Προς το περιεχόμενο

Τελική ένταση μίξης


Προτεινόμενες αναρτήσεις

  • Απαντήσεις 47
  • Πρώτη
  • Τελευταία

Περισσότερες συμμετοχές

Περισσότερες συμμετοχές

Νταξ, κλασικό θέμα noiz, εκεί που ήταν να έχει ουσιώδεις συμβουλές, αρχίσανε πάλι τα θεωρητικά τους για τα οποία κανένας μηχανικός δεν θα ενδιαφερόταν ουσιαστικά.

 

Εφόσον μιλάμε για μουσική που είναι να πάει σε δίσκο, δουλέψτε με 44.1, 32bit float ή 24 bit αν δεν μπορείτε, εάν γίνεται, και δώστε τα σε κάποιο mastering studio να σας κάνουν dithering της προκοπής.

 

Εφόσον δεν δουλεύετε για ήχο σε video, δεν έχει νόημα το 48. Εάν έχετε χώρο και processing power και πιστεύετε ότι όντως κάτι θα αλλάξει βάλτε 88.2, αλλά κατά πάσα πιθανότητα δεν θα καταλάβετε διαφορά.

 

Και σοβαρά, τι νόημα έχουν όλα τα υπόλοιπα, δεν ξέρω...

 

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Νταξ, κλασικό θέμα noiz, εκεί που ήταν να έχει ουσιώδεις συμβουλές, αρχίσανε πάλι τα θεωρητικά τους για τα οποία κανένας μηχανικός δεν θα ενδιαφερόταν ουσιαστικά.

 

Εφόσον μιλάμε για μουσική που είναι να πάει σε δίσκο, δουλέψτε με 44.1, 32bit float ή 24 bit αν δεν μπορείτε, εάν γίνεται, και δώστε τα σε κάποιο mastering studio να σας κάνουν dithering της προκοπής.

 

Εφόσον δεν δουλεύετε για ήχο σε video, δεν έχει νόημα το 48. Εάν έχετε χώρο και processing power και πιστεύετε ότι όντως κάτι θα αλλάξει βάλτε 88.2, αλλά κατά πάσα πιθανότητα δεν θα καταλάβετε διαφορά.

 

Και σοβαρά, τι νόημα έχουν όλα τα υπόλοιπα, δεν ξέρω...

Διαφωνώ με το παραπάνω post φίλε μου.

 

Αρχικά να πω ότι ένας μηχανικός ήχου οφείλει να ξέρει όσα συζητούνται στο θέμα αυτό, έστω και σε βασικό/θεωρητικό επίπεδο. Θεωρώ τουλάχιστον άστοχο για έναν σωστό μηχανικό να μην ενδιαφέρεται να γνωρίζει τί υπάρχει πίσω από κάποιες στοιχειώδεις διαδικασίες της δουλειάς του.

Πέραν αυτού, μπορεί η θεωρία να είναι βαρετή αλλά είναι και χρήσιμη για να καταλαβαίνουμε τί από αυτά που ακούμε είναι hype και τί είναι όντως υπαρκτό και άξιο προσοχής. Χωρίς το επιστημονικό υπόβαθρο, μόνο φιλολογικά μπορούμε να μιλάμε.

 

Το μόνο στο οποίο συμφωνώ είναι ότι κάποια πράγματα υπεραναλύονται σε βαθμό που ίσως να είναι δύσκολο να παρακολουθήσει την κουβέντα ένας μη-γνώστης της Φυσικής. Αλλά αυτό είναι και καλό από μιά μεριά, δείχνει ότι υπάρχουν άνθρωποι με πολύ υψηλό επίπεδο γνώσεων εδώ μέσα και ότι είναι πρόθυμοι να μας τις διαθέσουν. ;)

Yes it is!!!

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Guru

....αγαπητοί συμφορουμίτες.....διαβάζω και διαβάζω και ξαναδιαβάζω τις αλλεπάληλες απαντησεις και "παραθέσεις" και ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω ποιος είναι τελικά ο σκοπός του συγκεκριμένου τόπικ ::).........

 

αν και δεν θέλω επ'ουδενί να συμμετάσχω στην συγκεκριμένη συζήτηση (έχω αλεργία στις συζητήσεις για AD-DA ;D ;D) , οφείλω να πω τα εξής.....

 

Κατ'αρχάς οι spy, harilatron,Jasemeister & bloody νομίζω ότι καλύψαν πολύ σύντομα και με πολλή επιτυχία το όλο θέμα σε ότι αφορά την αντικειμενική, απτή του θεώρηση.....είναι απλό, τετράγωνο και τέλος.....

.....αλλά όπως είναι φυσικό εκεί, με το τέλος της αντικειμενικότητας αρχίζει η υποκειμενική θεώρηση των πραγμάτων.....

 

Αυτό που θέλω να πω είναι πως οι απόψεις τρίτων που "μεταφέρθηκαν" σχετικά με την ανωτερώτητα ή όχι των sampling frequences πέρα από από το όριο που θέτει η έως τώρα αντίληψη περί σωστού είναι οι περισσότερες γνωστές, σεβαστές,χρήσιμες αλλά δεν παύουν να είναι υποκειμενικές....ακόμη και αν προέρχοντε από τον R.Neve.....

 

Αφού λοιπόν το θέμα εξελίχθηκε σε υποκειμενική θεώρηση της σχέσης πιστότητα-ποιότητα/sampling frequency και αφού η αντικειμενική αποδεδειγμένη πλευρά του θέματος καλύφθηκε νομίζω απόλυτα....ας γράψω και εγώ τις ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΑΤΕΣ εξυπνάδες μου........

 

Πρώτα απ'όλα μια μικρή αναφορά στην διαφωνία που προηγήθηκε......θεωρώ πως πριν φτάσουμε στο σημείο να ανησυχούμε για το πόσο καλά αποτυπώνεται το υψηλοσυχνοτικό (γιατί αν κάπου μπορεί να υπάρχει θέμα είναι εκεί...και όχι στο χαμηλοσυχνοτικό μέρος ) περιεχόμενο μιας ηχητικής πηγής στα 44.1Κ και πόσο αυτό επηρεάζει την πορεία της παγκόσμιας δισκογραφίας.....ίσως θα είναι καλύτερα να έχουμε φροντίσει να λύσουμε πιο βασικά θέματα όπως το τι ηχογραφούμε, που και πως το ηχογραφούμε, με τι μέσα και υπό ποιες συνθήκες, πως το ακούμε ,από που το ακούμε, τελικά τι ακούμε κλπ κλπ κλπ.........     

 

Σε σχέση με το αν τα 96Κ ή 88.2Κ ή και 192Κ παρέχουν καλύτερη ποιότητα και "απεικόνιση" του αρχικού σήματος....αυτό είναι μάλλον σχετικό.....κατ'αρχάς θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε το για τι χρήση μιλάμε.....ποια θα είναι η τελική μορφή αυτής της υποτιθέμενης ηχογράφησης?....θα είναι audio cd, super audio cd, dvd audio, ac3 για dvd, mp3?......και φυσικά τι συγκρίνουμε?.....ένα Lavry gold στα 44.1 με μια m-audio στα 96, ένα Lavry στα 44.1 με το ίδιο στα 96 ή μια m-audio στα 44.1 με την ίδια m-audio στα 96?......γιατί το τελευταίο κριτήριο και μόνο αρκεί για να βγάλουμε πιθανότατα 2 ή ακόμη και 3 διαφορετικά συμπεράσματα σε σχέση με το "ιδεατό" sample rate.......

 

Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι μιλάμε για μια ηχογράφηση η οποία προορίζεται για standard 44.1Khz/16bit audio cd που υποθέτω μας ενδιαφέρει όλους περισσότερο.....

Σε μια τέτοια περίπτωση λοιπόν, η δειγματολειψία στα 44.1Κ και με 24bit (ή και 32bit floating) θεωρητικά καλύπτει απόλυτα τις ανθρώπινες ανάγκες.....τα όποια προβλήματα μπορεί να έχει κατά την αναπαραγωγή (DA) έχουν να κάνουν με την ποιότητα της υλοποίησης (Low pass filter, clocking) και του ανθρώπινου χειρισμού (σωστή χρήση dithering) τόσο στο στάδιο του AD όσο και στο DA....

 

Έτσι ένα σήμα στα 44.1Κ που θα ηχογραφηθεί  και αναπαραχθεί με έναν υψηλής ποιότητας AD/DA μετατροπέα ο οποίος περιλαμβάνει ένα πολύ καλά σχεδιασμένο Low pass φίλτρο και υψηλής ακρίβειας clocking, και αφού γίνει το σωστό dithering, noise shaping (και ίσως oversampling) λογικά θα ακούγεται εξ'ίσου καλά με το αντίστοιχο που ηχογραφήθηκε στα 96Κ.....

 

Αντίθετα σε ένα μέτριο μετατροπέα πιθανόν να έχουμε καλύτερα αποτελέσματα στα 96Κ απ'ότι στα 44.1 ή 48Κ....αυτό όμως δεν έχει να κάνει με την ανωτερώτητα των 96Κ ως "θεωρία"...αλλά απλά (και απλοποιημένα  ;).... και κατά κύριο λόγο)με την μεταφορά των ακουστών (στα 44.1Κ) ως τότε artifacts του κακής ποιότητας Low pass φίλτρου σε μη ακουστές περιοχές.....

 

 

 

Αυτό τι σημαίνει?........ότι πολύ απλά η ποιότητα του αποτελέσματος δεν έχει να κάνει με την ύπαρξη ή όχι περισσοτέρων δειγμάτων, και την καλύτερη απεικόνιση του αρχικού σήματος λόγω περισσότερων "σημείων".....έχει να κάνει με την ποιότητα των σχεδιάσεων, την μεταφορά δηλαδή της θεωρίας στην πράξη και στο τι προβλήματα μπορεί αυτή να δημιουργήσει.....και στην πραγματικότητα τα προβλήματα και τα artifacts ενός "κακού" φίλτρου και μιας ελειπούς πηγής χρονισμού είναι τα ίδια είτε μιλάμε για τα 44.1Κ είτε για τα 96Κ (για τα 192Κ υπάρχουν πολλά επιπρόσθετα προβλήματα, που για πολλούς όπως πχ ο Dan Lavry τα καθιστά την χειρότερη επιλογή συχνότητας δειγματολειψίας) απλά στην μία περίπτωση (44.1 - 48Κ) είναι πολύ πιθανόν να είναι ακουστά ενώ στην άλλη (88.2 -96Κ) όχι......αυτό όμως τι σημαίνει.....ότι απλά δεν είναι όλοι οι μετατροπείς ίδιοι ;)

 

....και γενικά υπάρχουν πολλοί περισσότεροι παράγωντες σε μια πετυχημένη και εύηχη μετατροπή από αναλογικό σε ψηφιακό και πάλι σε αναλογικό, όταν μιλάμε για μουσική και ήχο εν γένει από μια απλή σύγκριση αριθμών samples.......υπάρχει το σύνολο του αναλογικού τμήματος μιας τέτοιας υλοποίησης μαζί μα τα Ι/Ο,  υπάρχει η τροφοδοσία, υπάρχει το clocking, υπάρχει η ύπαρξη ή όχι αξιόπιστου metering (δηλαδή ψηφιακού), υπάρχει η αντοχή σε ηλεκτρομαγνητικές παρεμβολές κλπ κλπ κλπ κλπ.......με απλά λόγια μπορεί η μετατόπιση του ανώτατου ορίου δειγματολειψίας σε υψηλότερο συχνοτικό φάσμα υπερπολλαπλάσιο του ακουστού να μειώνει κάποιους από τους κινδύνους μιας κακής κατασκευής όπως πολλάκις αναφέρθηκε έως τώρα......αλλά δεν αποτελεί πανάκεια και σίγουρα δεν προσφέρει de facto καλύτερη ποιότητα ή αυξημένη ηχητική πιστότητα.....για να το πω ακόμη πιο απλά θεωρώ χίλιες φορές προτιμότερο να χρησιμοποιήσω έναν υψηλής ποιότητα μετατροπέα 10ετίας όπως το AD-dREAM 1 της Prism "καρφωμένο" στα 44.1Κ (και μάλιστα max. στα 20bit....) παρά έναν σημερινό μετατροπέα κατηγορίας behringer με τεχνολογία αιχμής (τρομάρα τους ;D) στα 96Κ........ 

 

Η άποψη μου (και πολλών άλλων πριν από εμένα βέβαια) είναι ότι μια σωστά κατασκευασμένη και με σωστή χρήση AD-DA αλυσίδα που δουλεύει στα 44.1Κ μπορεί να ακούγεται εξίσου καλά με μετατροπείς με πολύ υψηλότερες συχνότητες δειγματολειψίας....το ζήτημα όμως είναι πως το κόστος για μια πραγματικά καλή τέτοια σχεδίαση θα είναι πολύ μεγαλύτερο από ότι μια μέτρια που δουλεύει στα 96Κ και προσφέρει εξίσου καλά αποτελέσματα.......

 

Υπάρχει όμως αυτός ο απόλυτος, σωστά κατασκευασμένος μετατροπέας που να μεταφέρει αυτούσια την όλη θεωρία που παρατέθηκε έως τώρα στην πράξη?......πιθανόν όχι.....αυτό όμως ούτε αναιρεί την θεωρία ούτε κάνει αυτόματα ΚΑΘΕ υψηλότερης δειγματολειψίας μετατροπέα καλύτερο...... 

 

Από την άλλη όμως πόσο επηρεάζει (αφού μιλαμε για standard audio cd) το τελικό downsampling στα 44.1Κ και τι μετράει πιο πολύ τελικά?....δηλαδή τα όποια πλεονεκτήματα της υψηλότερης συχνότητας δειγματοληψίας σε τι μειονεκτήματα μεταφράζονται κατά την μετάπτωση στο "αναγκαστικό" σε αυτή την περίπτωση 44.1......και αυτό έχει συζητηθεί χιλιάδες φορές....και τελικά ο καθένας επιλέγει αυτό που του ταιριάζει .....και στο "αυτί", και στις δυνατότητες αντίληψης που έχει την δεδομένη στιγμή αλλά φυσικά και στην τσέπη.....γιατί στην ουσία και από την στιγμή που ξεπερνάμε τα όρια αυτού που μπορεί να περιγράψει αντικειμενικά η σημερινή φυσική γνώση, ο μόνος κανόνας που μπορεί να ισχύει είναι η προσωπική κρίση και αντίληψη του καθενός.....καλό όμως είναι αυτή να είναι αβίαστη (όχι βέβαια προιόν άγνοιας)  και όχι προιόν παραπληροφόρησης, πλύσης εγκεφάλου και hype....και καλώς ή κακώς αυτά τα τρία είναι μάστιγες στον χώρο της μουσικής τεχνολογίας και όλοι μας κατά καιρούς αποτελούμε θύματα τους.....Ας μην ξεχνάμε πως υπάρχουν άπειρες περιπτώσεις "καινοτομιών" και εξελίξεων που απέτυχαν παταγωδώς να γίνουν industry standards....laser disc, beta video, s-vhs, dcc, mini disc, dat (...αυτό ειδικά....πήρα και 2 πανάθεμα με ;D ;D ;D)......πολλές φορές δηλαδή το "καλύτερο" καθορίζεται από παράγωντες όχι τόσο άμεσα συνδεδεμένους με την απόλυτα ορθολογιστική προσέγγιση ενός τέτοιου ορισμού........

 

Ένας άλλος παράγωντας που δεν πρέπεινα ξεχνάμε είναι πως μπορεί η κρίση μας και η αντίληψη που έχουμε για το συγκεκριμένο θέμα (μετατροπή από αναλογικό σε ψηφιακό) να βασίζεται τόσο σε πρότερες εμπειρίες με άλλα format (αναλογικά) ή (και κυρίως) στην πρότερη λανθασμένη προσέγγιση του θέματος στα πρώτα χρόνια της εμφάνισης του....και εξηγούμαι....

Μπορεί κάποιος να λέει πως η ψηφιακή μετατροπή δεν μεταφέρει σωστά το χαμηλοσυχνοτικό περιεχόμενο μιας ηχητικής πηγής...πχ διάβαζα πριν λίγες μέρες ένα θέμα σχετικά με την ηχογράφηση του "so" P.Gabriel και πως κάποια στιγμή αναγκάστηκαν να μεταπηδήσουν σε ένα ψηφιακό DASH λόγω προβλημάτων συγχρονισμού 2 αναλογικών 24tracks και τις ενστάσεις του Gabriel σχετικά με την ποιότητα του ψηφιακού format στην αποτύπωση των χαμηλότερων συχνοτικά περιοχών....στην πραγματικότητα όμως σε μια τέτοια περίπτωση μιλάμε μάλλον για θέμα γούστου και προτίμισης προς ένα σαφέστατα πιο χρωματισμένο και επιδραστικό - καθοριστικό (για χίλιους λόγους, freq rexponce, saturation, hiss κλπ) για το τελικό αποτέλεσμα format όπως η αναλογική ταινία....πιθανότατα λοιπόν ένας από τους λόγους που κάποιος νιώθει άβολα με ένα ψηφιακό μέσο καταγραφής είναι και η εξάλειψη πολλών ακουστών artifacts (εύηχων και επιθυμητών αλλά artifacts) των αναλογικών format....και έτσι φτάνουμε στοδεύτερο σκέλος....στην λανθασμένη χρήση.....

 

Έχω λοιπόν την εξής θεωρία.....στα πρώτα χρόνια της εξάπλωσης των ψηφιακών πολυκάναλων και κυρίως σε ότι αφορά μουσικά ιδιώματα με έντονη την παρουσία της studio επεξεργασίας όπως η pop-rock γενικότερα,οι παραγωγοί και ηχολήπτες ουσιαστικά αγνοήσαν τις (σημαντικότατες) διαφορές του νέου format και συνέχισαν να δουλεύουν ακριβώς με τον τρόπο που δούλευαν και πριν.....αυτό όμως δεν ήταν και πολύ λογικό καθώς όπως είπαμε κάποια βασικά συστατικά του συγκεκριμένου ηχοχρώματος είχαν αλλάξει-εκλείψει ενώ κάποια άλλα έκαναν την εμφάνιση τους....έτσι από την μια πχ δεν υπήρχε πια ο κορεσμός και η συμπίεση της μαγνητικής ταινίας που ήταν τόσο καθοριστική για το χαμηλώτερο κυρίως τμήμα του συχνοτικού φάσματος ενώ από την άλλη υπήρχε πλέον η δυνατότητα για εκτεταμένη και πιο flat συχνοτική απόκριση στο σύνολο σχεδόν του ακουστού φάσματος (δεν χρειαζόταν δηλαδή να "προσπαθήσουν" για να πετύχουν καθαρά "ψηλά") απαλλαγμένη από θόρυβο.....αυτό σε συνδυασμό με τις παιδικές αρώστιες του ψηφιακού ήχου κυρίως σε ότι αφορά την αναπαραγωγή (απουσία dithering, κακό clocking κλπ) οδήγησαν σε ηχογραφήσεις που ξένιζαν με τα κάπως άκομψα, έντονα και σκληρά πρίμα και βέβαια με την έλειψη του χαρακτηριστικού saturation της ταινίας.....αυτό από μόνο του αρκεί κατά την γνώμη μου για να δημιουργήσει προκαταλήψεις και αντιπάθειες που δύσκολα αλλάζουν.....αντίθετα σε μουσικές που η στουντιακή επεξεργασία είναι μηδαμινή έως ανύπαρκτη, όπως η συμφωνική ή η "κλασσική" jazz το νέο format αγκαλιάστηκε με θέρμη από την πρώτη στιγμή και έδωσε εκπληκτικά αποτελέσματα (ακόμη και με αυτούς τους τότε μετατροπείς....)και η ψηφιακή τεχνολογία παραγκώνισε την αναλογική και έγινε το κοινά αποδεκτό industry standard μέσα σε μία νύχτα (που λέει ο λόγος....)

 

Θέλω λοιπόν να καταλήξω πως ουσιαστικά μετράει περισσότερο το "πως" παρά το "με τι" γίνεται η μετατροπή από αναλογικό σε ψηφιακό και το αντίστροφο......     

 

Έτσι,υπάρχει αυτή η λεπτή γραμμή - όριο αντικειμενικότητας και από εκεί και πέρα όλα τα υπόλοιπα περί του πως αλληλεπιδρούνε οι συχνότητες πέραν του ακουστού φάσματος με αυτά που ακούμε, αν όντως ακούμε αυτά που ακούμε, αν το αυτί μας μπορεί να αντιληφθεί την έλειψη γραμμικότητας, αν....αν....αν.... και όλα αυτά τα ωραία (αν και προσωπικά πιστεύω αρκετές θεωρίες του είδους....) είναι απλά θεωρίες και προς το παρόν τουλάχιστον δεν μπορούν να αποδειχθούν......προς το παρόν για οτιδήποτε πλέον του επιστημονικά αποδεκτού και αποδεδειγμένου βασιζόμαστε στην προσωπική μας αντίληψη και κρίση......η οποία βέβαια στο συγκεκριμένο θέμα μπορεί να επηρεάζεται από 2.000.000 άλλους παράγωντες ......και όπως έχουν δείξει τα αποτελέσματα από χιλιάδες ανεπίσημα και επίσημα blind tests παγκοσμίως η κρίση μας είναι από ένα σημείο και μετά προιόν τυχαίας επιλογής.....

 

Θα πρέπει λοιπόν να ξεκαθαρίσουμε πως στην συγκεκριμένη ιστορία (όπως και παντού μάλλον) υπάρχουν 2 πλευρές....η πλευρά της έως σήμερα τεκμηριωμένης γνώσης, δηλαδή της κοινά αποδεκτής θεωρίας όπως αυτή διατυπώθηκε μέσα από τα ποστ (και τα λινκ που παραθέσαν) των spy, Harilatron, Jasemeister & bloody sunday και από την άλλη οι προσωπικές αντιλήψεις και απόψεις διαφόρων ανθρώπων ανά τον κόσμο, σχετικών και λιγώτερο σχετικών (και κατά μία τραγική σύμπτωση τις περισσότερες φορές προέρχοντε από τους ίδιους τους σχεδιαστές αυτών )......έως την στιγμή που οι απόψεις αυτές θα μπορούν να τεκμηριωθούν και να αποδειχθούν στην πράξη όμως , θα παραμένουν απλές απόψεις.....και ξέρετε τι λέει ο "Βρώμικος Χάρυ" για τις απόψεις.....

 

καλή σας μέρα  :)

check my website
https://www.mixingnik.com

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Να'σαι καλα Νικοδημε που για μια ακομα φορα you set the record straight...γιατι ειχα αρχισει να τα χανω... :)

www.soundcloud.com/superfunk12

https://superfunk12.wordpress.com/

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Από την άλλη όμως πόσο επηρεάζει (αφού μιλαμε για standard audio cd) το τελικό downsampling στα 44.1Κ και τι μετράει πιο πολύ τελικά?....δηλαδή τα όποια πλεονεκτήματα της υψηλότερης συχνότητας δειγματοληψίας σε τι μειονεκτήματα μεταφράζονται κατά την μετάπτωση στο "αναγκαστικό" σε αυτή την περίπτωση 44.1......και αυτό έχει συζητηθεί χιλιάδες φορές....και τελικά ο καθένας επιλέγει αυτό που του ταιριάζει .....και στο "αυτί", και στις δυνατότητες αντίληψης που έχει την δεδομένη στιγμή αλλά φυσικά και στην τσέπη.....γιατί στην ουσία και από την στιγμή που ξεπερνάμε τα όρια αυτού που μπορεί να περιγράψει αντικειμενικά η σημερινή φυσική γνώση, ο μόνος κανόνας που μπορεί να ισχύει είναι η προσωπική κρίση και αντίληψη του καθενός.....καλό όμως είναι αυτή να είναι αβίαστη (όχι βέβαια προιόν άγνοιας)  και όχι προιόν παραπληροφόρησης, πλύσης εγκεφάλου και hype....και καλώς ή κακώς αυτά τα τρία είναι μάστιγες στον χώρο της μουσικής τεχνολογίας και όλοι μας κατά καιρούς αποτελούμε θύματα τους.....Ας μην ξεχνάμε πως υπάρχουν άπειρες περιπτώσεις "καινοτομιών" και εξελίξεων που απέτυχαν παταγωδώς να γίνουν industry standards....laser disc, beta video, s-vhs, dcc, mini disc, dat (...αυτό ειδικά....πήρα και 2 πανάθεμα με ;D ;D ;D)......πολλές φορές δηλαδή το "καλύτερο" καθορίζεται από παράγωντες όχι τόσο άμεσα συνδεδεμένους με την απόλυτα ορθολογιστική προσέγγιση ενός τέτοιου ορισμού........

 

Ένας άλλος παράγωντας που δεν πρέπεινα ξεχνάμε είναι πως μπορεί η κρίση μας και η αντίληψη που έχουμε για το συγκεκριμένο θέμα (μετατροπή από αναλογικό σε ψηφιακό) να βασίζεται τόσο σε πρότερες εμπειρίες με άλλα format (αναλογικά) ή (και κυρίως) στην πρότερη λανθασμένη προσέγγιση του θέματος στα πρώτα χρόνια της εμφάνισης του....και εξηγούμαι....

Μπορεί κάποιος να λέει πως η ψηφιακή μετατροπή δεν μεταφέρει σωστά το χαμηλοσυχνοτικό περιεχόμενο μιας ηχητικής πηγής...πχ διάβαζα πριν λίγες μέρες ένα θέμα σχετικά με την ηχογράφηση του "so" P.Gabriel και πως κάποια στιγμή αναγκάστηκαν να μεταπηδήσουν σε ένα ψηφιακό DASH λόγω προβλημάτων συγχρονισμού 2 αναλογικών 24tracks και τις ενστάσεις του Gabriel σχετικά με την ποιότητα του ψηφιακού format στην αποτύπωση των χαμηλότερων συχνοτικά περιοχών....στην πραγματικότητα όμως σε μια τέτοια περίπτωση μιλάμε μάλλον για θέμα γούστου και προτίμισης προς ένα σαφέστατα πιο χρωματισμένο και επιδραστικό - καθοριστικό (για χίλιους λόγους, freq rexponce, saturation, hiss κλπ) για το τελικό αποτέλεσμα format όπως η αναλογική ταινία....πιθανότατα λοιπόν ένας από τους λόγους που κάποιος νιώθει άβολα με ένα ψηφιακό μέσο καταγραφής είναι και η εξάλειψη πολλών ακουστών artifacts (εύηχων και επιθυμητών αλλά artifacts) των αναλογικών format....και έτσι φτάνουμε στοδεύτερο σκέλος....στην λανθασμένη χρήση.....

 

Έχω λοιπόν την εξής θεωρία.....στα πρώτα χρόνια της εξάπλωσης των ψηφιακών πολυκάναλων και κυρίως σε ότι αφορά μουσικά ιδιώματα με έντονη την παρουσία της studio επεξεργασίας όπως η pop-rock γενικότερα,οι παραγωγοί και ηχολήπτες ουσιαστικά αγνοήσαν τις (σημαντικότατες) διαφορές του νέου format και συνέχισαν να δουλεύουν ακριβώς με τον τρόπο που δούλευαν και πριν.....αυτό όμως δεν ήταν και πολύ λογικό καθώς όπως είπαμε κάποια βασικά συστατικά του συγκεκριμένου ηχοχρώματος είχαν αλλάξει-εκλείψει ενώ κάποια άλλα έκαναν την εμφάνιση τους....έτσι από την μια πχ δεν υπήρχε πια ο κορεσμός και η συμπίεση της μαγνητικής ταινίας που ήταν τόσο καθοριστική για το χαμηλώτερο κυρίως τμήμα του συχνοτικού φάσματος ενώ από την άλλη υπήρχε πλέον η δυνατότητα για εκτεταμένη και πιο flat συχνοτική απόκριση στο σύνολο σχεδόν του ακουστού φάσματος (δεν χρειαζόταν δηλαδή να "προσπαθήσουν" για να πετύχουν καθαρά "ψηλά") απαλλαγμένη από θόρυβο.....αυτό σε συνδυασμό με τις παιδικές αρώστιες του ψηφιακού ήχου κυρίως σε ότι αφορά την αναπαραγωγή (απουσία dithering, κακό clocking κλπ) οδήγησαν σε ηχογραφήσεις που ξένιζαν με τα κάπως άκομψα, έντονα και σκληρά πρίμα και βέβαια με την έλειψη του χαρακτηριστικού saturation της ταινίας.....αυτό από μόνο του αρκεί κατά την γνώμη μου για να δημιουργήσει προκαταλήψεις και αντιπάθειες που δύσκολα αλλάζουν.....αντίθετα σε μουσικές που η στουντιακή επεξεργασία είναι μηδαμινή έως ανύπαρκτη, όπως η συμφωνική ή η "κλασσική" jazz το νέο format αγκαλιάστηκε με θέρμη από την πρώτη στιγμή και έδωσε εκπληκτικά αποτελέσματα (ακόμη και με αυτούς τους τότε μετατροπείς....)και η ψηφιακή τεχνολογία παραγκώνισε την αναλογική και έγινε το κοινά αποδεκτό industry standard μέσα σε μία νύχτα (που λέει ο λόγος....)

Άψογος. :)

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Επειδή μπερδεύτηκα λίγο με τόση πληροφορία,παρόλη την "βιβλιογραφία" του τόπικ..

Το κριτήριο Νyqist είναι ένας προσδιορισμός ευστάθειας μιας Δ.Ε., που ορίζεται σε μιγαδικό επίπεδο (όπου είναι και η καμπύλη της κυματομορφής και κατά συνέπεια του ήχου που ηχογραφώ), σωστά?

Τί σημασία έχει για μένα,έναν απλό ακροατή,και τα αυτιά μου,(έστω ένα καλό ζευγάρι απο δαύτα),το αν είναι ευσταθές το σήμα που έχει δώσει ο μουσικός κατά την εγγραφή του?

Το πρόβλημα είναι τελικά στην δειγματοληψία?Είναι και αλλού?

feel da FUNK blast

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Νταξ, κλασικό θέμα noiz, εκεί που ήταν να έχει ουσιώδεις συμβουλές, αρχίσανε πάλι τα θεωρητικά τους για τα οποία κανένας μηχανικός δεν θα ενδιαφερόταν ουσιαστικά.

 

1) Πρόλαβε και με κάλυψε ο alchemist

2) Το mastering έχει εξαντληθεί αρκετές φορές στο νοιζ. Μια απλή αναζήτηση θα βγάλει καμπόσα ωραία

 

Άρα ας συνεχιστεί λίγο ακόμη η θεωρεία, μπας και καταλάβουν και άλλοι τι παίζει με αυτά τα περίεργα σύμβολα που συνοδεύουν τον όλο χώρο της μουσικής παραγωγής  ;)

"Όχι άλλες TELE" Τάδε έφη Boukaw7

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημιουργήστε λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργήστε λογαριασμό

Γραφτείτε στην παρέα μας. Είναι εύκολο!

Δημιουργία λογαριασμού

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Σύνδεση

×
×
  • Δημοσιεύστε κάτι...

Τα cookies

Τοποθετήθηκαν cookies στην συσκευή σας για να είναι πιο εύκολη η περιήγηση στην σελίδα. Μπορείτε να τα ρυθμίσετε, διαφορετικά θεωρούμε πως είναι OK να συνεχίσετε. Πολιτική απορρήτου