Ποσο πεφτει η αξια μιας Gibson απο σπασμενο headstock?

Να κάνω έναν τεχνικό πρόλογο με βάση την εμπειρία μου για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε το θέμα σπασμένο headstock.

Δεν είναι ούτε η έλλειψη volute (η καμπουρίτσα extra ξυλου), oύτε το truss rod cavity, ούτε το grain runout (όταν το μανίκι είναι one-piece) από μόνα τους ικανά να κάνουν την περιοχή ευάλωτη. Είναι επίσης η σχέση μάζας "μανίκι-headstock" (slim taper μανιίκια είναι ένα 60-70% των περιπτώσεων) όπου η αυξημένη μάζα (του headstock) λειτουργεί ως κινητήριος δύναμη για εκτώνωση κραδασμού, καθώς και η γωνία κλίσης του headstock. ( Παίρνω παράδειγμα τις vintage ακουστικές της Gibson με το παχύ μανίκι και το λεπτότερο headstock που μάλιστα είναι σφηνοειδές-λεπτότερο στην κορυφή και τα ελαφριά κλειδιά, όπου δεν υπάρχει η έννοια "το κοιτούσα και έσπασε" ). Kαι τέλος η ίδια η κατανομή και η πυκνότητα του grain στο ξύλο που διαφέρει από όργανο σε όργανο και υστερεί σε κάποιες περιπτώσεις, ενώ σε κάποιες όχι. Όλα αυτά μαζί σε συνδυασμό με ένα χτύπημα, μια πτώση ή έναν κραδασμό ακόμη και μέσα σε σκληρή θήκη οδηγούν στο "ψωμοτύρι του οργανοποιού"

Δυστυχώς το ψωμοτύρι σημαίνει λάθος επιλογή κόλλας και αμφίβολες κολλήσεις. Αυτός που θα κάνει την επισκευή πρέπει να ξέρει τι κόλλα να χρησιμοποιήσει ανά περίσταση. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες γιατί θα τραβήξει πολύ, αλλά η βασική κόλλα συγκόλλησης μιας τέτοιας επισκευής είναι η ζωική (hot hide glue) με την προϋπόθεση ο κολλών να ξέρει να τη χειριστεί. Είναι η μόνη κόλλα η οποία σε περίπτωση αστοχίας συγκόλλησης ή σε ακούσια αποκόλληση ( ξεχασμένο όργανο στο αυτοκίνητο ή στο παράθυρο με ήλιο ή στο υπόγειο ) μπορεί να ξαναχρησιμοποιηθεί και να δουλέψει με ασφάλεια. Οτιδήποτε άλλο καθιστά την επανακόλληση χρονοβόρα, κοστοβόρα ή και αδύνατη.  Η κόλλα που χρησιμοποιείται κατά κόρον απο οργανοποιούς, η Titebond είναι εξαιρετική όταν έχουμε απόλυτη ταύτιση και επαφή των δύο επιφανειών και αν η συγκόλληση γίνει σωστά, τότε δεν έχει να φοβηθεί τίποτε, παρά μόνο την περίπτωση ακούσιας αποκόλλησης, όπου η επανακόλληση τότε θα είναι επίφοβη. Εποξική δύο συστατικών μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο σε φθηνά όργανα και σε περίπτωση παραμόρφωσης των δύο επιφανειών, όπου δεν υπάρχει καλή επιφάνεια συγκόλλησης. H superglue είναι καταστροφή.

Έτσι λοιπόν, αυτό εννοούσα όταν έλεγα "ανάλογα ποιος έχει κάνει την επισκευή".

Επίσης, είμαι συνήθως κάθετα αντίθετος με την "αόρατη" επισκευή και επικεντρώνω στη αισθητική αποκατάσταση αλλά με διακριτικά διακριτή την ύπαρξη εκεί, επισκευής.

Σπάω το κεφάλι μου ( ;D) κι εγώ για να καταλάβω γιατί δεν αλλάζει το συσχετισμό η Gibson (αλλά και δεκάδες αντιγραφείς που -έλεος- αντιγράφουν την ανεπάρκεια) και επιμένει να ξεφουρνίζει όργανα ευάλωτα στο βωμό της "παράδοσης" του hype και του mojo. Ίσως αυτό καθεαυτό, το αδύνατο σημείο της, να είναι το δυνατό της χαρτί ως προς το prestige της, ότι δηλαδή, παρόλο που εγώ τρολάρω και βγάζω τέτοια πράματα, ο κόσμος τα ψωνίζει.