Όχι, όχι δεν το άφησα να στεγνώσει πάνω το λεμονέλαιο.
Κανονικά, το αλείφεις επάνω και τρίβεις απαλά με πανάκι, σαν το Βιλαμπάχο ένα πράγμα :p
Μπα δεν είναι χνούδι... Νομίζω είναι τα υπολείμματα της ανικανότητας μου! :@
Ως και με λεπτή οδοντόβουρτσα την έτριψα. [χωρίς Colgate :D]
Η πλάκα είναι ότι είχα καθαρίσει με το ίδιο μια Ovation του 70 που είχε πάνω της 30 χρόνια μπίχλας και είχε γίνει σαν καινούργια, αν και ήταν έβενος η ταστιέρα.
Το περίεργο είναι ότι στην πρώτη καταστροφική απόπειρα όταν έπαιζες μετά μαύριζαν τα δάκτυλα. Τώρα η σκόνη ήταν (από τις αποθήκες που τις έχουν) ή το χειρότερο αυτά τα χρωστικά που βάζουν για να σκουραίνουν το χρώμα του ξύλου...
Οινόπνευμα; Όχι ρε παιδιά! Θέλετε να με ξεπαστρέψετε τελείως!
Αυτά τα μαλακτικά και conditioner του Δημήτρη του Dunlop τα χει δοκιμάσει κανείς;
ΥΓ. Στην εικόνα λείπει και η ψιλή Μι, όχι δεν την είδα Cavalera, αλλά την έσπασα στη διαδικασία :@
Στην Ερώτηση του Maow -> Και εγώ στην αρχή μια μια τις άλλαζα τις χορδές, αλλά άμα έχεις συνηθίσει τη διαδικασία και την κάνεις γρήγορα στην κιθάρα σου βγάλτες όλες μαζί και πέρασε τις καινούργιες, δεν παθαίνει τίποτα... Εκτός από να πασαλείβεται η ταστιέρα σου... ΤΗΝ ΤΡΕΛΑ ΜΟΥ! ... παραφέρθηκα :@