New stuff

Στηρίγματα τοίχου, βάσεις για να μένουν οι κιθάρες εκτός θήκης και προσβάσιμες (κατά προτίμηση σκορπισμένες σε διάφορα δωμάτια ώστε να έχω λόγο να πιάσω όπου βρίσκομαι). Το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα είχε το ότι πήραμε κουνέλι κατοικίδιο που κυκλοφορεί ελεύθερα σε συνδυασμό με το ότι ο εξοπλισμός είναι κυρίως στο σαλόνι ... κρύβω πεταλιέρες, πετάλια και οτιδήποτε έχει καλώδια ή κουμπιά από μαλακό πλαστικό γιατί τα τρώνε. Αποτέλεσμα ... βάλε θήκη βγάλε θήκη ακόμα και όταν κάνεις διάλειμμα 5 λεπτά ... από ένα σημείο και μετά βαριέμαι και εν τέλει γειώνω το παίξιμο

Τίποτα... μετά από αυτά που είδα νομίζω ότι οι κιθαρίστες και οι τραγουδιστές (καθώς και οι κιθαρίστες / τραγουδιστές) πρέπει να εξοστρακιστούν από τις μπάντες Μόνο μπασίστες, πληκτράδες και ντράμερ - πολιτισμός

Ατυχώς, δεν υπάρχει λύση (εάν βρεις, μου τη λες και μένα) με την Eastwest. Τη θές στο σημερινό μηχάνημα, τη πληρώνεις!!!! Όλα αυτά που περιγράφεις, τα έχω περάσει....

Ο θεος επιστρεφει..

Και εγώ περίπου έτσι την πάτησα. Είχα μια strat, και βρήκα σε ένα στούντιο εναν που πουλαγε μια tele, τη δοκιμασα, μου έκανε και την πήρα και τον άφησα χωρίς κιθάρα! Η πρώτη Strummer που είχα δοκιμασει στον Βαγγέλη τον Καγμάκη είχε φοβερή roadworn αίσθηση.

Μετρήσαμε πάχος του τοπ για τα ποτς και το διακόπτη. Τα ποτς είναι long shaft και τα παίρνει μια χαρά. Ήταν όμως πολύ παχύ για το διακόπτη και το φάγαμε από μέσα για να χωρέσει. Έγινε υπό γωνία για να είναι παράλληλες οι επιφάνειες μέσα έξω, και να να «κάτσει» ίσια πάνω στο τοπ, που είναι κεκλιμένο σε εκείνο τη σημείο.

Εγώ δεν εχω προσομοίωση…εχω κανονικό ενισχυτή από δίπλα σε ένα fryette ps2 για silent (φαίνονται λίγο στη φωτό) και τα υπόλοιπα στο DAW. Έχω και μια καμπίνα πιο δίπλα άμα θέλω να ακούσω και κανονικά μέσα στο δωμάτιο. Το PS2 είναι φοβερό πολυεργαλείο για αυτη τη δουλειά. Είναι και το ίδιο τελικός ενισχυτής και το συνδέω και απευθείας με το πετάλι preamp του Κουρμπή. Είτε πάλι silent, είτε στην καμπίνα.

Το μονο σιγουρο ειναι οτι ειναι καλο εργαλειο και οχι μονο οπτικά. Παιζει με ξεχωριστο τροπο, ακουγεται πλούσια σε αρμονικες, βγαζει "δικο της" reverb, μυριζει αναλογα με το πως παιζεις, κραταει κουρδισμα και γενικα ειναι τετοιος ο ηχος της που συγχωρει ακομα και ελαφρια προβληματα κακού κουρδισματος (αυτο το τελευταιο ειναι δυσκολο να το περιγραψεις). Το προβλημα για μενα ειναι η μεταβαση απο το ηλεκτρικο παιξιμο στο ακουστικό και κυρίως στο να βρω τρόπο να "πιάσω" τον ηχο της στην καρτα, κατι στο οποιο εχω αναφερθεί παλιότερα αλλα και η επιλογή των χορδών μια και μεχρι τωρα δεν μπορω να συνηθισω τις elixir. Για τα κατασκευαστικα θα βρω υλικο υπάρχει έξω.

Σου είπα, ανέβασε ένα βίντεο που να μην είσαι μέσα. Μπερδεύεις και φοβίζεις τα μέλη, δεν το καταλαβαίνεις?

Για κοίτα καλύτερα ρε συ και σε καμιά άλλη γωνία, μπας και κάποιος άλλος μπάρμπας είχε δώσει στον πατέρα σου κάνα Hammond B3/C3 "για να μάθει πλήκτρα το παιδί"...

Ελβετία,κοντά στη λίμνη Κωνστάντζα. Κάνουμε κάποια ΣΚ κάτι ποδηλατοβόλτες στα πέριξ και δε ξεχνάω να περνάω και μια βόλτα από εκει Την επόμενη φορά θα μπω να δω τι παίζει, έστω για έναν καφέ στα γρήγορα, αλλά φοβάμαι μη φύγω με κάνα 2 ενισχυτές και 3 κοστούμια

Σας ευχαριστώ ολους σας, για την άμεση βοήθειά σας! Την κάρτα τελικά δεν τη διαβάζει αλλά έπειτα από την αναβάθμιση του λογισμικού υπήρξε συμβατότητα με το logic.

Μπράβο!ωραίος!

Κάποιος; Έτσι απλά; Κάνας ηλεκτρονικός με σχέση με μουσικά όργανα/ ενισχυτές θεωρώ ότι θα μπορούσε να κάνει τη δουλειά.

Με λίγο καλύτερη παραγωγή θα έπαιρνε μισό αστέρι παραπάνω, δεν θα το άκουγα πρωί μεσημέρι βράδυ γιατί συνδυάζει δύο είδη που το ένα δεν μου αρέσει πλην ελαχίστων εξαιρέσεων (δηλ. το μεταλ ) και το άλλο το βαριέμαι (δηλ.το ρεμπέτικο). Όμως ο συνδυασμός ΕΙΝΑΙ πετυχημένος και σαφώς έχει γίνει πολλή και σοβαρή δουλειά με ΣΤΌΧΕΥΣΗ και πλάνο. Το ότι η μπάντα ΠΑΙΖΕΙ το ξέρεις και δεν χρειάζεται να στο πω. Εύχομαι καλή επιτυχία.

Αυτό το κάνανε ΤΕΡΑΤΑ του μπουζουκιού όπως ο Παλαιολόγου και ο Ζαφειρίου και ο Λεμονιδης για να "πιάσουν" τα arabesque ταξιμια που γίνονται κυρίως με ούτι το οποίο είναι αταστο. Και φυσικά μόνο σε εισαγωγικά ταξιμια γιατί αν το έκαναν σε ριφ ή σε απαντήσεις θα έτρωγαν ξύλο Βοηθούσε φυσικά,τον Ζαφειρίου και τον Λεμονιδη που έπαιζαν όπως και ο Χιώτης μόνο ηλεκτρικό μπουζούκι και το sustain του ενισχυτή.

Εγώ είμαι πολυσχιδής!

Τι έγινε πάλι............ Λγο λείψαμε και χάσαμε την μάχη στα Γαυγαμηλα part 2 Είπαμε ο καθένας δουλεύει με ότι του αρέσει και σέβεται τις γνώμες/απόψεις του άλλου εδώ μέσα τι να κάνουμε δηλαδή είναι λόγος αυτός να προσβάλουμε ο ένας τον άλλον ήμαρτον έλα πάμε πάρα πέρα παιδιά έχει κουράσει αυτό..... Αλλου ξεκινάνε τα θέματα και αλλού καταλήγουν όλα είναι καλά και τέλεια αρκεί να καλύπτουν τα θέλω και την δουλειά του καθενός Για μένα που δεν παίζω στο σανίδι με κάποια μπάντα η κάποιο λαικο σχήμα πχ δεν με ενδιαφέρει το workstation στο είδος μου και στο αυτί μου κάθονται αλλά πράγματα. Τι να κάνουμε δηλαδή άσχετα και αν έπαιρνα δηλαδή θα πήγαινα σε Fantom για πολλούς και διάφορους λόγους όπως Zen core, ως controller στο Ableton Live 12 και πολλά αλλά...... Ηρεμήστε και πιάστε λίγο την τεχνολογία μπας και μπει νέος κόσμος, έχουμε ξεφύγει πλέον από τα δεσμά του Hardware εδώ και χρόνια όχι ότι δεν χρειάζεται προς θεού αλλά πάνω στην κερδοσκοπία των εταιρειών έχουν δοθεί υπέροχες ποιοτικές τεχνολογιακες λύσεις Αυτά πολύ φιλικά προς άπαντες φίλους και γνωστούς

Σκαλίζοντας ψηφιακά αρχεία σε σκληρούς δίσκους και ανακαλύπτοντας ηχογραφήσεις που σχεδόν είχα ξεχάσει, μου γεννήθηκε η ιδέα να σκαρώσω μια συλλογή από κομμάτια στα οποία παίζω κιθάρα ή και τραγουδάω, όμως ως καλεσμένος άλλων - τουλάχιστον σε αρκετά από αυτά – ή σε κάποιες περιπτώσεις συνοδεύοντας με τους Blues Wire εκείνους που βρίσκονται σε πρώτο πλάνο. Στο εξωτερικό τέτοιου τύπου μουσικούς τους ονομάζουν session players, «πληρωμένα πιστόλια» και αυτό είναι κάτι που δεν υπήρξα ποτέ στη ζωή μου. Λίγο λόγω ιδιοσυγκρασίας και ονείρων, λίγο λόγω μη τήρησης των προδιαγραφών αφού οι μουσικοί αυτής της κατηγορίας πρέπει να είναι ιδιαίτερα μορφωμένοι με γνώσεις μεγάλου εύρους, να είναι επίσης γρήγοροι και αποτελεσματικοί, να έχουν πειθαρχία και συγκέντρωση και να κάνουν εύκολη τη ζωή των συνθετών και παραγωγών. Πράγματα δηλαδή με τα οποία – καλώς ή κακώς – ελάχιστη σχέση έχω ως κιθαρίστας και τραγουδιστής. Παρόλα αυτά και για του λόγου μου υπήρξαν κάποιες ούτως ειπείν πιο επαγγελματικές προσκλήσεις (για παράδειγμα παίζω κιθάρα στο υπέροχο «Γυρνάς» του Γιώργου Ζήκα με την Ελένη Τσαλιγοπούλου) ακόμα και τότε όμως αυτό που ζητούσαν από μένα ήταν κυρίως το χρώμα στο παίξιμο (λόγω της ενασχόλησης μου με τον κόσμο του μπλουζ που για τους περισσότερους ήταν κάτι σχεδόν εξωτικό) και όχι την τεχνική ή έναν περφεξιονισμό. Τα τραγούδια τούτης της έκδοσης θα έλεγα βρίσκονται στον αντίποδα, εδώ μιλάμε για φίλους, συνεργάτες χρόνων, καλλιτέχνες με τους οποίους μοιραζόμαστε κοινές ανησυχίες και ίδιους προβληματισμούς, καλές και δημιουργικές παρέες τελικά. Εδώ υπάρχει καταγραφή στιγμών – ορόσημων στη ζωή μου, τα ντουέτα με τους Carey Bell & Louisiana Red, συνεργασίες παλιότερες που με σημάδεψαν (Γιώργος Τσακαλίδης και Γιώργος Γάκης), συμμετοχή σε δουλειές νεαρών που με τίμησαν με το ενδιαφέρον και την αγάπη τους (Lemonade on stage & Deep in the top), πιο φρέσκα μπερδέματα (θείος Ευγένιος, Βελεσιώτου & Stringless), πειραματικές συναντήσεις (Γερμένογλου), αυθόρμητες ραδιοφωνικές συμπορεύσεις με μουσικούς γίγαντες (Κώστας Βρετός), εξερευνήσεις των κοινών αναφορών διαφορετικών μουσικών ειδών (με την κομπανία του Γιάννη Λεμπέση), αβίαστη χαρά, συναισθηματική κατάδυση και μοίρασμα (Lo Fi Kings & Γιάννης Οικονομίδης, Oleg Chaly Hammond trio) και τέλος δυο ζωντανά ηχογραφημένα τραγούδια με τα κορίτσια που δυστυχώς λίγο ή πολύ παραμένουν εγκληματικά αγνοημένα στη σκηνή της χώρας, είναι αληθινοί θησαυροί που περιμένουν να ανακαλυφθούν φανερώνοντας τη λάμψη τους. Η Μαρκέλλα Παναγιώτου, επιτομή της αλητείας σε στάση κι ερμηνεία, αυτό που λένε attitude, και η Τζένη Καπάδαη που κελαηδά στο Summertime, όποιος ακούσει το τελευταίο δίλεπτο στο φινάλε και δεν ανατριχιάσει, μάλλον δεν τον αφορά αυτή η συλλογή, μνημειώδες κλείσιμο. Θα ήθελα μόνο αυτές οι στιγμές να είχαν καλύτερη ηχογράφηση, ακόμα κι έτσι όμως κάθε τι φαίνεται επουσιώδες μπροστά στη φωνητική υπέρβαση και έκφραση των κοριτσιών. Στο εξώφυλλο αποτυπώνεται μια συγκλονιστική στιγμή για μένα, μετά από κάποιο κομμάτι που παίζαμε ντουέτο με τον Red, σκύβει προς το μέρος μου κι εγώ το ίδιο και τα χέρια μας γίνονται ένα. Αυτή τη λέξη που δεσπόζει ανάμεσα μας σε διάφορες γλώσσες, μέσα μου την αντιλαμβάνομαι ως την ένωση που χαρίζει η τέχνη στους ανθρώπους αλλά και την ενιαία δυναμική που διαθέτει, ανεξάρτητα απο κατηγορίες, τύπο και προέλευση. https://blueswire1.bandcamp.com/album/synergies

Αφήνωντας απ'εξω τον στρατευμένο χαρακτήρα του βίντεο, ένα σύντομο ιστορικό του Livenation/Ticketmaster saga που on the facts only αρκεί να σε πιάσει ενας εμετος με το state of affairs της live μουσικής, ειδικά στις ΗΠΑ.

Αν είναι ipad ναι

Ακούω. Αυτο ήθελα να βάλω.

Αν θέλεις stratocaster telecaster παίρνεις fender αν θες LP SG παίρνεις Gibson.Αν θέλεις ένα νέο φρέσκο σχήμα απλά παίρνεις κάτι άλλο που είναι πολύ καλύτερο ποιοτικά από αυτές τις μάρκες.