Αυτό που θέλω να τονίσω εγώ είναι ότι αν προσέξετε τα solo του σε κάθε τραγούδι δεν παρουσιάζουν μεγάλη ομοιότητα μεταξύ τους.
Ενω σε άλλα συγκροτήματα το σόλο του κιθαρίστα αποτελεί συνήθως σημα κατατεθέν της μπάντας (μετα τη φωνή εντάξει..), στους savatage αν δεν έχεις ακούσει και πολλά τραγούδια ίσως να μην τους καταλάβεις..
Καταλαβάινετε δηλαδή την ανωτερότητα του σαν κιθαρίστα.
Ενας φίλος μου είχε διαβάσει κάπου, ότι άνθρωποι που έχουν συνεργαστεί μαζί του έλεγαν πως είχε τέτοια σχέση με τις νότες, που και λάθος να έκανε σε κάποιο σολο μπορούσε να το κάνει να φανεί σαν χρωματισμός ή έστω να το καλύψει χώρις να καταλάβει κανείς τίποτα!
Απο αυτή την άποψη πιστεύω ότι ίσως και να πρέπει να "χαιρόμαστε" εμείς οι οπαδοί των savatage, γιατί ο Criss έμεινε στην ιστορία σαν ένας θρύλος, ενώ σήμερα αν ζούσε ίσως και να είχε απομυθοποιηθεί..