλέσει την πλήρη ίαση των ψυχιατρικών νοσημάτων, συνήθως στοχεύει εξ ορισμού στην καταστολή του ασθενούς αλλά και την όσο το δυνατό ομαλή συνέχιση των εργασιακών, οικογενειακών, κοινωνικών δραστηριοτήτων του.

Η ίδια η πολιτεία τέλος δεν αναγνωρίζει πλήρως αυτά τα προβλήματα, δεν έχει το capacity να τα προλάβει και να τα αντιμετωπίσει  να τα κατηγοριοποιήσει ορθώς  και ουσιαστικά έτσι ώστε ανάλογα με το πρόβλημα που παρουσιάζεται, ο ασθενής να έχει την ανάλογη αντιμετώπιση αλλά και πρόσβαση στις δομές αποκατάστασης οι οποίες δεν είναι και πλήρως λειτουργικές χαχαχαχαχχαχα, ακόμα και να υπάρχει και η αντίστοιχη αναγνώριση του προβλήματος σε εργασιακό επίπεδο ωστέ να υπάρχει ανάλογη τοποθέτηση ή και πριμοδότηση γιατί........................... ΜΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

  Εγώ πρόχειρα και χαλαρά γράφω ότι θυμάμαι και ότι έχω βιώσει από την επιμορφωτική και την πρακτική μου εμπειρία για την κουβέντα έτσι.?Εδώ τωρα, μουσικοτεχνολογία δεν...... κάνουμε κυρίως? χαχαχαχαχαχ

Πάντως όλα αυτά συμβαίνουν και στους καλύτερους.

Όπως ειπώθηκε πιο πάνω.

Να τι σκέφτηκα τώρα.

Ο άλλοςμπορεί  τα είχε όλα, λεφτά, δοξα χρήμα και είδε μια και κόλλησε και αυτή δεν του έκατσε ή του έκατσε και ......... του προσέβαλε το μέγεθος του....... ανδρισμού του και τον παράτησε περιπαικτικά.

Και το μυαλό του αντέδρασε αντίστοιχα και έφαγε αυτό που λέμε λαϊκά κόλλημα και κλειστηκε στον εαυτό του (αν είχε και ενα υπόβαθρο ξερω γω...... κληρονομικό) και όπως είπε ο ......... φιλελεύθερος εκλεκτός συμφορουμίτης πιο πάνω ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΑ αυτή η κατά τρίτο παρατηρητή λεπτομέρεια γι αυτόν να ήταν ένα συγκλονιστικό γεγονός που τελικώς να φτάσει να τον οδηγήσει στην αυτοκτονία ή να του τη βαρέσει καώ  πάει να την βιάσει και να την κόψει κομματάκια και να την τρώει ένα μήνα ξέρω εγώ και το οικείο περιβάλλον του, οι γνωστοί του, το κοινό του να αναρωτιέται αντίστοιχα πως αυτός έφτασε εκεί, μα τα χε όλα...................................

Τωρα το ειδα αυτό  ;D

Κοίτα σίγουρα δεν χρησιμοποιώ τον όρο "Ιατρικά" , αλλα δεν εννοω μανία με τον εαυτό μου.

 

Αν π.χ. μου αρέσει/ ταιριάξει κάτι, "κολλαώ" σε αυτό, παραβλέπω άλλες , ενδεχομένως  καλλιτερες, περιπτώσεις, το υποστηρίζω σθεναρά (κυρίως μέσα μου) , δεν το αλλάζω εύκολα (σχεδόν ΠΟΤΕ-εκτός αν αναγκαστώ από εξωτερικούς παράγοντες)  (η τυχόν αλλαγή π.χ της πρωινής μου ρουτίνας (που ναι δεν ειμαι εύκολος ;D) μπορεί εύκολα να διαταράξει , με όποια συνέπεια, το υπόλοιπο της μέρας μου κ.λ.π.

 

Παράδειγμα .

Μια φορά ένα προγραμματισμένο ραντεβού μου , τελείωσε αργότερα από το προβλεπόμενο......κανα 10λεπτο.

 

Αυτό είχε συνέπεια να πάνε , όλες οι άλλες υποχρεώσεις μου πίσω.....κατά 10 λεπτα.

 

ΜΙΑ ΑΣΤΕΙΑ χρονική απόκλιση από το προγραμμα μου, με εξάντλησε , δεν χάρηκα την προπονηση που ακολουθησε, είχα το "άγχος " να καλυφω το ....10λεπτο......δεν απόλαυσα την επόμενη δραστηριότητά μου.....λόγω ...του 10λεπτου κ.ο.κ.

 

ΦΥΣΙΚΑ είχα επίγνωση....ότι ΜΑΛΑΚΙΖΟΜΑΙ.....αλλά still..... ;D ;D ;D ;D

 

Υ.Γ.

Τι να σου πω, ότι βέθηκα σε ένα μέρος μια φορά για 2 εβδομάδες για μια δουλεια.

Την Τρίτη μερα βρήκα ένα μαγαζι που έκανε γεμιστα με ρυζι (μαγειρείο)....τις 2 προηγούμενες (ημέρες)  δεν μου άρεσε ιδιαιτερα το φαγητό.

 

¨Οταν βρήκα λοιπόν τα γεμιστα (με ρυζι-εχει σημασια  ;D), και μεχρι να φυγω από εκεί.....για 2 εβδομάδες....έτρωγα γεμιστα με ρυζι εκει  ;D ;D ;D

 

Είμαι ΓΕΡΟΝΤΟΚΟΡΟΣ , τι να κάνουμε! ;D ;D ;D ;D

 

Υ.Γ. 2 Στα πρωτα χρόνια της Δικηγορίας μου ειχα τρομερό άγχος.

 

Επωμιζόμουν  ΟΛΟ το ψυχολογικό βάρος μιας υπόθεσης, με συνέπειες δύσκολες (δεν  κοιμόμουν,  είχα το μυαλό μου καρφωμένο στην υπόθεση και πουθενά αλλου κ.τ.λ.-και  όχι τεχνοκρατικά- ό,τι γινόταν νομικά , το έκανα δεν τίθεται τέτοιο θεμα).

 

Όταν κατάλαβα ότι ΔΕΝ γίνεται έτσι,.....και αν το συνεχίζω θα με καταστρέψω.....εκει μου γύρισε και το άλλαξα.

Εδω κολλάει ίσως η υπερβολική αγάπη για τον ευατό μου, που ΔΕΝ θα επέτρεπα σε κανέναν ή κάτι (κατάσταση)  να μου κάνει κακο.

Λακη σε καταλαβα απολυτως. Απλα αυτο που περιγραφεις, και εχεις περιγραψει κατα καιρούς, δεν ειναι μονομανια. Ψωνιο μπορεις να το πεις (με την καλη εννοια=καλο ψωνιο), φιλαυτια ισως ή ακομα και απλη μοναχικοτητα. Το γεγονός δε οτι εχεις απόλυτη επιγνωση της "ιδιαιτεροτητας" σου, σε εντασει στο φασμα των νευρωσεων (αν πρεπει να μπεις καπου ντε και καλα).

Δεν θα σε ρωτησω.

Για τον απλό λόγο ότι ΔΕΝ μου αρέσει και εμένα....η δουλεια.

 

Ρωτησες κάτι πριν "γιατι να ξυπνήσεις".......μια μονο ειναι η απάντηση για εμένα.

Ξυπναω, για να βγαλω κανα φράγκο, μπας και μπορέσω  να κοιμηθω. ;D

 

Για εμένα το ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ, και δεν μιλάω για χλιδες.....απλα το άγχος να μην ξυπνήσω αυριο το πρωί, και δεν έχω που να φαω και που να κοιμηθω, είναι αυτό που με ξυπνάει.

 

Πιστεύω πολυ στο χρήμα.

Αν το είχα.....δεν θα ξυπνούσα....θα κοιμόμουν......και αν ξυπνούσα (όταν ξυπνούσα) βλέπαμε. ;D ;D ;D

 

Εχω πράγματα να γεμισω την ψυχή μου και τον χρόνιο μου....να φαν και οι κότες  ;D ;D

Το οτι πιστευεις πολυ στο χρημα, αν και απολυτως σεβαστο και κατανοητο, ειναι πιθανοτατα το αγχος σου. Πιθανοτατα να μη πετυχεις ποτε τη νιρβανα που γραφεις και αυτη ακριβως η απωλεια ελεγχου ειναι που σε τσιτωνει. Δε θελω να κανω τον ψυχολόγο, απλα λεω... Πιθανον να λεω και ασυναρτησιες.

Ενα καλο βιβλιο που ειχα διαβασει πριν χρονια ηταν "Η τετραλογια του φοβου". Εμβαθύνει αρκετα σε αυτα που συζητάμε χωρις να γινεται πολυ "τεχνικο".

Τετραλογία του φόβου , Fritz Riemann , Ιδιωτική Έκδοση , 9789609005906