Lord_Goumis

Αυτό πες το στον κουνιάδο μου ή σε εκατομμύρια κατοίκους του ΗΒ που κάθε χρόνο σκάνε 5 - 10 χιλιάδες λίρες για 5-7 μέρες σε ένα ηλιόλουστο μέρος της Ελλάδας (δεν μιλάω για απλούς τουρίστες,αλλά για regulars που κάθε χρόνο σκάνε αυτά τα λεφτά για να πάνε ακριβώς στο ίδιο μέρος με πέρσι). Και δεν είναι πλούσιοι, έχουν αλλάξει οι εποχές που στο εξωτερικό μάζευες χρήμα... απλά δουλεύουν όλο τον χρόνο για αυτές τις 5 μέρες. Δεν το λέω ειρωνικά, συμφωνώ μαζί σου, και μένα μου φαίνεται φανταστικό μέρος εκεί, αλλά πάω για λίγες μέρες τον χρόνο και δεν ξέρω τι θα έλεγα αν έμενα όλο τον χρόνο εκεί (και αν εργαζόμουνα εκεί)

Αυτό είναι το ιδανικό, αν μπορεί να το κάνει έστω ένας από τους δυο ελάτε Ελλάδα χωρίς δεύτερη σκέψη. Ο κουνιάδος μου που είναι Ουαλός με το που ξεκίνησε η κουλτούρα του work from home δεν έχασε δεπτερόπλεπτο για να έρθει να ζήσει (και αυτός) εδώ (στο τσακ προλαβε την γραφειοκρατεία της εφαρμογής του brexit...) Από εκεί και περα συμφωνώ με τον @LK Ιδιόκτητο σπίτι (ειδικα τώρα που τα ενοίκαι ανεβαίνουν) και όχι Αθήνα (αν ήταν να επιλέξουμε Αθήνα ή το χωριό της δικιάς μου στην Ουαλία, θα διάλεγα το δεύτερο και ας κοιμόμουνα από τις 21:00 και ας είχα μόνη παρέα τα λάμα και τα πρόβατα που βοσκούν στα τριγύρω cottages)

Πολύ σωστά, και Marshall θα συμπλήρωνα εγώ

@vrasidas27 οι σχέσεις μου με τον μαγαζάτορα είναι πολύ καλές και πίστεψέ με τον έχουμε βάλει στην διαδικασία να βάλει το χέρι στην τσέπη για ντραμς, ηχεία μπάντας κτλ για το μαγαζί του και όντως το έκανε, είναι easy going τύπος (απλά δεν σκαμπάζει πολύ από αυτά). Αν τον πάρω τώρα τηλ. και του ζητήσω να πάρει και κιθάρα για τους τυχόν guests θα το κάνει. Απλά δεν βρίσκω τον λόγο μιας και αυτό συμβαίνει λίγες φορές τον χρόνο με τον συγεκριμένο τύπο που ούτε με αυτόν έχω κάποιο προσωπικό πρόβλημα απλά δεν μου αρέσει το πως φέρεται σε ξένο όργανο. Απλά πήγα με καλό όργανο ενώ ήξερα ότι θα είναι και αυτός στο κοινό, έπαθα και έμαθα και όπως λες και εσύ καλά να πάθω. Αυτό εννοώ με το pr. Όχι να ''γλύψω'' κάποιον. Απλά να μην δώσω έκταση στο θέμα χωρίς να χρειάζεται. Οι partcaster εννοείται ότι είναι σούπερ, απλά δεν θα ''κλάψω'' σε περίπτωση ''ατυχήματος''... απλά θα αλλάξω τα ξύλα και τα parts θα τα βάλω σε άλλα... Το θεμα πάντως δεν το άνοιξα για τον εν λόγω τύπο και για το εν λόγω μαγαζί, αλλά γενικά. Είναι και αυτος βέβαια ένας από αυτούς που είχα κατα νου όταν έγραφα το αρχικό post. Βέβαια ο τύπος είναι παικταράς μεγάλος. Αλλά είναι από αυτούς που ''βαράει'' το όργανο για να βγάλει ήχο, έχει ωραίο ''επιθετικό'' παίξιμο

ξεχασα να αναφλερω ότι δεν εχω τρέμολο αρμ στις κιθάρες Έχω Τελε φυσικά (baja) αλλά δεν την πολυχρησιμοποιώ σε λάιβ (κάνει λίγο θόρυβο και το ρεύμα εκεί που παίζω συνήθως είναι μάπα), σίγουρα από τις πιο σταθερές κιθάρες μου σε κούρδισμα, βράχος. Πίστεψέ με έχω βιώσει άσχημες καταστάσεις που δεν θέλω να τις αναφέρω εδώ. Αυτά που αναφέρεις περί ιδρώτα κτλ είναι το λιγότερο. Πολλοί δεν δείχνουν σεβασμό στο όργανο άλλου. Επειδή είναι παικταράδες και ανθυποδιάσημοι, νομίζουν ότι θα βγάλουν όλο το κιθαριστικό άχτι τους πάνω στην κιθάρα σου και σου κάνουν και χάρη κιόλας. Βέβαια για να μην χαλάσω τις σχέσεις με το μαγαζί και για λόγους PR η λύση είναι απλή... partcaster που την εχεις του πεταματού και την δίνεις χωρίς να σε νοιάζει και πολύ. καταλήγω και εγώ ότι εκεί είναι το πρόβλημα τελικά.

Πολλές φορές τυγχάνει να ανέβει στην σκηνή κάποιος φίλος (ή κάποιος άγνωστος) για να τζαμάρει μαζί μας και από το πρώτο λεπτό η κιθάρα μου να ξεκουρδίσει (ενώ δυο ώρες που την έπαιζα εγώ να παραμένει in tune) με αποτέλεσμα να δυσχεραίνει λίγο το τζαμ. Να σημειώσω ότι το παίξιμό μου στο δεξί είναι αρκετά απαλό (ίσα-ίσα όσο χρειάζεται για να βγάλω ήχο) ενώ αυτοί που ξεκουρδίζουν την κιθάρα μου συνηθως ''βαράνε'' περισσότερο. Δεν λέω ότι είναι λάθος να παίζεις με δυνατό δεξί ή ότι είναι σωστό το light touch που έχω εγώ... έχω δει υπερ-παικταράδες που το δεξί τους είναι λες και βαράνε την κιθάρα με...σφυρί. Απλά μου κάνει εντύπωση γιατί να συμβαίνει αυτό. Είναι θέμα set up? Πάχους χορδών? Locking κλειδιών? Ή μήπως η κιθάρα έχει ''συνηθίσει'' σε ένα tension το οποίο κάπως ''διαταράσσεται'' όταν την πιάνει κάποιος άλλος που παίζει πιο δυνατά/με άλλο τρόπο? Να πω ότι οι κιθάρες που συμβαίνει αυτό είναι με γέφυρα τρέμολο: μια partcaster με φθηνα locking κλειδιά, μια αμερικανικη strat με μη-locking αλλά εξαιρετικά σταθερά κλειδιά, και μια PRS SE με πολύ μέτριας ποιότητας κλειδιά. Σημειώνω δε ότι καμμία από τις κιθάρες δεν χάνει σε κούρδισμα ούτε κατα την διάρκεια του λάιβ ούτε κατά την μεταφορά (σε φάση να ξεχνάω κουρδιστήρι σπίτι αλλά να μην χρειάζεται γιατί η κιθάρα παραμένει κουρδισμένη), εκτός από την PRS SE που όπως είπα έχει μέτρια κλειδιά και λίγο να ακουμπήσει κάπου το headstock να ξεκουρδίσει κάποια χορδή. Σε κιθάρες με tunomagnetic δεν ξέρω αν θα συνεβαινε το ίδιο γιατί συνήθως όταν παίζω με Gibson δεν την δίνω για τζαμ, αλλά μια δυο φορές που θυμάμαι αμυδρά παίζει πάλι να υπήρχε το ίδιο θέμα. Έχει κανείς παρόμοια εμπειρία? Αν και εκεί που τέινω να καταληξω είναι... να μην αφήνω κανέναν για τζαμ γενικώς.

Από την στιγμή που σου αρέσει η κιθάρα go for it, ταιριάζει και ηχητικά αλλά και ''στο μάτι'' στο στυλ μουσικής που ανέφερες (the cult, alice in chains κτλ) Αν παίρναμε καινούργιες κιθάρες μόνο όταν πραγματικά τις χρειαζόμασταν και όχι επειδή τις λιγουρευτήκαμε, θα είχε κλείσει το νοιζ (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η tribute δεν είναι όντως αναβάθμιση σε σχεση με την ibanez... παρότι φθηνό gibson μοντέλο φοράει επώνυμους gibson μαγνήτες με τον δικό τους, ''κλασσικό'' χαρακτήρα που αύριο-μεθαύριο θα εκτιμήσεις ακόμη περισσότερο όταν την κουμπώσεις σε έναν καλό ενοσχυτή) Και τα άλλα πράγματα που ήδη έχεις μια χαρά είναι για να χτίσεις την βάση του ήχου σου, θα πάρεις και αύριο μεθαύριο έναν καλό ενισχυτή και θα αναβαθμίζεσαι συνεχώς, είσαι σε καλο δρόμο.

Είναι πιο ανεξάρτητα πλάσματα ασχετα αν ο σκύλος έχει εγκεφαλική υπεροχή (διπλάσιο αριθμό νευρώνων σε σχέση με της γάτας απ' ότι διαβασα). Ποιος έχει καλύτερες πιθανότητες επιβίωσης, ο αδέσποτος σκύλος ή η αδέσποτη γάτα?

Καλά όποιος βάζει μια αγγελία και ζητάει 3000 ευρώ για μια απλή LP Standard της δεκαετίας 2000's δεν σημαίνει ότι θα τα πάρει κιόλας... εκτός αν βρει κάποιο κορόιδο και το πείσει. Εγώ παρατηρώ ότι οι τιμές στα μεταχειρισμένα ακολουθούν τις τιμές των τρεχουσών τιμών της Gibson...πχ πλέον μια Standard καινούργια κοστίζει 2300 και άρα στα μεταχειρισμένα ο κόσμος την δίνει 2000 ή λιγο λιγότερο (ανεξάρτητα το ποσό που την αγόρασε). Με άλλα λόγια η αύξηση τιμών που επέβαλε εδώ και μια πενταετία η Gibson παρέσυρε και τα μεταχειρισμένα. Ευτυχώς εγώ πρόλαβα και πήρα Gibson σε αστείες για την σημερινή εποχή τιμές, θυμάμαι ακόμα από το Musicstore ή το Thomann το 2017 αγόρασα μια Les Paul Traditional 2016 για 1.666 ευρώ (ΚΑΙΝΟΎΡΓΙΑ και όχι B stock) - είχαν βγει τα 2017 μοντέλα τοτε που ήταν στα 1800+ ευρώ και τα 2016 μοντέλα ήθελαν να τα ξεστοκαρουν μάλλον, γι'αυτό και η τιμή- και το ίδιο ακριβώς έκανα και με μια Gibson SG Standard του 2018 που την αγόρασα πάλι από το ίδιο κατάστημα (ΚΑΙΝΟΎΡΓΙΑ και όχι B stock) για 1100 ευρώ ενώ τα 2019 αντίστοιχα μοντέλα τα έδιναν για 1400 ευρώ (και χωρίς σκληρή θήκη ) Δυστυχώς έκτοτε με τον νέο CEO οι τιμές έχουν ανέβει πολύ, και μάλιστα πριν την πανδημία και τον πόλεμο

Και εγώ πρόσφατα (εδώ και ένα χρόνο) έγινα "γατομπαμπας", την έχω από τότε που ήταν ενός μηνός γατάκι όποτε είναι αρκετά ήμερο και ζει αποκλειστικά μέσα στο διαμέρισμα, αλλά παρόλα αυτά τα κυνηγετικά της ένστικτα είναι αρκετά ισχυρά με αποτέλεσμα τα χάδια και το παιχνίδι να μετατρέπεται σε γρατσουνιές και δαγκώματα λίγο αργότερα. Φέρω αρκετές γρατσουνιές στα χέρια και στις πατούσες ως παράσημα. Έχοντας μεγαλώσει σε σπίτι με σκύλο, μου κάνει εντύπωση πως οι γάτες είναι τόσο πιο ανεξάρτητα και με τόσο ισχυρά ένστικτα πλάσματα, αφού τον σκύλο μπορείς να τον εκπαιδεύσεις ώστε να "καταπολεμήσει" τα ένστικτα του (πχ να το μαλώσεις όταν πάει να κρύψει φαγητό κάτω από το χαλί και έκτοτε να μην το ξανακάνει) ενώ οι γάτες πχ όσο και καλοταισμενες και να είναι πάντα θα αναζητούν θήραμα αφού είναι natural born predators. Γενικά είναι πολύ προικισμένες από την φύση, όπως και όλα τα αιλουροειδή

Ούτε εμένα του Bonamassa τα original μου κάνουν ιδιαίτερα κλικ. Το αγαπημένο μου είναι το Happier times (που δεν είναι και ιδιαίτερα κιθαριστικό σαν σύνθεση). Σε live του βέβαια θα πήγαινα άνετα μιας και αυτό είναι το δυνατό του σημείο imho. Τα social media του πάντως είναι τραγικά...

Σχετικά με το θέμα πάντως, εδώ ο άνθρωπος, που είναι γνωστός και μη-εξαιρετέος στους μπασιστικούς κύκλους (απ'ότι μου λέει φίλος μου μπασίστας που μου το κοινοποίησε), σχεδόν ''απολογείται'' κάθε φορά που παίζει κάποιο lick του Harris στο video-review του γιαπωνέζικου signature μοντέλου.. το μπασάκι φαίνεται μούρλια παρεπιπτόντως δεν ξέρω αν βγαίνει ακόμα

Mε το black album και τον Bob Rock. Αν δεν συνέβαινε το black album (που δεν είναι thrash metal), δεν θα ήταν τόσο μεγάλοι παγκοσμίως, θα ήταν βέβαια και πάλι τεράστιοι αλλά σε φάση Maiden και Priest σαν μέγεθος. Για το mainstream κοινό Metallica = black album (και συγκεκριμένα του enter sandman και nothing else matters που αθροιστικά σε views στο youtube πλησιάζουν τα 2 δις)

@manosx δεν εχεις αδικο, βεβαια εγώ θυμάμαι τον ευατό μου μέχρι την έκτη δημοτικού να ασχολούμαι με videogames ως κύρια πηγή διασκέδασης αλλά κάπου εκεί μου κόλλησε το μικρόβιο της μουσικής και μπήκα στο τρυπάκι να ακούω μουσική και να ανταλλάζω δίσκους με φίλους μου, να γινόμαστε παρέα ροκάδων-μεταλλάδων κτλ και έτσι να αρχίσει η μουσική να παίζει τον πρώτο ρόλο στην προσωπική μου διασκέδαση, σε βαθμό που τα games τα παράτησα (βεβαια μιλάμε για εποχές super nintendo και απο τότε τα παιχνίδια έχουν εξελιχθεί περισσότερο απότι η μουσική όπως έχεις πει) οχι στις ίδιες ποσότητες, αλλά παράγονται... βέβαια ειναι απίθανο πλέον να μπεις σε ένα κατάστημα και να βρεις τον δίσκο που ψάχνεις, θα σου πουν να το παραγγείλεις από το internet και να το παραλάβεις από το κατάστημα.... και σίγουρα μπορείς να το παραγγείλεις από το επίσημο site του γκρουπ

Εγω συμφωνώ εν μέρει μαζί του. Από την στιγμή που η μουσική έγινε τζάμπα, απαξιώθηκε στα μάτια του κόσμου ως προϊον. Βέβαια κανείς δεν εμποδίζει κανέναν να αγοράσει όντως το CD ή το βινύλιο του αγαπημένου σου μουσικού και να το κρατήσεις στα χέρια σου, να θαυμάζεις artwork και να γίνεις πιο attached με αυτό όπως αναφέρει. Οπότε δεν φταίει μόνο αυτό, αλλά και το γεγονός ότι μουσική πλέον ακούμε από το κινητό ή το pc κτλ. Αν υπήρχε το spotify αλλά δεν είχαν εφευρεθεί τα smartphones (λεμε τώρα) και ο κόσμος εξακολουθούσε να ακούει μουσική από ηχοσυστήματα, πιστεύω ότι ακόμα θα πουλούνταν ''δίσκοι'' και ας υπήρχε η τεχνολογία streaming. 'Εχω ξαναναφερθεί στην αναλογία με τα videogames. Ο κόσμος που ασχολείται με αυτά έχει είτε μια κονσόλα που αγόρασε με κάνα 4-5 κατοστάρικα είτε ένα high end PC που του στοίχισε ίσως και 4 χιλιάρικα. Τα games δεν τρέχουν σε κινητά (εκτός αν μιλάμε για mobile παιχνίδια της πλάκας) και προς το παρόν χρειάζεσαι μηχάνημα για να τα παίξεις, ακόμα το streaming για να παίζεις παιχνίδια δεν είναι πλήρως εξελιγμένο, είναι εύκολο να στριμάρεις μουσική και ταινίες αλλά games όχι ακόμα. Έτσι ο κόσμος αγοράζει ακόμα παιχνίδια γιατί ακόμα δεν έχουν πλήρως την επιλογή του streaming (60 ευρώ το παιχνίδι, οι τιμές έχουν μείνει ίδιες σε σχέση με 20-30 χρόνια πριν, παρά τον πληθωρισμό). Όταν στο άμεσο μέλλον όλα γίνουν streaming και εκεί, δεν θα υπάρχουν μεμονωμένα games αλλά υπηρεσίες συνδρομής (όπως υπάρχει ήδη το gamepass της Microsoft) και η gaming βιομηχανία θα έχει παρόμοια κατάληξη με την μουσική βιομηχανία.