S T

Εξαιρετο θεμα σχολιασμου, μονο που μου ειναι δυσκολο απο που να ξεκινησω. Μαλλον απο το μαρκετινγκ, το οποιο ακροβατει αναμεσα στο εμπορικο δαιμονιο και...την απατεωνια! Οποιος επικεντρωθει στην ακουστικη συγκριση των οργανων θα διαπιστωσει οχι απλα απατεωνια αλλα ξεδιαντροπια. 1,5 περιπου db αυξηση στον ηχο της originall 59 και σοβαρη υποψια reverb στην τελικη μιξη. Σε αυτη την περιπτωση εχουμε εναν εμπορα....ελαφρα απατεωνισκο, καθοτι θα επρεπε να αναφερει τις κατασκευαστικες διαφορες των δυο οργανων και οχι να αναλισκεται σε ανοησιες τυπου more agressive vs more mature. Η Huber ειναι 25αρα scale vs 24,75 αλλα αυτο ειναι μικρη διαφορα. Τα bridge sadlles ειναι 3,6- 3,8 αποσταση απο τον μαγνητη στην Huber vs 2,6- 2,8 στην Les Paul. Ετη φωτος διαφορα αυτο το εκατοστο, για οσους γνωριζουν απο κατασκευη οργανων. Aν τα specs ηταν ομοια θα ηταν σχεδον ομοιες στον ηχο. Ετσι απλα. Μιας κι αναφερομαι στο μαρκετ προτιμω τον πλεον αρμοδιο να μιλησει αντι εμου. https://reverb.com/news/former-gibson-chief-ted-mccarty-on-tonewoods-and-the-problems-of-top-heavy-management Για τον πρωτοπορο Leo Fender ουτε κουβεντα περι εμπορικου δαιμονιου.....φτηνα υλικα, αξιοπρεπεις κατασκευες, επιτυχια!

Θα ηθελα να παραθεσω την αποψη μου, παντοτε με σεβασμο προς τις αποψεις των αλλων φιλων. Το συγκεκριμενο βιντεο δειχνει οτι προφανως υφισταται μια διαφορα στον ηχο, ερωτημα ειναι ομως αν αυτη ειναι αρκετη ωστε να αποτελεσει κριτηριο στην επιλογη οργανου. Προσωπικα κρινω πως ειναι ελαχιστη. Βεβαια , αυτοι που εκαναν το πειραμα εχουν καποιο συμφερον, καθοτι εμπορευονται guitar woods. Παραθετω ενα αντιστοιχο βιντεο, με σχετικως αντικειμενικοτερη προσεγγιση, παρολο που η μαζα των ξυλων ειναι μικρη και απουσιαζει το φιλτραρισμα των 500k pots. Υπαρχει μια διαφορα η οποια ειναι μη σημαινουσα, συμφωνα με τον συμπαθη Johan. Κυριως στεκεται στο feeling και προτιμα το woofy μαονι. Διαπιστωνω πως πολλοι σχολιαστες ορθως συμμεριζονται αυτη την αποψη (βαρος, παχος μπρατσου κλπ). Στον αντιποδα υπαρχουν οι εταιριες που υπερτονιζουν την αξια του brazilian rosewood ενω την σκαβουν για να τοποθετησουν πλαστικα inlays, χρησιμοποιουν ματσαρισμενα flame maple κομματια τη στιγμη που προμοταρουν την υπεροχη του one piece mahogany στον les paul ηχο και αναφερονται με παθος σε wood library ενω κρατουν με καμαρι ενα κομματι μαονι μαυρισμενο (σχεδον καμμενο) απο την συνεχη εκθεση σε κλιβανο. Ολα αυτα προφανως και ειναι γελοια. Ευτυχως η δυστυχως (λεω ευτυχως) οι ηλεκτρικες κιθαρες ειναι φτηνιαρικες κατασκευες, ανεξαρτητα αν καποιες απο αυτες πωλουνται σε απαραδεκτα υψηλες τιμες. Ειναι ευκολο να βρεις μια καλη κιθαρα κατω απο 1000ε. Αυτο ειναι αδυνατο να συμβει σε αγορα αξιοπρεπους κλασσικου οργανου, λογω του οτι η λεξη κλιβανος ειναι απογορευτικη στους χωρους των εν λογω οργανοποιων. Σαν συνεπεια, τα φυσικα ωριμασμενα ξυλα (30+ ετη) ειναι πολυ ακριβα να τα προμηθευτεις. 300+ ευρω ομως για baked maple: Ο κλιβανος που μετατρεπει μια burst 59 σε οργανο πανομοιοτυπο με μια τωρινη les paul. Oι διαφορες τους ηχητικα εχουν να κανουν με την hardware alloy και την φθορα των anlico μαγνητων. Απλως η 59 αποτελει μερος της ιστοριας, γι αυτο και η τιμη της. Κανενα κλιβανισμενο ξυλο δεν εχει πιθανοτητες ωριμανσης, ειναι ηδη στραγγισμενο. Το ρουτερ μου δουλεψε τριαντα ετων αφρικανο μαονι, με αντιστοιχο κλιβανου πενταετιας και η διαφορα ηταν μερα-νυχτα σε ηχο και...μυρωδια. Στριγγλιες με κουφιο ηχο, αρωμα ξυλου με σταχτη! Ειναν μπρατσα, το φυσικα ωριμασμενο ειχε softer attack. Ηχος; Δεν προσεξα κατι. Ισως ομως και αυτη ειναι η ομορφια και το feelling της ροκ κιθαρας. Stiff, spanky, fast atack sound. Ισως το softer attack να μην ειναι επιθυμητο. Συγνωμη αλλα αυτο ειναι ανεκδοτο.