sotiris

Το παρών thread δεν έχει κάποιο λόγο ύπαρξης. Απλά θέλω να μοιραστώ πιο πολύ τις . . . σκέψεις μου! Παίζω πιάνο αρκετά χρόνια, όχι ιδιαίτερα καλά, αλλά μου αρέσει να παίζω! Ψάχνω λόγω μετακόμισης να αγοράσω κάτι σε πιάνο ή ηλεκτρονικό πιάνο, το οποίο δεν το έχω προσδιορίσει ακόμη. Με ενδιαφέρει πολύ η αίσθηση των πλήκτρων να είναι όπως την έχω συνηθίσει στο πιάνο που ήδη έχω (Yamaha U1). Τι μου αρέσει από κλαβιέ: Yamaha Modus S01 Yamaha Clavinova clp 306 (από τα πολύ λίγα clavinova που μοιάζουν με -καλό- πιάνο). Yamaha S90 ES (δεν έχει την τέλεια αίσθηση, αλλά έχει δυνατότητες και ήχους). Από πιάνα, δυστυχώς μόνο τα διάφορα Yamaha (U1, U3, YUS1, U1 disklavier και πιο πολύ τα έχοντα ουρά), με πολύ κοντά σε αυτό που ψάχνω να είναι το όρθιο 124άρι της Grotrian Steinweg (που ομολογουμένως δεν την γνώριζα σαν εταιρία), αλλά με ένα προβληματάκι στο κόστος (16.000 περίπου). Τελικά είμαι μεταξύ ανακατασκευασμένου U1 (κόστος 2.300 - 2.500) και CLP-S306PE ή -δεν το έχω δοκιμάσει- CLP-370PE. Γενικά έχω παίξει σε διάφορα πιάνα στην . . . καριέρα μου, και έχω καταλήξει ότι θέλω ένα steinway :P Τελικά έπρεπε να έχω παίξει Jocker!

Δες αυτό: http://kellysmusic.ca/articles/templates/template.asp?articleid=435&zoneid=2 Είναι βέβαια για το sibelius 2, αλλά πάνω κάτω το ίδιο θα είναι. Το sibelius χρησιμοποιεί το "flexi-time" που κάνει διάφορα κόλπα. http://www.sibelius.com/cgi-bin/helpcenter/search.pl?com=search&words=A382&language=1

Καλησπέρα. Προσωπικά χρησιμοποιώ ακόμη το Noteworthy Composer για να γράφω τις παρτιτούρες μου. Μπορεί να μην έχει το super professional look, αλλά είναι πολύ βολικό στο να εισάγεις νότες με το πληκτρολόγιο. Εκεί, αυτό που λές γίνεται κρατώντας πατημένο το ctrl. Τώρα όσον αφορά το rec, αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα όταν προσπαθείς να κάνεις ένα κομμάτι εγγραφή σε midi. Κατ'αρχάς πρέπει να παίζεις καλά. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να παίζεις σχετικά ρυθμικά και να μπορείς να ακολουθήσεις χρονόμετρο. Αυτό ακούγεται εύκολο αλλά μπορεί και να μην είναι. Π.χ. προσωπικά σε μη βαρυκεντρισμένο κλαβιέ, δεν καταφέρνω να κρατήσω καλά το ρυθμό (έχω συνηθίσει να παίζω σε πιάνο), οπότε με τα τυπικά midi keyboards έχω πρόβλημα στην εισαγωγή της παρτιτούρας. Κατά δεύτερον, πρέπει να πειράξεις το "quantisation note" setting που έχει το εκάστοτε πρόγραμμα. Δηλαδή πρέπει να ρίξεις το resolution ώστε να μην πιάνει 64τα (που δεν πρόκειται να παίξεις) αλλά το πολύ 16α. Τώρα, αν θες να πετύχεις και τα μέτρα, πρέπει να συγχρονίσεις το χρονόμετρό σου με το χρονόμετρο του προγράμματος, και να παίζεις με αυτό το ρυθμό. Το δεξί και αριστερό δεν είναι δυνατόν να το ξεχωρίσει. Αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να βάλεις σαν όριο το "ντο της κλειδαριάς" και αυτές που είναι αριστερά του να πηγαίνουν στην κάτω παρτιτούρα ως μπάσο και οι δεξιές στην πάνω σαν μελωδία, εννοείται βέβαια ότι μετά θα χρειαστούν διορθώσεις (νομίζω το ντο είναι η προεπιλογή όσον αφορά το διαχωρισμό, από όλα τα προγράμματα). Αναλόγως το κομμάτι διαλέγεις εσύ την προεπιλεγμένη νότα. Βέβαια σαφώς το καλύτερο είναι να τα παίζεις ξεχωριστά.

Είναι ένα κομμάτι δικό μου, αυτοσχεδιαστικά παιγμένο (έχω δηλαδή στο μυαλό μου κάποια πράγματα και πάνω σε αυτά παίζω). Όχι τίποτα το ιδιαίτερο, απλά αυτό έχω ανεβάσει (πιο πολύ για δοκιμή). Είναι τραγικά ηχογραφημένο/βιντεοσκοπημένο, μέσω της ψηφιακής μου, και πάνε και 2 χρόνια περίπου από τότε που τό χα ανεβάσει. Υπάρχουν φυσικά κάποια λαθάκια εκτελεστικά, αλλά αν δεν υπήρχαν θα έχανε την αξία του :P Για πείτε τη γνώμη σας! http://video.google.com/videoplay?docid=2981433569240645696 ps Το πιάνο -> Yamaha U1, η ψηφιακή -> Casio exilim z-600, το βίντεο αρκετά συμπιεσμένο για να ανέβει αλλά νομίζω ο ήχος λιγότερο ή καθόλου.

Δεν υπάρχει ελπίδα. Εκτός του εξοπλισμού (τον οποίο τον έχω) και του μουσικού αυτιού (που επίσης θεωρώ ότι έχω) χρειάζεται κυρίως ΕΜΠΕΙΡΙΑ! Το μπρος/πισω ώστε να φτάσει στην ιδανική συχνότητα, επιμονή, μεγάλη ικανότητα να μην μπλέκεις τις νότες / συχνότητες στις μικρές αλλαγές τους κλπ. Τελευταία φορά το είχα κουρδίσει το 2004 μετά από πάρα πολύ καιρό, ακόμη δεν έχει χάσει πάρα πολύ αλλά σίγουρα θέλει, και είχε στοιχίσει ~50 ευρώ. Βέβαια με τα σημερινά δεδομένα η τιμή μπορεί να έχει μεταβληθεί.

Αν και αρκετά μετά, μια παρατήρηση: το να πηγαίνεις σε ένα ωδείο, δε σημαίνει ότι δεν μπορείς να είσαι και αυτοδίδακτος! εντάξει, όταν ξεκινάς σε ηλικία 6 χρονών να παίζεις (όπως εγώ) καλό είναι να έχεις μια "γραμμή" παιξίματος, γιατί αλλιώς θα πατάς τις νότες με το 1 δάκτυλο. το αν θα μελετάς 1 ώρα και θα αυτοσχεδιάζεις 2 είναι καθαρά δικό σου θέμα. προς θεού, δεν είναι όλοι όσοι πάνε σε ωδείο άψυχοι αναγνώστες παρτιτούρας, γιατί αυτό λέγεται (δηλαδή το ότι ένας που πηγαίνει σε ωδείο δεν μπορεί να παίξει αυτό που παίζει ο αυτοδίδακτος -> αυτό είναι εντελώς λάθος, μπορείς να συνδυάζεις το αυτοδίδακτο με το ωδείο). Το κλασσικό πιάνο δε θα σου δώσει τις συγχορδίες του coltrane, αλλά θα μάθεις να πατάς σε νότες, θα μάθεις τις βασικές συγχορδίες, ώστε να μπορείς μετά να εξελιχθείς όπως νομίζεις. Από ένα σημείο και πέρα η μουσική δεν διδάσκεται ;) Το αυτοδίδακτο έχει περισσότερο νόημα στη μη γνώση των θεωρητικών. Εκεί θεωρώ ότι μπορείς να θεωρηθείς αυτοδίδακτος και ότι παίζεις με "ένστικτο". Και ναι, υπάρχουν περιπτώσεις αυτοδίδακτων (με την έννοια του θεωρητικού) που παίζουν παπάδες, γιατί να μην γίνεται άλλωστε? Το τι παίζεις είναι συνάρτηση του πόσο έχεις καταλάβει το όργανο και πόσες ώρες ασχολείσαι (μιλάμε πάντα για κάποιον που "τό χει"). Μπορεί να μην ξέρεις μουσική, αλλά να την αισθάνεσαι, αυτό σου εξασφαλίζει ότι και χωρίς θεωρία μπορείς να παίξεις καλά. Όμως, συνήθως κάπου τα αισθήματά σου τελειώνουν. Καλό είναι να μπορείς να παίξεις και έργα που εκφράζουν συναισθήματα άλλων. Και οι sequencer, γράφω 1 νότα στις 1000, είναι υποκατάστατο. Την προσωπική απόλαυση του να παίζεις κάτι ωραίο δεν θα την πάρεις με το ένα χέρι στο πληκτρολόγιο και το άλλο στα πλήκτρα. Η κλασσική παιδεία (που την έχετε ψιλοθάψει :D) πιστεύω ότι είναι αρκετά "αναγκαία". Εντάξει, θα μπορούσε να εξυγχρονιστούν λίγο τα κομμάτια, υπάρχουν και πιο σύγχρονα κλασσικά έργα, αλλά τα πιο σύγχρονα είναι συνήθως και πιο απαιτητικά από τον εκτελεστή. Το να φτάσεις στην Jazz ξεκινώντας από το 0, είναι πολύ δύσκολο. Και μη λέμε πάλι για New Orleans, η μουσική μπορεί και περνάει από γενιά σε γενιά, δε νομίζω κανείς να κάθισε μπροστά σε 88 πλήκτρα και να τού ρθε η επιφοίτηση, προφανώς κάποιος του "έδειξε", κάποιον άκουσε, και μετά έγινε ο ray charles. Αυτό που πιστεύω, είναι ότι πηγαίνοντας σε ωδείο, μπορείς να επιταχύνεις (λίγο) τη δεξιοτεχνία που θα έπαιρνες ούτος ή άλλως αν το ψαχνες μόνος σου (αφού θα σου "δείξει" κάποιος άλλος, θά ναι πιο γρήγορα, αργά ή γρήγορα όμως τον τρόπο θα τον έβρισκες, άλλωστε δε λύνεις καμιά διαφορική εξίσωση στα ωδεία, πράγματα που προέρχονταν από εμπειρία προηγούμενων μουσικών μαθαίνεις!). Τελευταία είδα στην tv (στο mezzo όσοι έχετε δορυφορική) τον Chick Corea, δεν τον ήξερα, πραγματικά απίστευτος! http://en.wikipedia.org/wiki/Chick_Corea

Το είχα πει πριν λίγο καιρό... Τι να πω για τον Σκαλκώτα εκτός από το ότι όποιο αυτί δεν έχει ακούσει τη μουσική του είναι ακόμη παρθένο! Τέλος πάντων' date=' άντε γύρνα ρε Superfunk, η γνωμοδότησή σου έχει πραγματικά λείψει.[/quote'] Η αλήθεια είναι ότι ακόμα και σήμερα η ΚΟΑ υστερεί (κατά την ταπεινή μου γνώμη) όταν παίζει δύσκολα έργα (δηλαδή του 20ού αιώνα). Γενικότερα η κλασσική μουσική του 20ού αιώνα ένα τρομερό είδος, προσωπικά η αγαπημένη μου μουσική. Έχει τα πάντα, μπορεί και συνδυάζει αρκετά ρεύματα και πάει τη μουσική αρκετά μπροστά. Δυστυχώς υπάρχουν έργα τα οποία είναι δύσκολα στο αυτί (π.χ. τα περισσότερα του Σκαλκώτα), οπότε αν έχεις συνηθίσει σε μια δομημένη σε στάνταρ πατήματα μουσική ενδέχεται να σε δυσκολέψει ακόμη και στο άκουσμα (με απλά λόγια να βαρεθείς!!). Αφού σου άρεσε ο Σκαλκώτας, να ακούσεις συνθέσεις των: Shostakovich, Prokoviev, Stravinsky, Scriabin, Kchatsaturian, Shoenberg (ο "δάσκαλος" του 12τονικού), Sibelius, Gershwin, Bernstein και προφανώς ξεχνάω αρκετούς!!!!

Σ' ευχαριστώ πολύ φίλε KOTS για την απάντησή σου. Το χα κοιτάξει το θέμα σου, απλά δεν ξέρω από synth ώστε να έχω άποψη (το ένα ή το άλλο κλπ). Πιο πολύ με ενδιαφέρει αρχικά να έχει καλό -σε αίσθηση- κλαβιέ. Πάντως κάποια clavinova που χα δοκιμάσει παλιότερα δεν είχαν ιδιαίτερα καλή αίσθηση, ήταν σαν το πιο φτηνό κλασσικό πιάνο. Να σου κάνω μια ερώτηση, μιας και προηγείσαι στο ψάξιμο :D σε ποια καταστήματα έχεις δει - πάει - παίξει? γιατί θέλω κι εγώ να πάω να δοκιμάσω. Από τιμές τι λένε? Το es8 στα 2550 στο Διαμαντόπουλο είναι 150 κάτω από Νάκα. Από ebay έχω κοιτάξει και αμερική έχει περίπου $2400-2500, άρα υπολογίζω γύρω στα 2200ευρά με μεταφορικά. Δεν θα με χάλαγε όμως με λίγα ακόμη να το πάρω από ελλάδα;) Η αλήθεια είναι ότι το motif σαν δυνατότητες (ήχους κλπ) με έχει ξετρελάνει, και ακόμη δεν το έχω δει από κοντα!!!!!

Καλησπέρα σε όλους! Τελευταία έχω αρχίσει και σκέφτομαι σοβαρά την αγορά πλήκτρων. Παίζω πιάνο ~17 χρόνια και αυτό που θέλω είναι οπωσδήποτε 88πλήκτρα + αίσθηση (hammer effect απ'ότι κατάλαβα). Δυστυχώς θα έχει αντίκτυπο στο μέγεθος, αλλά τι να κάνουμε!!! Ο λόγος που τα θέλω είναι: 1) Σύνδεση με το pc 2) Να μπορώ να τα παίρνω μαζί και να παίζω κάπου έξω (π.χ. studio etc.) Έχω 1 midi keyboard 4 οκτάβων, αλλά έχει τα "ψεύτικα" πλήκτρα και δεν μου είναι πολύ βολικό (χάνω και στο ρυθμό, πέραν της έκφρασης), και επίσης δεν πληροί το 2 (δεν έχει audio, είναι απλά midi controller). Αρχικά είχα προγραμματίσει να κινηθώ γύρω στα 1000 ευρώ. Το θέμα είναι ότι είδα στο site το motif es8 και τρελάθηκα, ειδικά με το module που παίρνει για πιστότερο πιάνο!!! Πιστεύετε ότι αξίζει η αγορά του, ή να κινηθώ σε κάτι στο κόστος που εξαρχής είχα προγραμματίσει? (εντάξει και 2700 ευρά δεν μου περισσεύουνε προφανώς!!) Έχω κατεβάσει αρκετά samples του motif, και θα μου άρεσε πολύ μετά από τόσα χρόνια να έχω 1 synth (σύνθι όπως το χω ακούσει σε εκπομπή μεσημεριανής ζώνης :p). Επειδή όπως θα καταλάβατε από πλήκτρα είμαι σχεδόν άσχετος, θα ήθελα να μου προτείνετε διάφορα άλλα (έχω δει μόνο της yamaha, το p90 και p120 stage piano και το motif es8) ανάλογα σε αυτές τις κατηγορίες. Ευχαριστώ πολύ και sorry για το μακροσκελές post 8O

Καλή Χρονιά! Η δική μου άποψη είναι ότι μουσικός γεννιέσαι και δεν γίνεσαι! Από κει και πέρα, οι γνώσεις που παίρνει κάποιος από τα ωδεία είναι στις περισσότερες περιπτώσεις χρήσιμες. Δηλαδή αποκλείεται να γίνεις χειρότερος μουσικός πηγαίνοντας σε ένα ωδείο, στην τελική βλέπεις και μια άλλη άποψη;) Όσον αφορά τη θεωρία κλπ, όλα έχουν το ρόλο τους. Δεν είναι όλα τα όργανα σαν την κιθάρα και όλες οι μουσικές σαν rock etc που να σου φύγει και μια νότα δεν τρέχει και τίποτα. Είναι αρκετά δύσκολο να ερμηνεύεις χωρίς λάθη κλασσικά κομμάτια, και σε αυτό σε βοηθάει αρκετά το ωδείο (σε αυτό προσανατολίζεται). Από κει και πέρα, κι εγώ θεωρώ ότι θα έπρεπε να διδάσκεται jazz αρμονία και όχι κλασσική, αλλά το σωστό είναι να υπάρχει κάποια αλληλουχία. Γενικά οι μουσικές σπουδές (όσον αφορά το θεωρητικό κομμάτι) έχουν παλιώσει αρκετά, και σίγουρα χρειάζεται μια ανανέωση. Από κει και πέρα, αν εσένα δεν σου αρέσει, δεν έχεις ταλέντο κλπ., και ο Shoenberg να σου έκανε αρμονία, δεν έχει διαφορά, καλύτερα να μάθεις μπαλέτο (να γνωρίσεις και καμιά χορεύτρια) :D

χαιρετώ το forum:D είναι το πρώτο μου post και δεν βρήκα καλύτερη κατηγορία για έναν αρχάριο;) από σπουδές παίζω πιάνο από τα 6 και τώρα στα 23 συνεχίζω ακόμη μαθήματα στο ωδείο (σκοπός το πτυχίο - αν κάποτε διαβάσω :D ) στα θεωρητικά έχω πτυχίο αρμονίας και συνεχίζω αντίστιξη (όσο αντέξω...). από μουσική ακούω μεγάλο εύρος, με έμφαση σε κλασσική 20ού αιώνα (π.χ. Shostakovich) και πάρα πολλά άλλα (buena vista έως dream theater). από μικρός γράφω μουσική και παρ'ότι ασχολούμαι αρκετά με υπολογιστές δεν έχω καταφέρει ακόμη να συνδυάσω pc + music όσο αρμονικά θα ήθελα. το πρόγραμμα το οποίο ασχολούμαι τελευταία είναι το rosegarden.