Waterfall-K

Να αναστήσουμε λίγο το θέμα με 5 pics που τράβηξα πριν μια ώρα.

Πως δεν το πιάσαμε? Εγώ ανατρίχιασα και μόνο με τη σκέψη...

Δεν ήταν overpriced, σαν κάποια σημερινά αναλογικά (και κάποια ψηφιακά πλέον) synths, η τιμή του ήταν απόλυτα νορμάλ για τα specs που πρόσφερε την εποχή εκείνη. Απλά η τεχνολογία της εποχής ήταν ακόμα πανάκριβη για τους περισσότερους. Τα $5,300 που ζητούσαν για το Chroma to 1983 ήταν μια περιουσία, εδώ ακόμα και το "φτηνό" DX7 των $2,000 δεν ήταν τελικά και τόσο φτηνό (σε $6,271 μεταφράζονται τα $2Κ σε σημερινές τιμές), απλά ήταν κατά πολύ φτηνότερο από την πλειονότητα των synths της εποχής. Τώρα περί ήχου τι να πούμε? Περί ορέξεως... Δεν θυμάμαι καν πως ακούγεται το Chroma, αν και είχα δει κάποια βίντεο παλιότερα. Αν το κυκλοφορούσαν πιο νωρίς απ'την ARP όπως ήταν το πλάνο, γύρω στο 1979 δηλαδή, λογικά θα πούλαγε καλύτερα. Αλλά έπεσε βλέπεις στην εποχή που το DX7 άρχιζε να θερίζει, οπότε δεν υπήρχε καμία πιθανότητα επιβίωσης με αυτά τα specs και κυρίως αυτή την τιμή. Κάποιοι ακόμα δεν έχουν καταλάβει πόσο μπροστά τεχνολογικά ήταν ένα DX1/7 την εποχή εκείνη σε σύγκριση με οτιδήποτε κυκλοφορούσε, το 1983 ήταν σαν να έσκασε σε μια πόλη μια Mercedes A-Class την ώρα που οι περισσότεροι κυκλοφορούσαν με αντίκες, μια Mercedes που κόστιζε το 1/3 απ'ότι κόστιζαν οι περισσότερες αντίκες. Πως να ανταγωνιστούν μετά και με τι μέσα?

Κι επειδή μιλάμε για σοβαρούς ανθρώπους/μουσικούς, ας τους ακούσουμε κιόλας (και που ξέρεις, όλο και κάποιο αυτί μπορεί να ανοίξει). Πάμε να ακούσουμε λοιπόν τον τεράστιο σε μια live εκτελεσάρα του "Wages Of Weirdness". Samy δώσε προσοχή, για σένα τα βάζω, εγώ το ξέρεις ότι μόνο punk ακούω.

Ξέρεις τον Steve Morse ρε θερίο? Ζηλεύω...

Μόνο αυτό δεν έχουμε δει (στη γειτονιά σου)

Φυσικά. Τους Pet Shop Boys δεν ειχα δει ποτέ live, και μου ήρθε κάπως ξαφνικά... Όχι βέβαια. Δεν έκρινα τη μουσική τους, την Eurovisionική αμφίεση τους σχολίασα (και το συνεχόμενο playback τους θα σχολίαζα που είδα σε διάφορα άλλα βίντεο, και τον "τραγουδιστή" που "βιάζεται" σε κάποια άλλα, και τις καρακίτς εμφανίσεις σε ακόμα περισσότερα, αλλά δεν βαριέσαι...) Κι αυτός για τα πανηγύρια ήταν -εμφανισιακά- τότε, αλλά το πράγμα σωνόταν από τους υπόλοιπους και τη μουσική γενικότερα.

Αναλόγως από ποια μεριά τη βλέπεις. Αν είσαι μέλoς πχ της LGBT κοινότητας και σ'αρέσει να βλέπεις έναν τραγουδιστή ντυμένο σαν την gay version του Ζόλταρ απ'την παιδική σειρά "Ομάδα G", no problem. (πω ρε τι σειρά θυμήθηκα ο γέροντας...)

Και μετά γελάμε με τη Eurovision... (έχω χάσει πολλά επεισόδια μού φαίνεται με τους Pet Shop Boys)

Πολύ ενδιαφέρον βίντεο. Και μόνο που βλέπεις όλα αυτά τα θρυλικά μηχανήματα μαζεμένα σε ένα δωμάτιο σε πιάνει κάτι...Είναι απίστευτο πάντως το πόσο ακριβά κόστιζε να φτιαχτεί μια τέτοια παραγωγή πίσω στα '80s, σήμερα με ένα workstation του χιλιάρικου φτιάχνεις κλάσεις ανώτερες παραγωγές. Σου πετάνε στο τέλος και ένα "All audio was recorded into 3 Zoom R8" και σε στέλνουν. Μιλάμε για recorder των €150-200 αν θυμάμαι καλά, το είχα πριν κάποια χρόνια και ήταν εξαιρετικό btw.

Βέβαια τι συζητάμε τώρα, βίντεοκλιπ και φαίνονται οι μάρκες των οργάνων φάτσα-κάρτα? Η Yamaha πλήρωσε τα πάντα.

Δεν ήταν ακόμα τόσο μεγάλο όνομα νομίζω, μετά κάνα χρόνο με το It's A Sin έγινε το μπαμ. Τέσπα, μπορεί να πλέρωνε όντως άλλος, κάποιος παραγωγός ίσως, οπότε...

Οκ, διορθώνω: «Που στον Μπέο βρήκαν τα λεφτά και νοίκιασαν όλα αυτά στην ηλικία τους (27 ο ένας και 32 ο άλλος)?»

DX1, DX7, Emulator II και δύο! Fairlight! Ένα τάνκερ κόστιζε λιγότερο από όλα αυτά που έχουν μαζέψει εκεί. Που στον Μπέο βρήκαν τα λεφτά για όλα αυτά στην ηλικία τους (27 ο ένας και 32 ο άλλος)?