Προς το περιεχόμενο

Παντελης53

Μέλος
  • Αναρτήσεις

    9
  • Μέλος από

  • Τελευταία επίσκεψη

Ότι δημοσιεύτηκε από Παντελης53

  1. Πως έγιναν τα πράματα χα χα χα χα οράματα πως έγιναν τα πράματα αχ αχ αχ αχ φαντάσματα Λιώνουνε οι πάγοι ζαμάνφου οι τράγοι τραγοκομωδία τραγοτραγωδία πω πω πω πλυμμύρες σάστησαν οι μοίρες μπα η Αντιγόνη πίνει και σουρώνει Καίγονται τα δάση τι τα έχει πιάσει? αχ στα καλλιστεία μούρλια η κυρία καύσονες αράδα το χαβά σου Ελλάδα νίαου η ψιψίνα βόλτες στα Λονδίνα φούλ υπεραξίες που ναι οι αξίες? σε καρτέλ μεγάλα χάσαμε την μπάλα και ο Πούτιν με τον Τράμπ παίζουνε τρομπέτα ντράμς και οι δυό στα μέγαρά τους παίζουνε τα όργανά τους μάτσο τα σχολεία δάσκαλοι βιβλία ωχ η αλφαβήτα έφερε την ήττα βόμβα η ζωή μας κράζει ςος η γή μας αμάν η κυρά Πόπη παίζει μ'ένα τόπι πλαστικές σακούλες έφεραν οι Κούλες κι έγινε η πλάση σκουπιδοφαράσι αχ αχ αχ ρε ΗΠΑ μεγαλώνει η τρύπα τρύπα στ'οραμά σου τρύπα στα όνειρα σου χα χα χα ευρώπα τραλαλά και όπα δε στο ξαναλέω θα πονάς θα κλαίω και ο Πούτιν με τον Τράμπ παίζουνε τρομπέτα ντράμς και οι δυό στα μέγαρά τους παίζουνε τα όργανά τους πως έγιναν τα πράματα πολιτικής χαλάσματα πως έγιναν τα πράματα απελπισμένα άσματα
  2. Στον αστερισμό του Υδροχόου Εγώ κυρά μου θα την κάνω δεν έχει όνειρα εδώ σαν δον Κιχώτης θα βυζάνω τ'όνειρο όξω απο δω Στον ανεμόμυλο θα πάω σε όνειρο απατηλό το όνειρο θα τραγουδάω με της καρδιάς μου τον αυλό Με ζέφυλους πολλούς με μαϊστράλια θα αρμενίζω στο φούλ τα πανιά πέρα σ'ονειρεμένα ακρογιάλια θα με ζητά ονειρεμένη νια Με την χιονάτη θα χορεύω σε παραμύθι γαλανό με τους εφτά θα αλητεύω σ'αστερωμένο ουρανό Με τους αστερισμούς αντάμα με της αγάπης τα ταρώ τρελά θα μ'αγαπά μια ντάμα στου υδροχόου τον καιρό Με ζέφυλους πολλούς με μαϊστράλια θα αρμενίζω στο φούλ τα πανιά πέρα σ'ονειρεμένα ακρογιάλια θα με ζητά ονειρεμένη νια
  3. Είσαι αετοκοπελιά Κυρά αψηλή κυρά βουνίσια σ' αψήλωσαν τα κυπαρίσσια κέρδισαν σε οι κορυφές και ένας γέρακας ρεμπέτης και τις αγάπης σου επαίτης σε καρτερά στις παρυφές στα αετόμορφα τα όρη ήσουν εσύ αετοκόρη είσαι αετοκοπελιά οι χάρες σου τραγουδημένες από το φως σου φωτισμένες απ’ την δική σου αντηλιά κυρά αψηλή κυρά βουνίσια η εμορφιά σου αετίσια σε αετόμορφες μορφές τα μάτια σου αετομάτια ατένισαν τα μονοπάτια σ’ αετοπάτητες κορφές στα αετόμορφα τα όρη ήσουν εσύ αετοκόρη είσαι αετοκοπελιά οι χάρες σου τραγουδημένες από το φως σου φωτισμένες απ’ την δική σου αντηλιά
  4. Μία ωδή σε τραγουδά Ήταν τα άστρα θαμπερά μα συ αγνάντευες τα άλλα τα μακρινά τα λαμπερά τα μάτια γαλανά μεγάλα μία ωδή σε τραγουδά μια μελωδία του Ορφέα ένα φιλί σ' αναζητά τα χείλη κόκκινα ωραία τα μάτια σου φωτούσαν αντηλιές τα χείλη σου φιλούσαν κοπελιές σε σκοτεινές και μαύρες εποχές ιρίδισες τις γκρίζες κυριακές ήταν οι τοίχοι φοβεροί πώς έφυγες με μια μπαλάντα ήταν οι στίχοι πορφυροί ήταν οι μουσικές σαράντα κάπου σε ζει μια γιασεμιά κάπου ανθεί ένα γεράνι δεν σ' έσβησε η λησμονιά ούτε χαμοι σ' έχουν πεθάνει τα μάτια σου φωτάνε αντηλιές τα χείλη σου φιλάνε κοπελιές σε σκοτεινές και μαύρες εποχές ιρίδισες τις γκρίζες κυριακές
  5. Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ Ο ΜΥΘΟΣ ΑΝΘΡΩΠΕ ΣΤΟΛΙΣΕΣ ΤΟ ΚΟΣΜΟ ΣΟΥ ΜΕ ΜΥΘΟΥΣ ΚΑΙ ΑΦΟΥΓΚΡΑΣΤΙΚΕΣ ΜΙΑΣ ΧΕΙΜΑΙΡΑΣ ΤΟΥΣ ΗΧΟΥΣ ΤΗΝ ΑΒΥΣΣΟ ΛΑΜΠΥΡΙΖΕΣ ΜΠΑΝΙΖΕΣ ΜΟΥΣΕΣ ΣΤΑ ΜΠΛΕ ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ ΘΑΛΛΑΣΑΣ ΤΣΑΛΑΒΟΥΤΟΥΣΕΣ ΠΕΛΕΚΑΓΕΣ ΣΤΗΝ ΑΜΟΡΦΗ ΠΕΤΡΑ ΤΟ ΘΕΟ ΣΟΥ ΚΙ ΑΝΙΧΝΕΥΕΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΣΤΡΗ ΝΥΧΤΑ Τ'ΟΝΕΙΡΟ ΣΟΥ ΡΕ ΣΥ ΤΙ ΓΥΡΕΥΕΣ ΣΤΟ ΚΥΜΑ ΣΤΟ ΑΓΕΡΙ ΘΥΜΑΜΑΙ ΑΝΟΙΓΕΣ ΠΑΝΙΑ ΓΙΑ ΑΛΛΑ ΜΕΡΗ ΜΕ Τ'ΟΝΕΙΡΟ ΤΗΝ ΜΟΙΡΑ ΣΟΥ ΑΠΟΠΛΑΝΟΥΣΕΣ ΟΥΡΑΝΙΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΓΕΝΝΟΒΟΛΟΥΣΕΣ Τ'ΟΝΕΙΡΟ ΣΤΗ ΜΟΙΡΑ ΣΟΥ ΚΟΛΙΕ ΦΟΡΟΥΣΕΣ ΣΑΝ ΤΟΝ ΝΤΑΗ ΠΟΥ ΜΕΘΥΣΕ ΜΑΓΚΙΑ ΠΟΥΛΟΥΣΕΣ ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΡΕ ΜΑΓΚΑ ΜΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ ΜΑΓΚΑΣ ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΠΑΤΗ ΣΤΟ ΜΥΘΟ ΛΑΞΕΥΤΟΣ ΚΑΙ ΛΑΞΕΥΤΗΣ ΣΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΣΟΥ ΑΛΧΕΙΜΙΣΤΗΣ ΕΞΟΔΕΥΕΣ Σ'ΟΜΟΡΦΑ ΛΟΓΙΑ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΑΦΗΝΕΣ ΜΕΣ ΣΤΟΥΣ ΚΑΘΡΕΠΤΕΣ ΤΗΝ ΜΟΡΦΗ ΣΟΥ ΑΥΛΟΣ ΕΤΡΕΧΕΣ ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΝΑ ΠΙΑΣΕΙΣ ΘΥΜΑΜΑΙ ΕΤΑΖΑΝ ΠΟΛΛΑ ΟΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ ΠΑΡΑΤΑΓΕΣ ΜΕΣ ΣΤΑ ΣΑΛΟΝΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΚΑΓΕΣ ΜΕΣ ΣΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΟΥΣ ΔΡΑΚΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΑΓΓΙΣΕΣ ΒΡΕ ΠΟΛΕΜΟΥΣΕΣ ΜΕ ΕΛΠΙΔΕΣ ΚΑΙ ΜΕ ΟΝΕΙΡΑ ΒΡΕ ΤΟΥΣ ΝΙΚΟΥΣΕΣ ΜΕ Τ'ΟΝΕΙΡΟ ΤΗΝ ΜΟΙΡΑ ΣΟΥ ΑΠΟΠΛΑΝΟΥΣΕΣ ΟΥΡΑΝΙΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΓΕΝΝΟΒΟΛΟΥΣΕΣ Τ'ΟΝΕΙΡΟ ΣΤΗ ΜΟΙΡΑ ΣΟΥ ΚΟΛΙΕ ΦΟΡΟΥΣΕΣ ΣΑΝ ΤΟΝ ΝΤΑΗ ΠΟΥ ΜΕΘΥΣΕ ΜΑΓΚΙΑ ΠΟΥΛΟΥΣΕΣ ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΡΕ ΜΑΓΚΑ ΜΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ ΜΑΓΚΑΣ ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΠΑΤΗ ΣΤΟ ΜΥΘΟ ΛΑΞΕΥΤΟΣ ΚΑΙ ΛΑΞΕΥΤΗΣ ΣΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΣΟΥ ΑΛΧΕΙΜΙΣΤΗΣ
  6. "Ο μύθος μας" Ο μύθος σου με πελαγίζει κομψό Αιγαίο με χαρίζει, την Αμοργό με τις σειρήνες μία Ελένη στις Μυκήνες. Εννιά ωδές, εννιά οι Μούσες τον μύθο μου μελοποιούσες, οι μουσικές μας αντηχούνε και τον Απόλλωνα υμνούνε Ο μύθος μας με φως, μας ραίνει πανσέληνος που μας τρελαίνει, μέθυσος μέθη, μας μεθάει σε κομματιάζει, με διαλάει. Μας φυγάδεψε στον μύθο των θεών τον ιερό, και μας λάξευσε στο λίθο της ζωής τον πορφυρό. Ο μύθος μας, μύθος θα μένει άναρχος φλόγα φλογισμένη. Έρως Θεός μάς αληθεύει κάπου με ζει, κάπου θα σ' εύρει, μας εταξίδευε ωραία κάποια Αργώ κάποια ιδέα. Η μορφή μου ερωμένη στους Δελφούς εξαγνισμένη, η μορφή σου ηρωίδα στ' Αχιλλέα την ασπίδα. Γύρευαν σε εφτά πλειάδες μ' αναζητούν μικρές Κυκλάδες ο λόγος του Όμηρου μας ξέρει ψηλά σ' Ολύμπιο λημέρι. Μας φυγάδεψε στον μύθο των θεών τον ιερό, και μας λάξευσε στο λίθο της ζωής τον πορφυρό. Ο μύθος μας, μύθος θα μένει άναρχος φλόγα φλογισμένη.
  7. Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ Έτσι το κάνω το τραγουδάκι, με λίγο σάλτσα και πιπεράκι, βαζω και λίγο απο αυτό, για να μου γίνει πιο γευστικό. Έτσι το κάνω θεία-Λιλίκα, δίχως μαέστρο και δίχως ΙΚΑ, δεν τα γουστάρω όλα αυτά, το κάνω θεία στα κλεφτά. Ένα συν ένα, βρε ίσον ένα, το 'χουμε χάσει το άλλο ένα, δύο συν δύο,βρε ίσον δύο, τα'χουμε χάσει τα άλλα δύο, πάει το ένα,πάει το δύο, και η πιπίνα πάει ωδείο. Κάνε παιχνίδι κυρά μ' Πιπίνα, με τουμπερλέκια και μαντολίνα, και με τα τούτα σου,πω-πω, να μας αλλάξεις το σκοπό. Κάνε και λίγα κουνηματάκια, να τα σαλτάρεις τα φιλαράκια, πολλά τα αχ,πολλά τα βαχ, πολλα τα κράχ,Ελλάδα αχ! Ένα συν ένα, βρε ίσον ένα, το 'χουμε χάσει το άλλο ένα, δύο συν δύο,βρε ίσον δύο, τα'χουμε χάσει τα άλλα δύο, πάει το ένα,πάει το δύο, και η πιπίνα πάει ωδείο. ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΣΕ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΩ Εσύ της τραγωδίας μάνα, κ'εγώ παιδί σου μεσ'το δράμα, μ'έπαιξες σε μια παρτίδα, και με έχασες πατρίδα, μ'έριξες στο ξένο χώμα, μα δεν ξόφλησα ακόμα. Στις ραψωδίες σου γυρνάω, στα έπη σου σάναζητάω, μα σε βρίσκω,αχ Ελλάδα, μεσ' το φως,σβησμένη δάδα. Αχ ρε μάνα,αχ ρε μάνα, λεβάντα μου και ματζουράνα, αφέντρα πολυπαινεμένη, κυρά χιλιοτραγουδισμένη, θα σε βρω στην αρμονία, στις ωδές,στη μελωδία. Στις ραψωδίες σου γυρνάω, στα έπη σου σάναζητάω, μα σε βρίσκω,αχ Ελλάδα, στο χαμό και στον καιάδα. Ήσουν χορός σε μούσας άσμα, τώρα λυγμός,βουβό το κλάμα, η αρχαία δόξα σου χαμένη, μάνα,γιατι είσαι δακρυσμένη, το δάκρυ σου θα παιανίσω, Ελλάδα θα σε τραγουδήσω.
  8. ΙΔΟΥ ΕΓΩ Ιδού εγώ ο ηλιοπότης, ο μελωδός μιας ωραιότης, στον έρωτα αρμενιστής, ανέραστος και εραστής. Ο ερωμένος της ροδιάς, ο λάτρης της γαριφαλιάς, μιας παπαρούνας θαυμαστής, κατακτημένος κατακτητής. Ιδού εγώ ο γητευτής, ο σμιλεμένος σμιλευτής, ο σμιλευτής που έχει σμίλη, το τριαντάφυλλο τ' Απρίλη. Ιδού εγώ ο Δον Κιχώτης, ο νοσταλγός μιας αθωότης, της χίμαιρας ο θηρευτής, αταξίδευτος ταξιδευτής. Ταξιδευτής ονειροπόλος, στο όνειρο χαμένος όλος, μιας μελωδίας βιολιστής, ανερμήνευτος ερμηνευτής. Ιδού εγώ ο γητευτής, ο σμιλεμένος σμιλευτής, ο σμιλευτής που έχει σμίλη, το τριαντάφυλλο τ' Απρίλη. Η ΑΛΙΚΗ Ήτανε ένα μαϊστράλι, στο κόρφο μιας ακρογιαλιάς, θαρρώ στεφάνωναν τα κάλλη, με τα κλαδάκια της ελιάς. Ήτανε μια φωτιά μια δύση, φλεγόντανε μια κοπελιά, θεέ μου πως να σ'αντικρίσει, ήταν πολύ η αντηλιά. Η Αλίκη πορφυρένια, κόρη τριανταφυλλένια, τριάντα σ'αγαπώ τ'Απρίλη, τριάντα τα φιλιά στα χείλη. Είχε σκιρτήσει και ανθίσει, είχε μεθύσει μια ροδιά, Χριστέ μου είχε πλημμυρίσει, το αίμα σου μεσ'τη καρδιά. Είχε το άσπρο το ξωκλήσι, το γαλανό η Παναγιά, είχε το μοβ το κυπαρίσσι, το κόκκινο η κοπελιά. Η Αλίκη πορφυρένια, κόρη τριανταφυλλένια, τριάντα σ'αγαπώ τ'Απρίλη, τριάντα τα φιλιά στα χείλη. Σ' ΕΙΠΑ ΧΙΛΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙΑ Με την αντηλιά του Ρίτσου, και το θάμβος του Ελύτη, έλαμψες φτωχιά ζωή μου, σαν κυρά τ' Αποσπερίτη. Με τους μελωδούς τ' Απρίλη, και με τις ωδές του Μάη, σε τραγούδησαν τα χείλη, σαν το νιο που αγαπάει. Σ' είπα χίλια τραγουδάκια, που ματώσαν τα χειλάκια, θα σε πω ακόμα χίλια, με τα ματωμένα χείλια. Στις ακρογιαλιές του Ομήρου, την Ελένη συναντούσα, και στις θάλασσες του ονείρου, το ταξίδι αρχινούσα. Με το λύχνο η καρδιά μου, έφεξε τις άλλες στράτες, να γυρίσουνε κυρά μου, οι νεράιδες οι φευγάτες. Σ' είπα χίλια τραγουδάκια, που ματώσαν τα χειλάκια, θα σε πω ακόμα χίλια, με τα ματωμένα χείλια. Η ΝΥΦΗ Μ' ένα λαγούτο και δυο βιολιά, χορεύει μια νύφη αμυγδαλιά, φορά το νυφικό της τ' άσπρο, και στεφανώνεται μ' έν' άστρο. Άσπρο στεφάνι στα μαλλιά, άσπρα λουλούδια αγκαλιά, και με το φιλί στα χείλη, ξεμυαλίζει τον Απρίλη. Θεέ μου πώς να την φιλήσω, πώς να τηνέ τραγουδίσω, αχ τέτοια χείλη πως ν' αγγίξω, με τέτοια χάρη πώς να σμίξω. Μ' ένα λαγούτο και δυο βιολιά, χορεύει μια νύφη αμυγδαλιά, χορεύει Θεέ μου και ανθίζει, και όλο το ντουνιά στολίζει. Μεθάει η αμυγδαλιά, με μπρούσκο απο τα φιλιά, μεθάει και το παλικάρι, με μπρούσκο απο το φεγγάρι. Θεέ μου πώς να την φιλήσω, πώς να τηνέ τραγουδίσω, αχ τέτοια χείλη πως ν' αγγίξω, με τέτοια χάρη πώς να σμίξω. ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΙΡΙΔΑΣ Γύρω σου πλαστικά πολλά, μα 'σύ κρυφοκοιτούσες τ' άλλα, τα λιγοστά τα λαμπερά, τα μάτια πράσινα μεγάλα, Στη σιωπή, στη μοναξιά, πρόσωπα όμορφα μοιραία, μα 'συ μιλούσες φωναχτά, τα χείλη κόκκινα ωραία. Τα μάτια σου θωρούνε μια ωραιότητα, τα χείλη σου υμνούνε μία νεότητα, σε άχρωμες και άδειες εποχές, ζωγράφιζες γαλάζιες τις βροχές. Στη φτωχική τη γειτονιά, καντάδες σε γλυκοξυπνούσαν, τα όνειρα στην λεμονιά, σαν καναρίνια κελαηδούσαν. Φύγαν οι όμορφοι καιροί, το ψιθυρίζει μια μπαλάντα, το αληθεύει μια βροχή, το διαψεύδει μια λεβάντα. Τα μάτια σου θωρούνε μια ωραιότητα, τα χείλη σου υμνούνε μία νεότητα, σε άχρωμες και άδειες εποχές, ζωγράφιζες γαλάζιες τις βροχές. ΤΑ ΜΕΘΥΣΜΕΝΑ ΧΡΟΝΙΑ Πως λάλησε ο κούκος, κ' ήρθε η πασχαλιά, το είπε ο μπουλούκος, την πρωταπριλιά. Μας γέλασε ο Απρίλης, δεν ήρθαν τα πουλιά, και τό 'σκασε ο Μάης, με την γαριφαλλιά. Τρελάθηκαν οι εποχές, και μεθύσανε τα χρόνια, καλοκαίρια με κραυγές, και χειμώνες με αηδόνια. Και η Λιλίκα τα' χει χαμένα, μ' αυτά τα χρόνια τα μεθυσμένα, μπερδεύει τα ινδάλματα, με ιδανικά κι' οράματα. Σαλτάρισε ο Δεκέμβρης, λωλή κι χειμωνιά, και ήρθαν χελιδόνια, τη πρωτοχρονιά. Γαβγίζουν τα αηδόνια, λαλούνε τα σκυλιά, και έκανε λεμόνια, η πορτοκαλιά. Τρελάθηκαν οι εποχές, και μεθύσανε τα χρόνια, καλοκαίρια με κραυγές, και χειμώνες με αηδόνια. Και η Λιλίκα τα' χει χαμένα, μ' αυτά τα χρόνια τα μεθυσμένα, μπερδεύει τα ινδάλματα, με ιδανικά κι' οράματα.
  9. 1.Το ταξιδι Ωραιο ηταν το ταξιδι με της μητερας την ευχη, ποτε κρασι,και ποτε ξυδι μας ξεγελουσε η ζωη Σαλπαραμε με καταιγιδα με την οργη του κεραυνου καραβι ηταν η ελπιδα στα πελαγα του ταξιδιου (Ρεφραιν) Και μας ρωτουσε η γοργονα για τον χαμενο βασιλια Πως να χωρεσει τοσο αγωνα της θαλασσας η αγγαλια Σαλπαραμε για την Ιθακη Διχως να δουμε τον καιρο Μα πως βρεθηκαμε Γιωργακη, σε μακρινο ωκεανο? Στον υπνο βλεπαμε λιμανια στο ξυπνο κυμματα πολλα, μας κοροιδευανε τα αλανια που'χαμε ονειρα τρελα. (Ρεφραιν) Και μας ρωτουσε η γοργονα για τον χαμενο βασιλια Πως να χωρεσει τοσο αγωνα της θαλασσας η αγγαλια Ωραιο ηταν το ταξιδι με της μητερας την ευχη, ποτε κρασι,και ποτε ξυδι μας ξεγελουσε η ζωη 2. Πως να το πω τετοιο τραγουδι Ελα φιλε μου Μιχαλη, πιες ακομα'να κρασι και να θυμηθουμε παλι τη παλια μας προσευχη. Πιες και γεια τα περασμενα, για τα χρονια τα παλια, για τα χρονια τ'αγιασμενα στου θεου την αγκαλια. (Ρεφραιν) Πως να το πω τετοιο τραγουδι, που να βρω Θεε μου τετοια φωνη με τετοιο φως τετοιο λουλουδι, Που να βρω Θεε μου τετοια ψυχη. Τα γερανια ανθισμενα, Φλερταραν τις κερασιες. Τ'αγγελουδια ερωτευμενα, αφηναν τις εκκλησιες. Τα σοκακια ασπρισμενα με το ασπρο της καρδιας ονειρα μπουμπουκιασμενα τα παιδια της γειτονιας. (Ρεφραιν) Πως να το πω τετοιο τραγουδι, που να βρω Θεε μου τετοια φωνη με τετοιο φως τετοιο λουλουδι, Που να βρω Θεε μου τετοια ψυχη. 3. Η Ελενη Ωραια ητανε τα πλοια οταν σε πηγανε στην Τροια, ανεμιζε ενα μαντιλι, ευχες ψιθυριζαν τα χειλη. Και δύο ναυτικα φεγγαρια σε χασανε καλε στα ζαρια! Το κυμα στ'ανοιχτα σε παει, κι ο γλαρος σε αναζηταει. (Ρεφραιν) Μα συ γυρνας στα παραμυθια, εκανες μυθο την αληθεια. Σε βλεπω μεσ' στις οπτασιες στις ανθισμενες ορτανσιες. Ηταν τα ονειρα κλαμμενα, και τ'αγγελουδια λυπημενα, κι η μυρτια με την αλοη, αρχισανε το μοιρολόι. Πηρε η πουλια τ'οραμα σου, και τα ζουμπουλια τ'αρωμα σου. Και γω και στο πονο και στο δακρυ, σ'αναζητω στης γης τα μάκροι. (Ρεφραιν) Μα συ γυρνας στα παραμυθια, εκανες μυθο την αληθεια. Σε βλεπω μεσ' στις οπτασιες στις ανθισμενες ορτανσιες. 4. Το πρωτο τραγουδι μου ερωτικο Το πρωτο τραγουδι μου ερωτικο, με της αγαπης την μελωδια. Τραγουδαγα το σ'αγαπω, κι ανθιζε θυμαμαι σαν γαζία. Στο στιχο την φλερτάραν τα πουλια, και ελαμπε μεσ΄ στο ρεφραιν σαν πούλια. Στενάζαν και πλαντούσαν τα βιολιά, και φύτρωναν μεσ' στα κουπλε ζουμπούλια. (Ρεφραιν) Και'γω ο Γιαννης ο μικρος, εγινα μελωδος σπουδαιος. Ο μυθος μου πραγματικος, κι ο κοσμος γυρω μου ωραιος! Το πρωτο τραγουδι μου ερωτικο, ηταν σαν οραμα ωραια. Θα το φωναξω και θα το πω, δεν ηταν η κουλα η μοιραια. Τραγουδαγε τις νυχτες την ευχη, τραγουδαγα το ονειρο τις μερες. Τα λογια μας στον ερωτα ωδη, τραγουδι των αγγελων με φλογέρες. (Ρεφραιν) Και'γω ο Γιαννης ο μικρος, εγινα μελωδος σπουδαιος. Ο μυθος μου πραγματικος, κι ο κοσμος γυρω μου ωραιος! 5. Χρονια πασκιζεις να με δεις Περα στα ερημα ακρογιαλια, στους καβους σαρωνουν οι τυφωνες. Μα'γω με της καρδιας τα κυαλια, κοιτω πανεμορφες γοργονες. Φτιαχνω σιδερενια μπρικια, και στο κυμα ταξιδευω. Στον βυθο πολλα τα φυκια, μα γοργονες 'γω γυρευω. (Ρεφραιν) Χρονια πασκιζεις να με δεις, με τα ματακια του μυαλου, δεν θα μπορεσεις να με βρεις, ειμαι αγαπη μου αλλου! Εγω ταξιδι εχω παει, σ'ονειρεμενες πολιτειες. Στους δρομους κατι μου μεθαει, στους δρομους με τις ακακιες. Μεσα σε μεγαλα δαση, πεταλουδες κυνηγαω, και στου φεγγαριου την χαση, τ'ονειρο μου σεργιαναω. (Ρεφραιν) Χρονια πασκιζεις να με δεις, με τα ματακια του μυαλου, δεν θα μπορεσεις να με βρεις, ειμαι αγαπη μου αλλου! 6. Του καημου μου κοριτσακι Του καημου μου κοριτσακι, ελα με το αερακι. Να μ'ανοιξεις τα φτερα, να σε παω μακρυα. Να σε παω με τ'αγερι, 'κει που φεγγει το αστερι, και με την αστροφεγγεια, να σε φερω τα πρικιά. (Ρεφραιν) Ελα σε παρακαλω, να'σαι κυμα στο γυαλο, και στον ασπρο τον αφρο σου, να ασπρισω τ'ονειρο σου. Του καημου μου περιστερι, φερε μου το καλοκαιρι ελα παρε τον καημο, να τον ριξεις στο γκρεμο. Ελα παρε και το δακρυ, να το πας στης γης την ακρη, και με την ανατολη, θα σε φερω το φιλι. (Ρεφραιν) Ελα σε παρακαλω, να'σαι κυμα στο γυαλο, και στον ασπρο τον αφρο σου, να ασπρισω τ'ονειρο σου. 7. Με το αστρο της αυγης Με το αστρο της αυγης, κινησα για το ταξιδι, ειμουν αγουρο παιδι, κι'ταν η ζωη παιχνιδι. Επαιζα με τον Θεο, τα πουλια και τα λουλουδια, και ψηλα στον ουρανο, παιζαν και τα αγγελουδια. (Ρεφραιν) Σεργιανουσα τα ονειρα μου μεσα σ'ανθισμενους κηπους, και χτυπουσε η καρδια μου, με των λουλουδιων τους κτυπους. Οταν ειμουνα παιδι, ζουσα μεσ' στο παραμυθι, ητανε κι αλλα παιδια, το κουκι και το ρεβυθι. Με μπογιες και με πηλο, φτιαχναμε αλλιως τον κοσμο, τον στολιζαμε θαρώ, μ'ενα κλωναρακι διοσμο. (Ρεφραιν) Σεργιανουσα τα ονειρα μου μεσα σ'ανθισμενους κηπους, και χτυπουσε η καρδια μου, με των λουλουδιων τους κτυπους.
×
×
  • Δημοσιεύστε κάτι...

Τα cookies

Τοποθετήθηκαν cookies στην συσκευή σας για να είναι πιο εύκολη η περιήγηση στην σελίδα. Μπορείτε να τα ρυθμίσετε, διαφορετικά θεωρούμε πως είναι OK να συνεχίσετε. Πολιτική απορρήτου