Πίνακας συμμετοχής

Νομίζω ότι εκτός από τεχνική υποστήριξη του λάπτοπ, χρειάζεται να κάνεις και μια επαναξιολόγηση σε αυτούς που εμπιστεύεσαι για την παραπάνω υποστήριξη.

Με όλον τον σεβασμό στον Dimebag, δεν υπάρχει πιο άσχημο headstock από αυτό των Dean

Καλά...Την επόμενη φορά που θα θελήσεις να μιλήσεις για LFO να το γράψεις "ταλαντωτή χαμηλής συχνότητας", την multitimbrality να τη λες "πολυηχοχρωματικότητα", την EG "γεννήτρια περιβάλλουσας", τα FM synths "συνθετητές διαμόρφωσης συχνότητας", τα high/low/band pass filters "υψιπερατά/χαμηλοπερατά/ζωνοπερατά φίλτρα" και πάει λέγοντας...

Ναι, υπάρχουν. Σε αυτά, κάθε εξάρτημα που διαμορφώνει τον ήχο θα πρέπει να συνδεθεί από το χρήστη. Στα ήμι τα περισσότερα στοιχεία είναι προ-καλωδιωμένα μεταξύ τους, αλλά κάποια είναι ελεύθερα και επιτρέπουν να συνδυαστούν από τον χρήστη.

Ρε παιδιά αυτό είναι απίθανο. Μπήκα να ρωτήσω που θα μπορούσα να απεθυνθώ γιατί θα έρθουν στην κατοχή μου μεγάλος αριθμός βινυλίων, και πέφτω πρώτο θέμα σε αυτό... Λοιπον, αγαπητέ ΛΚ συμφωνώ απόλυτα με αυτά που λες, με μια μικρή διαφορά (και το διδακτορικό μου ήταν πάνω σε αυτό ακριβώς το θέμα). Η ζωντανή μουσική, ή θέατρο, ή σπορ, κλπ, δεν είναι κατώτερα. Απλά διαφορετικά από την ηχογραφημένη μουσική, τον κινηματογράφο, και τις αναμεταδόσεις των αγώνων.. Αυτά τα ολίγα. Κατά τα άλλα το βινύλιο έχει κάτι το μαγικό... Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω, αλλά κάτι που δεν πιάνουν οι αριθμοί και το ΑΙ....

Αυτά ισχύουν για το ροκ και την ποπ, η τζαζ και η κλασσική είναι πολύ καλά, το ίδιο ευχόμεθα και δι υμάς. Αυτό που διδάσκεται κανείς, είναι πως σε μία εποχή που υπάρχουν τόσες ευκολίες, πρέπει να δημιουργήσει τεχνητές δυσκολίες στον εαυτό του αν είναι να μείνει δημιουργικός. Δηλαδή, όχι στους 8500 ήχους, 452 κανάλια, 3234 plugins και 2452452 followers. Όχι στα σκουπίδια σε θάλασσες και ακτές. Ναι, στην απλότητα, την πραγματική δεξιοτεχνία, τις σωστές ηχογραφήσεις χωρίς περιττό ρηβέρμπ. Ναι στο βινύλιο των 180 γρ (το στάνταρ - επιτέλους - στις μέρες μας), όχι στα αγνώστου ταυτότητας / ποιότητας flac και mp3, ναι στα CD, γενικά όχι σε too much information που δεν χρειάζεται και δεν μπορεί να επεξεργαστεί κανένας μας. Θα έγραφα και για το ΑΙ, αλλά περιμένω να εφευρεθεί πρώτα.

Μα πρόκειται για υβρίδιο Mosrite σαν αυτό που κρέμαγε ο Johnny Ramone. Κανένας δεν είναι πανκ εδω μέσα; Στο θέμα μας, πέρα απο την παραπάνω σιχαίνομαι τα sunburst που έβαψε κάποιος ξυλοκόπος, σαν αυτά της Fender που ανέφερε ο @odis13, τα ανάποδα headstock και τις μυτερές κιθάρες με 37 τάστα και Floyd Rose.

Ωωω θεοί... Ποιο νοσηρό μυαλό σκέφτηκε αυτό το έκτρωμα?

αυτές οι καταστάσεις ασχετου χρώματος

Αγοράστε δικό σας εξοπλισμό και θα μάθετε σιγά σιγά να τον χρησιμοποιείτε. Τον ρόλο του ηχολήπτη θα τον αναλάβει ένας από το συγκρότημα, που θα ρυθμίζει την κονσόλα κατά το soundcheck (πχ σε εμας το κάνει ο μπασίστας μας, είτε έχοντας μακρύ καλώδιο και κατεβαίνει κάτω από το ''stage'' είτε με ασύρματο αν είναι πιο μεγάλος ο χώρος). Ετσι κι αλλιώς το 99% των μαγαζιών που βάζουν λάιβ δεν είναι μουσικές σκηνές με δικό τους PA και ηχολήπτη και φώτα, είναι απλά μαγαζάκια χωρίς καμιά μελέτη ακουστικής-ηχομονωσης που βάζουν λάιβ είτε που και που είτε συχνά, οπότε απαραίτητο είναι να έχετε το δικό σας PA που θα προσαρμόζετε στον χώρο. Compact λύσεις υπάρχουν (είτε μιλάμε για PA είτε για ενισχυτές-τύμπανα και λοιπό εξοπλισμό). Ηχολήπτες είναι για το gagarin και για τα φεστιβάλ.

Το μόνο ΜΕΛΟΣ του συγκροτήματος που έχει την ίδια τεράστια σημασία ("κάνει '' δηλαδή την διαφορά ένας καλού με ένα κακό συγκροτημα) με τον ΗΧΟΛΗΠΤΗ (ο οποίος φυσικά και θεωρείται μέλος του συγκροτήματος από όλα τα σοβαρά συγκροτηματα) είναι ο... ντράμερ.... ακούστε τον λοιπόν.

Τα έχεις κάνει λίγο σαλάτα στο μυαλό σου . Μπερδεύεις την δυναμική περιοχή με το eq, την ένταση με το limiting, χρησιμοποιείς αδόκιμους όρους (τι είναι αυτή η "ευκρίνεια"?)και γενικά δεν κάνεις deep dive σε ένα θέμα που από ότι φαίνεται σε απασχολεί. Υπάρχουν εκατοντάδες βίντεο στο you tube που εξηγούν τι είναι mastering και πως γίνεται (σίγουρα ΔΕΝ γίνεται με το...το mp3gain στα 99db) Ρίξε μια ματιά και αν έχεις απορίες ακόμα εδώ είμαστε..

Είπαμε κάτι διαφορετικό? Μήπως πιάσαμε κανέναν απ'τον λαιμό και τον αναγκάσαμε να ακούσει CD αντί τα αγαπημένα του βινύλια? Το έχουμε πει αμέτρητες φορές, ας ακούει μουσική ο καθένας σε ό,τι μέσο γουστάρει. CD, πικάπ, κασέτα, μπομπίνα, γραμμόφωνο, 8 track κασέτα, φωνογραφικό κύλινδρο κλπ. Who cares? Τα προβλήματα αρχίζουν όταν αρχίζει και η γνωστή "κατήχηση" περί της ανωτερότητας ενός συγκεκριμένου μέσου, του οποίου η -αντικειμενικά- τεχνική και ηχητική κατωτερότητα σαν μέσο αναπαραγωγής μουσικής έναντι των ψηφιακών είναι αποδεδειγμένη και γνωστή εδώ και δεκαετίες. Αυτή η ιστορία έχει πραγματικά κουράσει, και οι περισσότεροι μάλλον δεν θα μπαίναμε καν στον κόπο να απαντήσουμε, αν τα απίθανα που έχουν γραφτεί δεν γράφονταν σε ένα τεχνικό μουσικό φόρουμ. Ελπίζω να είναι η τελευταία φορά που συζητάμε το θέμα αυτό, ταλαιπωρούμεθα ήδη αγρίως από τη ζέστη, την υγρασία και τον Samy, μη μας κάνετε τη ζωή ακόμα πιο δύσκολη.

Οχι όλες.Εχει και σε κοπής δίσκου κατευθείαν απο την κονσόλα.Αν διάβαζες και τα προηγούμενα πόστ,το έχουμε αναφέρει(Npap). Σωστό και λάθος.Αυτό βασικά υποστηρίζουμε και εμείς,οτι σε αρκετές περιπτώσεις η καλύτερη μεταφορά για εμπορική χρήση της 2" tape γινόταν πάλι σε αναλογικό μέσο,την 1/4" tape. Γι αυτό και αρκετά άλμπουμς κυκλοφόρησαν σε αυτήν την μορφή,μάταια βέβαια,γιατί αρκετοί τις βρήκαν ίδιες με το cd,όπως θα γράψεις παρακάτω.Θα εξηγήσω γιατί το λέω αυτό. Το τί άκουγαν στο στούντιο στα 50/60/70s θα το καταλάβει κάποιος σήμερα μόνο αν του βάλεις μπροστά του ένα pa συστημα εκείνης της εποχής και μετά ένα ζευγάρι αξιοπρεπές ενεργά μόνιτορ του σήμερα. Ηθελα να ήξερα,δέν κάνει σε αρκετούς εντύπωση,αν αναλογιστούμε και τα ηχεία-κουνελιάστρες που άκουγε ο κόσμος μουσική τότε,οτι παίρνεις έναν δίσκο,που ο μηχάνικος ηχου δέν άκουγε τόσο αναλυτικά όσο σήμερα,ο κόσμος άκουγε ακόμη χειρότερα και τον πετάς σε ένα σημερινό σύστημα και στέκει αξιοπρεπέστατα? Δέν με νοιάζει αν φταίει το mastering,η γυναικα του φουρνάρη,η τα άστρα που ήταν σε κακή θέση. Είναι γεγονός ότι αρκετά αλμπουμς του παρελθόντος,ακούγονται πιό ευχάριστα σε βινύλιο,από την μεταφορά τους στο cd που κυκλοφόρησε στο εμπόριο. Τι να κάνουμε τώρα,υπήρξαν και ποσοστά αποτυχίας. Κάτι άλλο,που θα ήθελα να ρωτήσω τους ειδικούς και λάτρεις της μεταφοράς οποιουδήποτε μουσικού αρχείου σε cd. Εχει πραγματικά τόση μεγάλη διαφορά το headroom του cd,όταν το αρχείο που έχουμε στα χέρια μας και δέν μπορούμε πραγματικά και επέμβουμε σε αυτό,δέν ξεπερνάει τα 40db? Θα το πώ διαφορετικά,έχουμε ένα ποτήρι νερό,παίζει τόσο σημασία στην σύσταση του, αν το αδειάσουμε σε ένα λίγο μεγαλύτερο ποτήρι η σε μια μπανιέρα? Και εννοείτε οτί υπάρχουν ψηφιακά καταγραφικά που αποθηκεύουν την ηχογράφηση καλύτερα απο οποιοδήποτε αναλογικό μέσο,αλλά αυτά δέν τα έχουμε σπίτι μας για να ακούμε μουσική. Αφήστε τα ψηφία και τα μηδέν και ένα και πηγαίνετε έξω στην εξοχή,στην θάλλασα,στην φύση,οπου ο εγκέφαλος μας δέχεται μόνο στρογγυλοποιημένα ηχητικά σήματα,γι αυτό και ηρεμούμε. Να ακούσεις τον παφλασμό του κύματος,το τιτίβισμα τών πουλιών,τον αγέρα που σου φυσάει το πρόσωπο,το νερό που κυλάει στο ποτάμι,το τσιτάχ που σε γλυκοκοιτάζει στην σαβάνα και πιάνει τα 0-85 χιλιόμετρα σε 5 δεύτερα...

Άριστο για demo / cover, και δεν μιλάμε για ένα απλό ροκ κομμάτι, μιλάμε για 80z παραγωγή με όλα τα στουντιακά κόλπα της εποχής κλπ Αλλά ειδικά η ΦΩΝΗ τα σπάει.

Buried in the mix

Ας ήταν έστω και ένα... Νομίζω ότι θα ήταν αρκετό για πολλές γενιές αργότερα. Οι Yes ήταν στην εποχή της απόλυτης "δημιουργικής τρέλας" τους (εποχή Tales From Topographic Oceans), ο Vangelis ήταν έτοιμος να "απογειωθεί"- θα μπορούσε να έχει προκύψει κάτι stellar. Κρίμα...

Αμαρτία εξομολογουμένη, αμαρτία ούκ εστί τέκνο μου Από εκεί και πέρα, ο καθείς ακούει με ότι μέσο του κάνει κέφι και λογαριασμό δεν δίδει. Εξάλλου ποτέ δεν ήταν αυτή η "ουσία" του νήματος- "άκου βινύλιο ειδάλλως να καείς στο πυρ το εξώτερον". ΥΓ: Ο @LK θα σε λατρέψει με αυτά που ανέβασες...

Συμπεραίνω από αυτό ότι τα ηχεία πρέπει να ήταν εξαιρετικά, καθώς "ξεγύμνωναν" τα πάντα.

Δεν μπορώ με ΤΙΠΟΤΑ να βλέπω αυτοκόλλητα πάνω στις κιθάρες... Relic; ok. Χτυπήματα; κανένα θέμα. Σχήμα-αχινός με 358 μυτερά σημεία; Δεν μου αρέσει αλλά οκ. Τύπου Van Hallen με μοναδικό paint pattern; το ίδιο. Οριακά χάραγμα από τον ιδιοκτήτη; Δουλειά του. Αλλά αυτό που είναι μια κιθάρα με ένα τετράγωνο αυτοκόλλητο στο σώμα από συσκευασία πακοτίνια με κάτι χρώματα που έχουν ξεθωριάσει από τον χρόνο δεν μπορώ με τίποτα...

λέει για τα δικά του προϊόντα. Που ΟΚ δεν μας ενδιαφέρει κι όλας να τα ακούσουμε. Και σίγουρα δεν θέλουμε νατα ακούσουμε σε βινύλιο Για ολα τα άλλα εχει μιλησει η ιστορία.

Έχω κάτι φιλαράκια που σίγουρα θα διαφωνούσαν ως προς το σκέλος της κατώτερης ηχητικής ποιότητας του βινυλίου έναντι του CD. Βέβαια οι συγκεκριμένοι είχαν πετάξει δεκάδες χιλιάδες ευρώ σε deck, ηχεία, λαμπάτους ενισχυτές κλπ... Το ήθελαν 100% αναλογικό στην πιο pure μορφή του. Και πάντα μου έλεγαν ότι το CD και το digital έκοβαν αρμονικές, έκοβαν "λεπτομέρειες", κομπρέσαραν υπερβολικά κλπ... Πάντως τα συστήματα που είχαν στήσει έπαιζαν υπέροχα.

To CD standard, γνωστό και ως Red Book είναι 44,1khz/16bit. Αυτό το CD για πολλούς επαγγελματίες του ήχου είναι το σημείο αναφοράς μας. Πέρασε μια φάση κοντά στο 2000 με τα Super Audio CD (SACD) και DVD-Audio. Ωστόσο, κανένα από αυτά δεν υιοθετήθηκε εν μέρει λόγω της προφανούς έλλειψης βελτίωσης στην ποιότητα ήχου για το ευρύ κοινό. Οταν ακούω κόσμο να μιλάει για ψηφιακίλα του CD, αναρωτιέμαι αν έχει ακούσει φυσική μπάντα να παίζει χωρίς P.A. ή μήπως συγκρίνει με σημείο αναφοράς ένα πλατώ με βραχίονα - κεφαλή της σειράς που άκουσε ή ακούει και θεωρεί αυτό πιστό ή φυσικό. Φυσικά θα είναι διαφορετικά. Αλλά πιστότερο θα είναι το CD αν μιλάμε για την ίδια ηχογράφηση, όσο και αν δεν σου αρέσει. Έχω γράψει αλλού για τα εγγενή μειονεκτήματα του βινυλίου σαν μέσο εγγραφής, όπως ο περιορισμός στη σχέση χρόνου και δυναμικής που δεν μπορεί να πλησιάσει το CD παρα μόνο σαν EP. Το CD σαν πρωτόκολλο και μέσο έχει πολλά πλεονεκτήματα συγκριτικά.

καλό θα είναι να μην τσουβαλιάζουμε (βάζουμε στο ίδιο καλάθι) το τι γίνεται στην Ελλάδα που είναι πολύ μικρη δισκογραφικα χώρα με το εξωτερικό και την για χρόνια μανία (θέλετε τάση) των remaster. Στο εξωτερικό το remaster συνδυάζεται με προηγμένες τεχνολογίες απομόνωσης κάθε track κλπ. Στην Ελλάδα το remaster συνήθως σημαίνει αυτό που περιγράφετε. Εχω αγοράσει δίσκους ελληνικους που έγιναν remaster ή πήρα remaster σε cd και ηχητικά το αποτέλεσμα ήταν χειρότερο από βινύλιο που είχα αγοράσει στις αρχες του 70 αν έχετε δίσκους των poll ή Αλεξίου, καλύτερα να τους καθαρίσετε και να τους απολαύσετε. η εστω αναζητείστε στο discogs πρώτες εκδόσεις σε καλή κατάσταση

Πολύ ωραίο Γιώργο! Ωραία δουλειά στα φωνητικά. Αν για κάτι έχω μια ένσταση είναι ο ήχος των τυμπάνων. Δεν ξέρω τι set χρησιμοποίησες, αλλά θα περίμενα κάτι πιο ηλεκτρονικόο ίσως. Και ίσως λίγο πιο έντονο μπάσο.

Αυτοί οι αφορισμοί υπάρχουν σε όλα τα είδη τέχνης και ειδικά σε niche υπο-είδη όπου έχουν σχετικά μικρό κοινό και διατίθεται πεδίο για ανάπτυξη και συντήρηση μύθων αλλά και αυτόκλητων αυθεντιών στο θέμα. Στην Ελλάδα ειδικά όπου ένα από τα κύρια γνωρίσματά μας είναι η μόνιμη αίσθηση ότι αδικηθήκαμε, χαρακτηριστικό που τείνω πλέον να πιστεύω ότι είναι τυπωμένο στο ελληνικό DNA, επειδή δε μας αναγνωρίζεται η αυταπόδεικτα μεγάλη αξία μας, είναι πολύ κοινό να ακούς θηριώδεις μπαρούφες, πολύ συχνά δε από ανθρώπους που η σχέση τους με το οικειοποιημένο αντικείμενο είναι επιπέδου δεύτερο μάθημα στο τζούντο. Πέραν αυτού βεβαίως να πούμε ότι στην τέχνη δεν "πρέπει" τίποτα αλλά και τέχνη δεν είναι όλα. Μην συγχέουμε δηλαδή τη μη αναγκαιότητα υπακοής σε κανόνες με ευκολία δημιουργίας έργου που έχει κάποια αισθητική αξία γιατί τότε πάμε στην άλλη άκρη τύπου ο Χέντριξ δεν ήξερε θεωρία, εγώ δεν ξέρω θεωρία άρα εγώ είμαι Χέντριξ.

Πάντως, Ηλία, εάν ειχα τη δυνατότητα να σου πάρω μια 40λεπτη συνέντευξη, η θεματολογία θα περιελάμβανε αποκλειστικά θέματα τεχνικής φύσεως (εξοπλισμός και χειρισμός του), καθώς και θέματα που αφορουν τη διαδικασία της σύνθεσης, αλλά και για «ιστορίες» πίσω από κάποιους στίχους. Πιθανότατα να μην έφτανε το 40λεπτο, βέβαια…. Παρεπιπτόντως, σήμερα μου κρατούσες συντροφιά στο αμάξι για κάνα 2ωρο τουλάχιστον (God bless Spotify!)

Fantom-X6/7/8 (2004) Fantom-G6/7/8 (2008) Fantom-6/7/8 (2019) Τα πιό πάνω σχετικά με δυνατότητες Master Keyboard. Τώρα σχετικά με τα "υπόλοιπα", Κάθε μηχάνημα έχει την δική του φιλοσοφία και τον δικό του χαρακτήρα. Εκτός φυσικά τις δυνατότητες. Αρκεί ο κάθε χρήστης να το αξιοποιήσει και να βγάλει κάτι καλό από αυτό. Και από παλιό μηχάνημα μπορείς να βγάλεις πολύ καλύτερη μουσική. Αρκεί να ξέρεις να παίξεις μουσική. Σημασία έχει να εντυπωσιάσει η μουσική που παίζεις και όχι το μηχάνημα.

Δεν είναι sunburst που βασιλεύει σαν ήλιος με τα χρώματα μιας δύσης να σβήνουν σταδιακά. Είναι κανονική, αδέξια διχρωμία. Κακό βάψιμο.

H βάση της AMW2 λέγεται waveform και παίζει το ρόλο του sample και τα πολλά elements παίζουν το ρόλο του oscillator που ΟΠΩΣ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ SAMPLE PLAYBACK synths, racks κλπ έχουν τη λογική του multisample. Προφανώς η yamaha τους 8 oscillators που είχε στο part της τους έκανε....... 128 και καλά το έκανε. Προφανώς το κέρδος είναι αντί να βάλουμε στην αλυσίδα parts για να έχουμε περισσότερα multisamples και τις πρωτογενείς ρυθμίσεις τους (pitch, amp, lfo κλπ. ) μπορούμε να το κάνουμε σε ένα part. To πως παντρεύεται η ROM και η RAM μέσα στο ένα part ή μεταξύ των parts δεν το γνωρίζω ακριβώς αλλά μπορώ να το βρώ από τα διαγράμματα, τα βιντεο των μενού ή όταν πάρω ο όργανο. Αυτά γίνονται σε όλες τις sample playback μηχανές με τον ίδιο τρόπο. Εδώ γίνονται πιο ποσοτικά διότι είναι πιο καινούργιο το όργανο και έχει περισσότερη χωρητικότητα δειγμάτων. Στα παλαιότερα sample playback synths, είχαμε λιγότερη ROM και RAM περιοριζόταν σε ΜΒ Εδώ έχουμε 10 GIGA χιλιάδων samples γι αυτό υπάρχοιυν περισσότερα .......elements. Περισσότερα και πλουσιότερα multisamples άρα και έχει νόημα και για για περισσότερα parts που να αποτελούνται από πολλά elements. Συνεπώς, σε σχέση με τις άλλες sample playback μηχανές δεν τίθεται θέμα κορυφής ιεραρχίας. Το καταλαβαίνουμε αυτό. Μόνο ποσοτικά δεν έχει νόημα να κατατάξουμε σε ιεραρχία "καλύτερου από τα άλλα" Εγώ βλέπω μία από τα ίδια, τουλάχιστο σε αυτό το θέμα. Αυτό γίνεται σε όλα. Σε όλα τα multisamples μπορεί να αποτελούνται από αντίστοιχο αριθμό samples. Ουσιαστικά όμως πολλά performances έχουν δομή που θυμίζει programm, patch whatever. Στα περισσότερα workstations αν υπάρχει το σταδιο των patches και με patches φτιάχνεται ένα performance, αν πειράζεις τα patches μέσα από το performance λογικό είναι να υπάρχουν αλλαγές. Μπορείς να κάνεις ...............duplicated patches αν θες να τα πειράζεις. Συνήθως για να πειράξεις τα patches πρέπει να μπεις στο patches mode και τότε επηρεάζεται το performance. Και εδώ δεν υπάρχει τίποτα πρωτοποριακό κατά τη γνώμη μου, είναι μέθοδος εργασίας. Εγώ δεν θα πάθαινα πλάκα, μάλλον θα προτιμούσα την κλασσική κατηγοριοποίηση patch/performance. Γούστα είναι αυτά. Όλοι όσοι ξέρουν από music workstations καταλαβαίνουν/βρίσκουν πρακτικότητα. Δε νομίζω να πέφτουν ξεροί από την πρωτοπορία. ούτε αυτό θα αποτελέσει την ειδοποιό διαφορά για να επιλέξουν Montage έναντι του ανταγωνισμού. Υπάρχει και ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΔΙΚΤΑΤΩΡ, η ΠΟΛΥΦΩΝΙΑ και τα όρια επεξεργαστικής ισχύος. Υπερβολές! Μόνο χασμουρητό σαν της Σαττι μπορεί να κάνει ένας έμπειρος χρήστης των samplers, του software, των DAW αλλά και των hardware music workstations κλπ. για αυτά μέχρι στιγμής τουλάχιστο. Όσο αφορά την AWM2 σύνθεση ........... Συνθ σαν όλα τα άλλα θα έλεγα με δυνατότητα καλύτερου articulation πιθανώς λόγω της καλής δουλειάς που έχουν κάνει στην επιλογή samples της ROM, η Yamaha έχει πολύ καλά δείγματα κιθάρων και πνευστών και κρουστών και η RAM επιτρέπει το versatility στο expression, έχει ήχους σε κάποιες κατηγορίες που είναι θρυλικοί, αλλά αντίστοιχους classic με καλό articulation και velocity curving έχουν και τα άλλα, μπορεί και καλύτερους σε κάποιες κατηγορίες γι αυτό οι πορωμένοι λεφτάδες δεν περιορίζονται σε ένα που θα τα αντικαταστήσει όλα. Έχουμε και το σύνδρομο του συλλέκτη classic ήχων, όλοι οι πληκτράδες θεωρώ που η μεγαλύτερη ROM και RAM έδωσε περισσότερα δείγματα εκφρασης, φυσήματα, τριξίματα, licks, slaps. slides ήχους ΚΣΥΛΟΥ του οργάνου κλπ που μας τα έκαναν καλύτερα. Για τις άλλες μηχανές που συνθέτουν την ηχητική παλέτα................ Η πρωτοπορία που βρίσκω σε αυτό το όργανο και στο προηγούμενο προσωπικά είναι αυτά που έχω πεί. Το πολύ καλο audio interface και το integration με το cubase και τη VST μορφή του. Εδώ δίκαια πρέπει να κατεβάσουμε βρακιά και να προσκυνήσουμε ακόμα και με δέος οι πληκτροπαραγωγή, Εδώ μάλιστα. Τι αντίρρηση να φέρει κάποιος αν γι αυτό το λόγο πεις το synth αυτό ΣΠΕΡΝΕΙ Εσύ το εγκωμιάζεις για την AMW2 που μόνο αυτή θα είχε και θα ήταν κορυφαίο ? Όχι. Για την προηγούμενη παράγραφο θα έπρεπε να το επιβάλλεις μάλιστα σε όλους. Για τον συνδυασμό των 3 μηχανών και κυρίως για την προσθήκη της VA που διατηρούν την ανεξαρτησία τους στην πολυφωνία αλλά και για τον τρόπο που δουλεύουν τα motion και το seamless control, όλες αυτές οι live εναλλαγές για να μη γράφω τώρα βαρέθηκα, ο τρόπος διαχείρισης και το πλούσιο control panel, ολα αυτά τα χαρακτηριστικά που το κάνουν δικαίως το ΑΠΟΛΥΤΟ MASTER KEYBOARD ναι μπορεί να το πούμε ΔΙΚΑΙΑ σε σχέση με τον ανταγωνισμό που έχει όμως αντίστοιχα παντρέματα σε engines. Ναι, εδώ μπορούμε να πούμε πως είναι μια κορυφαία προσέγγιση. Εγώ λοιπόν ως ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ των ΣΥΝΘΕΣΑΪΖΕΡ αυτά έχω να επισημάνω κρίνοντας το όργανο στην ουσία του και να συμβάλλω στην ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ πληροφόρηση γι αυτό.

Ιστορία δεν έχουν από την άποψη ότι δεν υπήρχαν στα 70s, αλλά πόσοι ιστορικοί παίκτες κατέληξαν να παίζουν με αυτές? Δεν θα αναφέρω καν πιο νέα ονόματα όπως Mikael Akerfeld, Steve Wilson, Orianthi, Dave Navaro κτλ, αλλά Carlos Santana, Bernie Masden, Al di Meola, Neal Schon (Journey), Alex Lifeson (Rush), Martin Barre (Jethro Tull), Mike Oldfield και δεκάδες άλλοι παίκτες με ιστορία A ρε Paul... Διδάσκεις ιστορία... Κιθαρακλες

Bonus round: είδα τις προάλλες ένα prototype για PRS Eric Johnson signature και ξέρασα στο στόμα μου, ευτυχώς το έφαγε η μαρμάγκα. Απο τα χειρότερα υβρίδια που έχω δει ποτέ μου.

Είμαι λάτρης του καλού sunburst, ειδικά πάνω σε μια ακουστική κατα τη Gibson σχολη, αλλα δεν τα συμπαθω ιδιαιτερα (τι ιδιαιτερα, καθολου) σε strat και tele. Ειδικα αν μιλαμε για το φημισμενο late '60s target burst / clown burst της Fender με το σχεδον opaque κεντρο και το εντονο κοκκινο διαολιάζομαι, γίνομαι βίαιος, να μου τη χαριζουν δεν την παιρνω, ΟΥΣΤ.

Γενικά αντιπαθώ τις φούξια, καναρινί, πράσινες κλπ κιθάρες, ιδίως αυτές των 80's! Επίσης τις τιγρέ, λεοπαρδαλέ, φλαμπέ κιθάρες! Επίσης τα μυτερά headstock του τύπου 'θα σου βγάλω τ' άντερα'! και επίσης τις τύπου Floyd Rose γέφυρες!

9-15 ευρω εχει ένα τροφοδοτικό. Βρες τα specs του και πάρε ένα καινούργιο.

Και ο μόνος κάτω τον 70 ετών να υποθέσω?!

Το ακόλουθο για τον αγαπητό @Waterfall-K Ήταν "τιτάνας" ο αείμνηστος. One of a kind

Όταν φας το σωστό το ramen θα καταλάβεις.

Ευχαριστώ που ήρθες φίλε χάρηκα πολύ που σε γνώρισα!!!

Ισως γιατι… - οσες ακουστικες επιασα στα χερια μου απο τροπικα μερη ηταν laminated η σκυλια (takamine με παχυ καπακι) οποτε δεν παιζει σοκ….Μιλήσαμε νομιζω για μασιφ και μαλιστα ΑΑΑ (παρα το γεγονος οτι οι υποψεις διαφερουν στην επιδραση των πυκνοτητας των νερων στην ποιοτητα του ηχου.). Ασχετως του γεγονοτος οτι η κιθαρες μου ειναι τουλαχιστον… ΑΑΑ.και σε αυτες αναφερομαι, η εμπειρια που μοιραζομαι αφορα μονο αμερικανικα η ευρωπαικα οργανα. - εξασκουμαι στην οργανοποια (ακουστικα οργανα) και γινομαι γερο παραξενος… - τρεμω με την ξηρασια μην παρω τα οργανα στα χερια ( και εξασφαλιζω στα ακουςτικα μου οργανα ιδανικες συνθηκες) - φρικαρω με τον μουντο ηχο των ακουστικων οργανων οταν εχει υγρασια… Γιατρε μου ειμαι καλα?

Συνάθροιση "τιτάνων"...

Έχει λογική ένα multipedal πχ από JAM αυτό; https://www.thomann.de/gr/jam_pedals_pink_flow.htm Γλιτώνεις χώρο και καλώδια ξερωγω

το mako m1 το έχω εάν χρειαστείς κάποια έξτρα πληροφορία

δεν ειναι ομως analog , υπεθεσα οτι ηθελε αναλογικο.

ότι καλύτερο έχω ακούσει από σένα (πάντα σύμφωνα με τα γούστα μου)...

Είχε αρκετά αξιόλογα πράγματα το MTV από 90s και 00s Rock/Alternative. Αυτά να κρατούσε και τα υπόλοιπα στον κάδο.

Εκτιμώ το background story γιατί δίνει context Μου θύμισε alternative μουσική δύο δεκαετίες πίσω. Το θέλω στο soundtrack του 2003. Ωραίος

Εγώ που έμαθα ότι υπήρχαν οι εκπομπές του MTV στο διαδίκτυο από την ανακοίνωση ότι κατέβηκαν επ αόριστον... τι να πω

Αφού στο σύστημα αγγελιών στα μέλη φαίνεται το email και το τηλέφωνο. Όποιος κάνει log in τα βλέπει.

Εγω θελω να τα πουλησω ολα και να φτιαξω μια πεταλιερα ΜΟΝΟ με BOSS (απο WAZA θελω tuner,fuzz, OD1,DM2,CE2 και επισης να ξαναβρω ενα PN2 & ενα PH1R ,α και ενα DM 101)