taq

Βασικά από προσωπική εμπειρία... είχα την ευκαιρία να παίξω ( εννοώ σε live, πρόβες κλπ για χρόνια, να ακουστεί δηλ ο εξοπλισμός μέσα σε μπάντα) με ό, τι μοντέρνο προσφέρουν οι εταιρείες σήμερα... Fender strd/deluxe/vintage reissues 70s, Cusom shop 62, 69 strats... όπως και Gibson strd, reissue 58 VOS historic, SG61, πάνω σε μοντέρνους ενισχυτές Peavey, VHT, Marshall, Fender, ........... πολύ ωραία... όλα αυτά... τώρα χρησιμοποιώ Fender strats 74/75/77/79 και Gibson LP deluxe 72... και ενισχυτή Marshall 100W 2150 master vol του 1979.... Γιατί απλά ό, τι μου αρέσει έχει γραφτεί με τέτοια μηχανήματα στην δισκογραφία.... αν είναι καλύτερα ή χειρότερα, έχω πάρει την απόφασή μου... όταν παίζεις ζωντανά και ο ήχος είναι αυτός που έχεις ακούσει (ήχος, όχι το κομμάτι που παίζεις... ο ήχος του) και βγαίνει για πλάκα... δεν υπάρχει λόγος να παίζεις με καινούργια αντίγραφα... για μένα προσωπικά το λέω... μέσα από προσωπική εμπειρία και δοκιμή... ναι είναι σαβούρες οι CBS... θά θελα όποιος έχει για πέταμα καμιά να το δούμε από κοντά... αν χαχαχαχχα (στειέυομαι φίλοι)...... επίσης σίγουρα ό, τι παλιό δεν σημαίνει καλό.... επίσης αλήθεια... αλλά συνήθως με ένα καλό setup "έρχεται" ehehehhehehehe.... γιατί εκτός από όλα τα μοντέρνα που είχα, είχα και έχω την τύχη να ακούω δεκάδες παλιές στρατ και gibson... όλες με τις δικές τους αποκλίσεις... αλλά όλες με μοναδικό ήχο...εάν έχετε καμία κιθάρα πρό του 1980 και την απορρίψετε λόγω ήχου... ευχαρίστως να την δούμε από κοντά να δούμε τι είναι αυτό που την κάνει "μουγγή".... άλλο βαριά, άλλο γδαρμένη και ταλαιπωρημένη από τα 30-40 χρονάκια στην πλάτη της και άλλο ... σιγά μωρέ τι να παίξει μιά παλιά.... αμα την βάλεις δίπλα δίπλα με μιά deluxe 2015 με μαόνια με τον καινούργιο διπλό το S1 switch και τους N3 θα πάθεις πλάκα!!!!!! Ναι θα πάθουμε πλάκα πόσο η χειρότερη 70ς με αυτούς τους τρισάθλιους μονούς flash poles μαγνήτες ακούγεται "βιολί" μπρος στην σιδερώστρα... Όμως μην με παρεξηγήσετε..... αυτή είναι η γνώμη μου για την μουσική που μου αρέσει να παίζω...70ς-80ς rock / hard rock / heavy rock - metal... και απλά εγώ έχω καταλήξει εκεί και ειλικρινά δεν βλέπω το Mojo και το ΠΟΣΟ όμορφη είναι μιά παλιά στρατ... αλλά τι ακούω από αυτή πάνω στο rig μου.... ο καθένας π.χ αν παίζει modern rock ή alternative ή power metal κλπ κλπ..... το παραδειγμά μου πιό πάνω είναι προς αποφυγή... πιό εύκολα λύνεις εξίσωση του Αϊνστάιν παρά να κατανοήσεις τον παραπανω ήχο που περιγράφω... απλά γιατί σου είναι αδιάφορος.... Κaλημέρες....:)

Τελικά έχουμε πέσει όλοι θύματα στη συνομοσία των εταιριών και αγοράζουμε πανάκριβα!!! Ευτυχώς που ο Mao Mao che, έπιασε την ιδέα και πουλάει τις μεταξωτές κορδέλες σε τιμή φυκιών!!! Πάω να πετάξω 4-5 original 70s strat και μια Gibson custom. Ok... σοβαρά τώρα... κάθε κιθάρα αξίζει αυτό ακριβώς που αγοράστηκε να κάνει... ο Sykes αγοράζει Gibson για να παίζει live και ο Μπαρμπα Μήτσος στα κάτω Δολιανά Κινέζικη απομίμιση για να βρεί τι διαφορές έχει με την Αμερικάνικη.... Σίγουρα υπάρχουν αξιόλογες κιθάρες και πολύ καλές ρέπλικες .... γούστα είναι αυτά... τώρα αν παίζουν καλύτερα αυτιά είναι και αυτά.. δεν χρειάζεται να αποδείξει κανείς τίποτα... Και για να απαντήσω και επί του θέματος στον φίλο που το ξεκίνησε απλά να του πω ότι δεν έχω ακούσει για τέτοια καταστήματα στην Ελλάδα... τώρα αν θέλει να ρισκάρει να φέρει απ έξω κάτι είναι λίγο....... υπάρχουν και Ελλάδα φθηνά όργανα και ας λένε squier... τουλάχιστον θα τα δοκιμάσει..

Μην παρασύρεσαι από τα Watts. Σίγουρα από 30-50W είσαι Ok. Αποδεδειγμένα το βασικό είναι ότι σε αυτή την κατηγορία παίζει 12'' speaker. Κάτι μικρότερο και ενδεχομένως με 10'' speaker να έκανε πιό στενό τον ήχο σου. Αυτό που είναι ιδανικό είναι δικάναλο με master volume έως 50W max. Στο σπίτι θα σε βολέψει και στην πρόβα - stage θα ακούς κανονικά τον ήχο σου. Σε live από κάτω θα σε βγάλουν από τα ηχεία. Σημαντικό είναι να σε ακούς. Όχι ότι με λιγότερα watts δεν θα σε "άκουγες" αλλά θα "ζόριζες" λίγο παραπάνω τον ενισχυτή. Προσωπικά στα live όταν παίζω με λίγα watts 30-50 ο ενισχυτής είναι στο 6-7. Με τους 100W Marshalls μου στο 3-4 (κοπανάει και ο ντράμερ μας αρκετά). Δηλαδή καλώς κακώς θα βγείς σε live από κάτω έστω και με 5 Watts, στην σκηνή το πιθανότερο να μην σε ακούς... οπότε τα 30-50W είναι ό, τι πρέπει. Τώρα όσο αφορά τις μάρκες περί ορέξεως, γνώμη μου είναι πάρε κάτι το οποίο με το που θα καρφώσεις την κιθάρα ο ΗΧΟΣ να είναι γνώριμος, θα σου φτιάξει την διάθεση. Fender, Marshall, Peavey!

χααχχαχαχαχχ σωστόοοοοος!!! Ασε που μού ρχεται στο μυαλό θέματα στύλ, παίζω πρόσφατα σε μιά μπάντα και η Squier strat με τον Fender 15W δεν με καλύπτει... παίζουμε death & power metal, μια συμβουλή για οικονομική κιθάρα με διπλούς και Floyd και έναν ενισχυτή με καλά γκάζια?? Και οι απαντήσεις.... δοκίμασε την νέα ΤΕΛΕ higway one και τον Blues junior με το TS808... "αααααλλη διάσταση"... ανταπάντηση μα καλά θα μου κάνει??? απάντηση "καλά πλάκα κάνεις??? ο Hetfield παίζει με telecaster νά και ένα βιντεοκλίπ που την κουρδίζει.. βέβαια οι καινούργιες Baja με τους custom μαγνήτες είναι ανώτερες..." ανταπάντηση " ναι αλλά για μέταλ θα κάνει??" απάντηση.." τι λέμε τώρα 16 σελίδες??? Μεξικανική tele 60s reissue δοκίμασες?" ΑΥΤΑ ΗΤΑΝ...... κύριοι....

Ωραία, τώρα λοιπόν που δεχόμαστε ότι υφίσταται εκμετάλλευση και άρμεγμα, για το οποίο φυσικά δεν φταίνε τα Αγγλάκια, απλά έτυχε να έιχαν την περισσότερη δύναμη τότε, (θα μπορούσαν να είναι τα Ολλανδάκια ή τα Ιταλάκια αναλόγως, βασικά δεν τίθεται θέμα ποιά εθνότητα, αλλά ποιά κεφάλαια μπορούσαν και μπορούν) Επίσης στο ερώτημα για το Λουξεμβούργο να προσθέσω και την Ελβετία.. και να το συνδέσω με το απο πάνω που έγραψα.. και τι εξυπηρετεί η παγκοσμίως αναγνωρισμένη ουδετερότητα... ΘΕΛΩ και μεις να είμαστε ΟΥΔΕΤΕΡΟΙ!!! ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D

Ενισχυτές υπάρχουν πολλοί... αυτό που σου κάνει είναι το πολύ 30-50W και αν είναι δυνατόν να υπάρχει master volume σε περίπτωση που έχει 2 κανάλια.... απίστευτη χρηστικότητα στο σπίτι. Αυτό που θέλει προσοχή είναι ο ήχος. Υπάρχουν μοντέρνοι εξαιρετικότατοι ενισχυτές VHT, Blackstar κλπ.. υπάρχουν όμως και οι Fender, Marshall, Vox που όπως και να το κάνουμε στην μουσική blues - rock - hard rock είναι οι ήχοι που λατρέψαμε όλοι... δελεαστικά τα νέα μοντέρνα μοντέλα, καλοί ήχοι, αλλά όπως και να το κάνουμε άλλο Fender & Marshall... ανεπιφύλακτα, Blues Junior, Marshall DSL combo ή ακόμα και Peavy classic 30 (εξαιρετικότατος ενισχυτής). ;)

Επίσης να δηλώσω απερίφραστα σε σχέση με τις πρώτες σελίδες του θρέντ, ότι μετά από την απόκτηση ή δοκιμή μέσα σε 20 χρόνια τουλάχιστον μερικών εκατοντάδων στρατοκάστερ μέιντ μπάι Φέντερ, ΜΠΟΡΩ να δώ σε σφραγισμένη με κουτί στρατ την υπογραφή του τεχνικού στο καρτελάκι ελέγχου... το ξέρω είναι καταπληκτικό πιστέψτε με όσες ήταν του Πάμπλο Βελάσκεθ ήταν εξαιρετικές... τις αγόρασα συσκευασμένες χωρίς δοκιμή φυσικά.... ;D ;D ;D ;D ;D

Καλημέρες και καλή χρονιά σ όλους. Αν και δεν ανακατεύομαι πολιτικά γιατί "ανακατεύομαι", ωστόσο έχω δική μου άποψη, που έχω καταλήξει συμφωνεί το 100% όσων τυγχάνει να συζητώ που δεν ανήκουν σε κανένα κόμμα, απλά βλέπουν την ρύθμιση του μέλλοντος τους μέσα από τις πολιτικές εξελίξεις ώς υποστηρικτές του "Δημοκρατικού"?? πολιτεύματος μας. Διάβασα λίγο σκόρπια το θέμα, πολλές ενδιαφέρουσες απόψεις. όσο γι αυτό που λές Νίκε μου, τι να της κλέψουν όταν έχει εμφύλιο και δεν παράγει τίποτα είναι άτοπο. Μα φυσικά της κλέβουν τον πλούτο της.... Νιγηρία εμφύλιος, και εταιρείες εκμεταλλεύονται αδαμαντορυχεία έχεις δεί την ταινία με τον Λεονάρντο Ντικάπριο? ;D ;D και τόοοοσες άλλες Μοζαμβίκη, Λιβερία , Σιέρρα Λεόνε to name a few....που δεν έχουν κάνει ακόμα ταινίες.. (ταινίες λέω γιατί φυσικά αστειεύομαι)... ας μην κρίνουμε ότι η εκμετάλλευση γίνεται αποκλειστικά σε καιρό ειρήνης και ότι σύμφωνα με το μικρόκοσμο μας αντιλαμβανόμαστε τα γεγονότα στον κόσμο. Δηλαδή δεν έχεις καταλάβει ότι οι εταιρείες βοηθάν τον φύλαρχο που θα δώσει τα περισσότερα?? Εννοώ rosewood και άφρικαν μαχόγκανυ...

Βασικά ένα πράγμα έχει σημασία και τα δευτερεύοντα είναι προσωπικό γούστο. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι όντως όσο πιό καινούργια τόσο κατασκευαστικά αρτιότερη σε σημείο τελειότητας. Το δευτερεύον που είναι προσωπικό γούστο είναι ο ήχος ανά εποχή. Προσωπικά μου αρέσουν οι 50ς - 60ς - 70ς. Έχω μιά Ε4 του με το νέο σχέδιο (μετά το 1986) 3 κομμάτια αλντεράκι με maple ταστιέρα... εξαιρετικότατη!!! Η βασική μου στρατ εδώ και πολλά χρόνια. Όμως ο ήχος που προτιμώ είναι μιά 1969 vintage reissue και όλες μέχρι το 1978. Βασικά όλες τις εποχές δεν υπήρχε η ίδια ποιότητα εξαγώγιμου προιόντος... δυστυχώς η πλειοψηφία των στρατοκάστερ που κατασκευάστηκαν μεταξύ 1978-1982 είχε σοβαρά μειονεκτήματα όπως υπερβολικό βάρος (έχω μία S9xxxxxxx τσιμεντόλιθο, αλλά έχει ωραίο ήχο και την προτιμώ από μια στάνταρντ του 1992 π.χ), η κακή συναρμολόγηση ήταν επίσης και οι ατέλειες αυτή την περίοδο αιτία για την οποία οι περισσότεροι dealers έκαναν παράπονα στην Fender για τα προιόντα της. από το 1982 και στα 3 επόμενα έτη που ακόμα η CBS είχε την διεύθυνση τα πράγματα ομαλοποιήθηκαν με νέα μοντέλα και αξιόπιστη παραγωγική διαδικασία μέσα από τον τελικό έλεγχο του προιόντος. Με την αλλαγή στο managment το 1985 και την εγκατάσταση στην Corona, σχεδιάστηκε η στρατ όπως την ξέραμε μέχρι το 2008. την δεκαετία του 90 για την ακρίβεια μιά περίοδος που κράτησε από το 1992 έως το 2001 με εξαίρεση τα anniversary του 1994 μοντέλα, η ποιότητα λόγω ζήτησης είχε διακυμάνσεις. Ας μην ξεχνάμε ότι είναι η εποχή του metal, 2 πόντους πλαστικό χρώμα στο σκάφος, όπως είπε και ο S/F 5-6 κομμάτια λεύκα γιατί απλά σε high gain ενισχυτές αυτή την εποχή κανείς δεν ήθελε twang και resonance... για αυτό το θέμα είχε ήδη τα vintage reissues που πουλάγανε μιά χαρά. Χωρίς να σημαίνει ότι από το 1992 - 2001 δεν υπήρχαν αξιοπρεπέστατες στρατοκάστερ και έχω παίξει πάνω από 2 ντουζίνες αυτής της δεκαετίας και είχα αρκετές για μεγάλο χρονικό διάστημα, όμως χαρακτηρίζονται δυστυχώς από τα παραπάνω. Η Fender έκανε "στροφή" πάλι το 2001 και ομαλοποίησε την ποιότητα με μακροπρόθεσμο στόχο να ισορροπήσει την κατάσταση και την μετριότητα που χαρακτήριζε πάλι την σειρά όπως πρίν από 20 περίπου χρόνια (78-82). Έτσι μακροπρόθεσμα και στο τέλος λίγο παραπάνω της πενταετίας περίπου (2008) άρχισε να προσφέρει σταθερότατη ποιότητα και συγκεκριμένο ήχο. Ειλικρινά όσες έχω ακουμπήσει από το 2008 και μετά ΠΑΙΖΟΥΝ ακριβώς το ίδιο!!

Όταν στοχεύεις σε αυτό το επίπεδο ποιότητας σημαίνει ότι έχεις ξεπεράσει το επίπεδο "δεν με καλύπτει μια american strd." Καθαρά εμπειρικά στο γράφω.... σημαίνει δηλαδή ότι έχω αρκετό καιρό παίξει και "λιώσει" ό, τι κυκλοφορεί πάνω κάτω στο χιλιάρικο, και ΝΑΙ θέλω κάτι παραπάνω. Δεν σε απογοητεύω... κάθε άλλο... απλά όταν αγοράζεις μιά Relic 56 ή μιά reissue 1969 ή και modern strd custom shop Fender stratocaster, δεν λες θα είναι ή δεν θα είναι βολικό το μπράτσο.... το ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ! Προσαρμόζεσαι... μέχρι να σου κάνει και να γίνει "ένα" με σένα. Ειδικά αν είναι από τις πρώτες κιθάρες που αγοράζεις τότε βούρ... μακάρι να μπορούσαμε όλοι να το κάναμε αυτό. Έχω 2 cs Fender μία 69 και μία 1960. Διαφορετικά μπράτσα, specs και μπούρδες.... αυτά είναι για να λέμε και να γράφουμε. Μιά χαρά κάνουν στον MK iv και οι δύο.. και hard rock παίζουν και rock και παπαλάμπραινα ακόμα! Αποφάσισε ξεκάθαρα τι σου κάνει με την σκέψη ότι δεν αγοράζεις μια Squier να τις αλλάξεις μαγνήτες... παίρνεις cs Fender strat, και σε αυτά τα χρήματα έχεις την απαίτηση να κάνει πολλά πράγματα. Ετσι όπως το βλέπω εγώ η modern 2012 σε καλύπτει με το παραπάνω, όχι γιατί είναι φθηνότερη από την relic 56, αλλά γιατί η relic 56 είναι πιό "ιδιαίτερη" σε ηχόχρωμα και στύλ.

Ας σταματήσει επιτέλους αυτή η ανακρίβεια.... η fifties ή 50s έχει το ίδιο truss rod με το δικό σου. Ιστορικά γνωστό 2 πράγματα έκανε η Fender το 1971! ρύθμιση βέργας από το headstock και micro tilt adjustment. Από φωτογραφία κάποιος με λίγο μυωπία θα έβλεπε και Gibson στο headstock!! Αυτό που βλέπεις είναι walnut και δεν ρυθμίζει ΤΙΠΟΤΑ! Αν η κιθάρα σου είναι η classic player 60s έχει διαφορετικό radius από την classic 60s. H γέφυρα αν είναι η πρώτη έχει 2 βίδες και 6 saddles. Αν είναι η δεύτερη έχει 6 βίδες και 6 saddles. Δοκίμασε τα εξής άσε το μπράτσο ήσυχο και σε μιά ευθεία, και πείραξε την γέφυρα και τα saddles. Τα "σελλάκια" πρέπει να ακολουθούν το radius του μπράτσου. ΣΕ ΟΛΕΣ τις stratocaster υπάρχει ένα σημείο που είναι αρκετά χαμηλό και δεν έχεις fret buzz. Αλλά δεν έιναι το ίδιο σε όλες. Πειραματίσου λίγο όπως σου λέω και μιά χαρά.... Αν τελικά είναι χαλασμένη στην αγοράζω εγώ... :))

Ακριβώς Νίκ, είναι κάτι "άλλο" όχι απαραίτητα κακό όμως αλλά δεν είναι "αυτό"!! Και μένα μου άρεσε ο ήχος από την σιδερένια LP αλλά είναι άλλο πράμα.

Συμφωνώ βρε Χαρίλατρε απλά σε πειράζω.... καλημέρες!!!! Και επίσης συμφωνώ με το προηγούμενο του sf καλημέρες Νίκε!!

Ωραία!! Θα ήθελε κανείς μιά custom shop Gibson χάρτινη λοιπόν που είναι και ακριβότερη?? Είναι ακριβώς το ίδιο...

E! Βρε χαριρατρε!!! Όχι και έτσι...και οι καουμπόυδες με λάστιχο το ίδιο ακούγονται.... χαχαχαχαχα...ακου μικρόφωνο.... χαχχαχαχ συμφωνώ με τον audiocostas σε γενικές γραμμές.... πιστεύω πως η επιλογή της "βάσης" είναι σημαντική, πιστεύω πως όλοι το καταλαβαίνουμε αυτό. Οι παράμετροι του hardware μετά κάνουν την διαφοροποίηση, όση όμως και να κάνουν πάντα στο σκουπόξυλο και burstuckers να βάλεις καλύτερο σκουπόξυλο θά ναι... Καθαρά εμπειρικά μπορείς να αναγνωρίσεις τον χαρακτήρα ενός οργάνου και να "επιμερίσεις" κατά κάποιο τρόπο ξεχωρίζοντας την χροιά των μαγνητών το πόσο σ αρέσει η όχι η συνησφορά που έχει στον ήχο η γέφυρα, το σκάσιμο, το "διάβασμα" που κάνει το σώμα και το μπράτσο στο αντίστοιχο hardware. Σίγουρα τα υλικά πολλά πλαστικό σίδερο, χαρτί καπλάμας....μιλάμε για διάφορετικά αποτελέσματα όμως.. όχι απαραίτητα κακοί ήχοι... εμένα πάντως προσωπικά δεν μ αρέσουν. Αν σε άλλους αρέσουν κανένα πρόβλημα. Όμως ας λάβουμε υπόψη αυτό... αν δεν έπαιζαν κανέναν ρόλο ώς προς την επιλογή γιατί δεν παίζουμε όλοι με σιδερένιες και χάρτινες?? θα ήταν πολύ φθηνότερες για όλους... γιατί δεν φτιάχνουν μιά Historic reissue R8 από νοβοπάν?? Θέλει κανείς μιά Fender reissue του 1957 από κόντρα πλακέ? Και καλό ήχο να έβγαζε και άριστο και υπερθεικό... γιατί είμαι 100000000% σίγουρος ότι δεν θα έπαιζε "κοντά" έστω σε μιά μεξικάνικη reissue 50s? πόσο μάλλον σε μιά reissue 57 USA. Είπα ΔΕΝ είμαι ξκσυλοπροσκηνητής αλλά η ΒΑΣΗ παίζει σπουδαίο ρόλο, και για να μην μπερδευτούμε δεν εννοώ "εξωτικά" ξυλα ποτισμένα με γάλα αρκούδας του δάσους... η custom shop Μου του 69 το μπράτσο είναι σχεδόν κατάλευκο με απειροελάχιστα νερά σε σημείο οπτικού ξενερώματος... αλλά τα υπόλοιπα είναι ακατάλληλα για περιγραφή .... καλημέρες!!!!!

Αλλά όσο αφορά τα ξύλα, τελεία και τάβλα!! Στη δωδέκατη τάβλα δύο τελείες... για να μιλάμε και με όρους εγχόρδων!

Δεν υπάρχουν κουρδισμένα σίδερα.... όλα τα ίδια είναι... το καθαγιασμένο αμόνι της Fender είναι αυτό που δίνει τη διαφορά.... όλες οι άλλες είναι για τα σίδερα... στιρέλα να γίνουν...

Αυτό που λές δεν ισχύει... οι αμερικάνικες στάνταρ φέντερ πάντα "μαμά" ειδικά από το 2000 και μετά παίζουν 99,9% το ίδιο. Ειδικότερα από το 2008 και μετά τρόμαξα... όποια δοκίμαζα έπαιζε ακριβώς το ίδιο... μόνο το χρώμα άλλαζε.. ποιοτικό χάος υπήρξε στην φέντερ το 1978-1982 και 1995-2000.

Δεν έχουν άδικο. Η αμερικάνικη στρατοκάστερ είναι πιό στανταρισμένη διαδικασία. Τι ακριβώς εννοούν.. το custom shop της Fender δεν παράγει ένα μοντέλο... φυσικά οι alnico 5 μαγνήτες της νέας αμερικανικής στανταρ είναι πιό hot από τους πιό ασθενικούς για παράδειγμα της 69 ΝΟS που έχω. Και τα δύο είναι ποιοτικά όργανα. Απλά το ένα με vintage frets 6βιδη γέφυρα και grey bobbins Ybarra, μπορεί να μην ακουστεί τόσο "γεμάτη" σαν κιθάρα έχει όμως απίστευτη "φωνή" και χαρακτήρα. Η αμερικάνικη όμως στάνταρντ παραμένει στο ίδιο επίπεδο "sweet" και πιό "γεμάτη" από την NOS αλλά ταυτόχρονα το ηχόχρωμά της "φρενάρει" σε ένα σημείο... τώρα με τις λέξεις δεν μπορείς να εξηγήσεις...

Οι παράμετροι για τον ήχο της ηλεκτρικής κιθάρας είναι σίγουρα πολλοί. Ο καθένας έχει τα συμπερασματά του από τον τρόπο που παίζει, αντιλαμβάνεται και χρησιμοποιεί την κιθάρα. Με 3,5 τόννους εφέ όλες είναι ίδιες σαν τις γυναίκες με σβηστή λυχνία που λέει ένα ρητό είναι όλες όμοιες. Πα ρ όλα αυτά και από προσωπικό συμπέρασμα σίγουρα τα ξύλα ή κσύλα ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για το αποτέλεσμα του ήχου σε κάθε περίπτωση στην ηλεκτρική κιθάρα. Απλά οι παραλλαγές είναι άπειρες ανάλογα το hardware κλπ κλπ για το αποτέλεσμα. Προσωπική δε γνώμη είναι αυτό που είχα γράψει παλιότερα σε αντίστοιχο θέμα και δεν βλέπω να αλλάζει... βάλε σ όλες τις squier stratocster του κόσμου Αμερικάνικο hardware και πάλι σαν Αμερικάνικη stratocaster δεν θα ακούγεται. Θα ακούγεται όμως εξαιρετική squier. ΔΕΝ είμαι φανατικός ξυλοπροσκυνητής. Παίζουν όμως σοβαρό ρόλο ώς προς την επιλογή για το overall αποτέλεσμα.

Όλα καλά!! Μιά χαρά ακούγονται οι δυναμικές και οι αρμονικές του ενισχυτή. Είναι τελικά ο 1974χ απίστευτο εργαλείο... αν κολλήσεις με τους "σωστούς" Marshall την πατάς άσχημα...

Όσα κομμάτια και νά ταν, έπαιζαν για την εποχή τους καλύτερα από τις squier. Αφού τα ξέρεις, και ο καπλαμάς είχε από κάτω ξύλο (τίμιο ;D) όχι "χαρτόνι" αλλά και πάλι, λέω πιό πάνω ότι δεν με ενδιαφέρει ο ρόλος του τίμιου ξύλου αν και συμβάλει στην ισορροπία του χαρακτήρα σε μιά Fender. Επίσης δεν το συνέχισαν αυτό. Κάτι είδαν πέρα από το μάρκετινγκ και τα φούμαρα που σίγουρα λένε, υπάρχει και μια δόση πραγματικότητας πίσω από όλα αυτά. Έφαγαν το κράξιμο της αρκούδας και ξαναγύρισαν στα 3 κομμάτια alder. Εντάξει πέρα από όλα αυτά είναι και θέμα προσωπικής άποψης.. όσο και να πειράξω μιά squier ή μια Μεξικάνα την έκανα καλύτερη ..... squier ή Μεξικάνα..

Καλησπέρες, παρακολουθώ το θέμα (αν και δεν εχω διάβάσει όοολα τα ποστ ομολογώ) συμφωνώ όπως το έθεσε ο συντάκτης του θέματος εξ αρχής, για ανταλλαγή απόψεων και στην πορεία έγινε κλασσικά επιβολή απόψεων. Κατ αρχήν ας βάλουμε τα πράγματα σε μιά σειρά. Το αν είναι ή δεν είναι μιά κιθάρα κουπί - μουγκή - μπετό για την κατηγορία της πιστεύω ότι η κάθε εταιρία έχει δώσει το "στίγμα" του χαρακτήρα των οργάνων που κατασκευάζει, και σύμφωνα με τον μέσο όρο που είναι σχετικά αποδεκτός απο τους περισσότερους που έχουν ασχοληθεί με παραπάνω απο κάμποσες ίδιων εταιριών καταλαβαίνουν πολύ καλά τι εννοώ. Για τους υπόλοιπους που δεν είχαν ή έχουν έως τώρα αυτή τη δυνατότητα έχουν δρόμο και μέλλον μπροστά τους αν τους ενδιαφέρει το άθλημα. Το άθλημα λυπάμαι είναι ατομικό... όπως το επι κοντώ στους Ολυμπιακούς αγώνες. Αυτό σημαίνει ότι ο καθένας έχει ιδία άποψη και συνεχίζει να την διαμορφώνει (ή να μην!). Ωραίο θέμα για ανταλλαγή απόψεων και θα μείνω σε αυτές. Προσωπικά έχω την τελευταία δεκαετία αγοράσει περισσότερες από 40 κιθάρες. Έχω μείνει με 15, ενώ αρκετές ενναλάκτηκαν στο μεσοδιάστημα. Δοκιμάζοντας μια κιθάρα Fender ή Gibson όπου έχω και το 95% της προσοχής - κατοχής - εμπειρίας μου, διαπίστωσα κατά καιρούς διάφορα πράγματα. Τα έχω γράψει και στο παρελθόν τα περισσότερα. Ευκαιρία να ανακεφαλαιώσω κάποια. Λοιπόν όσο αφορά τις Fender strat περισσότερο και λιγότερο τις tele (ως εμπειρεία), καλύτερες ήταν και θα είναι από American strd και πάνω. Αξίζει κάποιος που βρίσκεται στην αρχή να αποκτήσει όπως και γω και οι περισσότεροι μιά τυπική squier για να καταλάβει τι εννοώ, αργότερα αποκτώντας μιά αμερικάνικη θα καταλάβει ότι ξύλα - μαγνήτες - φιλοσοφία = διαφορετικό εμπορικό target grp. Θα παρακαλούσα μην αναφερθεί το sign Squier του τάδε καλλιτέχνη, γιατί δεν είναι ο κανόνας και είναι σίγουρα άλλο squier από παραγωγής. Μια κιθάρα για να είναι καλή πρέπει να είναι καλή παντού και ίσως δεν διάβασα όλα τα πόστ αλλά από όσα διάβασα δεν πρόσεξα κάποιον να λέει παίζω hard rock έχω μιά Fender H/S/S αλλά ενώ φτιάχνω φοβερό ήχο σπίτι και μου αρέσει το σκάσιμο, ο χαρακτήρας της στο neck μαγνήτη, τα ρυθμικά στην θέση 4, στο live και στο studio με με το ίδιο rig ακούγεται πατάτα, δεν περνάει ρε παιδί μου στην μίξη, με θάβουν, κάνω ρυθμίσεις και εκει που "βγαίνω" συχνοτικά΄"έξω" ακούγομαι τραγικά. Μιά κιθάρα για να είναι καλή πρέπει να ακούγεται και παντού καλά. Προσωπικά έχω ακούσει εξαιρετικές κιθάρες από όλα τα φάσματα τιμών. Αυτός όμως δεν είναι ο κανόνας για μένα. Αν πέτυχα κάποτε μια- δύο εκπληκτικές Μεξικάνικες Fender είναι γιατί είχα παίξει και 30 από αυτές, αν πέτυχα μία - δύο αμερικάνικες Fender που δεν "πέρναγαν" στο live ή στην πρόβα ήταν 1-2 από τις 30 επίσης. (κυριολεκτικά να μην παρεξηγούμαι). Τώρα τα ίδια ισχύουν και για όσες les paul Gibson ή SG είχα - έχω, κλπ. Μια καλή κιθάρα έχει τον δικό της χαρακτήρα, το ηχοχρωμά της αν πρόκειται για Fender ή Gibson είναι δεδομένο, και πιστεύω ότι ναι μεν άλλο ηλεκτρικό όργανο άλλο ακουστικό, αλλά όλα έχουν σαν βάση ξύλα. Σαφέστατα στα ηλεκτρικά είναι δραματικά λιγότερη η συνεισφορά τους από τα ακουστικά, δεν μπαίνω στο κόπο και είναι λάθος να πούμε πόσο "μετράνε" Το γεγονός είναι ότι κάνουν αρκετές φορές σημαντική διαφορά από ηλεκτρικό σε ηλεκτρικό όργανο ίδιας σχεδίασης. Το γεγονός ότι την τελευταία δεκαετία έχουν εξισορροπίσει οι μεγαλοι κατασκευαστές τις "αποκλίσεις" είναι αλήθεια κατά την γνώμη μου ΠΑΝΤΑ. Βέβαια ακόμα υπάρχουν, φυσικά ατομικό είναι το άθλημα εγώ υποστηρίζω ότι ακούω σημαντικές διαφορές ανάμεσα ακόμα και σε ίδιου επιπέδου κιθάρες. Για παράδειγμα όταν επέλεξα μια traditional Gibson LP για πρόβες live προκειμένου να μην κουβαλάω μιά vintage 72 LP ή μιά 58 VOS, δοκίμασα 2 και για να είμαι εικρινείς λυπήθηκα που έδωσα 1800 και πήρα την μαυρούλα αντί της cherryburst που μου έκλεινε το μάτι. Ο λόγος προφανείς και προσωπικός, η cheryburst δεν έφτανε κάν την ακουστική αξία σε καθαρά - γκάζια της μάυρης. Ούτε κάν σε χαρακτήρα. πραγματικά λίγα live μετά και έγινε η αγαπημένη μεταξύ φίλων μουσικών από άλλες μπάντες που έτυχε να μοιραστούμε το stage. Τι έκανε όμως την cheryburst να ακούγεται και να είναι κατά πολύ κατώτερη? PLEK setup και οι δύο, εργοστασιακές ρυθμίσεις προ 3-4 μηνών και οι 2 (δεν ήταν 3 χρόνια στα αζήτητα) και όμως υπήρχαν διαφορές. Όταν λοιπόν ο καθένας σε ατομικό επίπεδο τις ακούσει σε αυτό το επίπεδο ποιότητας κατασκευής, είμαι σίγουρος ότι μόλις πιάσει μια Epiphone LP θα καταλάβει γιατί η Epi παίζει "έτσι" γιατί δεν θα παίξει ποτέ "αλλιώς" και γιατί πρέπει να κοστίζει όσο κοστίζει, και αν παίζει απλά πολύ καλά είναι τυχερός που την πέτυχε. Όσο για τα strds με τα PLEK κλπ κλπ περί εργοστασιακής τελειότητας είναι τρίχες. Τέλειο δεν υπάρχει. Υπάρχει όμως γενικότερα ομογενοποίηση της διαδικασίας παραγωγής. Αυτό θέλουν να διαφημίσουν όχι το perfecktly cutted nut, γιατί το δικό μου στην SG reissue 61 από το PLEK δεν ήταν!! Το διόρθωσε επιτόπου το κατάστημα που μου την πούλησε, αυτό όμως δεν μείωσε στο ελάχιστο την ακουστική της αξία, που είχα συμπεράνει εξ αρχής. Ολοκληρόνωντας με τα ξύλα μιάς και τα ανέφερα παραπάνω όταν ξέρεις τι κάνεις και με ποιά, τότε ελαχιστοποιείς τις πιθανότητες αποτυχίας. Δεν ξέρω πως τα διαλέγουν δεν με ενδιαφέρει. Ξέρω ότι δεν βάζουν κόντρα πλακέ στις American Fender. Φυσικά και δεν φυτρώνουν σε μαγικά χωράφια, πολύ πιθανόν η διαδικασία επεξεργασίας τους να δίνει και το στίγμα της γενικότερης συμπεριφοράς τους στα όργανα που κατασκευάζει. Είναι τελικά η διαφορα του εμένα και του κάθε εμένα στο να παραγγείλω 15 κιλά alder για να φτιάξω μόνος μου μια tele και 2 strat από το ίντερνετ και της Fender να στείλει 2-3 κιθάρες παραγωγής της στο ράφι ενός καταστήματος. Κλείνοντας για να μην το κουράσω παραπάνω προσωπικά πιστεύω έχω λίγους κανόνες όσο αφορά την συμπεριφορά και τον χαρακτήρα των ηλεκτρικών κιθάρων που χρησιμοποιώ, πρώτον δεν μπερδέυω την ευκαιρία της super Κινέζικης που παίζει τέλεια με τον γενικότερο κανόνα μου, και δεύτερον αν δεν παίζει παντού η κιθάρα σε ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ(δωμάτιο, jam με φίλους, πρόβες με bands, lives) ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΑΙΖΕΙΣ (είδος μουσκικής) τότε είναι κουπί. Αν κάνει στα περισσότερα συμπεριφέρεται Ok, είσαι τυχερός αν όχι ξεκίνα ψάχνε. Παραδειγμα φίλοι μου έκαναν την τιμή να ανέβω για ένα κομμάτι σε μιά tribute band 70s πρόσφατα, έπαιξαν ίσα με 8 Fender και 2-3 αλλες boutique, στον ίδιο ενισχυτή, λόγω κάποιου προβλήματος χρησιμοποιήθηκε ένας valvestate Marshall 80W, (πρίν πείτε μέτριοτατος ενισχυτής που συμφωνώ) ήταν και ο ενισχυτής που ακούστηκαν όλες, τις ρυθμίσεις δεν τις πείραξε κανείς... περιττό να σας πω ποιά κιθάρα αντικειμενικά από όσους βρισκόμασταν εκεί "πέρασε" καλύτερα... ναι έχω μια Custom Shop 69 Fender. ;D ;D ;D

Και στα SG strd τους ίδιους βάζει. Εκεί ακούγονται υπέροχοι. Και στις Les Paul custom ακούγονται υπέροχοι. Κλασικοί μαγνήτες της Gibson. Εγώ δεν θα τους άλλαζα π.χ. Βέβαια υπάρχουν πραγματικά πολλοί καλύτεροι humbuckers. Από την άλλη δεν είναι ούτε ψόφιοι ούτε του "πεταματού" καθαρά θέμα γούστου. Σε φθηνότερες Les Paul (studio) ακούγονται μετριότατοι (λόγω της κατώτερης ποιότητας κατασκευής της κιθάρας) σε ακριβότερα μοντέλα όπως μια custom είναι πολύ πιό "λαμπεροί" και δείχνουν καλύτερα το ηχοχρωμά τους.

Πράγματι διαφορές υπάρχουν και μάλιστα από αμελητέες μέχρι τραγικές ακόμα και σε ίδια μοντέλα... είναι γνωστό ότι ποτέ 2 ίδιας μάρκας και μοντέλου καμπίνας δεν ακούγονται το ίδιο. Μα ποτέ.. κάποια από τις 2 θα είναι λίγο πιό πρίμα λίγο πιό μπάσα ή και πιό μεσαία από την άλλη. Από VHT και Boogie μέχρι Marshall ινδονισιακή! Δεν είναι καθόλου φίλε περίεργη η ερώτηση. Απλά θέλει πολύ πολύ ψάξιμο κάθε φορά. Φυσικά όλα παίζουν ρόλο π.χ κατασκευή στιβαρότητα υλικά κλπ κλπ, αλλά ακόμα και 2 ίδιες π.χ έχουν μεταξύ τους από μικρές έως αρκετά μεγάλες αποκλίσεις